Εβδομήντα πέντε χρόνια μετά το έπος του 1940! Μετά το ηρωικό ΟΧΙ που είπαν οι Έλληνες εκείνης της εποχής στους εισβολείς που ήρθαν να πάρουν τη γη μας… Ζωντανές, ολοζώντανες ακόμα οι μνήμες εκείνης της ημέρας, της ημέρας, της 28ης Οκτωβρίου, αλλά και των ημερών της Κατοχής που ακολούθησαν, μέσα από τις διηγήσεις των παππούδων και των γιαγιάδων των σημερινών παιδιών. Και τις διηγήσεις αυτές εκμεταλλεύτηκε, και μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο, η δασκάλα της Δ1 τάξης του 9ου Δημ. Σχ. Χανίων Βάσω Νυσταζάκη, για να προσεγγίσουν οι μαθητές της το θέμα.
Δείτε περισσότερα... ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Εβδομήντα πέντε χρόνια μετά το έπος του 1940! Μετά το ηρωικό ΟΧΙ που είπαν οι Έλληνες εκείνης της εποχής στους εισβολείς που ήρθαν να πάρουν τη γη μας… Ζωντανές, ολοζώντανες ακόμα οι μνήμες εκείνης της ημέρας, της ημέρας, της 28ης Οκτωβρίου, αλλά και των ημερών της Κατοχής που ακολούθησαν, μέσα από τις διηγήσεις των παππούδων και των γιαγιάδων των σημερινών παιδιών.
Και τις διηγήσεις αυτές εκμεταλλεύτηκε, και μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο, η δασκάλα της Δ1 τάξης του 9ου Δημ. Σχ. Χανίων Βάσω Νυσταζάκη, για να προσεγγίσουν οι μαθητές της το θέμα. Οι εργασίες που φιλοξενούνται στον σημερινό Παιδότοπο μας δείχνουν, εκτός απ’ όλα τ’ άλλα πόσο πετυχημένη ήταν η συγκεκριμένη επιλογή.
Ευχαριστώ πολύ για την ανταπόκριση, κυρία Βάσω, και γι’ αυτόν τον επετειακό Παιδότοπο. Να χαίρεσαι τους μαθητές σου και να σε χαίρονται. Και τους παππούδες και τις γιαγιάδες σας, όπως και τους γονείς σας να χαίρεστε, καλά μου Τεταρτάκια του Ενάτου!
Και τις διηγήσεις αυτές εκμεταλλεύτηκε, και μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο, η δασκάλα της Δ1 τάξης του 9ου Δημ. Σχ. Χανίων Βάσω Νυσταζάκη, για να προσεγγίσουν οι μαθητές της το θέμα. Οι εργασίες που φιλοξενούνται στον σημερινό Παιδότοπο μας δείχνουν, εκτός απ’ όλα τ’ άλλα πόσο πετυχημένη ήταν η συγκεκριμένη επιλογή.
Ευχαριστώ πολύ για την ανταπόκριση, κυρία Βάσω, και γι’ αυτόν τον επετειακό Παιδότοπο. Να χαίρεσαι τους μαθητές σου και να σε χαίρονται. Και τους παππούδες και τις γιαγιάδες σας, όπως και τους γονείς σας να χαίρεστε, καλά μου Τεταρτάκια του Ενάτου!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης,
δάσκαλος
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης,
δάσκαλος
Είναι φθινόπωρο του 1942. Μέσα στη γαλήνη του πρωινού μια μικρή ομάδα ανθρώπων κατηφόριζε από τη Μαλάξα. Μπροστά ήταν ο προπάππους μου ένας λιγνός άνδρας μετρίου αναστήματος γύρω στα σαράντα με γαλανοπράσινα μάτια. Το μαύρο κουστούμι του κι η σταχτιά ρεπούμπλικα τον έκανε να δείχνει άνθρωπο της εξουσίας. Μαζί του πέντε – έξι φτωχοντυμένοι χωρικοί με γαϊδούρια. Είχαν ξεκινήσει ώρες πριν από το χωριό τους, το Νίππος Αποκορώνου. Προορισμός τους η Σούδα.
Σκοπός τους ήταν να διαρρήξουν τις Γερμανικές αποθήκες τροφίμων. Με βήμα αποφασιστικό και φωνή γεμάτη σιγουριά ο προπάππους μου Μανώλης, πλησιάζει και χαιρετά το φρουρό στα Γερμανικά. Και για να φανεί πιο πειστικός δίνει εντολή, με αυστηρό τόνο, στους χωριανούς να προχωρήσουν μέσα στον χώρο των αποθηκών. Μετά από λίγο τα γαϊδουράκια ήταν φορτωμένα με όσπρια, ζάχαρη, αλεύρι. Ο παππούς Μανώλης χαιρετά το φρουρό στην πύλη και με βήμα αργό για να μην κινήσουν υποψίες αφήνουν πίσω τους τη Σούδα.
Γιώργος Καρκαβάτσος
Σκοπός τους ήταν να διαρρήξουν τις Γερμανικές αποθήκες τροφίμων. Με βήμα αποφασιστικό και φωνή γεμάτη σιγουριά ο προπάππους μου Μανώλης, πλησιάζει και χαιρετά το φρουρό στα Γερμανικά. Και για να φανεί πιο πειστικός δίνει εντολή, με αυστηρό τόνο, στους χωριανούς να προχωρήσουν μέσα στον χώρο των αποθηκών. Μετά από λίγο τα γαϊδουράκια ήταν φορτωμένα με όσπρια, ζάχαρη, αλεύρι. Ο παππούς Μανώλης χαιρετά το φρουρό στην πύλη και με βήμα αργό για να μην κινήσουν υποψίες αφήνουν πίσω τους τη Σούδα.
Γιώργος Καρκαβάτσος
Μια μέρα φθινοπωρινή
κρύα χωρίς λιακάδα
οι Ιταλοί θελήσανε
να πάρουν την Ελλάδα.
κρύα χωρίς λιακάδα
οι Ιταλοί θελήσανε
να πάρουν την Ελλάδα.
Μα οι Έλληνες απάντησαν
ΟΧΙ με ένα στόμα,
εχθρού ποδάρι δεν πατά
στο Ελληνικό το χώμα.
ΟΧΙ με ένα στόμα,
εχθρού ποδάρι δεν πατά
στο Ελληνικό το χώμα.
Γιατ’ είναι χώμα ιερό
με αίμα ποτισμένο
κι από τα χρόνια τα παλιά
δάφνες, μυρτιές, σπαρμένο.
με αίμα ποτισμένο
κι από τα χρόνια τα παλιά
δάφνες, μυρτιές, σπαρμένο.
Επιμέλεια:
Μαρία Διαμαντάκη
Μαρία Διαμαντάκη
Για τον Ελληνο-Ιταλικό πόλεμο…
Του Μουσουλίνι η κεφαλή
κατέβασε μια μέρα
πως την Ελλάδα στη σκλαβιά
θα βάλει πέρα ως πέρα.
Του Μουσουλίνι η κεφαλή
κατέβασε μια μέρα
πως την Ελλάδα στη σκλαβιά
θα βάλει πέρα ως πέρα.
Διάλε την κουκουνάρα σου,
Μπενίτο Μουσολίνι,
και δεν εσυλλογίστηκες
στο τέλος τι θα γίνει…
Μπενίτο Μουσολίνι,
και δεν εσυλλογίστηκες
στο τέλος τι θα γίνει…
Μπέμπει τσι Φτερουγάτους του,
μπέμπει τσι Μπερσαλιέρους
να κατεβούν στον Καλαμά
μια Κυριακή ταϋτέρου.
μπέμπει τσι Μπερσαλιέρους
να κατεβούν στον Καλαμά
μια Κυριακή ταϋτέρου.
Έμπεψε τσι Κενταύρους του
στην Πίνδο να ριχτούνε
και κείν’ οι μαυροέρημοι
γλακούνε να χωστούνε.
στην Πίνδο να ριχτούνε
και κείν’ οι μαυροέρημοι
γλακούνε να χωστούνε.
Οταν των ορμήσανε
τσολιάδες και φαντάροι
σαν τσι λαγούς γλακούσανε
και τρέμαν σαν το ψάρι.
τσολιάδες και φαντάροι
σαν τσι λαγούς γλακούσανε
και τρέμαν σαν το ψάρι.
“Αέρα” οι φαντάροι μας,
“Απάνω του” οι τσολιάδες
επιάσανέ τσι σαν τ’ αρνιά
αιχμάλωτους χιλιάδες…
“Απάνω του” οι τσολιάδες
επιάσανέ τσι σαν τ’ αρνιά
αιχμάλωτους χιλιάδες…
Εφτάξανε κι οι Κρητικοί
οι καστροπολεμάρχοι,
στση Τρεμπεσίνας τα Βουνά
δίδουν την πρώτη μάχη.
οι καστροπολεμάρχοι,
στση Τρεμπεσίνας τα Βουνά
δίδουν την πρώτη μάχη.
Έτσα που την κατάντησες,
Ντούτσε την Ιταλία,
μοιάζει με το γραμμάτιο
που λήγει η προθεσμία!
Ντούτσε την Ιταλία,
μοιάζει με το γραμμάτιο
που λήγει η προθεσμία!
Επιμέλεια:
Δημήτρης Λαγογιάννης, Νικός Καβαλιεράκης,
Νικολέτα Βαρβαντάκη
Δημήτρης Λαγογιάννης, Νικός Καβαλιεράκης,
Νικολέτα Βαρβαντάκη
Ελληνο-Ιταλικός πόλεμος
του 1940
(Αφήγηση του παππού μου, Αντώνη Κωνστανταράκη)
Ένα πρωί, πηγαίνοντας στο σχολείο μου -τετάρτη τάξη Δημοτικού- παρατηρώ μεγάλη φασαρία στα παιδιά και τους δασκάλους μας, διότι όπως μας είπαν, είχε γίνει πόλεμος. Εμείς τότε δεν γνωρίζαμε τι είναι πόλεμος, αλλά σιγά-σιγά μπήκαμε στο νόημα. Μας σχόλασαν μετά διότι υπήρχε φόβος να γίνει βομβαρδισμός και έτσι φύγαμε για το σπίτι, ολίγον χαρούμενοι διότι έκλεισαν τα σχολεία.
του 1940
(Αφήγηση του παππού μου, Αντώνη Κωνστανταράκη)
Ένα πρωί, πηγαίνοντας στο σχολείο μου -τετάρτη τάξη Δημοτικού- παρατηρώ μεγάλη φασαρία στα παιδιά και τους δασκάλους μας, διότι όπως μας είπαν, είχε γίνει πόλεμος. Εμείς τότε δεν γνωρίζαμε τι είναι πόλεμος, αλλά σιγά-σιγά μπήκαμε στο νόημα. Μας σχόλασαν μετά διότι υπήρχε φόβος να γίνει βομβαρδισμός και έτσι φύγαμε για το σπίτι, ολίγον χαρούμενοι διότι έκλεισαν τα σχολεία.
Η ΠΡΩΤΗ ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ
Ξημέρωσε η πρώτη του Νοεμβρίου 1940 και γύρω στις 11 κτυπούν όλες οι καμπάνες των εκκλησιών, ένδειξη ότι έρχονται ιταλικά αεροπλάνα για βομβαρδισμό. Σε λίγα λεπτά κατέφθασαν και άρχισε ο πόλεμος, με τις βόμβες να πέφτουν και τα αντιαεροπορικά να χτυπούν τα εχθρικά αεροπλάνα. Ο φόβος μας ήταν πολύ μεγάλος, διότι δεν είχαμε ιδέα τι είναι πόλεμος. Σκοτώθηκαν πολλοί άνθρωποι και πολλά σπίτια καταστράφηκαν.
Μαρία Κωνστανταράκη
Ξημέρωσε η πρώτη του Νοεμβρίου 1940 και γύρω στις 11 κτυπούν όλες οι καμπάνες των εκκλησιών, ένδειξη ότι έρχονται ιταλικά αεροπλάνα για βομβαρδισμό. Σε λίγα λεπτά κατέφθασαν και άρχισε ο πόλεμος, με τις βόμβες να πέφτουν και τα αντιαεροπορικά να χτυπούν τα εχθρικά αεροπλάνα. Ο φόβος μας ήταν πολύ μεγάλος, διότι δεν είχαμε ιδέα τι είναι πόλεμος. Σκοτώθηκαν πολλοί άνθρωποι και πολλά σπίτια καταστράφηκαν.
Μαρία Κωνστανταράκη
ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ
Αφήγηση από τον παππού μου Τζαγκαράκη Δημήτρη
Αφήγηση από τον παππού μου Τζαγκαράκη Δημήτρη
Στη γερμανική κατοχή ο παππούς μου ήταν 12 χρονών. Εκείνα τα χρόνια λόγω του πολέμου δεν υπήρχαν ούτε πολλά λεφτά ούτε πολλά τρόφιμα. Ο περισσότερος κόσμος πεινούσε, το ίδιο και η οικογένεια του παππού μου. Εκείνος αν και μικρός, προσπαθούσε να βοηθήσει με όποιο τρόπο μπορούσε.
Κοντά στο σπίτι του παππού μου στην περιοχή της Σούδας οι Γερμανοί είχαν ένα καταυλισμό με στρατιώτες και ένα μαγειρείο. Ζητούσαν λοιπόν από τους κατοίκους της περιοχής αν έχουν κάποια φρέσκα τρόφιμα και λαχανικά, να τα πηγαίνουν και να τα ανταλλάζουν με άλλα τρόφιμα ή και έτοιμο μαγειρεμένο φαγητό. Ο παππούς μου λοιπόν μία μέρα ξεκίνησε να τους πάει φρέσκα αυγά για να πάρει λίγο φαγητό για την οικογένεια του. Εκείνη την ώρα που έφτασε στο μαγειρείο, ένα γερμανικό φορτηγό ξεφόρτωνε σακιά με αλεύρι. Ο μάγειρας βλέποντας τον παππού με το καλαθάκι με τα αυγά, του λέει αστειευόμενος: «Θέλεις να ανταλλάξουμε το καλαθάκι με τα αυγά σου με ένα σακί αλεύρι; Θα πρέπει όμως μόνος σου να το κουβαλήσεις…». Αρκετοί στρατιώτες που βρισκόταν γύρω γύρω και ξεφόρτωναν έβαλαν τα γέλια, πιστεύοντας ότι αυτό ήταν απίθανο και ότι ο παππούς δεν θα τα καταφέρει, μιας και κάθε σακί ζύγιζε 80 κιλά!
Ο παππούς όμως, ξέροντας πόσο σημαντικό ήταν για την οικογένεια του αυτό το σακί αλεύρι, οπλίστηκε με πείσμα και δύναμη και σιγά σιγά σήκωσε το σακί με το αλεύρι καταφέρνοντας μάλιστα να το κουβαλήσει αρκετά πιο πέρα από το μαγειρείο. Την ίδια στιγμή ένας γείτονας έτρεξε να ειδοποιήσει τον πατέρα του για να έρθει να βοηθήσει τον παππού με το σακί το αλεύρι.
Οι Γερμανοί στρατιώτες που παρακολουθούσαν μαζί με τον μάγειρα το περιστατικό, άρχισαν να χειροκροτούνε και να επευφημούν τον παππού μου, που αν και τόσο μικρόσωμος και αδύνατος, κατάφερε έστω και για λίγα μέτρα -να σηκώσει το 80κιλο σακί!
Χρυσή Γελασάκη
Κοντά στο σπίτι του παππού μου στην περιοχή της Σούδας οι Γερμανοί είχαν ένα καταυλισμό με στρατιώτες και ένα μαγειρείο. Ζητούσαν λοιπόν από τους κατοίκους της περιοχής αν έχουν κάποια φρέσκα τρόφιμα και λαχανικά, να τα πηγαίνουν και να τα ανταλλάζουν με άλλα τρόφιμα ή και έτοιμο μαγειρεμένο φαγητό. Ο παππούς μου λοιπόν μία μέρα ξεκίνησε να τους πάει φρέσκα αυγά για να πάρει λίγο φαγητό για την οικογένεια του. Εκείνη την ώρα που έφτασε στο μαγειρείο, ένα γερμανικό φορτηγό ξεφόρτωνε σακιά με αλεύρι. Ο μάγειρας βλέποντας τον παππού με το καλαθάκι με τα αυγά, του λέει αστειευόμενος: «Θέλεις να ανταλλάξουμε το καλαθάκι με τα αυγά σου με ένα σακί αλεύρι; Θα πρέπει όμως μόνος σου να το κουβαλήσεις…». Αρκετοί στρατιώτες που βρισκόταν γύρω γύρω και ξεφόρτωναν έβαλαν τα γέλια, πιστεύοντας ότι αυτό ήταν απίθανο και ότι ο παππούς δεν θα τα καταφέρει, μιας και κάθε σακί ζύγιζε 80 κιλά!
Ο παππούς όμως, ξέροντας πόσο σημαντικό ήταν για την οικογένεια του αυτό το σακί αλεύρι, οπλίστηκε με πείσμα και δύναμη και σιγά σιγά σήκωσε το σακί με το αλεύρι καταφέρνοντας μάλιστα να το κουβαλήσει αρκετά πιο πέρα από το μαγειρείο. Την ίδια στιγμή ένας γείτονας έτρεξε να ειδοποιήσει τον πατέρα του για να έρθει να βοηθήσει τον παππού με το σακί το αλεύρι.
Οι Γερμανοί στρατιώτες που παρακολουθούσαν μαζί με τον μάγειρα το περιστατικό, άρχισαν να χειροκροτούνε και να επευφημούν τον παππού μου, που αν και τόσο μικρόσωμος και αδύνατος, κατάφερε έστω και για λίγα μέτρα -να σηκώσει το 80κιλο σακί!
Χρυσή Γελασάκη
Χανιώτικα νέα (24.10.2015)
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/evdominta-pente-chronia-meta/#ixzz3pThvWx9F
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου