Μας πότισε με το νερό που πίνουν
αντρειωμένοι.
Και όποιος νιώθει λεύτερος ποτές του δεν
πεθαίνει.
Γι’ αυτό κι εμείς αντέξαμε.
Η λεβεντιά του Κρητικού θαμπώνει και τον
ήλιο,
όπως αστράφτει ολόχρυση στου μαχαιριού την
κόψη.
Τη γη μετρά με θάνατο, τον ουρανό με ζήση.
Είναι πληγή η λεβεντιά
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης "΄Οταν γίνεις ποίημα", Χανιά 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου