ΠΟΙΗΣΗ

Τα παιδιά και τα πουλιά

Τα παιδιά,

που κόβουν με τα δόντια τους

μπουκιές μπουκιές το σήμερα,

έχουν θέση στην καρδιά τους

για τη σπηλιά της Βηθλεέμ.

Τα πουλιά,

που κουβαλούν μέχρι το αύριο

την αναπνοή του ήλιου,

έχουν θέση στα φτερά τους

για τον ιστό της αναστάσιμης σημαίας.

Όσο υπάρχουνε παιδιά,

θα γεννιέται ο Χριστός.

Όσο υπάρχουνε πουλιά,

ο σταυρωμένος Χριστός

θα ανασταίνεται.

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

"Όταν γίνεις ποίημα", εκδ. "Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης". Χανιά, 2013