Σάββατο 30 Απριλίου 2016

ΕΝ ΝΙΠΠΩ

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΤΟ ΝΙΠΠΟΣ

Μεγάλη Παρασκευή στο Νίππος,  πού αλλού!

Στον Επιτάφιο των απανταχού Νιππιανών...

Στον Επιτάφιο των πολλών μας...

Στον Επιτάφιο της σιωπής μας...

Στον δικό μου επιτάφιο...



Στον Τίμιο Σταυρό για να ψάλλουμε την "Ζωή εν Τάφω"...





Στον Άγιον Αθανάση όπου μας περίμεναν οι παλιοί μας...






Και πάλι στον Τίμιο Σταυρό για να περάσουμε από κάτω και να ευχηθεί ο ένας στον άλλον μας "Καλή Ανάσταση"...

Παρασκευή 29 Απριλίου 2016

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Η μάνα του Χριστού
Μεγάλη Πέμπτη στην εκκλησία
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Μεγάλη Πέμπτη στην εκκλησία



Μεγάλη Πέμπτη και να επιστρέφεις στα γενέθλια χώματα. Και το βράδυ να φτάνεις με το χτύπημα της καμπάνας στην εκκλησία. Στ’ αυγικό. Ο Νυμφίος εκεί. Και οι αναμνήσεις αραδιαστές στις σκοτεινές γωνιές. Στα μανουάλια τα κεριά, όπως τότε. Ψήγματα προσδοκιών για ψήματα παιχνιδιών. Οι μοβ κορδέλες να θυμιατίζουν για τη συγχώρεση των επερχόμενων αμαρτιών. Τα πρόσωπα των Αγίων τόσο μακρινά και τόσο κοντινά ταυτόχρονα, να λένε εν χορώ το παλαιικό τραγουδάκι: Μεγάλη Δευτέρα – Μεγάλη Μαχαίρα/ Μεγάλη Τρίτη – Ο Χριστός εκρύφθη/ Μεγάλη Τετάρτη – Ο Χριστός εχάθη…

Αυτά μέχρι τη Μεγάλη Πέμπτη, που ο Χριστός ευρέθη. Πέραν του χειμάρρου  των Κέδρων όπου ην κήπος. Μετά τον Μυστικό Δείπνο στο υπερώο της Ιερουσαλήμ. Να προσεύχεται κατάμονος στη ρίζα μιας ελιάς, στη Γεθσημανή. Να συλλαμβάνεται από τη σπείρα των ανόμων. Να οδηγείται στον Γολγοθά… Εδώ, μπροστά στα μάτια μας. Καταμεσής στην εκκλησία των παιδικών μου χρόνων. Κάτω απ’ τον μεγάλο πολυέλαιο που παραμένει σβηστός. Στα φυλλοκάρδια των πρώτων σκιρτημάτων…

Σήμερον κρεμάται επί ξύλου… Το φωνάζει κλαίγοντας ξέπνοα η γριά καμπάνα. Ακούω τα χτυπήματα των σταυρωτήδων. Βλέπω το αδιάφορο βλέμμα του κεντυρίωνα. Μαζεύω στη χούφτα μου στάλα – στάλα τα δάκρυα της Παναγίας. Το ξέρω ότι το Μεγάλο Σάββατο ο Χριστός θα βρεθεί στον τάφο. Το ξέρω ότι “διαγενομένου του Σαββάτου” τη Μεγάλη Κυριακή ο Χριστός θ’ αναστηθεί, ωστόσο, μένω στο “σήμερον κρεμάται επί ξύλου”. Εχοντας περάσει πάμπολλες σταυρώσεις κι άλλες τόσες αναστάσεις. Σταυραναστάσιμος!

Η μάνα του Χριστού

«Πώς αδύναμη στάθηκε τόσο η καρδιά σου/ στα λαμπρά Γεροσόλυμα Καίσαρας να ’μπεις!/ Αν τα πλήθη αλαλάζανε ξώφρενα (αλιά σου!) δεν ηξέραν ακόμα ούτε ποιο τ’ όνομά σου!/ Κει στο πλάγι δαγκάναν οι οχτροί σου τα χείλη…/ Δολερά ξεσηκώνανε τ’ άγνωμα πλήθη/ κι όσο ο γήλιος να πέσει και να ’ρθει το δείλι, το σταυρό σου καρφώσαν κι οχτροί σου και φίλοι./ Μα γιατί να σταθείς να σε πιάσουν! Κι ακόμα, σα ρωτήσανε: “Ποιος ο Χριστός;” τι ’πες “Να με!”/Αχ δεν ξέρει, τι λέει το πικρό μου το στόμα! Τριάντα χρόνια, παιδί μου, δε σ’ έμαθ’ ακόμα!» (Από το ποίημα “Η μάνα του Χριστού” του Κώστα Βάρναλη).

“Υβριστή της Παναγίας”, αν είναι δυνατόν, χαρακτήρισε τον Κώστα Βάρναλη η εφ. “Εστία” για το ποίημά του “Η μάνα του Χριστού”. «Αυτό το ποίημα έχει απαγγελθεί πολλές φορές από διάφορους μπροστά σε πολύ κόσμο κι ωστόσο όλοι συγκινηθήκανε και κανένας δεν βρήκε την περίφημη βρισιά της “Εστίας”. Πρώτα – πρώτα θα ήταν πολύ γελοίος ανθρωπάκος εκείνος, που θα μπορούσε να έχει προηγούμενα με τα υπερφυσικά όντα κάθε θρησκείας και κάθε μυθολογίας! […] Αν η Παναγία μου κίνησε το ποιητικό μου ενδιαφέρον, είναι γιατί μπορούσε εύκολα να γίνει η Μάνα – Σύμβολο, ο τύπος όλων των μανάδων, που κλαίνε και δέρνονται, όταν τους αδικοσκοτώνουνε τα παιδιά τους, ο τύπος και το σύμβολο της πραγματικής μητρότητας, που μπορεί να φτάσει ίσαμε την έσχατη προστυχιά και ίσαμε το έγκλημα για να σώσει το πλάσμα της. Αυτό δεν ήτανε βρισιά ούτε ενάντια της μάνας, ούτε ενάντια στα θεία…». Ενα μέρος της απάντησης που έδωσε ο ποιητής στα απομνημονεύματά του που δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα “Ανεξάρτητος” το 1935 και εκδόθηκαν απ’ τον “Κέδρο” (σε επιμέλεια Κώστα Παπαγεωργίου) το 1981…

“Χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν”. Ο τελευταίος στίχος του Βάρναλη απ’ το ποίημά του “Οι πόνοι της Παναγίας”. Εν είδει σχολίου μαζί με τη  φράση: “Κι άλλες τόσες θα αναστηθείς!”. Καλή Ανάσταση!

Χανιώτικα νέα (29.04.2015)


Read more: http://www.haniotika-nea.gr/megali-pempti-stin-ekklisia/#ixzz47CfEgHC9 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

"ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ" ΣΤΟΝ ΔΡΑΠΑΝΙΑ

Ήταν μια ξεχωριστή, γεμάτη κατάνυξη, βραδιά, αυτή που βίωσαν το Σάββατο 23 Απριλίου στην κατάμεστη αίθουσα του Ενοριακού Κέντρου Δραπανιά, οι Δραπανιανοί και όχι μόνο που παρακολούθησαν την παρουσίαση του έργου του Βαγγέλη Θ. Κακατσάκη "Τα Γράμματα της Παναγίας".




 

Τα κείμενα από το έργο ( στο οποίο ο συγγραφέας μας λέει όσα κατά την γνώμη του ήθελε να πει η  Παναγία, ως μάνα στον Μοναχογιό της, βιώνοντας τα που έγιναν τις φοβερές εκείνες μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας  διάβασαν κατά σειρά: Μ. Δευτέρα η Αριστέα Σποντιδάκη, κοινωνική λειτουργός, Μ. Τρίτη η Δέσποινα Τραχαλάκη, συγγραφέας, Μ. Τετάρτη η Φωτεινή Σεγρεδάκη, λογοτέχνις, Μ. Πέμπτη η Σοφία Κοκολογιάννη, δασκάλα, Μ. Παρασκευή η ΄Πόπη Γεωργουλάκη-Παπαδάκη, δασκάλα, Μ. Σάββατο η Αργυρώ Δελή, φιλόλογος.
Επίκαιρους ύμνους θα απέδωσε η Βυζαντινή Χορωδία (υπεύθυνος ο Αντώνης Βακάκης), ενώ την εκδήλωση θα συντόνισε ο δάσκαλος Κώστας Πιτσιγαυδάκης.                                                                                                                                                       
Το έργο έχει εκδοθεί σε βιβλίο, (από την Μητρόπολη Κισάμου και Σελίνου)   τα έσοδα απ’ την πώληση του οποίου διατίθενται υπέρ του Αννουσακείου Ιδρύματος και πωλείται στο Βιβλιοπωλείο της Μητρόπολης Κισάμου και Σελίνου στην Κίσαμο και στο Βιβλιοπωλείο «ΠΕΤΡΑΚΗ» στα Χανιά.

Πέμπτη 28 Απριλίου 2016

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Από τον φιλολογικό Σύλλογο Ὁ Χρυσόστομος", στις 11  Μαΐου
Τιμητική εκδήλωση για τον Νικόλαο Β. Πετρουλάκη

"Νίκος Πετρουλάκης: Ο Δάσκαλος των δασκάλων", ο τίτλος της εισήγησης του Βαγγέλη Θ. Κακατσάκη




Ο Φιλολογικός Σύλλογος Χανίων “Ο Χρυσόστομος” πραγματοποιεί στις 11 Μαΐου ημέρα Τετάρτη και ώρα 7 μ.μ. εκδήλωση για να τιμήσει τον σύμβουλο ε.τ. του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου του ΥΠ.Ε.Π.Θ. Νικόλαο Β. Πετρουλάκη για την προσφορά του στην Ελληνική Παιδεία, την Επιστήμη και την προαγωγή του τόπου.
Στην προσωπικότητα και το έργο του τιμώμενου θα αναφερθούν οι: Μιχάλης Ι. Βάμβουκας, ομότ. καθηγητής Πανεπιστημίου Κρήτης, Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης, δάσκαλος-λογοτέχνης, Αλέξανδρος Κ. Παπαδερός, σύμβουλος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου ε.τ. και τ. γενικός διευθυντής της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης.
Το Διοικητικό Συμβούλιο του “Χρυσοστόμου” καλεί το χανιώτικο κοινό να παρακολουθήσει την ως άνω τιμητική εκδήλωση για τον σημαντικό συμπολίτη μας παιδαγωγό.

Λίγα λόγια για τον Νικόλαο Πετρουλάκη
Ο Νικόλαος Πετρουλάκης γεννήθηκε στα Χανιά Κρήτης το 1921 και υπηρετεί την εκπαίδευση από το 1940. Εχει συγγράψει είκοσι πέντε βιβλία, εκατοντάδες άρθρων παιδαγωγικού και ψυχολογικού περιεχομένου σε ελληνικά και ξένα περιοδικά, περί τα 150 λήμματα στη Μεγάλη Παιδαγωγική Εγκυκλοπαίδεια και την Παιδαγωγική Ψυχολογική Εγκυκλοπαίδεια – Λεξικό, δεκάδες επιφυλλίδων στον αθηναϊκό και επαρχιακό Τύπο.

Ως γενικός Γραμματέας της Παιδαγωγικής Εταιρείας Ελλάδος επί 15ετία, έχει διοργανώσει διεθνή και πανελλήνια παιδαγωγικά συνέδρια. Είναι εταίρος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας από 30ετίας, ιδρυτικό μέλος και επίτιμος γενικός γραμματέας της Παιδαγωγικής Εταιρείας Ελλάδος, ιδρυτικό μέλος και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Εταιρείας Θυματολογίας, μέλος της Ελληνικής Εκπαιδευτικής Εταιρείας και μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Γλώσσας και Γραμματισμού.



Τετάρτη 27 Απριλίου 2016

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

                        ΣΤΟ ΚΑΦΕ-ΚΗΠΟΣ, 7 Μαΐου
Ο «Χιλιάκριβος σεβντάς» του Κωστή Λαγουδιανάκη
                                 

Το ιστορικό “Καφέ- Κήπος”, σε συνεργασία με τη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Χανίων, τον Σύνδεσμο Πολιτικών Συνταξιούχων Ν. Χανίων, το Σύλλογο Στιχουργών Ν. Χανίων και το βιβλιοπωλείο Πετράκη παρουσιάζουν το βιβλίο του Κωστή Λαγουδιανάκη “Χιλιάκριβε σεβντά μου στον πολυχώρο “Καφε-Κήπος” στο Δημοτικό Κήπο Χανίων το Σάββατο 7 Μαΐου 2016 και ώρα 8.00 μ. μ.
                                                                      
                      ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΘΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΟΥΝ ΟΙ:

                      Βασίλης Χαρωνίτης, δάσκαλος-λογοτέχνης
                      Αγγέλα Μάλμου, τέως Σχολ. Σύμβουλος-Συγγραφέας
                                    ΚΡΗΤΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
 Νίκος Μπουτσάκης: λύρα-τραγούδι     Γιώργος Στρατάκης: λαούτο-τραγούδι    Γιάννης Λαγουδιανάκης: μαντολίνο-τραγούδι
                                                         

  Την   εκδήλωση θα συντονίσει ο  Βαγγέλης Κακατσάκης, δάσκαλος-λογοτέχνης

Λίγα λόγια για το βιβλίο

«…Χίλια ερωτικά δίστιχα, ένα κάθε μέρα για μια τριετία, αφιερωμένα στο “χιλιάκριβο σεβντά του”. Χίλιες ανυπέρβλητες μαντινάδες, από τις ωραιότερες που κυκλοφόρησαν ποτέ, έμφορτες με ποιητικές αρετές, από τις οποίες αναβλύζει υψηλό αίσθημα και άρωμα κρητικής γνησιότητας.
Αυτή η τέλεια δομημένη στιχουργική πανδαισία, όπου η λεξοπλασία λάμπει σ’ όλο της το παραδοσιακό μεγαλείο, αφήνει έκθαμβο τον αναγνώστη με τον απαράμιλλο πλούτο των ιδιωματικών λέξεων και την αφθονία των στερότυπων εκφράσεων, που αποτελούν χαρακτηριστικό γνώρισμα στην ομίλία του διαλεκτόφωνου Κρητικού και υποδηλώνουν την άριστη γνώση και χρήση του τοπικού γλωσσικού οργάνου…” 


Ελένη Πλαγιωτάκη- Σαατσάκη

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

Ενας στη “χώρα του άπλετου ηλιοφωτός” πολίτης…Ενας από κείνους τους πολλούς που θωρούμε πια να περπατούν ανάμεσά μας, να ψάχνουν στους κάδους σκουπιδιών, κείνους τους σκληρά αλλοτινούς εργαζομένους που ’χάσαν τη δουλειά τους, που σταδιακά ’χάσαν το σπίτι τους, και πια ένα παγκάκι, ένα υπόστεγο στέγει το κορμί τους
Δείτε περισσότερα... ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...
Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης


1983 έτη μετά...

Βγάζει το ποντικοφαγωμένο φάκελο και τον ακουμπά πάνω στα πόδια του…
Υποφάκελος σε καλύτερη κατάσταση: μου δείχνει μια αξονική τομογραφία του έτους 2012. Αλλος υποφάκελος με ιατρικές εξετάσεις που έκανε κάποια στιγμή το μακρινό 2008, μου λέει…
Μια ακτινογραφία για τη μέση μού δείχνει, «ένα παραπεμπτικό γιατρού» μου λέει, μια συνταγή μη εκτελεθείσα, χαρτάκια μικρά, όλα καλώς φυλασσόμενα στο ποντικοφαγωμένο κιτρινιασμένο κίτρινο φάκελο…
Ολος ο πλούτος της ζωής, της ανάποδης, της λάθος(!), της άχαρης σαν πικρός θεόπικρος καφές. Τα λάθη κι οι αντιξοότητες της μοίρας, τα απελπισμένα “βοήθεια” καθώς τείνει τη χείρα προς όποιον μπορεί και θέλει να ελεήσει… όλα τούτα κι άλλα τόσα πλέον καλά αποτυπωμένα στο μαυρισμένο και ρυτιδιασμένο πρόσωπό του!
Ενας στη “χώρα του άπλετου ηλιοφωτός” πολίτης…
Ενας από κείνους τους πολλούς που θωρούμε πια να περπατούν ανάμεσά μας, να ψάχνουν στους κάδους σκουπιδιών, κείνους τους σκληρά αλλοτινούς εργαζομένους που ’χάσαν τη δουλειά τους, που σταδιακά ’χάσαν το σπίτι τους, και πια ένα παγκάκι, ένα υπόστεγο στέγει το κορμί τους…
[«Συγχώρεσέ με Θε μου, μη τα θωρείς τα μάτια μου…»].
Κοντογουλί και ευθυτενής ετοιμάζει τα χαρτιά του, με προσεκτικό τρόπο. Τα κλείνει και πάλι μες στον φάκελο, κι εκείνον υπό μάλης παίρνει και τραβά παρά κει. Στο βασίλειό του, στο ένα μέτρο γης που ο θεός μάς έχει για το χωμάτινό μας σώμα…
Ακουμπά την πλάτη του στον τοίχο, βγάνει το σακίδιό του και τοποθετεί ευλαβικά τον φάκελο εντός του. Ολο του το κινητό βασίλειο εκεί μέσα· ποιος ξέρει -όχι εγώ Θε μου- τι και πώς!
…Ενας ακόμη άνθρωπος που συνεχώς σταυρώνουμε, τούτος ο τόπος που συνεχώς σταυρώνουμε, τούτη η Ζωή που συνεχώς αλυχτά σε ώτα μη ακουόντων· μια και δυο και τρεις εικόνες μπρος στα μάτια μου τούτη τη στιγμή, Μεγάλη Τρίτη σωτηρίου έτους 2016, μόλις 1983 χρόνια από τη σταύρωσή σου Θε μου…

Χανιώτικα νέα (27.04.2016)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/1983-chronia-meta/#ixzz471sGm9UL 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

Τρίτη 26 Απριλίου 2016

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Mεγάλη Τρίτη και το τροπάριο της Κασσιανής


Διάχυτη η θλίψη όλες τις ημέρες της Μεγαλοβδομάδας, που κορυφωνόταν τη Μεγάλη Παρασκευή, στα μικράτα μου. Μεγάλη Τρίτη – Ο Χριστός εκρύφθ(β)η, σήμερα! Υστερα απ’ τη Μεγάλη Δευτέρα – Μεγάλη Μαχαίρα. Και πριν απ’ τη Μεγάλη Τετάρτη – Ο Χριστός εχάθη, τη Μεγάλη Πέμπτη – Ο Χριστός ευρέθη, τη Μεγάλη Παρασκευή – Ο Χριστός στο καρφί, το Μεγάλο Σαββάτο – Ο Χριστός στον τάφο και τη Μεγάλη Κυριακή – Ο Χριστός θ’ αναστηθεί! Ολο το θείον πάθος που οδηγεί στην Ανάσταση, σε τίτλους, σ’ αυτό το Ποιηματάκι των παιδικών μου χρόνων. Αλλες εποχές τότε…

«Πού να σε κρύψω γιόκα μου, να μη σε βρούνε οι κακοί/ σε ποιο νησί του ωκεανού, σε ποια κορφή ερημική./ Δε θα σου μάθω να μιλάς και τ’ άδικο φωνάξεις/ ξέρω πως θα ’χεις την καρδιά τόσο καλή, τόσο γλυκή/ που με τα βρόγχια της οργής, ταχειά θε να σπαράξεις». Και το ποίημα του Κώστα Βάρναλη “Οι πόνοι της Παναγίας”, απ’ το οποίο οι παραπάνω στίχοι στον νου μου. Προπάντων όμως στο τροπάριο της Κασσιανής «Κύριε η εν πολλαίς αμαρτίαις, περιπεσούσα γυνή», το οποίο ψάλλεται απόψε στις εκκλησίες. Υπάρχει και σ’ αυτό το ρήμα της ημέρας σε δεύτερο Αόριστο. Τι ιστορία κι αυτή που κρύβεται στο συγκεκριμένο “εκρύβη”, όπως την άκουσα πρώτη φορά απ’ τον δάσκαλό μου στην Ε’ Δημοτικού!

Παραήταν έξυπνη η Κασσιανή για να την επιλέξει για σύζυγο ο νεαρός τότε αυτοκράτορας του Βυζαντίου Θεόφιλος (9ος μ.Χ. αιώνας) στα “καλλιστεία” που διοργάνωσε η μητέρα του. Ας ήταν πανέμορφη κι ας του καλάρεσε. Πολύ τον πείραξε η απάντησή της «και διά γυναικός πηγάζει τα κρείττω» (και από μια γυναίκα προέρχονται όλα τα καλά) στη δική του φράση «εκ γυναικός ερρύη τα φαύλα» (απ’ τη γυναίκα προέρχονται όλα τα κακά) υπονοώντας εκείνος την Εύα και εκείνη την Παναγία. Ο έρωτάς του, ωστόσο, γι’ αυτήν δεν ξεπεράστηκε κι ας είχε παντρευτεί την αντίζηλό της τη Θεοδώρα και κάποτε, ύστερα από πολλά χρόνια, πήγε στο μοναστήρι, όπου εκείνη ζούσε ως μοναχή, για να τη δει. Ανακάλυψε το κελί της και μπήκε σ’ αυτό ολομόναχος, πουθενά όμως η Κασσιανή, γιατί με το που αντιλήφθηκε την άφιξη της αυτοκρατορικής ακολουθίας, εκείνη κρύφτηκε αφήνοντας μισοτελειωμένο το τροπάριο που έγραφε, για την αμαρτωλή γυναίκα που άλειψε με μύρα τα πόδια του Χριστού. Ηταν κι αυτή επίσης ακόμα ερωτευμένη μαζί του και ο “πειρασμός” ήταν μεγάλος… Πολύ στεναχωρήθηκε κι έκλαψε που δεν τη βρήκε ο Θεόφιλος, μετάνιωσε που δεν την είχε παντρευτεί, αλλά, όπως λέει και η παροιμία, ο ύστερος μετανιωμός έναν παρά δεν κάνει. Κάποια στιγμή, ωστόσο, η ματιά του έπεσε στο χειρόγραφο της Κασσιανής, το διάβασε και δίχως δεύτερη σκέψη πρόσθεσε έναν δικό του στίχο. Αργότερα όταν έφυγε και η Κασσιανή που γύρισε στο κελί της και τον διάβασε, της άρεσε, τον άφησε και συνέχισε… «Ων εν τω παραδείσω Εύα το δειλινόν, κρότον τοις ωσί ηχηθεία τω φόβω εκρύβη» σύμφωνα με την παράδοση.

«Κύριε η γυναίκα που έπεσε σε πολλές αμαρτίες/ σαν ένιωσε τη θεότητά σου, γίνηκε μυροφόρα και σε άλειψε με μυρουδικά/ πριν από τον ενταφιασμό σου κι έλεγε οδυρόμενη./ Αλίμονο σε μένα, γιατί μέσα μου είναι νύχτα κατασκότεινη και δίχως φεγγάρι/ η μανία της ασωτείας κι ο έρωτας της αμαρτίας./ Δέξου από μένα τις πηγές των δακρύων/ εσύ που μεταλλάζεις με τα σύννεφα το νερό της θάλασσας/ Λύγισε στ’ αναστενάγματα της καρδιάς μου./ Εσύ που έγειρες στον ουρανό και κατέβηκες στη γης./ Θα καταφιλήσω τα άχραντα ποδάρια σου/ και θα τα σφουγγίσω πάλι με τα πλοκάμια της κεφαλής μου/ αυτά τα ποδάρια που σαν η Εύα κατά το δειλινό τ’ άκουσε να περπατάνε/ από το φόβο της κρύφτηκε./ Των αμαρτιών μου τα πλήθη/ και των κριμάτων σου την άβυσσο, ποιος μπορεί να τα εξιχνιάσει/ ψυχοσώστη Σωτήρα μου;/ Μη καταφρονέσεις τη δούλη σου/ εσύ που έχεις τ’ αμέτρητο έλεος». Το τροπάριο της Κασσιανής – σε μετάφραση Φώτη Κόντογλου.

Βαγγέλας Θ. Κακατσάκης

Χανιώτικα νέα (26.04.2016)


Read more: http://www.haniotika-nea.gr/megali-triti-ke-to-tropario-tis-kassianis/#ixzz46w3ZkzfV 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

Δευτέρα 25 Απριλίου 2016

ΠΟΙΗΣΗ

ΛΑΒΕΤΕ ΦΑΓΕΤΕ



Αδιάφοροι κεντυρίονες
βεβαίωσαν τον θάνατο
κι αδιάφθοροι Νικόδημοι,
μέχρι τότε πλαδαροί,
φρόντισαν για την ταφή.
Αυτοί που έμπηξαν το μαχαίρι
στην πόρτα της δικής μας άνοιξης,
κρύφτηκαν μέσα στο πλήθος.
Μίλησαν γι’ Ανάσταση
γυναίκες έντρομες.
Ω! Δεν πρόκειται
να ξαναπεράσουμε απ’ τη Γεθσημανή.
Ο άδειος τάφος απωθεί.
Το σουδάριο σε λίγο
θα γίνει εμπορεύσιμο
κι ο φόβος θα ’ναι
ο καλύτερος αγοραστής.

Βαδίζουμε ξυπόλητοι
στην αθρακιά των ονείρων μας.
Πάνω στο τεντωμένο
σχοινί της ελπίδας,
γινόμαστε καθημερινά ακροβάτες.
Πιο χαμηλά από τα δάκρυα,
δένουμε κόμπο τη σημαία μας.
Εδώ είμαστε!
Μόνοι, ανέστιοι κι ανυπόδητοι…
Λάβετε φάγετε
την αδυναμία μας

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης (ΚΑΖΟΒΑΡ,  Γ'Έκδοση, Χανιά, 2014)









Κυριακή 24 Απριλίου 2016

ΕΝ ΝΙΠΠΩ

Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου...
Κυριακή των Βαΐων  σήμερα και λίαν πρωί στο Νίππος. Πρώτα βέβαια στο Κοιμητήρι  του Αγιου-Αθανάση για να ανάψω το καντήλι των γονέων μου και αμέσως μετά στον Τίμιο Σταυρό. Αρκετός κόσμος στην εκκλησία, πολλοί αυτοί που μετάλαβαν, όλοι πήραμε το βαγί μας και τα είπαμε για λίγο στην αυλή. Όπως τον παλιό καλό καιρό... 

Ο παπα- Μιχάλης μοιράζει τα βαγιά...



Η λειτουργία έχει τελειώσει... Και η κουβέντα στην αυλή του Τιμίου Σταυρού επίσης...

Για καφέ μετά, πού αλλού στο καφενείο του Κοτσιφογιάννη (ο Θεός ν'αναπαύσει την ψυχή του) που το κρατά σήμερα ο γιος του ο Αντώνης. Και τι δεν είπαμε και τι δεν θυμηθήκαμε με τα χωριανάκια μου...  Και του χρόνου με υγεία! Καλή Ανάσταση!



Σάββατο 23 Απριλίου 2016

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

“Το Πάσχα μέσα από τους πίνακες του μεγάλου Ελληνα ζωγράφου Δομήνικου Θεοτοκόπουλου”, ήταν το θέμα με το οποίο συμμετείχαν τα παιδιά της Στ’ τάξης του Δημ. Σχ. Κολυμβαρίου στο συνέδριο που διοργάνωσε, στις 17 Μαρτίου τ.ε., η Ορθόδοξος Ακαδημία Κρήτης, σαν επιστέγασμα ενός εκπαιδευτικού προγράμματος που υλοποιήθηκε τους προηγούμενους μήνες για σχολεία Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης, με τον γενικό τίτλο “Φτάσε όπου δεν μπορείς – ο Δομήνικος που έγινε El Greco”, το οποίο είχε σαν βάσεις το βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη “Αναφορά στον Γκρέκο” και την ταινία του Γιάννη Σμαραγδή “Εl Greco”. Δείγματα απ’ αυτήν την εργασία για την οποία αξίζουν πολλά και θερμά συγχαρητήρια βεβαίως τα παιδιά, αλλά προ πάντων οι δάσκαλοί τους...
Δείτε περισσότερα... ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης


ΔΗΜ. ΣΧ. ΚΟΛΥΜΒΑΡΙΟΥ
Το Θείον Πάθοσ κατά Δομήνικο Θεοτοκόπουλο

Καλοί μου φίλοι, καλή Μεγαλοβδομάδα!
“Το Πάσχα μέσα από τους πίνακες του μεγάλου Ελληνα ζωγράφου Δομήνικου Θεοτοκόπουλου”, ήταν το θέμα με το οποίο συμμετείχαν τα παιδιά της Στ’ τάξης του Δημ. Σχ. Κολυμβαρίου στο συνέδριο που διοργάνωσε, στις 17 Μαρτίου τ.ε., η Ορθόδοξος Ακαδημία Κρήτης, σαν επιστέγασμα ενός εκπαιδευτικού προγράμματος που υλοποιήθηκε τους προηγούμενους μήνες για σχολεία Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης, με τον γενικό τίτλο “Φτάσε όπου δεν μπορείς – ο Δομήνικος που έγινε El Greco”, το οποίο είχε σαν βάσεις το βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη “Αναφορά στον Γκρέκο” και την ταινία του Γιάννη Σμαραγδή “Εl Greco”. Δείγματα απ’ αυτήν την εργασία για την οποία αξίζουν πολλά και θερμά συγχαρητήρια βεβαίως τα παιδιά, αλλά προ πάντων οι δάσκαλοί τους, ο Μιχάλης Μπασιάς και η Κατερίνα Στεφανουδάκη, όπως και ο διευθυντής του Σχολείου τους Δημήτρης Χαμηλάκης που μου έστειλε το υλικό, μαζί με τους σχετικούς πίνακες του Μεγάλου Παππού της Κρήτης, κατά Νίκο Καζαντζάκη, φιλοξενούμε στον σημερινό Παιδότοπο. Και εν είδει αφιερώματος στο Θείον Πάθος… και εν είδει αναφοράς στον Νίκο Καζαντζάκη και στον Δομήνικο Θεοτοκόπουλο… και για να εκφράσω την αισιοδοξία μου για το μέλλον της λαϊκής μας παιδείας, γιατί υπάρχουν δάσκαλοι που την σηκώνουν στους ώμους των!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης,
δάσκαλος
Μυστικός δείπνος“Μυστικός δείπνος”
Πρόκειται για έναν εντυπωσιακό πίνακα μεγάλης αξίας. Ο πίνακας μας δείχνει τον Ιησού να κάθεται σε ένα τραπέζι με τους μαθητές του. Ανάμεσά τους ήταν και ο Ιούδας. Οι μαθητές του Ιησού αλλά και ο ίδιος φορούν μανδύες. Στο τραπέζι υπήρχαν ελάχιστα φαγητά και αν παρατηρήσουμε καλά τον πίνακα θα δούμε ότι δεν φορούσαν παπούτσια. Ο μυστικός δείπνος έγινε λίγο πριν την σύλληψη του Ιησού την σταύρωση και πριν τα μαρτύριά του. Εκείνη τη βραδιά ο Ιησούς είχε προειδοποιήσει τους μαθητές του για εκείνο το γεγονός. Επίσης εκείνο το βράδυ είχε δώσει ο Χριστός στους μαθητές του ψωμί και κρασί λέγοντάς τους συμβολικά ότι το ψωμί είναι το σώμα του και το κρασί το αίμα του. Αυτός ο πίνακας είναι συγκινητικός διότι μας δείχνει τον τελευταίο δείπνο του Ιησού πριν την σύλληψη και την σταύρωσή του.
Μαρία Σταυρουλάκη,
Ευαγγελία Νικολακάκη (Στ2)
Η σταύρωση“Η Σταύρωση”
Στο έργο αυτό απεικονίζεται ο Χριστός σταυρωμένος.
Κοιτάζοντας τον πίνακα παρατηρούμε ότι ο Χριστός είναι στεναχωρημένος.
Ο Χριστός είναι έτσι διότι ορισμένοι άνθρωποι του φέρθηκαν άδικα.
Δεξιά και αριστερά βλέπουμε δυο αγγέλους που κρατάνε τα χέρια του.
Από τα αριστερά κάτω είναι η Παναγία που κλαίει σφίγγοντας τα χέρια της.
Επίσης κάτω από τον σταυρό είναι δυο γυναίκες που σκουπίζουν το αίμα του Χριστού με δυο άσπρα πανιά.
Δίπλα στις γυναίκες είναι ένας άνδρας που κοιτάει τον Χριστό δακρυσμένος. Αυτός ο πίνακας μας δείχνει πόσο άκαρδα και άδικα φέρθηκαν στον Χριστό.
Αφροδίτη-Σοφία Φίγκελτ
Παναγιώτα Νταουντάκη, Στ2
Αγωνία στον κήπο“Η αγωνία στον Κήπο”
Στο έργο αυτό τα βασικά πρόσωπα που απεικονίζονται είναι ο Χριστός και ένας άγγελος. Ο άγγελος πιθανόν να εικονίζει το Αγιο Πνεύμα και ο Χριστός να προσεύχεται σε αυτό. Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό έργο που παρουσιάζει το πρόσωπο του Χριστού με μεγάλη ταπεινότητα. Ο βράχος πίσω του τονίζει τη φυσική απομόνωση, στην άκρη μπορούμε να παρατηρήσουμε κάποιους στρατιώτες και δύο μικρά ελαιόδεντρα αφού το δεύτερο όνομα του πίνακα είναι “Ο Χριστός στον Κήπο των Ελαιών”.
Είναι βράδυ κάτω από τον άγγελο οι μαθητές του Χριστού κοιμούνται. Τα χρώματα που χρησιμοποίησε ο καλλιτέχνης είναι περισσότερο σκούρα και οι γραμμές έμπειρες και επιδέξιες. Είναι ένα εκπληκτικό έργο που εικονίζει με μεγάλη σοβαρότητα και σεβασμό το πρόσωπο του Χριστού.
Δήμητρα Μιχελιουδάκη, Στ1
Αγιος Πέτρος μετονοών“Ο Αγιος Πέτρος μετανοών”
Σε αυτό το έργο μπορούμε να δούμε τον Αγιο Πέτρο να μετανοεί με απόλυτο σεβασμό στον Θεό. Πρόκειται για ένα σπάνιο και θαυμάσιο έργο που πολλοί άνθρωποι λάτρεψαν και προσκύνησαν στις δύσκολες στιγμές που πέρασαν. Ακόμα και στα πιο βαθιά, πικρά και αδιόρθωτα λάθη της ζωής τους. Το έργο αυτό απεικονίζει μια ανθρώπινη μορφή να προσκυνά. Αυτό το έργο συνδυάζεται με σκούρα κι ανοιχτά χρώματα τα οποία αποτυπώνουν την ταπεινότητα του Αγίου Πέτρου. Το πρόσωπο του Αγίου είναι αρχικά σκεπτικό και γεωμετρικά καλό με πολλές διακριτικές λεπτομέρειες, ο ζωγράφος φρόντισε τα χρώματα να είναι στην κατάλληλη τοποθεσία. Το βλέμμα και η έκφραση των χεριών του εκφράζουν την αληθινή πίστη του Αγίου προς τον Θεό. Το έργο αυτό μας συγκινεί και μας κάνει να μετανοούμε για όσα πικρά λάθη κι αν έχουμε κάνει.
Χρυσούλα Βρουχάκη, Στ1
Ο Χριστός κουβαλάει το σταυρό“Ο Χριστός αίρει τον Σταυρό”
Στο διάσημο αυτό έργο απεικονίζεται ο Χριστός, ο οποίος κουβαλά τον Σταυρό προς τον Γολγοθά που τον περιμένει. Ο πίνακας όπως όλοι βλέπουμε έχει σκούρα χρώματα αλλά τα πρόσωπα ο καλλιτέχνης συνήθιζε να τα κάνει φωτεινά για να ξεχωρίζουν. Το πρόσωπο του Ιησού Χριστού φαίνεται θλιμένο αλλά και αποφασισμένο να θυσιάσει τη ζωή του για τους ανθρώπους. Επίσης φοράει κόκκινο χιτώνα και έναν μπλε μανδύα. Οι εκφράσεις όπου ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος ζωγράφιζε στα έργα του, ήταν τόσο ζωνταντές και πειστικές έτσι ώστε οι θεατές να καταλαβαίνουν τα συναισθήματα των προσώπων του πίνακα. Το έργο αυτό είναι ένας εντυπωσιακός και συναισθηματικός πίνακας. Το φωτοστέφανο του Χριστού είναι σχεδιασμένο με την προσωπικότητα του καλλιτέχνη δηλαδή σε μορφή ρόμβου. Ενώ το στεφάνι που φοράει στο κεφάλι, είναι φτιαγμένο από αγκαθωτά κλαδιά τα οποία του έχουν τρυπήσει το μέτωπο.
Πετκόσκι Ταμάρα, Κιορλλάρι Λίριε-Ελευθερία, Στ2


Read more: http://www.haniotika-nea.gr/skines-ap-to-thion-pathos-kata-dominiko-theotokopoulo/#ixzz46e9p2yfg 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

Παρασκευή 22 Απριλίου 2016

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΡΑΦΕΙ ΣΤΟΝ ΓΙΟ ΤΗΣ

«Οι γειτόνισσες -ας είναι καλά- πασχίζουν να με ησυχάσουν. Ανόητη που είσαι, καημένη Μαρία, μου λένε. Ο γιος σου μπήκε στην Ιερή Πολιτεία σαν βασιλιάς. Ο λαός βγήκε να τον προϋπαντήσει κρατώντας στα χέρια του κλαδιά από φοίνικες. Οι κοπελιές έβγαλαν τις κουβέρτες από τα μπαούλα τους και τις έστρωναν στο πέρασμά του. Τα πλήθη έψελναν ενθουσιασμένα: Ωσαννά τω Υιώ Δαυίδ·  ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου· ωσαννά εν τοις υψίστοις. Ο γιος σου μπήκε στα Ιεροσόλυμα καβάλα σ’ ένα γαϊδουράκι σαν βασιλιάς. Όμως, όσο μου τα λένε αυτά οι γειτόνισσες, Μοναχογιέ μου, τόσο πλησιαίνει ο φόβος μέσα μου…» (Μεγάλη Δευτέρα)

«Τότε σηκώθηκε ένας υπόκωφος θόρυβος μέσα στο πλήθος, που δεν άργησε να γίνει “γιούχα”. Μα ο ξένος συνέχισε να βαδίζει χαμογελώντας για το ναό. Μόνο που τώρα αντί για λουλούδια, φορούσε στο κεφάλι ένα αγκάθινο στεφάνι. Πάγωσα. Αυτό το κεφάλι, το ’χα χαϊδέψει πολλές φορές. Αυτό το κεφάλι ήταν του γιου μου, ήταν το δικό σου κεφάλι, μικρό μου αγόρι. Θέλησα να τρέξω να τ’ αγκαλιάσω, μα κάτι με κρατούσε καρφωμένη στη θέση μου. Τώρα μαζί με τα “γιούχα” ακούγονταν και βρισιές. Τα χέρια που μέχρι πριν λίγο κουνούσαν μαντήλια, είχαν σφιχτεί σε γροθιές». (Μεγάλη Τρίτη)

«Τους ξέρω καλά τους Φαρισαίους, γιε μου. Όσο δεν σηκώνεις κεφάλι σε ονομάζουν ελεύθερο πολίτη. Όσο ανέχεσαι τις αδικίες τους, σε ονομάζουν τίμιο οικογενειάρχη. Όσο τους κολακεύεις, σε χαϊδεύουν προστατευτικά στον ώμο. Αλίμονο όμως σ’ εκείνον που θ’ αμφισβητήσει την αγιότητά τους. Τίμημα θάνατος. Αλίμονο σε σένα, γιε μου!» (Μεγάλη Τετάρτη)

«Ντράπηκα που είχα χτυπήσει την πόρτα και κούρνιασα σε μια γωνιά του κατώφιλιου και περίμενα, όπως μια ζωή περίμενα. Κι ήμουν, σχεδόν, χαρούμενη, αντράκι μου! Ήσουν καλά κι αυτό έφτανε! Και στον δρόμο ούτε Γραμματείς, ούτε Φαρισαίοι… Έκανε κρύο μα δε μ’ ένοιαζε. Καταλάβαινα πως έτρεχε αίμα απ’ τις πατούσες μου, μα δεν μ’ ένοιαζε. “Τι ανάγκη έχω εγώ, όταν ο γιος μου είναι καλά”, αναρωτήθηκα». (Μεγάλη Πέμπτη)

«Τώρα που ξεστόμισες την τρομερή λέξη “Τετέλεσται”, Μοναχογιέ μου, δεν μπορώ πια να κλάψω· δεν μπορώ πια να κραυγάσω· δεν μπορώ πια να σε κοιτάξω στα μάτια· δεν μπορώ πια ν’ απλώσω τα χέρια μου να σ’ αγκαλιάσω. Ήταν τόσοι πολλοί οι θάνατοι που έζησα σήμερα, που δεν ξέρω πότε στέρεψαν τα μάτια μου απ’ το τελευταίο τους δάκρυ. Ήταν τόσο μεγάλο το δάσος των καρφιών που μπήχτηκαν στην καρδιά μου, που δεν ξέρω με ποιο απ’ όλα καρφώθηκε η τελευταία μου κραυγή». (Μεγάλη Παρασκευή)

«Δεν μπορώ να το ξέρω ακόμα, αλλά όσο το σκέφτομαι, τόσο νιώθω τη  μικρή κλωστίτσα του φωτός να πολλαπλασιάζεται μέσα μου και να γίνεται μία δέσμη από ηλιαχτίδες. Τόσο νιώθω ότι η μικρή φωνούλα του μοναχικού λιναρίτη, γίνεται μία θεσπέσια μελωδία. Τόσο νιώθω ότι η ματωμένη ρίζα της άνοιξης γίνεται ένας ολάνθιστος κήπος. Απριλομάη μήνα. Και, να, που ενώ ο ήλιος δύει, εγώ νιώθω πως μέσα μου έχουν κάμει κατοχή ένα δάσος από ηλιαχτίδες, ένα ατέλειωτο κελάηδημα αμέτρητων πουλιών κι ένα μυριομύριστο εξαίσιο περιβόλι. Εσύ, καλέ μου, που είσαι κιόλας αναστημένος μέσα μου!». (Μεγάλο Σάββατο)

Σημείωση: Από το έργο του γράφοντος “Τα γράμματα της Παναγίας” (έχει εκδοθεί σε βιβλίο από την Ι.Μ. Κισάμου & Σελίνου με επιμέλεια του Αντώνη Βακάκη), τα παραπάνω αποσπάσματα. Και με αφορμή την παρουσίασή τους αύριο, Σάββατο 23 Απριλίου, ώρα 7.30 μ.μ., από την Ενορία Αγίου Νικολάου Δραπανιά, στο Ενοριακό Κέντρο του χωριού, διανθισμένο με ύμνους από βυζαντινό χορό… Όσοι πιστοί!

Χανιώτικα νέα (22.04.2016)


Read more: http://www.haniotika-nea.gr/i-panagia-grafi-sto-christo/#ixzz46YQY6wLp 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

Πέμπτη 21 Απριλίου 2016

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΣΤΟΝ ΔΡΑΠΑΝΙΑ ΤΟ  ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ
                        «ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ» του Β. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ



Από τη Ενορία του Αγίου Νικολάου Δραπανιά Κισάμου θα παρουσιαστεί εφέτος το έργο του Βαγγέλη Θ. Κακατσάκη «Τα Γράμματα της Παναγίας» (έχει εκδοθεί σε βιβλίο από την Ι.Μ. Κισάμου και Σελίνου, με επιμέλεια του Αντώνη Βακάκη). Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο Ενοριακό Κέντρο Δραπανιά, το Σάββατο του Λαζάρου, 23 Απριλίου και ώρα 7.30 μ. μ.
 


Τα κείμενα από το έργο ( στο οποίο ο συγγραφέας μας λέει όσα κατά την γνώμη του ήθελε να πει η  Παναγία, ως μάνα στον Μοναχογιό της, βιώνοντας τα που έγιναν τις φοβερές εκείνες μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας) θα διαβάσουν κατά σειρά: Μ. Δευτέρα η Αριστέα Σποντιδάκη, κοινωνική λειτουργός, Μ. Τρίτη η Δέσποινα Τραχαλάκη, συγγραφέας, Μ. Τετάρτη η Φωτεινή Σεγρεδάκη, λογοτέχνις, Μ. Πέμπτη η Σοφία Κοκολογιάννη, δασκάλα, Μ. Παρασκευή η Άννα Μαρκαντωνάκη, δασκάλα, Μ. Σάββατο η Αργυρώ Δελή, φιλόλογος.
Επίκαιρους ύμνους θα αποδώσει η Βυζαντινή Χορωδία (υπεύθυνος ο Αντώνης Βακάκης), ενώ την εκδήλωση θα συντονίσει ο δάσκαλος Κώστας Πιτσιγαυδάκης.                                                                                                                                                      
Το βιβλίο,  «Τα γράμματα της Παναγίας», τα έσοδα απ’ την πώληση του οποίου διατίθενται υπέρ του Αννουσακείου Ιδρύματος, πωλείται στο Βιβλιοπωλείο της Μητρόπολης Κισάμου και Σελίνου στην Κίσαμο και στο Βιβλιοπωλείο «ΠΕΤΡΑΚΗ» στα Χανιά.


Τετάρτη 20 Απριλίου 2016

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

Γι’ αυτό λοιπόν διαφωνώ κάθετα, οριζόντια αλλά και πλαγίως με την ψυχρολουσία που “πάθαμε” με το θέμα του Ψυχιατρείου που αποδόθηκε στο ΥΠΕΘΑ. Καμία ψυχρολουσία δεν ένιωσα!Αντιθέτως όλα κύλησαν φυσιολογικά όπως έχουμε συνηθίσει, τουτέστιν: οι διαβεβαιώσεις είχαν δοθεί πριν από λίγο καιρό από την Κυβέρνηση ότι ο χώρος του Παλιού Ψυχιατρείου θα παραχωρείτο στον Δήμο Χανίων αλλά αυτό άλλαξε. Ε και; Μήπως είναι χειρότερο αυτό από το Οχι που ‘γινε Ναι; Ή μήπως εξασφαλίζεται ότι και αυτό δεν θα αλλάξει σε λίγο, ίσως και αυτήν την ώρα!
Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης


Πρώτον... ξὐνομαι, δεύτερον αυτοχαστουκίζομαι

Ο Ελλην ο σωστός -και δώστε ιδιαίτερη βαρύτητα σε αυτό το “σωστός”- έχει φάει τα χαστούκια -ιδίως τα τελευταία χρόνια- με το κουτάλι, και κατ’ αναλογία πολύ περισσότερα απ’ όσα έχουν φάει άλλοι.
Κι από πάνω, έχει πια να κουβαλά και αυξανόμενα πρόσθετα βάρη στις «φρικτές του πλάτες» που λέει κι ο Νιόνιος! Κι η ζωή προχωρεί, κι ο καθείς αντιμετωπίζει τα καθημερινά -και όχι μόνο- όπως του “ακούει”! Ετσι κι ο γράφων…
Ωστόσο κάθε που ακούω και μια νέα είδηση “πολιτικής(!) σαν φιστίκ”, του στυλ «η διαπραγμάτεση συνεχίζεται» ή ακόμη και το -γεμάτο υποσχέσεις “σκίσιμο” μνημονίων ή επιβολής των δικών μας όρων και γενικώς όλων εκείνων ανεξαιρέτως που μας έφεραν σε αυτή την “κατάσταση”, δύο – τρία πράγματα μού ’ρχονται ασυναίσθητα και πράτω, ως μια αυτόματη “ψυχοσωματική” αντίδραση του οργανισμού μου, κι εξηγούμαι:
Πρώτον: ξύνομαι… στη κεφαλή! Δεύτερον: αυτοχαστουκίζομαι! Για να δω αν είμαι ξύπνιος ή όρθιος ονειρεύομαι και ακούω τα επίσημα χείλη των κυβερνώντων της χώρας -λέμε τώρα- να ομιλούν κατά τέτοιο τρόπο και τρίτον -το αγαπημένο μου- τραγουδώ!
Αυθορμήτως, ασυναίσθητα συμβαίνουν όλα τούτα και κατ’ αυτήν τη σειρά και άμεσα!
Φανταστείτε το: Ξύσιμο, χαστούκι, και μπρος παίρνει το… το τζουκ μποξ που διαθέτει τα άπαντα από ελαφρολαϊκά, σκληρό ροκ, έντεχνα έως και να με συμπαθάτε σκυλάδικα…, ανάλογα την περίσταση και πού θα με βρει η είδηση!
Αξίζει εδώ βεβαίως να κάμω και την υποσημείωση σχετικά με την από μέρους μου κατανόηση της περιρρέουσας ατμόσφαιρας -εδώ και αρκετό καιρό- για τις περιορισμένες δυνατότητες των κυβερνώντων αλλά και την επισήμανση πως πλέον τα όποια δείγματα γραφής τής έως τώρα διακυβέρνησης της χώρας -λέμε τώρα- κατά τις τελευταίες 450 ημέρες δεν με κάνουν να θεωρώ κάτι παράλογο, κάτι που να μην έχει τη “λογική του παραλόγου” που ζούμε…
Γι’ αυτό λοιπόν διαφωνώ κάθετα, οριζόντια αλλά και πλαγίως με την ψυχρολουσία που “πάθαμε” με το θέμα του Ψυχιατρείου που αποδόθηκε στο ΥΠΕΘΑ.
Καμία ψυχρολουσία δεν ένιωσα!
Αντιθέτως όλα κύλησαν φυσιολογικά όπως έχουμε συνηθίσει, τουτέστιν: οι διαβεβαιώσεις είχαν δοθεί πριν από λίγο καιρό από την Κυβέρνηση ότι ο χώρος του Παλιού Ψυχιατρείου θα παραχωρείτο στον Δήμο Χανίων αλλά αυτό άλλαξε. Ε και; Μήπως είναι χειρότερο αυτό από το Οχι που ‘γινε Ναι; Ή μήπως εξασφαλίζεται ότι και αυτό δεν θα αλλάξει σε λίγο, ίσως και αυτήν την ώρα!
Πάμε λοιπόν… ξύσιμο, αυτοχαστούκισμα και… πάρτε και το τραγουδάκι: «Αλλα λες και άλλα κάνεις/ κι όπως πας θα με τρελάνεις/ με τα νεύρα μου μην παίζεις, με ταλαιπωρείς […]./ Με κουράζεις, μ’ αναγκάζεις να μη σε πιστεύω/ […] το μυαλό μου κάθε μέρα πιο πολύ μπερδεύω/ μα να ψάχνω την καρδιά σου άλλο δεν μπορώ».

Χανιώτικα νέα (20.04,2016)



Read more: http://www.haniotika-nea.gr/proton-xinome-defteron-aftochastoukizome/#ixzz46MlP0k2V 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook