ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

«Κι εσύ ήσυχα πάνω σε ξύλινα τραπέζια και καπηλειά/ να προετοιμάζεις την ένδοξη παρουσία -/όμως- να εκφυλίζεσαι μετά σε αγοραίο ρήτορα/ να κεραυνώνεις τα πλήθη με λόγους/ να ξεχνάς τον προορισμό σου/ να ξεχνάς τ’ άλογό σου/ να προσπαθείς να φτάσεις με υπομνήματα τον αυτοκράτορα/ να ζητάς πίστωση χρόνου/ οι γραμματείς να σου απορρίπτουν την αίτηση -/ Πώς γίνεται τόσο εσύ να ξεπέσεις;/ Η ένδοξη Ρώμη σε περίμενε τόσους αιώνες/ σε προφητείες έλεγε τον ερχομό σου/ κι εσύ αφομοιώθηκες;».Από το ποίημα “Ξανθός όμορφος ο εχθρός του βασιλείου” του Μιχάλη Κατσαρού.

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ μέτρα του Μαραθώνιου είναι τα πιο δύσκολα. Το πρώτο πράγμα που πρέπει, λοιπόν, να ξέρει ένας αθλητής είναι να κρατά δυνάμεις. Τα που μου είπε, στο περίπου, ο φίλος μου ο γερω – δάσκαλος, στο τέλος μιας μεγάλης κουβέντας που κάναμε γενικά και ειδικά… περί Μαραθωνίου δρόμου με αφορμή ένα θέμα που με απασχολούσε, τις προάλλες. Σωστός ο φίλος μου, όπως πάντα. Να κρατάμε δυνάμεις για το τέλος και να τερματίζουμε τον όποιο αγώνα κάνουμε ακμαίοι!

ΕΠΡΕΠΕ να γεμίσει με ομπρελοκαθίσματα η παραλία της Νέας Χώρας, να φτάσουν τα πράγματα στο απροχώρητο, να μας ξεμπροστιάσει ένας ξένος για να αντιδράσουμε. Κάλλιο αργά παρά ποτέ, θα μου πείτε. Σωστό, φτάνει, βέβαια, να μην είναι πολύ αργά και να ’χουν παγιωθεί οι καταστάσεις.

«ΝΑΙ, κύριε, εσύ θα διορθώσεις το ρωμαίικο, στον χώρο και στον τομέα όπου βρίσκεσαι». Πάντα επίκαιρη η ρήση του Κορνήλιου Καστοριάδη. Και για τα μικρά, τα καθημερινά, όπως και για τα “μεγάλα” ισχύει, βέβαια. Παραέχουμε γίνει κοινωνία ανοχής ή μου φαίνεται;

ΧΑΛΑΡΩΝΟΥΝ, λέει, οι περιορισμοί για την ανάληψη μετρητών από τις τράπεζες. Είδηση! Τι είδηση; Ειδησάρα! Ωρα είναι να το πανηγυρίσουμε μπροστά από τα ΑΤΜς! Το άλλο με την τακτική του Χότζα το θυμάστε;

ΑΝΟΙΓΩ παρένθεση: Στην παράκληση μιας πολύτεκνης οικογένειας να της δοθεί κι άλλος χώρος, γιατί παραήταν στενός ο χώρος που έμενε, ο Χότζας έβαλε στο σπίτι έναν γάιδαρο, μια κατσίκα και άλλα ζώα. Η οικογένεια έβαλε τα κλάματα και ο Χότζας σε μια επίδειξη… μεγαλοψυχίας άρχισε να βγάζει σταδιακά έξω από το σπίτι τα ζώα. Το τι ευχαριστίες έκανε μετά από αυτό η οικογένεια στον Χότζα δεν λέγεται! Κλείνω την παρένθεση.

«ΚΑΘΕ βλέμμα σου, και μια βαθιά μαχαιριά/ στην ειρήνη του δειλινού./ Κάθε λόγος σου, και μια μικρή πυρκαγιά/ στη σιωπή της αγάπης». Από το “Ψηφιδωτό” (δεύτερη σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.

«ΟΛΗ η γης μια(ν) αγκαλιά, Μίκη και, σ’ αγκαλιάζει/ Μεγάλε, όταν τραγουδάς σ’ όλον τον κόσμο λιάζει!». Για τα 90 χρόνια του Μίκη Θεοδωράκη και με αφορμή τις εκδηλώσεις προς τιμήν του στην πόλη μας, η μαντινάδα απ’ τον Ηλία τον Σταματάκη.

ΑΝΑΜΕΣΑ στα χαρτιά μου των “πεταχτών”, σήμερα, έτσι όπως τα έψαχνα χθες και το ποίημα “Ξανθός όμορφος ο εχθρός του Βασιλείου” απ’ την ποιητική συλλογή του Μιχάλη Κατσαρού “Κατά Σαδδουκαίων”, που κυκλοφορήθηκε το 1971. Μου το είχε στείλει καιρό τώρα ένας αναγνώστης της στήλης ο Ευαγγ. Σ. Γιαννετάκης. «Αξίζει να το θυμηθούμε», γράφει στο συνοδευτικό σημείωμα. Για να προσθέσει αμέσως μετά: «Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα της πολιτικής σήμερα είναι συμπτωματική». Συμφωνώ. Κάλλιο αργά παρά ποτέ η δημοσίευσή του.

Ο ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ δεν υπερηφανευόταν για τις τιμές που του έδιναν, ενώ τις αποτυχίες του τις υπέμενε ήσυχα. Πίστευε ότι πρέπει πάντα να είναι στη διάθεση της πατρίδας του και να πολιτεύεται για τη δόξα, με σωφροσύνη, αλλά δωρεάν, χωρίς μισθό. Γι’ αυτό όταν κάποτε στο θέατρο απήγγειλαν τους στίχους του Αισχύλου για τον ενάρετο Αμφιάραο: «Θέλει όχι να φαίνεται, αλλά να είναι δίκαιος,/ να καρπώνεται το βαθύ αυλάκι των φρενών/ απ’ όπου φυτρώνουν οι λαμπρές σκέψεις», όλοι γύρισαν και κοίταζαν τον Αριστείδη, γιατί πίστεψαν πως με κείνον συγγένευαν περισσότερο αυτοί οι στίχοι περί δικαιοσύνης. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).

«Κι εσύ ήσυχα πάνω σε ξύλινα τραπέζια και καπηλειά/ να προετοιμάζεις την ένδοξη παρουσία -/όμως- να εκφυλίζεσαι μετά σε αγοραίο ρήτορα/ να κεραυνώνεις τα πλήθη με λόγους/ να ξεχνάς τον προορισμό σου/ να ξεχνάς τ’ άλογό σου/ να προσπαθείς να φτάσεις με υπομνήματα τον αυτοκράτορα/ να ζητάς πίστωση χρόνου/ οι γραμματείς να σου απορρίπτουν την αίτηση -/ Πώς γίνεται τόσο εσύ να ξεπέσεις;/ Η ένδοξη Ρώμη σε περίμενε τόσους αιώνες/ σε προφητείες έλεγε τον ερχομό σου/ κι εσύ αφομοιώθηκες;».
Από το ποίημα “Ξανθός όμορφος ο εχθρός του βασιλείου” του Μιχάλη Κατσαρού.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα  (39.07.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-339/#ixzz3hN0Aiyt8 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook