ΠΟΙΗΣΗ

Αριάδνη η… έβδομη*

Εφτά Μινώταυροι, μέχρι προχθές,

σκοτωμένοι απ’ το σπαθί σου.

Σαν διάνος φούσκωνες,

ενώ διηγιόσουν τους άθλους σου:

«Ποιος Θησέας! Έναν αυτός, εφτά εγώ!

Δοξάστε με, ουρανοί! Δοξάστε με»!

Για τις παρατημένες Αριάδνες,

που σου έδιναν τους μίτους,

ούτε μια λέξη, ωστόσο.

Ειδικότης σου

το «στρίβειν διά του αρραβώνος».

Παντρεύονταν

η μία μετά την άλλη, εξάλλου.

Μέχρι προχθές αυτά.

Μέχρι χθες το μεσημέρι, διορθώνω.

Όταν ήρθε και σε βρήκε

στην Αγορά, ενώ ρητόρευες,

η Αριάδνη, η… έβδομη.

Αυτή δεν ήταν σαν τις άλλες.

Δεν ήθελε να αποκατασταθεί

με τον πρώτο τυχόντα.

«Όφειλες να με έχεις

κιόλας παντρευτεί», σου είπε.

Δεν πρόλαβες ν’ αρθρώσεις λέξη.

Ήσουν Μινώταυρος γι’ αυτήν

και σ’ έσφαξε με το σπαθί σου.

Το ’χες συνήθεια να τ’ αφήνεις

στην άκρη, όταν ρητόρευες.

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης, ὉΤΑΝ ΓΙΝΕΙΣ ΠΟΙΗΜΑ", 

 ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ ΠΥΞΙΔΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ,

 Χανιά 2013

. 

*Αφετηρία για το ποίημα ο γνωστός από τη Μυθολογία μύθος του Μινώταυρου, που σκότωσε ο Θησέας με τη βοήθεια της Αριάδνης, η οποία τον ερωτεύτηκε. Ο Θησέας την πήρε μαζί του φεύγοντας για να την εγκαταλείψει, ωστόσο, στη Νάξο.