Του Ψυχού
Ευρώπη, ακούς;
Η αλληλογραφία μας
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Του Ψυχού
«Καλότυχοι οι νεκροί που λησμονάνε/ την πίκρα της ζωής. Όντας βυθήσει/ ο ήλιος και το σούρουπο ακλουθήσει/ μην τους κλαις, ο καημός σου όσος και να ’ναι./ Τέτοιαν ώρα οι ψυχές διψούν και πάνε/ στης λησμονιάς την κρουσταλλένια βρύση/ μα βούρκος το νεράκι θα μαυρίσει/ α στάξει δάκρυ όθε αγαπάνε./ Κι αν πιουν θολό νερό ξαναθυμούνται/ διαβαίνοντας λιβάδια από ασφοδίλι/ πόνους παλιούς που μέσα τους κοιμούνται/ A, δεν μπορείς παρά να κλαις το δείλι/ τους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν/ θέλουν -μα δε βολεί να λησμονήσουν». Το ποίημα “Λήθη” του Λορέντζου Μαβίλη.
Και το παραπάνω ποίημα, ένα απ’ τα καλύτερα ποιήματα των νεοελληνικών γραμμάτων, στο νου μου, κάνοντας στάση, στην Ημέρα των Ψυχών, του Ψυχού όπως την έλεγαν οι παλιοί μας. Μαζί με το ποίημα των ποιημάτων, όλην τη νεκρώσιμη ακολουθία της Εκκλησίας μας. Ψυχοσάββατο αύριο.
Αξημέρωτα ξυπνούσε η μάνα μου σαν σήμερα τέτοιαν ημέρα για να ετοιμάσει, μαζί με όλα τ’ άλλα που είχε να κάμει και το πιάτο με τα κόλλυβα και να το πάει το βράδυ στην εκκλησία. Το ίδιο έκαναν κι όλες, χωρίς καμία εξαίρεση, οι νοικοκυράδες του χωριού. Καμιάς οικογένειας οι αποθαμένοι δεν έπρεπε να παραπονεθούν ότι δεν τους θυμηθήκανε οι δικοί τους. Δεν έπρεπε και δεν πρέπει. Καλά κρατά ακόμα τούτο, τουλάχιστον, το έθιμο στις μικρές κοινωνίες…
Ευρώπη, ακούς;
Ο ευρωπαϊκός πολιτισμός είναι ένα ισόπλευρο τρίγωνο που έχει στις κορυφές του τρεις πόλεις: την Αθήνα, τη Ρώμη και την Ιερουσαλήμ. Απ’ την πρώτη έχει πάρει την ιδέα της δημοκρατίας, απ’ τη δεύτερη την ιδέα της Δικαιοσύνης και απ’ την τρίτη την ιδέα της αγάπης, της χριστιανικής αγάπης. Ωραίος, βέβαια, αυτός ο συλλογισμός, που πολύ μου άρεσε όταν τον συνάντησα, πάνε πολλά χρόνια από τότε, στα διαβάσματά μου. Ωραίος, αλλά σε θεωρητικό επίπεδο…
Γύρω στα 750 εκατομμύρια οι κάτοικοι της Γηραιάς Ηπείρου σήμερα. Γύρω στα δύο εκατομμύρια οι κατατρεγμένοι της Ασίας και της Αφρικής, πρόσφυγες και μετανάστες, που ψάχνουν να βρουν τη μοίρα τους στον ήλιο της. Ενα κεραμίδι πάνω απ’ το κεφάλι τους. Ενα πιάτο φαγητό για να χορτάσουν την πείνα τους. Ενα βλέμμα καλοσύνης, ένα ζεστό χαμόγελο, ένα άγγιγμα στην πλάτη. Δεν έχουν θέση σ’ αυτόν, λένε οι ηγέτες της και σε κάποιες περιπτώσεις πολλοί απ’ τους βολεμένους πολίτες της. Δεν χωρούν. Και τους κλείνουν τα σύνορα υψώνοντας φράχτες. Και τους αφήνουν να θαλασσοπνίγονται στον δρόμο για τον “παράδεισο”. Και τους αφήνουν να στοιβάζονται στην Ελλάδα και να καταριώνται την τύχη τους. Ενώ στις πατρίδες τους οι πόλεμοι καλά κρατούν…
Ένας χαμός στη Συρία/ Πόλεμος/ Ευρώπη, ακούς;/ Από το άλλο της αυτί/ γιατί ’ναι η μάνα της κουφή/ Ενας χαμός στη Μεσόγειο/ Νεκροταφείο προσφύγων τα νερά της/ Ευρώπη ακούς;/ Από το άλλο της αυτί/ γιατί ’ναι η μάνα της κουφή/ Ενας χαμός στην Ειδομένη/ Εκλεισαν τα σύνορα/ Ευρώπη ακούς;/ Από το άλλο της αυτί/ γιατί ’ναι η μάνα της κουφή./ Τι παιχνίδι κι αυτό της Πινακωτής! (Το πρώτο μέρος του παλιού παιχνιδιού της Πινακωτής σε σύγχρονη εκδοχή).
Η αλληλογραφία μας
π. Στυλιανό Θεοδωρογλάκη, ιερατικό προϊστάμενο Ιερού Καθεδρικού Ναού των Εισοδίων της Θεοτόκου, Χανιά: Σας ευχαριστώ εκ βαθέων που είχατε την καλοσύνη να μου στείλετε και το 6ο βιβλίο σας “Διάβαση ζωής και σωτηρίας”, ο τίτλος του, τιμής ένεκεν, με το που εκδόθηκε. Οντως είναι “αντίδωρο ανακούφισης από το κακό και την απελπισία των καιρών”, όπως γράφετε, μεταξύ των άλλων, στην “Αφιέρωση”. Πάντα με συγκινούσε και εξακολουθεί να με συγκινεί ο λόγος σας, τόσο ο προφορικός, όσο και ο γραπτός. Μου άρεσε ιδιαίτερα μια φράση απ’ τον πρόλογο, και που είναι για σας τρόπος ζωής: «Στη βασιλεία του Θεού δεν παίρνουμε δίνουμε, δεν εξουσιάζομε, διακονούμε», γράφετε…
Χανιώτικα νέα (04.03.2016)
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/tou-psichou/#ixzz41xHAr4b4
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου