Του Αγίου Πνεύματος μεθαύριο. Του Αγιού Πνεμάτου, για τη μάνα μου. Πνέμα, κι όχι Πνεύμα γι’ αυτήν ο με μορφή ολόλευκου περιστεριού Γείτονας Άγιος, το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας.
ΓΙΑ ΠΕΜΠΤΗ χρονιά δεν θα ’σαι εκεί στο πανηγύρι μας, για τους άλλους μάνα! Για τους άλλους! Όχι όμως, για μένα. Αυτό δα έλειπε! Εκεί θα χαμηλοπετά η ψυχούλα σου, μαζί μ’ αυτήν του πατέρα, κι αυτές όλων των άλλων Κατουνιάρηδων που έχουν γίνει αστέρια στον ουρανό.
Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
 |
| Άγιο Πνεύμα 2006: Η μάνα μου στη Χάρη του |
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΑΣΤΕΡΙΑ που μας βλέπουν από ψηλά οι ψυχές, για να μας θυμίζουν ότι υπάρχουν ακόμη άγγελοι. Ένα αστέρι και η ψυχή του Βαγγέλη Γιακουμάκη, στη μνήμη του οποίου έχει αφιερώσει το ποίημά του “Αποχαιρετισμός σ’ έναν άγγελο” ο Σπύρος Αυλωνίτης. Ψυχοσάββατο σήμερα…
ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ σήμερα, της Πεντηκοστής, της Γονυκλισιάς, αύριο, του Αγίου Πνεύματος μεθαύριο. Του Αγιού Πνεμάτου, για τη μάνα μου. Πνέμα, κι όχι Πνεύμα γι’ αυτήν με μορφή ολόλευκου περιστεριού. Γείτονας Άγιος, το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας.
ΓΙΑ ΠΕΜΠΤΗ χρονιά δεν θα ’σαι εκεί στο πανηγύρι μας, για τους άλλους μάνα! Για τους άλλους! Όχι όμως, για μένα. Αυτό δα έλειπε! Εκεί θα χαμηλοπετά η ψυχούλα σου, μαζί μ’ αυτήν του πατέρα, κι αυτές όλων των άλλων Κατουνιάρηδων που έχουν γίνει αστέρια στον ουρανό.
ΠΩΣ ΚΑΙ πώς περιμένουν πολλοί το τριήμερο του αγίου Πνεύματος, για να… εκδράμουν. Πώς και πώς, το περιμένω κι εγώ για να βρεθώ στις Κατούνες του Νίππους, στο Άγιο Πνεύμα. Η καλύτερή μου. Πάντα. Ακόμα και σήμερα κι ας μην γίνεται το πανηγύρι, όπως το κάναμε πριν από λίγα χρόνια.
ΑΠΟ ΠΑΙΔΙ επιθυμώ κι έχω βαθιά λαχτάρα/ στ’ Αγιού Πνευμάτου την κορφή ν’ ανέβω στην Μαδάρα. Ανεκπλήρωτη η επιθυμία του φίλου ιερωμένου, όπως μας λέει στη σημερινή του μαντινάδα. Θέλω κι εγώ ν’ ανεβώ στην κορφή τ’ Αγίου Πνεύματος, στην πιο ψηλή κορφή των Λευκών Ορέων, πάτερ! Οχι, όμως, όταν γιορτάζει η Χάρη του. Σ’ άλλη ψηλότερη κορφή, είμαι ανεβασμένος τότε!
ΩΣΤΟΣΟ, βέβαια, τα γεγονότα τρέχουν τόσο σε τοπικό, όσο και σε πανελλήνιο αλλά και διεθνές επίπεδο. Κυρίαρχο θέμα των ημερών η συμφωνία ή η μη συμφωνία με τους εταίρους μας. Ολημερίς στο γράψιμο κι ολονυχτίς στο… σβήσε, η κατάσταση. Με το πιστόλι στον κρόταφο η κυβέρνηση. Η κλεψύδρα αδειάζει βασανιστικά…
«ΜΟΝΟ ένας σεισμός μας σώζει/ φοβερός κατακλυσμός/ μαϊντανός να γίνουν όλα…». Ο Νικόλας Ασιμος έφυγε, ξεχασμένοι οι στίχοι του. Μια κουβέντα είναι το «ένας σεισμός μας σώζει». Ξορκισμένος να ’ναι. Πολύ αέρα έχει πάρει τελευταία ο Εγκέλαδος!
“ΠΑΛΙ καλά αν σου ζητάνε λεφτά γι’ αντάλλαγμα./ Μ’ αν σου ζητάνε την ψυχή σου,/ τότε τι γίνεται;». Από το “Ψηφιδωτό” (δεύτερη σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.
ΣΠΥΡΟ Αυλωνίτη, ποιητή, Αθήνα: Να που βρήκε τη θέση του, σήμερα, Ψυχοσάββατο, το ποίημά σας για τον Βαγγέλη Γιακουμάκη. Χάρηκα πολύ για την γνωριμία μας στην Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών. Περιμένω τις ποιητικές σας συλλογές.
«ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ σκηνικό που θέλει τους κόσμους να επικοινωνούν επανέρχεται με τρόπο καταλυτικό κατά την Κυριακή της Γονυκλισάς. Οι ψυχές, που βρίσκονται για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα στον Απάνω Κόσμο, ξεκινούν για τη μεγάλη κατάβαση, την επιστροφή. Τη νύχτα του Σαββάτου όλα τα καντήλια ανάβουν στους τάφους. Κι επειδή το φως του καντηλιού μπορεί να μη φτάνει, φροντίζουν να καρφώνουν στην ταφόπλακα ένα μεγάλο κερί που το ανάβουν για να φωτίζει τον τάφο όλη νύχτα. Το έθιμο μάς είναι γνωστό από μερικά Κισαμίτικα χωριά, όπου επιβίωσε μέχρι και τις προηγούμενες δεκαετίες. Στα ίδια χωριά το θέαμα των ναών το πρωί της Κυριακής ήταν εντυπωσιακό. Στο πάτωμα, ανάμεσα στις πλάκες κάρφωναν πολλά κεράκια, όσα και οι νεκροί της οικογένειας. Τα άναβαν και τα άφηναν εκεί μέχρι να καούν εντελώς και να σβήσουν. Έτσι, για να ’χει φως η ψυχή και να γυρίσει στον τόπο τζη». Από το βιβλίο “Λαϊκές τελετουργίες στην Κρήτη” του Νίκου Ψιλάκη.
«Αλλοτριωμένες συνειδήσεις βαδίζουν/ στον κατήφορο της ανυπαρξίας τους/ στρέφουν το βλέμμα αδιάφορα/ προσπερνώντας τον εαυτό τους./ Κι εσύ, μόνος, πορεύεσαι στο κενό/ που απλόχερα σου πρόσφεραν/ σ’ αντάλλαγμα της αγάπης σου/ για την ζωή και τον συνάνθρωπο./ Πέπλο κατάμαυρο σ’ αγκαλιάζει/ τον νόμο των πολλών αντιπαλεύεις, εκείνων που επιζητούν να τους μοιάσεις/ γιατί τη σύγκριση δεν αντέχουν./ Φύγε ψηλά κι αστέρι γίνε/ παντοτινά να μας θυμίζεις/ πως ακόμη υπάρχουν άγγελοι».
Το ποίημα “Αποχαιρετισμός σ’ έναν άγγελο”
του Σπύρου Αυλωνίτη.
Το ποίημα “Αποχαιρετισμός σ’ έναν άγγελο”
του Σπύρου Αυλωνίτη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (30.05.2015)
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-304/#ixzz3bbyrR8Qd
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου