ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο και καλό καλοκαίρι! Να καλπάσουμε σε παιδικά καλοκαίρια, σε καλοκαιρινές στιγμές του καλού μου φίλου, δασκάλου – ποιητή Κώστα Καλαπανίδα, μας καλούν τα παιδιά δύο τάξεων (της Γ1 και της Ε2) του 5ου Δημ. Σχολείου Χανίων στον σημερινό Παιδότοπο, τον τελευταίο της φετινής καλοκαιρινής χρονιάς,

 με 5 ομαδικές ζωγραφιές. Να τα (τις) επισκεφτούμε καβάλα στο άλογο της φαντασίας μας… Να δούμε “την πέτρα την γαλάζια/ με τα χρυσά νερά” να παίξουμε “πεντόβολα με κυπαρισσόμηλα”, να συναντήσουμε τα πουλιά, και να μιλήσουμε μαζί τους, να ανακαλύψουμε την πατρίδα των δέντρων, ν’ ακούσουμε το τζιτζίκι και το αηδόνι… Φύγαμε!

Δείτε περισσότερα... ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Κώστας Καλαπανίδας

Καλπασμός σε παιδικά καλοκαίρια

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο και καλό καλοκαίρι! Να καλπάσουμε σε παιδικά καλοκαίρια, σε καλοκαιρινές στιγμές του καλού μου φίλου, δασκάλου – ποιητή Κώστα Καλαπανίδα, μας καλούν τα παιδιά δύο τάξεων (της Γ1 και της Ε2) του 5ου Δημ. Σχολείου Χανίων στον σημερινό Παιδότοπο, τον τελευταίο της φετινής καλοκαιρινής χρονιάς,

 με 5 ομαδικές ζωγραφιές. Να τα (τις) επισκεφτούμε καβάλα στο άλογο της φαντασίας μας… Να δούμε “την πέτρα την γαλάζια/ με τα χρυσά νερά” να παίξουμε “πεντόβολα με κυπαρισσόμηλα”, να συναντήσουμε τα πουλιά, και να μιλήσουμε μαζί τους, να ανακαλύψουμε την πατρίδα των δέντρων, ν’ ακούσουμε το τζιτζίκι και το αηδόνι… Φύγαμε!

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης 

Δάσκαλος

Σημείωση: “Καλοκαίρι μ’ άλογο” ο τίτλος της τελευταίας ποιητικής συλλογής για παιδιά του Κώστα Καλαπανίδα, που εκδόθηκε πρόσφατα απ’ τις εκδόσεις “ΠΑΣΣΑΡΗ”. Της 6ης κατά σειρά, μετά τα “παιδικά Τραγούδια” (με μουσική Σπύρου Θεοδώρου, 1968) την “Κουβέντα με τ’ αστέρια” (Α’ Βραβείο Γ.Λ.Σ., 1972), το “Μ’ αλογάκι φτερωτό” (Α’ βραβείο Γ.Λ.Σ., 1993) και τα “Ασματα” (με μουσική Δίωνος Αρύβα, 1995). Χορηγοί της έκδοσης οι μεσήλικοι πια μαθητές του ποιητή, τα 57+1 παιδιά της Δ’ τάξης 1971-1972 του 1ου Δημ. Σχ. Δάφνης Αττικής, που “εικονογράφησαν” με τα “αγνά όμορφα προσωπάκια τους” τις σελίδες του βιβλίου. Τι καλύτερο απ’ το να παρουσιάσω κάποια απ’ τα υπέροχα αυτά καλοκαιρινά ποιήματα με ζωγραφιές στον σημερινό Παιδότοπο σκέφτηκα, περιδιαβάζοντας τις σελίδες του, και αμ έπος αμ έργον! Να ’ναι καλά η δασκάλα Εικαστικών, του 5ου Δημ. Σχ. Χανίων Θεοδώρα Κωστή, που ανέλαβε με τους μαθητές της Στ1 τάξης την ευθύνη να εικονογραφήσουν τέσσερα και της Γ2 το ένα (τα πουλιά)! Και βέβαια, η φίλη διευθύντρια του σχολείου Αγγελική Χριστοφή…

Η γαλάζια πέτρα 

Καβάλα στ’ άλογά τους, τρεις φίλοι, τρία παιδιά, 

πάνε για να πατήσουν της δύσης τα βουνά. 

Διαβήκανε ποτάμια με κρεμαστά νερά. 

Μπήκαν σε μαύρα δάση, τους θαύμασαν θεριά. 

Είδαν ξωθιές να υφαίνουν με ηλιοκλωστές 

πανιά, νεράιδες να χορεύουν σε δέντρα μαγικά. 

Είδαν… και τι δεν είδαν! Κι ακούσανε φωνές 

που τις ακούνε μόνο οι καθαρές καρδιές. 

Καβάλα στ’ άλογά τους τα τρία καλά παιδιά

 τα χάλκινα πατήσαν της δύσης τα βουνά. 

Κι είδαν, αυτά μονάχα, μονάχα μια φορά, 

την πέτρα τη γαλάζια με τα χρυσά νερά.

Πεντόβολα με κυπαρισσόμηλα 

Στην πλαγιά του βουνού, στην πετρόχτιστη βρύση, 

ο πατέρας μου φύτεψε τρυφερό κυπαρίσσι. 

Το δεντράκι όλο ψήλωνε. Κι από μέρα σε μέρα,

 μας ξεπέρασε γρήγορα και γιο και πατέρα. 

Τα πουλιά ξεκουράζονταν στα κλαδιά και στα φύλλα,

 και στον ίσκιο του έριχνε τα πικρά του τα μήλα. 

Τώρα εκεί πάω περίπατο και στη σκιά του εκεί χάμου 

με πεντόβολα παίζουνε τα παιδιά τα δικά μου.

Τα πουλιά 

Που πας, περιστεράκι, τον κλώνο της ελιάς; 

Πηγαίνω στην ειρήνη μήνυμα της καρδιάς 

Κι εσύ, χελιδονάκι, γιατί έρχεσαι και πας; 

Φωλιά στη στέγη χτίζω, ξέρω πως μ’ αγαπάς.

 Γιατί ψηλά ανεβαίνει, πρωί ο κορυδαλλός; 

Τα ύψη τον καλούνε, τον κράζει ο ουρανός.

 Κι εσύ καναρινάκι, πουλάκι του κλουβιού, 

τί κάνεις; Τραγουδάω τραγούδι του καημού.

Tι θέλουν 

Κάθε ζώο το δικό του κι ο λαγός το λάχανό του. 

Θέλει ο λύκος προβατάκια, η αλεπού κοτοπουλάκια,

 κόκαλα ο σκύλος θέλει

 κι η αρκούδα θέλει μέλι, 

καλαμπόκι θέλ’ η κότα 

και ο κούνελος καρότα, 

ο ιππποπόταμος ποτάμι 

το χταπόδι το θαλάμι 

και μονάχα το τζιτζίκι και το αηδόνι 

στο πλατάνι τραγουδούν κι αυτό τους φτάνει.

Τα δέντρα 

Τα δέντρα μας παραστέκουν. 

Ανθοβολούν αγαπητικά το νερό που τους δίνουμε. 

Αγρυπνούν έξω απ’ το παράθυρό μας 

κι αναγγέλλουν την αυγή με πουλιά.

 Κουνούν μαντίλια πράσινα όταν φεύγουμε. 

Στρώνουν χαλί τα φύλλα τους να μας υποδεχτούν. 

Τα δέντρα δεν φεύγουν, δεν έρχονται.

 Είν’ εδώ. Κινούνται, δεν μετακινούνται.

 Εγκλιματίζονται, γειώνονται, στήνουν πατρίδα. 

Τα δέντρα είναι πατρίδα.

Χανιώτικα νέα (11.06.2016)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/kalpasmos-se-pedika-kalokeria/#ixzz4BSpz0rVf 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook