«Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα/ που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι/ να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει/ έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα/ πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του./ Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Aν ρωτιούνταν πάλι,/ όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει/ εκείνο τ’ όχι -το σωστό- εις όλην την ζωή του».
Το ποίημα “Che fece… il gran rifiuto” του Κ.Π. Καβάφη.
Το ποίημα “Che fece… il gran rifiuto” του Κ.Π. Καβάφη.
Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
«ΣΕ μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα/ που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο Οχι/ να πούνε», μας λέει ο Αλεξανδρινός Ποιητής. Η μέρα αυτή, γι’ άλλη μια φορά, στη μακραίωνη ιστορία της, έφτασε για την πατρίδα μας. Ολα δείχνουν, ωστόσο, ότι δεν θα ήταν η χθεσινή. Αυτό δεν σημαίνει, ωστόσο, ότι η ελληνική κοινωνία δεν είχε στραμμένα τα βλέμματά της στο Λουξεμβούργο, όπου συνεδρίαζε το Γιούρογκρουπ. Ισα – ίσα…
ΧΩΡΙΣΤΑ παρελαύνουμε και χωριστά διαδηλώνουμε εμείς οι Ελληνες. Από αρχαιοτάτων χρόνων. Σε διαφορετικές πλατείες ή στις ίδιες πλατείες διαφορετικές μέρες. Ακόμα κι όταν ο εχθρός ήταν (είναι) προ των πυλών. Οι προδότες στο Γουδή. Κοινό το σύνθημα, πάντως!
ΟΙ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΙ από τη μια μεριά, οι αντιμνημονιακοί από την άλλη. Μέχρι προχθές. Οι οπαδοί της συμφωνίας από τη μια, οι οπαδοί της ρήξης από την άλλη. Από χθες. Από αύριο έχει ο Θεός…. Με τη λιτότητα, πάντως, πάντα παρούσα.
«ΑΦΗΣΤΕ τώρα τα φιλοσοφικά σοφίσματα./ Αφήστε τα νομικά διφορούμενα./ Πείτε ευθέως: Αυτό είναι το συμφέρο μας./ Να κοιτάξουμε κι εμείς το δικό μας». Από το “Ψηφιδωτό” (Τρίτη ποιητική σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.
«ΠΟΝΟΣ βαθύς κι ατελείωτος, αστείρευτο το κλάμα/ των πάντων είναι χαλασμός της προσφυγιάς το δράμα». Και με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων που τιμάται (;) αύριο, 20 Ιουνίου, η μαντινάδα του φίλου ιερωμένου. Μην ξεχνώντας ότι οι πρόσφυγες είναι πραγματικοί άνθρωποι όπως τον καθένα από μας, με πραγματικές ανάγκες, όπως τις δικές μας.
ΑΛΛΙΩΣ βιώνουν την κρίση οι έχοντες και κατέχοντες κι αλλιώς οι μη έχοντες που την κεφαλή κλίναι. Αλλιώς οι κάτοικοι της υπαίθρου κι αλλιώς οι κάτοικοι της πόλης. Αλλιώς οι ηλικιωμένοι κι αλλιώς οι νέοι. Αλλιώς οι εργαζόμενοι κι αλλιώς οι άνεργοι. Και βέβαια, αλλιώς οι άνδρες κι αλλιώς οι γυναίκες. Το αδύναμο κρέας είναι που το τρώνε οι μύγες μας λέει μια παροιμία…
ΡΥΘΜΙΖΩ τις οφειλές μου, ρυθμίζεις τις οφειλές σου, ρυθμίζει τις οφειλές του, ρυθμίζουμε τις οφειλές μας, ρυθμίζετε τις οφειλές σας, ρυθμίζουν τις οφειλές τους… Σε ενεστώτα, βέβαια, χρόνο το ρήμα. Για εξάσκηση και όχι μόνο. Πρέπει να βρεθούν και τα χρήματα…
ΝΑ ΓΡΑΨΩ τα “πεταχτά” κάτω απ’ το αγαπημένο μου αρμυρίκι στο Καλάμι! Το ’δα χθες βράδυ τ’ όνειρο… Ο,τι έχουμε στο μυαλό μας το θωρούμε στ’ όνειρό μας! Τι κρίμα που ξεδίλιανε από την ανάποδη…
ΟΤΑΝ ο Βίων ρωτήθηκε από τον βασιλιά Αντίγονο να του πει ποιος είναι και ποια είναι τα γονικά του, αυτός γνωρίζοντας ότι είχαν γίνει σε βάρος του κακόβουλες εισηγήσεις στον βασιλιά, απάντησε ως εξής: «Ο πατέρας μου ήταν απελεύθερος και σκουπιζόταν με το μανίκι του -γεγονός που σήμαινε ότι ήταν έμπορος παστών τροφών- και είχε παραμορφωμένο πρόσωπο, λόγω της σκληρότητας του κυρίου του. Η μητέρα μου ήταν τέτοια που μόνο ένας άντρας σαν τον πατέρα μου θα μπορούσε να την πάρει -ήταν από χαμαιτυπείο. Αργότερα ο πατέρας μου κατηγορήθηκε για λαθρεμπόριο και πουλήθηκε μαζί με όλη την οικογένειά του. Εμένα επειδή ήμουν νεαρός και χαριτωμένος με αγόρασε ένας ρήτορας ο οποίος πεθαίνοντας μού άφησε ό,τι είχε. Κι εγώ, αφού έκαψα τα βιβλία του και μάζεψα τα υπάρχοντά μου, ήρθα στην Αθήνα και ασχολήθηκα με τη φιλοσοφία. Αυτή είναι η ιστορία μου. Εσύ όμως κρίνε με αποκλειστικά από το τι είμαι και τι κάνω». (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).
«Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα/ που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι/ να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει/ έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα/ πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του./ Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Aν ρωτιούνταν πάλι,/ όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει/ εκείνο τ’ όχι -το σωστό- εις όλην την ζωή του».
Το ποίημα “Che fece… il gran rifiuto” του Κ.Π. Καβάφη.
Το ποίημα “Che fece… il gran rifiuto” του Κ.Π. Καβάφη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (19.06.2015)
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-315/#ixzz3dUhnr64T
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου