ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

«Κάνε τοξότη, η σαΐτα που στα χέρια κρατάς να σημαίνει χαρά». Και ο στίχος αυτός του Λιβανέζου ποιητή Καλίλ Γκιμπράν στον νου μου, ενώ παρακολουθούσα πριν από κάποιους μήνες στο θέατρο “Δημήτρης Βλησίδης” της πόλης μας τη μουσικοθεατρική παράσταση “Κώστας Καρυωτάκης -Μαρία Πολυδούρη και η αρχή της αμφισβήτησης” απ’ τα παιδιά του Μουσικού και Λογοτεχνικού Εργαστηρίου του 3ου Γεν. Λυκείου Χανίων. Κοντά σ’ αυτόν κι άλλη μια φράση για την περίσταση: «Αξιοι μαθητές άξιου δασκάλου αλλά και άξιος δάσκαλος… άξιων μαθητών». Δημήτρης Δαμασκηνός το όνομα του τοξότη-δασκάλου ή του δασκάλου-τοξότη αν προτιμάτε, απ’ τον οποίο ζήτησα τις προάλλες να κάνουμε έναν “Παιδότοπο” και… αμ’ έπος αμ’ έργον!

Δείτε περισσότερα... ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Μουσικό και Λογοτεχνικό Εργαστήρι  3ου Γεν. Λυκείου Χανίων.

“Κώστας Καρυωτάκης -Μαρία Πολυδούρη και η αρχή της αμφισβήτηση

Καλοί μου φίλοι,
καλό Σαββατοκύριακο!

«Κάνε τοξότη, η σαΐτα που στα χέρια κρατάς να σημαίνει χαρά». Και ο στίχος αυτός του Λιβανέζου ποιητή Καλίλ Γκιμπράν στον νου μου, ενώ παρακολουθούσα πριν από κάποιους μήνες στο θέατρο “Δημήτρης Βλησίδης” της πόλης μας τη μουσικοθεατρική παράσταση “Κώστας Καρυωτάκης -Μαρία Πολυδούρη και η αρχή της αμφισβήτησης” απ’ τα παιδιά του Μουσικού και Λογοτεχνικού Εργαστηρίου του 3ου Γεν. Λυκείου Χανίων. Κοντά σ’ αυτόν κι άλλη μια φράση για την περίσταση: «Αξιοι μαθητές άξιου δασκάλου αλλά και άξιος δάσκαλος… άξιων μαθητών». Δημήτρης Δαμασκηνός το όνομα του τοξότη-δασκάλου ή του δασκάλου-τοξότη αν προτιμάτε, απ’ τον οποίο ζήτησα τις προάλλες να κάνουμε έναν “Παιδότοπο” και… αμ’ έπος αμ’ έργον! Να χαίρεστε τον δάσκαλό σας, παιδιά! Να χαίρεσαι τους μαθητές σου, Δημήτρη! Χαρά μεγάλη για μένα να φιλοξενήσω και τη νέα σας θεατρική δουλειά. Καλοδεχούμενος στον Παιδότοπο ο “Έφηβος άνεμος” των παιδιών του Λυκείου…

Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης, δάσκαλος

Ολα ξεκίνησαν από μια συζήτηση πέρσι σε μια τάξη, όταν συνειδητοποίησα πόσο παρεξηγημένος είναι ακόμη και σήμερα ο αγαπημένος ποιητής των εφηβικών μου χρόνων, ο αριστουργηματικά απαισιόδοξος Κώστας Καρυωτάκης.
Αυτή την αδικία ήθελα στα μάτια των μαθητών και των μαθητριών μου ν’ αποκαταστήσω, από εκεί ξεκίνησαν όλα…
Στον δρόμο η ομάδα που εθελοντικά μ’ αυτά τα θαυμάσια παιδιά δημιουργήσαμε, ανέπτυξε τη δική της δυναμική ξεπερνώντας όλα τα φράγματα, για να συναντήσει τον Κώστα Καρυωτάκη μα και την ομότεχνή του Μαρία Πολυδούρη, να γνωρίσει βαθύτερα την ποίηση, τον έρωτα και την αγωνία της ύπαρξής τους.
Νομίζω πως δουλεύοντας συλλογικά με αγάπη και μεράκι κάτι καταφέραμε και αυτό είναι το καλύτερο μάθημα για μένα που συχνά-πυκνά γκρινιάζω για τα ενδιαφέροντα και τις ανησυχίες των νέων ανθρώπων στις μέρες μας.
Δημήτρης Δαμασκηνός

Εξαρχής μόλις μας δόθηκε η ευκαιρία να πραγματοποιήσουμε την παράσταση στις 29 Απριλίου 2015 στο Θέατρο Βλησίδη και να ασχοληθούμε με τον Κώστα Καρυωτάκη και την Μαρία Πολυδούρη, πέρα από τη χαρά και τον ενθουσιασμό, βιώσαμε κάτι μοναδικό, καθώς ανακαλύψαμε τις ζωές δύο σημαντικών ανθρώπων που μας ενέπνευσαν με τις προσωπικότητες τους, με τα ποιήματά τους αλλά και με τον έρωτά τους. Αρχικά χωριστήκαμε σε ομάδες παρακολουθήσαμε αρκετές παρουσιάσεις και βίντεο. Στη συνέχεια αναλάβαμε τους ρόλους μας∙ ήταν απερίγραπτα τα συναισθήματα που μας κατέβαλαν όλους, επικράτησε συγκίνηση και άγχος από μεριάς μου. Επισκεφτήκαμε τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Χανίων, μας βοήθησαν οι κυρίες εκεί προσφέροντάς μας αρκετό υλικό, χώρο για πρόβες και τα κατάλληλα μέσα όσον αφορά τα κομμάτια και τη μουσική μας, γι’ αυτό τις ευχαριστούμε θερμά! Τέλος στο Θέατρο Βλησίδη η συνεργασία μας υπήρξε πολύ καλή∙ καταφέραμε να αποδώσουμε με τον δικό μας τρόπο, τα ποιήματα τη μουσική και το θεατρικό, το οποίο εντυπωσίασε και εμάς τους ίδιους με τις ερμηνείες των δυο συμμαθητών μου, του Θοδωρή Κυριακάκη και της Ρομίνας Περμαργκιέντα αλλά και όλων των υπόλοιπων… Διασκεδάσαμε και χαρήκαμε πολύ με το αποτέλεσμα της προσπάθειάς μας. Στο σύνολο η απόδοση μας φάνηκε να εξέπληξε τον καθηγητή μας κ. Δημήτρη Δαμασκηνό, στον οποίον οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ γι’ αυτήν την όμορφη εμπειρία που μας χάρισε!
Ελπίδα Ζεκάι
(εκφωνήτρια στην παράσταση)

Η συμμετοχή μου στην εκδήλωση του μουσικού και λογοτεχνικού εργαστηρίου του 3ου Γενικού Λυκείου Χανίων με υπεύθυνο καθηγητή τον κ. Δημήτρη Δαμασκηνό και με θέμα «ο Κώστας Καρυωτάκης και η Μαρία Πολυδούρη, η αρχή της αμφισβήτησης» υπήρξε μια αξέχαστη εμπειρία. Προσωπικά συμμετείχα στο μουσικό κομμάτι της παράστασης, στο πλαίσιο του οποίου ασχοληθήκαμε με την ανάγνωση, τη μελέτη και την κατανόηση ποιημάτων των δυο αυτών ποιητών σε πρώτο στάδιο, ενώ στην συνέχεια τα εμπλουτίσαμε μουσικά κάνοντας διασκευές σε ήδη μελοποιημένα κομμάτια από γνωστούς καλλιτέχνες αλλά και προσθέτοντας και προσωπικά στοιχεία. Υπήρξε μια ιδιαίτερα όμορφη εμπειρία, καθώς μας δόθηκε η δυνατότητα να γνωρίσουμε σε βάθος τους δυο εξαίρετους ποιητές, να ανακαλύψουμε τη ζωή τους, τις ανησυχίες τους, τις φιλοδοξίες τους και να τις συγκρίνουμε με τις δικές μας. Το μουσικό κομμάτι ήταν ιδιαίτερα σημαντικό για μένα, καθώς μέσω της μουσικής μπορέσαμε να αποτυπώσουμε πλήρως τους γεμάτους συναίσθημα και αλληγορία στίχους και καταφέραμε να τους βιώσουμε κι εμείς οι ίδιοι. Η παράσταση αυτή υπήρξε η απόδειξη ότι το σχολείο διατηρεί ακόμα την ικανότητα του να διδάσκει, να ενημερώνει και να διευρύνει ορίζοντες και θα παραμείνει μια πολύ όμορφη ανάμνηση!
Χρήστος Κλαριδόπουλος (συμμετείχε στο μουσικό συγκρότημα)

Πριν από έναν χρόνο μου δόθηκε η ευκαιρία να συμμετέχω στο λογοτεχνικό εργαστήρι του σχολείου μας. Με τη βοήθεια του καθηγητή μας ξεκίνησε ένα υπέροχο ταξίδι προς την αναζήτηση και παρουσίαση αγαπημένων λογοτεχνικών κειμένων, όπως αυτά του Κώστα Καρυωτάκη και της Μαρίας Πολυδούρη. Ομολογώ ότι η αρχή ήταν αρκετά δύσκολη και αντιμετωπίσαμε πολλά εμπόδια. Το γεγονός, όμως, ότι παραμείναμε ενωμένοι και δουλέψαμε σκληρά για να τα καταφέρουμε, μας έκανε να δεθούμε σαν ομάδα: βοηθώντας ο ένας τον άλλον ακόμη και στις παραμικρές λεπτομέρειες γίναμε αχώριστοι και έτοιμοι να περάσουμε τη δημιουργικότητα και τη χαρά μας στον κόσμο. Αναμφισβήτητα ήταν μια απίστευτη εμπειρία που με μεγάλη χαρά θα την επαναλαμβάναμε ξανά και ξανά. Ένα τεράστιο ευχαριστώ στον κ. Δημήτρη Δαμασκηνό, γιατί δίχως αυτόν δε θα ζούσαμε αυτές τις στιγμές.
Πιστεύουμε ότι το αποτέλεσμα μας δικαίωσε και είμαστε απόλυτα έτοιμοι να δημιουργήσουμε κάτι εξίσου ξεχωριστό και όμορφο φέτος.
Καστρινάκη Μαίρη
(συντελεστής της παράστασης)

Η πρώτη μου επαφή με το έργο του Καρυωτάκη ήταν στην Γ’ γυμνασίου, όπου στο βιβλίο της Λογοτεχνίας μας υπήρχε το ποίημα “Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα”, από την τρίτη ποιητική συλλογή του “Ελεγεία και Σάτιρες”. Ο ρομαντισμός, το συναίσθημα, το ύφος και ο τρόπος γραφής του μου έκαναν από την αρχή ιδιαίτερη εντύπωση. Μετά από τρία χρόνια, στη Γ’ λυκείου πια, ήταν ιδιαίτερη χαρά μου που υποδύθηκα τον μεγάλο αυτό ποιητή, στο πλαίσιο του λογοτεχνικού εργαστηρίου του σχολείου μου. Ήταν μία πολύ καλή αφορμή, για να μελετήσω τη ζωή του, τις συνήθειές του, τις σκέψεις του, και τις αντιλήψεις του. Τότε κατάλαβα πόσο πρωτοποριακός, ανατρεπτικός και μοναδικός ήταν για την εποχή του, επιβεβαιώνοντας τα λόγια του Ανδρέα Εμπειρίκου: «Ήτο μεγάλος ποιητής ο νέος αυτός και ευγενής. Το λέγω και θα το ξαναπώ πολλάκις – είναι μεγάλος ποιητής ο Κώστας Καρυωτάκης». Οι απαιτήσεις και οι προσδοκίες για το εγχείρημα αυτό ήταν υψηλές, ο χρόνος περιορισμένος, αλλά το μεράκι και η προσπάθεια ήταν η ανταμοιβή μας!



Θοδωρής Κυριακάκης
(Κώστας Καρυωτάκης)

Το λογοτεχνικό εργαστήρι ήταν κάτι πρωτότυπο, μια αξέχαστη εμπειρία. Ο ρόλος της Μαρίας Πολυδούρη με ενθουσίασε, ήταν μια πρόκληση. Αν και ήμασταν διαφορετικές στον χαρακτήρα, κάτι που μου προκαλούσε ιδιαίτερο άγχος αν θα κατάφερνα να αντεπεξέλθω στο ρόλο μου, ο θαυμασμός μου για αυτήν με ώθησε να ταυτιστώ μαζί της. Μια γυναίκα γεμάτη ζωή, δυναμική, ανεξάρτητη, ερωτική, ρομαντική που τη γνώρισα και την ένιωσα βαθύτερα και ουσιαστικότερα μέσα από την παράσταση, ώστε να αποτελεί πλέον ένα πρότυπο για μένα.



Ρομίνα Περμαργκιέντα
(Μαρία Πολυδούρη)

Είναι δύσκολο να περιγραφούν οι δυνατές εμπειρίες. Η αίσθηση πάνω στη σκηνή δεν μπορεί να αποτυπωθεί εύκολα με λέξεις. Είναι βίωμα, πληρότητα, μοναδική χαρά, απελευθέρωση. Η περσινή παράσταση δεν ήταν απλώς μια επιτυχημένη ομαδική δουλειά, ήταν μια άλλη διάσταση της ποίησης και των δημιουργών της. Γνωρίσαμε τον Κ. Καρυωτάκη και τη Μ. Πολυδούρη, ενωθήκαμε μαζί τους δυναμικά και υπεραισθητά, μετείχαμε στον πόνο τους. Παίξαμε θέατρο, πλουτίσαμε τους εαυτούς μας και το κοινό, αποκτήσαμε μια πλατιά και ακέραιη εικόνα της ανθρώπινης υπόστασης και μηδαμινότητας. Γιατί, όπως θα έλεγε και ο μεγάλος Κάρολος Κουν, βάση και θεμέλιο του θεάτρου είναι η ποίηση και η μαγεία. Αν εκλείψουν αυτά, θέατρο δεν υπάρχει. Και τολμώ να πω ότι η περσινή παράσταση είχε και τα δύο. Ευχαριστούμε δάσκαλε!
Βασιλική Καυκιού
(συντελεστής της παράστασης)

Χανιώτικα νέα (28.11.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/kariotakis-polidouri-ke-i-archi-tis-amfisvitisis/#ixzz3smor9S2w 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook