ΠΟΙΗΣΗ

Γεωργίου και Ευανθίας των νηπίων

Το Γιωργάκι μας έζησε,

πάνω  κάτω, τρεις μήνες

και το Βαθιάκι μας

λιγότερο από τρεις εβδομάδες.

«Τα ’πνιξε και τα δυο

η νεράιδα του πατέρα»,

αποφάνθηκε η μάγισσα, το Αθηνιώ.

«Είναι αγγελάκια στον ουρανό»,

έκλεισε τη συζήτηση η μάνα μας,

όταν την ανοίξαμε με τον Αντώνη

-έξι χρονών εγώ, τεσσάρων αυτός.

Το πιστεύω ακόμη.

Κάποτε, ωστόσο,

πενήντα πέντε -συν ένα, πλην ένα- χρόνια μετά,

πρόσθεσα τα ονόματά τους,

στο χαρτί που δίνω στον παπά,

«υπέρ συγχωρήσεως και αφέσεως των αμαρτιών»,

κάτω απ’ αυτά των γονέων μου:

«Γεωργίου και Ευανθίας των νηπίων».

Σαν να ’χαν προλάβει να κάμουν αμαρτίες!

Είναι που τα λογάριασα

με τους προαπελθόντας…

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

(Όταν γίνεις ποίημα", Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης Πυξίδα τηςΠόλης, Χανιά, 2013)