ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Εμμέλεια, Νόνα και Ανθούσα οι μητέρες των Τριών Ιεραρχών, του Μεγάλου Βασιλείου, του Γρηγορίου του Θεολόγου και του Ιωάννου του Χρυσοστόμου, αντίστοιχα. Επέμενε να τα μάθουμε κι εκείνων τα ονόματα ο δάσκαλός μου στην Ε’ Δημοτικού. Ο,τι έγιναν οι Τρεις Ιεράρχες κυρίως στις μητέρες των το όφειλαν, μας είπε. Χαμογέλασε η μάνα μου, όταν επιστρέφοντας στο σπίτι, της το μετέφερα, μαζί με πολλές λεπτομέρειες για τη ζωή και το έργο τους. Με το νι και με το σίγμα έπρεπε να της λέω όλα όσα μάθαινα στο σχολείο…

Δείτε περισσότερα... ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Των Τριών Ιεραρχών...

Των Τριών Ιεραρχών, “των τριών μεγίστων φωστήρων της τρισηλίου Θεότητος”, των τριών μεγάλων οικουμενικών διδασκάλων, Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου, αύριο, 30 Ιανουαρίου και όχι, βέβαια σήμερα που “μεταφέρθηκε” κι εφέτος. Η γιορτή της ελληνικής παιδείας, των ελληνικών γραμμάτων, των Ελλήνων μαθητών και βέβαια, των Ελλήνων Δασκάλων. Στάση! Και για να πω “χρόνια πολλά”. Ιδιαίτερα στους συνταξιούχους δασκάλους. Επιμένουν να πιάνουν στασίδι λίαν πρωί στους ανά την Ελλάδα ναούς την ημέρα της Χάρης των. Εσαεί ωραίοι ως δάσκαλοι!

“Τους τρεις μεγίστους φωστήρας της τρισηλίου Θεότητος”… Το πρώτο απολυτίκιο που έμαθα απέξω, πήγαινα Ε’ Δημοτικού θυμούμαι. Στεντορεία τη φωνή το έψελνα επιστρέφοντας εκείνη την ημέρα στο σπίτι μας. Βραδάκι ήτανε και ψιλόβρεχε, κάναμε μαθήματα και τ’ απογεύματα τότε. Ο Θεός ν’ αγιάσει την ψυχούλα του δασκάλου μου, του Μανόλη Ζερβού απ’ την Ελούντα. Οταν ήμουν δάσκαλος της έδρας, επέμενα κι εγώ να το μαθαίνουν απ’ έξω οι μαθητές μου. Μ’ όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα μαθαίνεις. Μέχρι τέλους. Και να το ψάλλουν στην εκκλησία την ημέρα της Χάρης των, επέμενα… Τι θύμησες κι αυτές απ’ τους εορτασμούς των Τριών Ιεραρχών!

Εμμέλεια, Νόνα και Ανθούσα οι μητέρες των Τριών Ιεραρχών, του Μεγάλου Βασιλείου, του Γρηγορίου του Θεολόγου και του Ιωάννου του Χρυσοστόμου, αντίστοιχα. Επέμενε να τα μάθουμε κι εκείνων τα ονόματα ο δάσκαλός μου στην Ε’ Δημοτικού. Ο,τι έγιναν οι Τρεις Ιεράρχες κυρίως στις μητέρες των το όφειλαν, μας είπε. Χαμογέλασε η μάνα μου, όταν επιστρέφοντας στο σπίτι, της το μετέφερα, μαζί με πολλές λεπτομέρειες για τη ζωή και το έργο τους. Με το νι και με το σίγμα έπρεπε να της λέω όλα όσα μάθαινα στο σχολείο…

Επιστρέφω συχνά – πυκνά, κι όχι μόνο την ημέρα της γιορτής των, στη ζωή και το έργο των Τριών Ιεραρχών. Ιδιαίτερα στο συγγραφικό τους έργο. Διαχρονικός ο λόγος τους. “Μη βαρύτιμος έσο (μη βάζεις μεγάλες τιμές) ταις χρείαις επιτιθέμενος (εκμεταλλευόμενος τις στερήσεις). Μη ανέμενε σιτοδείαν (έλλειψη σταριού) ίνα ανοίξης σιτοδοχεία (αποθήκες σταριού). Ο γαρ τιμουλκών (που ανεβάζει την τιμήν) σίτου δημοκατάρατος. Μη λιμόν εκδέχου διά χρυσόν μη κοινήν ένδειαν δι’ ευπορίαν”. Απ’ τα που έχει γράψει για την εκμετάλλευση της φτώχειας με δάνεια ο Μέγας Βασίλειος για παράδειγμα. “Τούτο μόνον ου δέχεται αναβολήν η φιλανθρωπία”. 

“Διάθρυπτε (κομμάτιασε, μοίρασε) πεινώντι τον άρτον σου και πτωχούς αστέγους εισήγαγε εις τον οίκον σου (Ησ., νη’, 7) και ταύτα μετά προθυμίας”, μας λέει ο Γρηγόριος ο Θεολόγος. Για να συμπληρώσει ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος: “Τον γαρ φιλοφροσύνην επιδεικνύμενον (όποιος δείχνει φιλικό ενδιαφέρον να βοηθήσει) ουκ ευθύνας απαιτείν δει βίου (δεν πρέπει να ζητάει εξηγήσεις για τη ζωή του φτωχού) αλλά μόνον την πενίαν διορθούν και την χρείαν πληρούν (να ικανοποιεί την ανάγκη)”.

“Πάντες οι των λόγων αυτών ερασταί, συνελθόντες ύμνοις τιμήσωμεν, αυτοί γαρ τη Τριάδι, υπέρ ημών αεί πρεσβεύουσιν”. Από το απολυτίκιο των Τριών Ιεραρχών.

Η αλληλογραφία μας

Αγγελική Καραθανάση, φιλόλογο – συγγραφέα, Χανιά: Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον, κάνοντας πολλές “στάσεις” το βιβλίο σας “Η καθηγήτρια, Αφηγήσεις από τα χρόνια της δικτατορίας” (εκδ. “Γαβριηλίδης, Αθήνα 2015) που είχατε την καλοσύνη να μου (μας) στείλετε. Και σαν μυθιστόρημα, με διαρκώς αυξανόμενο ενδιαφέρον και σαν εγχειρίδιο παιδαγωγικών και διδακτικών αναζητήσεων και σαν αυτοτελή κεφάλαια, ένα είδος “Στάσεων” θα έλεγα. Εκ των ων ουκ άνευ ότι είχα διαβάζοντας το μολυβάκι μου ανά χείρας κι έγραψα του… κόσμου τις σημειώσεις. Διαρκής ο διάλογος μαζί σας, η συγκινησιακή χρήση της γλώσσας, κάποιες φορές μάλιστα σε βαθμό υπέρτατο, ένα απ’ τα “προικιά” της γραφής σας. Εμεινα ιδιαίτερα στην αφιέρωση: “Στη μνήμη του Γιώργη Μανουσάκη, πιστού μοι συναντιλήπτορος, επειδή υπήρξε”.
Χανιώτικα νέα (29.01.2016)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/ton-trion-ierarchon/#ixzz3ycw8xtb2 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook