«Τραγικό ξύλο, στύλε του θανάτου,/ Που οι νεκροί σου σ’ άγιασαν οι τόσοι,/ Πόσα κορμιά και πατριώτες πόσοι,/ Δεν πέθαναν στον ίσκιο σου από κάτου./ Αχ, κάμε Θέ μου, το άχτι του αιμάτου/ πάλι δεντρό στη γης να σε ριζώσει/ κι απ’ το ξερό κορμί σου να φουντώσει/ ο φοίνικας του κρητικού θαμάτου./ Να θρέψεις ρίζες, να πετάξεις κλώνια/ Κι οι φυλλωσιές σου, πασχαλιές, ν’ ανθίσουν,/ Και χαρωπές, σαν άνοιξης αηδόνια,/ Των σκοτωμένων οι ψυχές να ’ρθουνε/ Στα νέα κλαδιά σου επάνω να καθίσουν/ Της Λευτεριάς τον ήλιο να χαρούνε». Τα λέει όλα στο ποίημά του “Ο στύλος της Αγιάς” ο Ρεθεμνιώτης ποιητής Γιώργης Καλομενόπουλος. Ηταν και των “σκοτωμένων” μας “οι ψυχές” παρούσες το περασμένο Σαββατόβραδο στο Πνευματικό Κέντρο.
Δείτε... περισσότερα
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Εβδομήντα πέντε χρόνια μετά…
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
«Στον ουρανό, πάνω από τον κάμπο, πετούν αεροπλάνα. Τα πιο μικρά γλιστρούνε γρήγορα, χαμηλά, τ’ άλλα τα βαριά, πηγαίνουν με το πάσο τους. Κάτω από τ’ αεροπλάνα κρέμουνται πλήθος ομπρέλες, άσπρες οι πιο πολλές, αλλά και κόκκινες και πράσινες και πορτοκαλιές, που λικνίζουνται κατεβαίνοντας αργά προς τη γη. Κι ώσπου να χαθούν οι πρώτες πίσω από τις ελιές, έχουν ανοίξει άλλες, έτσι που ο ουρανός είναι συνέχεια γεμάτος, σαν ένα αέρινο λιβάδι, όπου ξάφνου φυτρώσανε πλήθος μεγάλα πολύχρωμα λουλούδια». Η πτώση των Γερμανών αλεξιπτωτιστών στα Χανιά, τον Μάη του 1941, με τα μάτια ενός παιδιού. Από το βιβλίο του Γιώργη Μανουσάκη. “Οταν το πέλμα μας εταίριαζε με το χώμα”.
Ζωντανός, ολοζώντανος, μένει ο απόηχος από τη Μάχη της Κρήτης, εβδομήντα πέντε χρόνια μετά. Κι ας έχουν μείνει ελάχιστοι απ’ τους πρωταγωνιστές της, εκείνους που έγραψαν τη μοναδική στα παγκόσμια χρονικά εποποιία. Φανερό, ολοφάνερο, αυτό, σ’ όλες τις πολλές φετινές επετειακές εκδηλώσεις και βέβαια στην κεντρική, που έγινε το περασμένο Σάββατο 21 Μαΐου στο Πνευματικό Κέντρο της πόλης μας.
Κατάμεστη από κόσμο η μεγάλη αίθουσα εκδηλώσεων του Κέντρου, αλλά και ο εξώστης του. Κατανυκτική η όλη ατμόσφαιρα, Απόλυτη σιγή. Τόσο κατά την ομιλία του καθηγητή Θάνου Βερέμη με τίτλο “Κρήτη: Η τελευταία αντίσταση κατά της γερμανικής εισβολής” όσο και κατά την προβολή αποσπασμάτων από το ντοκιμαντέρ του Νεοζηλανδού John Irwin για τον ρόλο των γυναικών στη Μάχη της Κρήτης και την Κατοχή και κατά τη συναυλία της Χορωδίας Χανίων του έργου του Γιάννη Μετζελόπουλου “Ο στύλος της Αγιάς”, για Χορωδία, Ορχήστρα και Σολίστ πάνω σε κείμενα και ποίηση Κωστή Παλαμά, Γιώργη Μανουσάκη και Γιώργου Καλομενόπουλου, σε πρώτη εκτέλεση. Εις μνημόσυνον αιώνιον!
Ιδιαίτερα ποιοτική η φετινή ιστορικοποιητική εκδήλωση για τη Μάχη της Κρήτης, τον συντονισμό της οποίας είχε ο “διαχρονικός”, “δωρικός” και “άνετος” Σήφης Μαρκάκης. Αψογη καθ’ όλα! Απλός και κατανοητός ο καθηγητής Βερέμης στην ομιλία του για τη Μάχη του “Ενοπλου Εθνους”. Μοναδικό στο είδος του το συγκινησιακά φορτισμένο ντοκιμαντέρ του John Irwin. Υψηλού επιπέδου η συναυλία της Χορωδίας Χανίων που ξέρει, λειτουργώντας με τον καλύτερο τρόπο και το μουσικό – ποιητικό “εμείς” του τόπου μας να τιμά και να προβάλει τις σημαντικές ιστορικές μας επετείους. Προς μεγάλη ικανοποίηση και του αντιπεριφερειάρχη Αποστόλη Βουλγαράκη που απένειμε στο τέλος και τα σχετικά αναμνηστικά…
«Τραγικό ξύλο, στύλε του θανάτου,/ Που οι νεκροί σου σ’ άγιασαν οι τόσοι,/ Πόσα κορμιά και πατριώτες πόσοι,/ Δεν πέθαναν στον ίσκιο σου από κάτου./ Αχ, κάμε Θέ μου, το άχτι του αιμάτου/ πάλι δεντρό στη γης να σε ριζώσει/ κι απ’ το ξερό κορμί σου να φουντώσει/ ο φοίνικας του κρητικού θαμάτου./ Να θρέψεις ρίζες, να πετάξεις κλώνια/ Κι οι φυλλωσιές σου, πασχαλιές, ν’ ανθίσουν,/ Και χαρωπές, σαν άνοιξης αηδόνια,/ Των σκοτωμένων οι ψυχές να ’ρθουνε/ Στα νέα κλαδιά σου επάνω να καθίσουν/ Της Λευτεριάς τον ήλιο να χαρούνε». Τα λέει όλα στο ποίημά του “Ο στύλος της Αγιάς” ο Ρεθεμνιώτης ποιητής Γιώργης Καλομενόπουλος. Ηταν και των “σκοτωμένων” μας “οι ψυχές” παρούσες το περασμένο Σαββατόβραδο στο Πνευματικό Κέντρο.
Οπως και σ’ όλες τις άλλες εκδηλώσεις, βέβαια…
Οπως και σ’ όλες τις άλλες εκδηλώσεις, βέβαια…
Η αλληλογραφία μας
Θανάση Πατεράκη, λυράρη, λαογράφο, ποιητή Χανιά: Διάχυτη η αγωνιστική αισιοδοξία που αποπνέουν οι στίχοι της ποιητικής σου συλλογής “Ταξιδεύοντας στη ζωή”, που μόλις κυκλοφορήθηκε. Εχεις έναν δικό σου ξεχωριστό τρόπο επικοινωνίας με τους αναγνώστες σου, που τους θεωρείς “συνταξιδιώτες” “στον μάταιο κόσμο μας”. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου όταν γράφεις: «Να λες… δε σε φοβάμαι βρε ζωή,/ σ’ άγνωστους δρόμους σου θα μπω, να περπατήσω/ σαν ναυαγός, μεσ’ του πελάγου τη βοή/ κι όμως να λες… έχω κουράγιο να ζήσω».
Θανάση Πατεράκη, λυράρη, λαογράφο, ποιητή Χανιά: Διάχυτη η αγωνιστική αισιοδοξία που αποπνέουν οι στίχοι της ποιητικής σου συλλογής “Ταξιδεύοντας στη ζωή”, που μόλις κυκλοφορήθηκε. Εχεις έναν δικό σου ξεχωριστό τρόπο επικοινωνίας με τους αναγνώστες σου, που τους θεωρείς “συνταξιδιώτες” “στον μάταιο κόσμο μας”. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου όταν γράφεις: «Να λες… δε σε φοβάμαι βρε ζωή,/ σ’ άγνωστους δρόμους σου θα μπω, να περπατήσω/ σαν ναυαγός, μεσ’ του πελάγου τη βοή/ κι όμως να λες… έχω κουράγιο να ζήσω».
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/evdominta-pente-chronia-meta-2/#ixzz49ZWftGlH
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου