“Μη θαρρείς πως αγωνιζόμαστε γιατί πιστεύουμε πως εμείς θα νικήσουμε κιόλας; Η νίκη για μας είναι ο αγώνας. Αλλοι μπορούν να πετύχουν το καλό αποτέλεσμα”». Παπα-Γιώργης Χιωτάκης
Θλιψη για το φευγιό του Σφακιανου, καπεταν-αντάρτη παπα-Γιώργη Χιωτάκη.
«Αυτοί οι παπάδες είναι ικανοί να μας ανάψουν “φωτιές”»,έλεγαν οι υπηρεσιακοί παράγοντες, ενώ από την πλευρά του ο κόσμος έλεγε «”αυτοί οι παπάδες είναι μέσα στην καρδιά μας”».
Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης
Δείτε περισσότερα... Ο ΤΟΠΟΣ- ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Θλίψη για τον θἀνατο του παπα-Γιώργη Χιωτάκη
Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης
Εφυγε από τη ζωή σε ηλικία 88 ετών, ο παπα Γιώργης Χιωτάκης, που ήταν γνωστός για και την αγωνιστικότητά του, τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδος ενώ παράλληλα «τιμούσε την ιεροσύνη όσο λίγοι» όπως αναφέρονταν σε αυτόν άνθρωποιπου τον είχαν γνωρίσει..
Η είδηση του θανάτου του σκόρπισε θλίψη σε όλους καθώς το όνομά του είχε γίνει συνώνυμο της Σφακιανής καταγωγής του ενώ όσοι τον είχαν γνωρίσει από κοντά τον χαρακτήριζαν ως επαναστάτη, ασυμβίβαστο ιερέα. Η κηδεία του θα γίνει σήμερα Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου στις 2 μ.μ. στα Νομικιανά Σφακίων, τόπο καταγωγής του.
ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΩΝ “ΧΑΝΙΩΤΙΚΩΝ ΝΕΩΝ”
Ανατρέχοντας στο Αρχείο των “Χανιώτικων Νέων” ανασύραμε κάποια χαρακτηριστικά δημοσιεύματα για τον π. Γιώργη Χιωτάκη.
Τον Νοέμβριο του 1976 ο ιδρυτής των “Χ.Ν.” Γιάννης Γαρεδάκης ως ανταποκριτής τότε της εφημερίδας “Τα Νέα”, τον είχε συναντήσει καθώς και άλλους τρεις από τους πέντε συνολικά παπάδες των Σφακίων που εκείνη την εποχή έγιναν γνωστοί στο πανελλήνιο έχοντας εκφράσει την άποψή τους με μία “επαναστατική ανακοίνωση” έπειτα από την παραβίαση των χωρικών μας υδάτων από το “Χόρα” που είχε οδηγήσει σε εληνοτουρκική κρίση. Οι Σφακιανοί ιερείς μιλούσαν τότε για θέματα όπως το ΝΑΤΟ, την Αμερική, τις βάσεις αλλά και εκκλησιαστικά προβλήματα του τόπου.
Για να καταλάβουμε σήμερα το μέγεθος της είδησης απλά αναφέρουμε ότι στο ρεπορτάζ του ο Γ. Γαρεδάκης ανέφερε την ομολογία υπηρεσιακού παράγοντα του τόπου ότι: «Αυτοί οι παπάδες είναι ικανοί να μας ανάψουν “φωτιές”», ενώ από την πλευρά του ο κόσμος έλεγε «”αυτοί οι παπάδες είναι μέσα στην καρδιά μας”».
Στον Βουβά ο δημοσιογράφος συνάντησε τον παπα – Γιώργη, «μέσα σ’ ένα γιαπί να σβήνει ασβέστη[…] πριν ακόμα με χαιρετήσει, μου λέει:
Ανατρέχοντας στο Αρχείο των “Χανιώτικων Νέων” ανασύραμε κάποια χαρακτηριστικά δημοσιεύματα για τον π. Γιώργη Χιωτάκη.
Τον Νοέμβριο του 1976 ο ιδρυτής των “Χ.Ν.” Γιάννης Γαρεδάκης ως ανταποκριτής τότε της εφημερίδας “Τα Νέα”, τον είχε συναντήσει καθώς και άλλους τρεις από τους πέντε συνολικά παπάδες των Σφακίων που εκείνη την εποχή έγιναν γνωστοί στο πανελλήνιο έχοντας εκφράσει την άποψή τους με μία “επαναστατική ανακοίνωση” έπειτα από την παραβίαση των χωρικών μας υδάτων από το “Χόρα” που είχε οδηγήσει σε εληνοτουρκική κρίση. Οι Σφακιανοί ιερείς μιλούσαν τότε για θέματα όπως το ΝΑΤΟ, την Αμερική, τις βάσεις αλλά και εκκλησιαστικά προβλήματα του τόπου.
Για να καταλάβουμε σήμερα το μέγεθος της είδησης απλά αναφέρουμε ότι στο ρεπορτάζ του ο Γ. Γαρεδάκης ανέφερε την ομολογία υπηρεσιακού παράγοντα του τόπου ότι: «Αυτοί οι παπάδες είναι ικανοί να μας ανάψουν “φωτιές”», ενώ από την πλευρά του ο κόσμος έλεγε «”αυτοί οι παπάδες είναι μέσα στην καρδιά μας”».
Στον Βουβά ο δημοσιογράφος συνάντησε τον παπα – Γιώργη, «μέσα σ’ ένα γιαπί να σβήνει ασβέστη[…] πριν ακόμα με χαιρετήσει, μου λέει:
Μαστόροι και τσανάκια
πύργο θεμέλιωναν
κι’ όνειρα εκάναν
άκου τί έλεγαν:
πύργο θεμέλιωναν
κι’ όνειρα εκάναν
άκου τί έλεγαν:
Σ’ Ανατολή και Δύση
σε Νότο και Βορρά
θα κτίσουμενε κάστρα
φρούρια δυνατά.
σε Νότο και Βορρά
θα κτίσουμενε κάστρα
φρούρια δυνατά.
Εμείς καλοί μαστόροι
κι ηλίθιος λαός
όλο αυτοί στον πάτο
κι εμείς εις τον αφρό.
κι ηλίθιος λαός
όλο αυτοί στον πάτο
κι εμείς εις τον αφρό.
Δεν ξέρει πώς αυτή τη φορά πήγα για να γράψω κάτι… Οταν του το λέω, μ’ απαντά: “Να ξέρεις, εμείς κάνουμε αυτό που πιστεύουμε πώς είναι σωστό. Δεν φτάνουμε όμως. Ο κόσμος θέλει κουράγιο. Την πιο πολλή ευθύνη την έχουν οι καλά γραμματισμένοι. Αυτοί πρέπει να λένε την αλήθεια στο λαό για ούλα τούτανα τα μασκαραλίκια, βάσεις κ.λπ. Μόνο έτσα θα τον έχουνε μαζί τους κι έτοιμο για κάθε δυσκολία που θα παρουσιασθεί στον τόπο μας».
Εξάλλου η συζήτηση και με τους υπόλοιπους Σφακιανούς παπάδες (Κώστας Χομπίλης, Νίκος Γιαννουλάκης, Μιχάλης Δαμανάκης) πραγματοποιήθηκε στο χωριό Αγιος Νεκτάριος των Σφακίων όπου ο παπά Γιώργης σημείωνε «πως οι έξη Σφακιανοί παπάδες έχουν 40 κοπέλλια. Γράφε και πρόσεχε μη χάσεις το λογαριασμό. Δέκα (10) του λόγου μου. Εφτά (7) ο παπά Δαμανάκης, έξη (6) ο παπά Γιαννούλης, εφτά (7) ο παπά Χομπίτης, οκτώ (8) ο αδελφός μου, πούναι παπάς στ’ Ασκύφου και δυό (2) ο παπά Παπαδόσηφος. Μα αυτός είναι νέος κι έχει καιρό… Αυτά τα παιδιά, όπως και των αλλων χωριανών μας, πρέπει να ζήσουν λέφτερα όταν θα μεγαλώσουν. Να γιατί φωνάζουμε πως “είναι μωρία όταν συνεχίζουμε να εναποθέτουμε την τύχη του Εθνους στην Ουάσιγκτον και το ΝΑΤΟ, σ’ εκείνους ακριβώς που είναι υπεύθυνοι για την εθνική μας συμφορά στην Κύπρο”. Δεν έχουν πολύ να μας κάνουν αύριο τα ίδια».
Ιδιαίτερη μνεία γίνεται στις παρεμβάσεις του παπα Γιώργη με ριζίτικα και όχι μόνο, ενώ το κείμενο κλείνει με αναφορά στον π. Γιώργη: «Γελά ο παπά Γιώργης τελειώνοντας το τελευταίο από τα πολλά μ’ αλληγορική έννοια ριζίτικα που άκουσα. Και συμπληρώνει:
“Μη θαρρείς πως αγωνιζόμαστε γιατί πιστεύουμε πως εμείς θα νικήσουμε κιόλας; Η νίκη για μας είναι ο αγώνας. Αλλοι μπορούν να πετύχουν το καλό αποτέλεσμα”».
Εξάλλου η συζήτηση και με τους υπόλοιπους Σφακιανούς παπάδες (Κώστας Χομπίλης, Νίκος Γιαννουλάκης, Μιχάλης Δαμανάκης) πραγματοποιήθηκε στο χωριό Αγιος Νεκτάριος των Σφακίων όπου ο παπά Γιώργης σημείωνε «πως οι έξη Σφακιανοί παπάδες έχουν 40 κοπέλλια. Γράφε και πρόσεχε μη χάσεις το λογαριασμό. Δέκα (10) του λόγου μου. Εφτά (7) ο παπά Δαμανάκης, έξη (6) ο παπά Γιαννούλης, εφτά (7) ο παπά Χομπίτης, οκτώ (8) ο αδελφός μου, πούναι παπάς στ’ Ασκύφου και δυό (2) ο παπά Παπαδόσηφος. Μα αυτός είναι νέος κι έχει καιρό… Αυτά τα παιδιά, όπως και των αλλων χωριανών μας, πρέπει να ζήσουν λέφτερα όταν θα μεγαλώσουν. Να γιατί φωνάζουμε πως “είναι μωρία όταν συνεχίζουμε να εναποθέτουμε την τύχη του Εθνους στην Ουάσιγκτον και το ΝΑΤΟ, σ’ εκείνους ακριβώς που είναι υπεύθυνοι για την εθνική μας συμφορά στην Κύπρο”. Δεν έχουν πολύ να μας κάνουν αύριο τα ίδια».
Ιδιαίτερη μνεία γίνεται στις παρεμβάσεις του παπα Γιώργη με ριζίτικα και όχι μόνο, ενώ το κείμενο κλείνει με αναφορά στον π. Γιώργη: «Γελά ο παπά Γιώργης τελειώνοντας το τελευταίο από τα πολλά μ’ αλληγορική έννοια ριζίτικα που άκουσα. Και συμπληρώνει:
“Μη θαρρείς πως αγωνιζόμαστε γιατί πιστεύουμε πως εμείς θα νικήσουμε κιόλας; Η νίκη για μας είναι ο αγώνας. Αλλοι μπορούν να πετύχουν το καλό αποτέλεσμα”».
Συνέντευξη σε Γαλλικό περιοδικό
Εξάλλου τον Ιούλιο του 1996 ο συνεργάτης των Χανιώτικων Νέων Βαγγέλης Μπούρμπος είχε αναφερθεί σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που είχε δημοσιευθεί στο γαλλικό περιβαλλοντικό περιοδικό “Επιστήμη και Φύση” όπου ένα ζευγάρι τουριστών έγραφαν τις εντυπώσεις τους από την επίσκεψή τους στα Σφακιά όπου ήρθαν σε επαφή με τη φύση, τους ανθρώπους, τα ήθη και τα έθιμά των ενώ είχαν συναντήσει και τον παπα Γιώργη που τους μίλησε φυσικά για για τα Σφακιά, την ιστορία τους, τους Σφακιανούς, για τους βοσκούς, τις Μαδάρες, για τον τουρισμό αλλά και για τους… κινδύνους που τότε καραδοκούσαν. Ελεγε τότε ο παπα-Γιώργης: «“…θα ήθελα να δώσω κουράγιο στους βοσκούς μας να συνεχίσουν τη δουλειά τους στα βουνά.[…] Γιατί σήμερα πολλοί κίνδυνοι καραδοκούν… Μερικοί θα ήθελαν να μετατρέψουν τα Λευκά Ορη σε τουριστικό τόπο, φτιάχνοντας δρόμους. Οπως έχουν ήδη αρχίσει. Η σκέψη μου ας ευαισθητοποιήσει τους ανθρώπους στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Εκεί στις Βρυξέλλες, δεν γνωρίζουν τίποτα για τούτα τα μέρη, δεν γνωρίζουν τα βουνά μας. Θα ήθελα να τους προσκαλέσω όλους τους ευρωπαίους, επιστήμονες, πολιτικούς, να έρθουν να τους δείξω την υπέροχη φύση μας, τα άγρια ζώα και προπαντός να τους εξηγήσω πώς ζούμε δώ και να τους πω: “Καλό είναι να μας δώσετε χρήματα. Οχι όμως να γίνει ό,τι του καπνίσει τον καθενός. Δεν χρειάζονται μεγάλοι δρόμοι που θα κατακρεουργήσουν τα βουνά μας. Θα ήταν καλύτερο, για παράδειγμα, να γίνουν εκείνοι οι αγροτικοί δρόμοι παν θα βοηθήσουν τους βοσκούς στη μεταφορά ζωοτροφών και θα ξαναζωντάνευαν τη ζωή στα χωριά. Ετσι δεν θα είναι μόνοι τους για πολλούς μήνες το χρόνο, όπως συμβαίνει σήμερα. Είμαι έτοιμος να πάω στις Βρυξέλλες και να τους εξηγήσω όλα αυτά”».
Εξάλλου τον Ιούλιο του 1996 ο συνεργάτης των Χανιώτικων Νέων Βαγγέλης Μπούρμπος είχε αναφερθεί σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που είχε δημοσιευθεί στο γαλλικό περιβαλλοντικό περιοδικό “Επιστήμη και Φύση” όπου ένα ζευγάρι τουριστών έγραφαν τις εντυπώσεις τους από την επίσκεψή τους στα Σφακιά όπου ήρθαν σε επαφή με τη φύση, τους ανθρώπους, τα ήθη και τα έθιμά των ενώ είχαν συναντήσει και τον παπα Γιώργη που τους μίλησε φυσικά για για τα Σφακιά, την ιστορία τους, τους Σφακιανούς, για τους βοσκούς, τις Μαδάρες, για τον τουρισμό αλλά και για τους… κινδύνους που τότε καραδοκούσαν. Ελεγε τότε ο παπα-Γιώργης: «“…θα ήθελα να δώσω κουράγιο στους βοσκούς μας να συνεχίσουν τη δουλειά τους στα βουνά.[…] Γιατί σήμερα πολλοί κίνδυνοι καραδοκούν… Μερικοί θα ήθελαν να μετατρέψουν τα Λευκά Ορη σε τουριστικό τόπο, φτιάχνοντας δρόμους. Οπως έχουν ήδη αρχίσει. Η σκέψη μου ας ευαισθητοποιήσει τους ανθρώπους στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Εκεί στις Βρυξέλλες, δεν γνωρίζουν τίποτα για τούτα τα μέρη, δεν γνωρίζουν τα βουνά μας. Θα ήθελα να τους προσκαλέσω όλους τους ευρωπαίους, επιστήμονες, πολιτικούς, να έρθουν να τους δείξω την υπέροχη φύση μας, τα άγρια ζώα και προπαντός να τους εξηγήσω πώς ζούμε δώ και να τους πω: “Καλό είναι να μας δώσετε χρήματα. Οχι όμως να γίνει ό,τι του καπνίσει τον καθενός. Δεν χρειάζονται μεγάλοι δρόμοι που θα κατακρεουργήσουν τα βουνά μας. Θα ήταν καλύτερο, για παράδειγμα, να γίνουν εκείνοι οι αγροτικοί δρόμοι παν θα βοηθήσουν τους βοσκούς στη μεταφορά ζωοτροφών και θα ξαναζωντάνευαν τη ζωή στα χωριά. Ετσι δεν θα είναι μόνοι τους για πολλούς μήνες το χρόνο, όπως συμβαίνει σήμερα. Είμαι έτοιμος να πάω στις Βρυξέλλες και να τους εξηγήσω όλα αυτά”».
ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟ 2004
Τον Μάιο του 2004 μετά από πρωτοβουλία του Ορειβατικού Συλλόγου Χανίων στην ιστορική εκκλησία της Θυμιανής Παναγίας είχε τιμηθεί ο π. Γιώργης Χιωτάκης.
Με αφορμή την εκδήλωση ο Αντώνης Πλυμάκης είχε αναφερθεί σε χαρακτηριστικά γεγονότα και προσωπικά δικά του βιώματα με τον «πλέον γνωστό ιερωμένο στην περιοχή των Χανίων, και πέρα από αυτήν» όπως χαρακτήριζε τον π. Γιώργη, κάτι το οποίο οφειλόταν όπως σημείωνε «στον αυθόρμητο χαρακτήρα του και στην προσπάθεια του να είναι πάντα παρών στα πάντα».
Εγραφε ο Α. Πλυμάκης: «Μπορεί να μην έμαθε πολλά γράμματα αλλά η διακονία του κοντά στους απλούς ανθρώπους και η αγάπη του για τα Σφακιά, και ο αγώνας στη βιοπάλη για να μεγαλώσει τα ένδεκα εν ζωή παιδιά του, του πρόσφεραν πολλά που ίσως δεν μαθαίνονται στα όποια σχολεία. Ποιος δεν θυμάται τις απλές ομιλίες του κατά τις οποίες πηγαίος και ειλικρινής, έστω και απλοϊκά, μιλούσε στις καρδιές των πιστών πολλές φορές με συγκίνηση και πόνο που τον έκαναν να δακρύζει. Αεικίνητος παπάς λειτούργησε σε παραλίες, σε κάμπους, σε φαράγγια, σε βουνοκορφές. Για πολλά χρόνια στο πανηγύρι της Οσίας Μαρίας στη Σαμάρια. Έφερνε το φως της Αναστάσεως σε δυο και τρία Σφακιανά χωριά πεζοπορώντας για ώρες. Στο Λουτρό, στην Αγιά Ρούμελη ή και στην Ανώπολη. Στον Προφήτη Ηλία στην κορφή της Τρυπητής και στον Άη Γιώργη στα έρημα πλέον Λιβανιανά».
Εκτός άλλων ο Αντώνης Πλυμάκης αναφέρεται και σε ένα περιστατικό από την αναβίωση του πανηγυριού στη Σαμαριά όπου παρών ήταν φυσικά ο παπα Γιώργης.
«Στο πρώτο πανηγύρι στη Σαμάρια, όταν το αναβιώσαμε, το οργανώσαμε κανονικά την 1η Απρίλη και τα νερά ήταν στο φαράγγι πάρα πολλά. Πολύ συχνά στο τμήμα του από το χωριό και κάτω μπαίναμε στα ορμητικά νερά ως τη μέση αφού βγάζαμε τα άρβυλα. Ο παπάς μας πού να βγάνει τα στιβάνια, που δεν τα αποχωρίζεται ποτέ. Βουτούσε μέσα και μετά κάθιζε σε κάποιο βράχο και σήκωνε ένα – ένα τα πόδια του για ν’ αδειάζουν τα νερά από τα στιβάνια. Είχε πάντα την επιθυμία να συμμετέχει στις διάφορες συζητήσεις ή εκδηλώσεις και να παίρνει τον λόγο έστω και αν προκαλούσε τη δυσαρέσκεια των οργανωτών γιατί πάντα είχε να πει μια κουβέντα απλή ή ίσως απλοϊκή φαινομενικά που όμως είχε βαθύ το νόημα και επροβλημάτιζε. Αγωνίστηκε για κάθε θέμα που αφορούσε καταπιεζόμενους ή αδικούμενους ανθρώπους όπου γης και δεν είναι λίγες οι φορές που μοίραζε έντυπα κηρύγματος ή προβληματισμού γραμμένα από τον ίδιο ή φωτοτυπημένα από κάποια βιβλία ή δημοσιεύσεις. Αγωνίστηκε για τους πολύτεκνους, μιας και γνώριζε και ο ίδιος πόσο δύσκολα μεγαλώνουν τα πολλά παιδιά σε μια οικογένεια.
Ποτέ, με όποιες δυσκολίες και αντιξοότητες, δεν έκανε πίσω. Μια χρονιά ξέσπασε την νύχτα καταιγίδα στη Σαμάρια και το πρωί ήταν δύσκολο να φτάσουμε ως το εκκλησάκι της Οσίας. Λειτούργησε μέσα στο δασικό φυλάκιο. Κι ακόμη, πάντα λεβέντης και μπρο-στάρης στο κρητικό γλέντι, στο ριζίτικο τραγούδι».
Τον Μάιο του 2004 μετά από πρωτοβουλία του Ορειβατικού Συλλόγου Χανίων στην ιστορική εκκλησία της Θυμιανής Παναγίας είχε τιμηθεί ο π. Γιώργης Χιωτάκης.
Με αφορμή την εκδήλωση ο Αντώνης Πλυμάκης είχε αναφερθεί σε χαρακτηριστικά γεγονότα και προσωπικά δικά του βιώματα με τον «πλέον γνωστό ιερωμένο στην περιοχή των Χανίων, και πέρα από αυτήν» όπως χαρακτήριζε τον π. Γιώργη, κάτι το οποίο οφειλόταν όπως σημείωνε «στον αυθόρμητο χαρακτήρα του και στην προσπάθεια του να είναι πάντα παρών στα πάντα».
Εγραφε ο Α. Πλυμάκης: «Μπορεί να μην έμαθε πολλά γράμματα αλλά η διακονία του κοντά στους απλούς ανθρώπους και η αγάπη του για τα Σφακιά, και ο αγώνας στη βιοπάλη για να μεγαλώσει τα ένδεκα εν ζωή παιδιά του, του πρόσφεραν πολλά που ίσως δεν μαθαίνονται στα όποια σχολεία. Ποιος δεν θυμάται τις απλές ομιλίες του κατά τις οποίες πηγαίος και ειλικρινής, έστω και απλοϊκά, μιλούσε στις καρδιές των πιστών πολλές φορές με συγκίνηση και πόνο που τον έκαναν να δακρύζει. Αεικίνητος παπάς λειτούργησε σε παραλίες, σε κάμπους, σε φαράγγια, σε βουνοκορφές. Για πολλά χρόνια στο πανηγύρι της Οσίας Μαρίας στη Σαμάρια. Έφερνε το φως της Αναστάσεως σε δυο και τρία Σφακιανά χωριά πεζοπορώντας για ώρες. Στο Λουτρό, στην Αγιά Ρούμελη ή και στην Ανώπολη. Στον Προφήτη Ηλία στην κορφή της Τρυπητής και στον Άη Γιώργη στα έρημα πλέον Λιβανιανά».
Εκτός άλλων ο Αντώνης Πλυμάκης αναφέρεται και σε ένα περιστατικό από την αναβίωση του πανηγυριού στη Σαμαριά όπου παρών ήταν φυσικά ο παπα Γιώργης.
«Στο πρώτο πανηγύρι στη Σαμάρια, όταν το αναβιώσαμε, το οργανώσαμε κανονικά την 1η Απρίλη και τα νερά ήταν στο φαράγγι πάρα πολλά. Πολύ συχνά στο τμήμα του από το χωριό και κάτω μπαίναμε στα ορμητικά νερά ως τη μέση αφού βγάζαμε τα άρβυλα. Ο παπάς μας πού να βγάνει τα στιβάνια, που δεν τα αποχωρίζεται ποτέ. Βουτούσε μέσα και μετά κάθιζε σε κάποιο βράχο και σήκωνε ένα – ένα τα πόδια του για ν’ αδειάζουν τα νερά από τα στιβάνια. Είχε πάντα την επιθυμία να συμμετέχει στις διάφορες συζητήσεις ή εκδηλώσεις και να παίρνει τον λόγο έστω και αν προκαλούσε τη δυσαρέσκεια των οργανωτών γιατί πάντα είχε να πει μια κουβέντα απλή ή ίσως απλοϊκή φαινομενικά που όμως είχε βαθύ το νόημα και επροβλημάτιζε. Αγωνίστηκε για κάθε θέμα που αφορούσε καταπιεζόμενους ή αδικούμενους ανθρώπους όπου γης και δεν είναι λίγες οι φορές που μοίραζε έντυπα κηρύγματος ή προβληματισμού γραμμένα από τον ίδιο ή φωτοτυπημένα από κάποια βιβλία ή δημοσιεύσεις. Αγωνίστηκε για τους πολύτεκνους, μιας και γνώριζε και ο ίδιος πόσο δύσκολα μεγαλώνουν τα πολλά παιδιά σε μια οικογένεια.
Ποτέ, με όποιες δυσκολίες και αντιξοότητες, δεν έκανε πίσω. Μια χρονιά ξέσπασε την νύχτα καταιγίδα στη Σαμάρια και το πρωί ήταν δύσκολο να φτάσουμε ως το εκκλησάκι της Οσίας. Λειτούργησε μέσα στο δασικό φυλάκιο. Κι ακόμη, πάντα λεβέντης και μπρο-στάρης στο κρητικό γλέντι, στο ριζίτικο τραγούδι».
Χανιώτικα νέα (22.02.2016)
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/thlipsi-gia-ton-thanato-tou-papa-giorgi-chiotaki/#ixzz40tNEeoMj
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου