ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Πού να βρω την ψυχή μου, το τετράφυλλο δάκρυ!.

«Μια τέτοια μέρα είναι ωραία για να πεθαίνεις/ όμορφα όρθιος σε δημόσια θέα/ με λένε Παύλο Φύσσα απ’ τον Περαία/ Έλληνας κι ό,τι συνάδει αυτό όχι μια σημαία/ μελανοχίτωνας, γόνος του Αχιλλέα και του Καραϊσκάκη»… Υπερήφανος για την ελληνικότητά (και την πειραιϊκότητά) του δηλώνει, προαισθανόμενος ίσως τον θάνατό (δολοφονία) του ο αντιφασίστας Παύλος Φύσσας, στο τραγούδι του “Ζόρια”. Γόνος του Αχιλλέα και του Καραϊσκάκη… Ο Παύλος ζει! «Ωραίος ως Ελληνας», για να χρησιμοποιήσω τη φράση του Νίκου Εγγονόπουλου. Να βρούμε την ψυχή μας, “το τετράφυλλο δάκρυ”, η αγωνία του Οδυσσέα Ελύτη στο “Αξιον εστί”.
«Με το λύχνο του άστρου/ στους ουρανούς εβγήκα/ Στο αγιάζι των λειμώνων/ στη μόνη ακτή του κόσμου/ Πού να βρω την ψυχή μου/ το τετράφυλλο δάκρυ!/ Λυπημένες μυρσίνες/ ασημωμένες ύπνο/ Μου ράντισαν την όψη/ Φυσώ και μόνος πάω/ Πού να βρω την ψυχή μου/ το τετράφυλλο δάκρυ!/ Οδηγέ των ακτίνων και των κοιτώνων Μάγε/ Αγύρτη που γνωρίζεις/ το μέλλον μίλησέ μου/ πού να βρω την ψυχή μου το τετράφυλλο δάκρυ!».

Χρέος ανεξόφλητο…

Εκδήλωση μνήμης για την καταστροφή του Καλλικράτη και την εκτέλεση 31 Καλλικρατιανών (21 ανδρών και 10 γυναικών) από τα στρατεύματα Κατοχής τον Οκτώβριο του 1943, προχθές, Κυριακή 11 Οκτωβρίου, στο Ηρώο του χωριού, από τον Δήμο Σφακίων και τον τοπικό Πολιτιστικό Σύλλογο. «Ακαυτη βάτος καίει η μνήμη», εβδομήντα δύο χρόνια μετά, για να θυμηθώ, αλλάζοντας τη σειρά των λέξεων, τον στίχο του Ποιητή, για τους Καλλικρατιανούς. Η μνήμη που πρέπει να λειτουργεί και να λειτουργείται, «ως έκφραση ελευθερίας, αντίστασης, αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας», όπως γράφει ο και πρόεδρος της Επιστημονικής Επιτροπής του Δημοτικού Ελεύθερου Ανοικτού Πανεπιστημίου των Σφακίων “Γεώργιος Ξενουδάκης”, φίλος μου, καθηγητής Πανεπιστημίου Απόστολος Παπαϊωάννου, στο έγχρωμο, ιδιαίτερα επιμελημένο, σχετικό με τα αποτρόπαια εγκλήματα, που έγιναν τότε στον Καλλικράτη 12σέλιδο έντυπο, με τίτλο “Χρέος ανεξόφλητο”.

Τη θηριωδία του ναζισμού και του φασισμού δεν τη γνώρισε, βέβαια, μόνο ο Καλλικράτης, στο νησί μας. «Δεν υπάρχει πόλις ή χωρίον που να μην εληστεύθη, να μην ηγγαρεύθη, να μην πενθεί, ολίγους ή πολλούς τυφεκισμένους και ομήρους αποσταλέντας εις την Γερμανίαν», όπως διαβάζουμε και στον επίλογο της “Εκθέσεως της Κεντρικής Επιτροπής Διαπιστώσεως Ωμοτήτων εν Κρήτη”, των Ι. Καλιτσουνάκη, Ν. Καζαντζάκη, Ι. Κακριδή και Κ. Κουτουλάκη, που συντάχθηκε από την περιοδεία στο Νησί, το χρονικό διάστημα από τις 29 Ιουνίου μέχρι 6 Αυγούστου 1945. Χώρια όλα τ’ άλλα. Για τον Καλλικράτη, ωστόσο, το χρέος της πατρίδας παραμένει ανεξόφλητο. Καμία αναφορά καταδίκης του Γερμανού Διοικητή της Κρήτης, του Στρατηγού Μπρόγερ, στον οποίο αποδόθηκαν κατηγορίες για εκτελέσεις και καταστροφή 27 χωριών, για τα εν Καλλικράτη συμβάντα. Ως να μην υπήρξε αυτή η, χωρίς καμία υπερβολή, γενοκτονία… Να ένας επιπρόσθετος λόγος για να μείνει άσβηστη η μνήμη!

Και γιατί κεντρικός ομιλητής στην περί ου ο λόγος σ’ αυτήν τη “Στάση” εκδήλωση ήταν ο και υποψήφιος Διδ. του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, ο φίλος μου, καλός δάσκαλος, Γιώργος Καλογεράκης, που υπηρετεί τη Δασκαλοσύνη ως Διευθυντής Σχολείου, στο Καστέλλι Πεδιάδας, το ’θελα να έχω προχθές, πάει στον Καλλικράτη, που τόσο έχει προβάλει με τα γραφτά του ο Καλλικρατιανός Δάσκαλος Γιώργης Μανουσέλης. Δεν τα κατάφερα, ωστόσο -πού να τα προλαβαίνει κανείς όλα! Συμβιβάζομαι αναγκαστικά στην ιδέα… μιας άλλης φοράς. Και για την εξόφληση του δικού μου χρέους…

Χανιώτικα νέα (13.10.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/pou-na-vro-tin-psichi-mou-to-tetrafillo-dakri/#ixzz3oR3amBlv 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook