Τη γνωστή ιστορία της Αννας Φρανκ, της νεαρής Εβραιοπούλας που κρατούσε ημερολόγιο, ενώ κρυβόταν στο Αμστερνταμ κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ζωντάνεψαν με τις εργασίες τους, που έφτασαν μέχρι τον «Παιδότοπο», κάποια απ’ τα παιδιά της Δ’ και Ε’ τάξης του 47ου Δημ. Σχ. Ηρακλείου, τα οποία συμμετείχαν σ’ ένα πρόγραμμα δημιουργικής Γραφής, με υπεύθυνη την και καλή μου φίλη νέα σε ηλικία, με πολλά, ωστόσο, βιβλία στο ενεργητικό της, Ηρακλειώτισσα συγγραφέα Μαρία Δασκαλάκη.Αποσπάσματα απ’ αυτές τις εργασίες, διανθισμένα με σχετικό φωτογραφικό υλικό, φιλοξενούμε σήμερα!
Δείτε περισσότερα... ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Ζωντανεύοντας το Ημερολόγιο της Άννας Φράνκ
Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Τη γνωστή ιστορία της Αννας Φρανκ, της νεαρής Εβραιοπούλας που κρατούσε ημερολόγιο, ενώ κρυβόταν στο Αμστερνταμ κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ζωντάνεψαν με τις εργασίες τους, που έφτασαν μέχρι τον «Παιδότοπο», κάποια απ’ τα παιδιά της Δ’ και Ε’ τάξης του 47ου Δημ. Σχ. Ηρακλείου, τα οποία συμμετείχαν σ’ ένα πρόγραμμα δημιουργικής Γραφής, με υπεύθυνη την και καλή μου φίλη νέα σε ηλικία, με πολλά, ωστόσο, βιβλία στο ενεργητικό της, Ηρακλειώτισσα συγγραφέα Μαρία Δασκαλάκη.
Αποσπάσματα απ’ αυτές τις εργασίες, διανθισμένα με σχετικό φωτογραφικό υλικό, φιλοξενούμε σήμερα! Και για να φανεί εξ ονύχων ο λέων το πόσο ωφελούνται τα παιδιά από τέτοια λογής προγράμματα, όταν τα υπηρετούν συγγραφείς όπως η Μαρία, δηλαδή!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης, δάσκαλος
Τη γνωστή ιστορία της Αννας Φρανκ, της νεαρής Εβραιοπούλας που κρατούσε ημερολόγιο, ενώ κρυβόταν στο Αμστερνταμ κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ζωντάνεψαν με τις εργασίες τους, που έφτασαν μέχρι τον «Παιδότοπο», κάποια απ’ τα παιδιά της Δ’ και Ε’ τάξης του 47ου Δημ. Σχ. Ηρακλείου, τα οποία συμμετείχαν σ’ ένα πρόγραμμα δημιουργικής Γραφής, με υπεύθυνη την και καλή μου φίλη νέα σε ηλικία, με πολλά, ωστόσο, βιβλία στο ενεργητικό της, Ηρακλειώτισσα συγγραφέα Μαρία Δασκαλάκη.
Αποσπάσματα απ’ αυτές τις εργασίες, διανθισμένα με σχετικό φωτογραφικό υλικό, φιλοξενούμε σήμερα! Και για να φανεί εξ ονύχων ο λέων το πόσο ωφελούνται τα παιδιά από τέτοια λογής προγράμματα, όταν τα υπηρετούν συγγραφείς όπως η Μαρία, δηλαδή!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης, δάσκαλος
Η ιστορία
Τον Ιούλιο του 1942, που οι διώξεις των Εβραίων εντάθηκαν, η οικογένεια της Αννας κρύφτηκε σε ένα μυστικό σπίτι πάνω από το γραφείο του πατέρα Όττο Φρανκ. Μαζί τους κρύφτηκε ακόμα μία οικογένεια κι ένας φοιτητής. Η γραμματέας του πατέρα, Μίεπ, τους εφοδίαζε με τρόφιμα και με νέα από τον έξω κόσμο. Δύο χρόνια αργότερα τους ανακάλυψαν οι Γερμανοί και στάλθηκαν όλοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο Όττο Φρανκ, ο μόνος που επέζησε από τους οκτώ της σοφίτας, γύρισε μετά το τέλος του πολέμου στο Άμστερνταμ, όπου η Μίεπ του αποκάλυψε ότι το ημερολόγιο της κόρης του είχε διασωθεί. Πεπεισμένος ότι αποτελούσε μοναδική μαρτυρία, προχώρησε στην έκδοσή του.
Τον Ιούλιο του 1942, που οι διώξεις των Εβραίων εντάθηκαν, η οικογένεια της Αννας κρύφτηκε σε ένα μυστικό σπίτι πάνω από το γραφείο του πατέρα Όττο Φρανκ. Μαζί τους κρύφτηκε ακόμα μία οικογένεια κι ένας φοιτητής. Η γραμματέας του πατέρα, Μίεπ, τους εφοδίαζε με τρόφιμα και με νέα από τον έξω κόσμο. Δύο χρόνια αργότερα τους ανακάλυψαν οι Γερμανοί και στάλθηκαν όλοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο Όττο Φρανκ, ο μόνος που επέζησε από τους οκτώ της σοφίτας, γύρισε μετά το τέλος του πολέμου στο Άμστερνταμ, όπου η Μίεπ του αποκάλυψε ότι το ημερολόγιο της κόρης του είχε διασωθεί. Πεπεισμένος ότι αποτελούσε μοναδική μαρτυρία, προχώρησε στην έκδοσή του.
Η εργασία:
Τα κορίτσια μπήκαν για λίγο στη θέση της Άννας Φρανκ και τα αγόρια στη θέση του Πήτερ, του έφηβου γιου της άλλης οικογένειας κι έγραψαν ημερολόγιο… Στο τέλος, μεταφράσαμε τις εργασίες τους στα αγγλικά και τις στείλαμε στο ‘σπίτι’ της Άννας Φρανκ, που σήμερα λειτουργεί ως Μουσείο.
Η υπεύθυνη του Προγράμματος
Μαρία Δασκαλάκη
Η υπεύθυνη του Προγράμματος
Μαρία Δασκαλάκη
Είμαι η Άννα Φρανκ. Είμαι σε μια σοφίτα με άλλους επτά ανθρώπους και φοβάμαι πάρα πολύ. Μετράω τις ώρες και τα λεπτά. Πότε θα βγω από δω; Κάθομαι και γράφω. Γράφω ξανά. Δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο. Δεν μπορώ ούτε να γελάσω. Δεν μπορώ να παίξω με την αδερφή μου. Δεν μπορώ να μιλήσω. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Φαντάζομαι στο μέλλον, να μπορώ να πάω ξανά στο σχολείο, να δω τα λουλούδια, τα πουλιά και τη φύση. Ελπίζω να ζήσω μέσα στη γνώση.
Σπυριδούλα, 9 ετών
Με λένε Άννα Φράνκ.[…] Όλοι με ενοχλούν συνέχεια, ειδικά οι φοιτητής που ήρθε τις τελευταίες μέρες. Κοιμάμαι στο ίδιο δωμάτιο με άλλους ανθρώπους κι εκείνοι κάνουν θόρυβο τη νύχτα και δεν τους αντέχω πια!
Νιώθω τρομοκρατημένη επειδή το τέλος των Εβραίων είναι εκεί έξω κι εμείς είμαστε κρυμμένοι εδώ μέσα…
Περνάω τις μέρες μου ακίνητη και σιωπηλή. Ακούω τους υπαλλήλους να δουλεύουν από κάτω. Μπορώ να κινηθώ κάπως ελεύθερα μόνο όταν φεύγουν από το κτήριο.
Φαντάζομαι το μέλλον μου με σκούρα χρώματα. Σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης, πίνοντας δηλητηριώδες νερό. Θα ήθελα, όμως, το μέλλον μου να ήταν γεμάτο χαρά. Να ξαναπάω στο σχολείο, να κάνω καινούργιους φίλους, να ξαπλώνω στο γρασίδι, να μαζεύω λουλούδια από την εξοχή και πάνω απ’ όλα, να είμαι με την οικογένειά μου!
Όλγα, 11 ετών
Νιώθω τρομοκρατημένη επειδή το τέλος των Εβραίων είναι εκεί έξω κι εμείς είμαστε κρυμμένοι εδώ μέσα…
Περνάω τις μέρες μου ακίνητη και σιωπηλή. Ακούω τους υπαλλήλους να δουλεύουν από κάτω. Μπορώ να κινηθώ κάπως ελεύθερα μόνο όταν φεύγουν από το κτήριο.
Φαντάζομαι το μέλλον μου με σκούρα χρώματα. Σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης, πίνοντας δηλητηριώδες νερό. Θα ήθελα, όμως, το μέλλον μου να ήταν γεμάτο χαρά. Να ξαναπάω στο σχολείο, να κάνω καινούργιους φίλους, να ξαπλώνω στο γρασίδι, να μαζεύω λουλούδια από την εξοχή και πάνω απ’ όλα, να είμαι με την οικογένειά μου!
Όλγα, 11 ετών
Γεια, είμαι ο Πήτερ κι είμαι δεκαπέντε ετών. Μένω σε μια μικρή σοφίτα με την Άννα Φρανκ και την οικογένειά της. Κάθε μέρα μαλώνω με όλους και περνάω έτσι το χρόνο μου. Μερικές φορές πηγαίνω στο ψηλό πατάρι που υπάρχει ένα μικρό παράθυρο και βλέπω τον ουρανό και τα φύλλα ενός δέντρου. Νιώθω πολύ φοβισμένος επειδή έξω είναι πόλεμος και δεν μπορώ να κουνηθώ από το κρεβάτι μου όλη μέρα για να μη με ακούσουν οι υπάλληλοι από κάτω. Για το μέλλον, φοβάμαι μήπως μείνω εδώ για πάντα!
Ελπίζω να τελειώσει ο πόλεμος σύντομα για να μπορέσω να βγω έξω με τους φίλους μου, να περπατήσω, να πάω σχολείο, να κολυμπήσω και –το αγαπημένο μου- να πάω στον κινηματογράφο!
Ελπίζω να τελειώσει ο πόλεμος σύντομα για να μπορέσω να βγω έξω με τους φίλους μου, να περπατήσω, να πάω σχολείο, να κολυμπήσω και –το αγαπημένο μου- να πάω στον κινηματογράφο!
Μάνος, 10 ετών
Είμαι η Άννα Φρανκ. Είμαι στο κρεβάτι μου και δεν κουνιέμαι. Στη μυστική μας κρυψώνα πρέπει να είμαστε πολύ ήσυχοι. Αν περπατήσω, μπορεί να καταλάβουν ότι κρυβόμαστε από πάνω τους. Είμαι σε μια δύσκολη κατάσταση και δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι’ αυτό! Νιώθω πολύ φοβισμένη. Φοβάμαι πως οι Γερμανοί θα μας συλλάβουν και θα μας σκοτώσουν. […]
Ίρις, 11 ετών
Ίρις, 11 ετών
Είμαι η Άννα Φρανκ και είμαι δεκατριών ετών. […] Νιώθω απόγνωση επειδή τα πρωινά μου είμαι σιωπηλή και φοβάμαι συνέχεια.
Ίσως να μην τα καταφέρουμε. Δεν θα επιβιώσουμε. Κάθε φορά που η Μίεπ ανοίγει τη μυστική πόρτα, νομίζω πως είναι Γερμανοί που έρχονται για να μας σκοτώσουν.
Ελπίζω κάποια μέρα όμως όλο αυτό να τελειώσει κι ελπίζω οι Γερμανοί να καταλάβουν ότι είμαστε άνθρωποι με δικαιώματα και ίσοι μεταξύ μας.
Λυδία, 11 ετών
Ίσως να μην τα καταφέρουμε. Δεν θα επιβιώσουμε. Κάθε φορά που η Μίεπ ανοίγει τη μυστική πόρτα, νομίζω πως είναι Γερμανοί που έρχονται για να μας σκοτώσουν.
Ελπίζω κάποια μέρα όμως όλο αυτό να τελειώσει κι ελπίζω οι Γερμανοί να καταλάβουν ότι είμαστε άνθρωποι με δικαιώματα και ίσοι μεταξύ μας.
Λυδία, 11 ετών
Το όνομά μου είναι Πήτερ Βαν Ντάν και είμαι δεκατριών ετών. Είμαι Εβραίος κι είμαι σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Κρυβόμαστε. Υποτίθεται πως δεν πρέπει να μιλάμε και να κάνουμε θόρυβο κατά τη διάρκεια της ημέρας. Το μυστικό μας δεν πρέπει να αποκαλυφθεί. Περνώ τις μέρες μου κάτω από το παράθυρο της σοφίτας με την Άννα.
[…] Φοβάμαι πως ο πόλεμος θα κρατήσει για πάντα κι ότι οι Γερμανοί θα κατακτήσουν όλο τον κόσμο. Φοβάμαι πως δεν θα είμαι ποτέ ξανά ελεύθερος. Φοβάμαι πως θα μας βρούνε και ποιος ξέρει τι θα μας κάνουνε…
Ελπίζω να βγω έξω απ’ αυτό το σπίτι μια μέρα. Θέλω να τρέξω, να παίξω, να κολυμπήσω, να γελάσω, να πάω σχολείο και να δω τους φίλους μου ξανά…
Βασίλης, 9 ετών
[…] Φοβάμαι πως ο πόλεμος θα κρατήσει για πάντα κι ότι οι Γερμανοί θα κατακτήσουν όλο τον κόσμο. Φοβάμαι πως δεν θα είμαι ποτέ ξανά ελεύθερος. Φοβάμαι πως θα μας βρούνε και ποιος ξέρει τι θα μας κάνουνε…
Ελπίζω να βγω έξω απ’ αυτό το σπίτι μια μέρα. Θέλω να τρέξω, να παίξω, να κολυμπήσω, να γελάσω, να πάω σχολείο και να δω τους φίλους μου ξανά…
Βασίλης, 9 ετών
Είμαι ο Πήτερ κι είμαι κρυμμένος σε μια σοφίτα. […] Οι Γερμανοί κυνηγούν εμένα και την οικογένειά μου επειδή είμαστε Εβραίοι. Άφησα πίσω μου τη γάτα μου, το σκύλο μου, τη χελώνα μου και το σπίτι μου. Νιώθω άσχημα γιατί αν μας πιάσουν, θα μας κάνουν κομμάτια. Βλέπω στο όνειρό μου τους Γερμανούς να μπαίνουν στη σοφίτα. Ξέρω πως είναι μόνο ένα όνειρο, αλλά παρόλα αυτά είναι τα χειρότερα Χριστούγεννα της ζωής μου. Οι μέρες μου είναι άδειες. Αν φωνάξω, αν ουρλιάξω, αν κάνω οποιοδήποτε θόρυβο, θα μας συλλάβουν. […]
Νίκος, 9 ετών
Είμαι η Άννα Φρανκ και αυτή τη στιγμή που σου γράφω κάθομαι στην καρέκλα μου. Είμαι απογοητευμένη, φοβισμένη και φυλακισμένη σε μια σοφίτα με άλλους επτά ανθρώπους με τους οποίους μαλώνω συνέχεια. Ειλικρινά, ούτε ξέρω πόσο καιρό βρίσκομαι εδώ… έχω χάσει το μέτρημα.
Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και νιώθω στ’ αλήθεια άσχημα. Για πρώτη φορά στη ζωή μου δεν μπορώ να χαρώ για τις γιορτές.
Δε χαμογέλασα καθόλου σήμερα. […]
Ευαγγελία, 10 ετών
Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και νιώθω στ’ αλήθεια άσχημα. Για πρώτη φορά στη ζωή μου δεν μπορώ να χαρώ για τις γιορτές.
Δε χαμογέλασα καθόλου σήμερα. […]
Ευαγγελία, 10 ετών
Είμαι ο Πήτερ, είμαι Εβραίος και ζω στο Άμστερνταμ. Όπως ξέρεις, αγαπητό ημερολόγιο, μας κυνηγούν οι Γερμανοί. Κρυβόμαστε εδώ και δεν ξέρω για πόσο. Να ξέρεις πως είναι τα χειρότερα Χριστούγεννα που έχω ζήσει.
Η μόνη μου παρηγοριά είναι η Άννα Φρανκ. Περνώ το χρόνο μου ξαπλωμένος και φοβισμένος. Θα μας προδώσουν; Νιώθω τρόμο, άγχος, ανυπομονησία και θλίψη.
Τρέμω στην ιδέα ότι θα πεθάνω. Ελπίζω τα πράγματα να πάνε καλύτερα στο μέλλον. Ελπίζω ο Χίτλερ να χάσει τον πόλεμο και να βγούμε από δω!
Γιώργος, 10,5 ετών
Η μόνη μου παρηγοριά είναι η Άννα Φρανκ. Περνώ το χρόνο μου ξαπλωμένος και φοβισμένος. Θα μας προδώσουν; Νιώθω τρόμο, άγχος, ανυπομονησία και θλίψη.
Τρέμω στην ιδέα ότι θα πεθάνω. Ελπίζω τα πράγματα να πάνε καλύτερα στο μέλλον. Ελπίζω ο Χίτλερ να χάσει τον πόλεμο και να βγούμε από δω!
Γιώργος, 10,5 ετών
Χανιώτικα νέα (01.08.2015)
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/zontanevontas-tin-istoria-tis-annas-frank/#ixzz3hYe6Pam9
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου