Χαιρετισμός στον Αλέξη Ζερβάνο
«Θέλω να μείνω μόνος με τη θάλασσα,/ να στήσω αυτί στα τόσα της μηνύματα και στο τραγούδι της/ τ’ ατέλειωτο/ και το μεγάλο». Μόνος με τη θάλασσα της αιωνιότητας ο ποιητής, με δική του επιλογή Χανιώτης, Αλέξης Ζερβάνος, για να χρησιμοποιήσω κάποιους στίχους απ’ το ποίημά του “Fuga” που συμπεριλαμβάνεται στην τελευταία ποιητική του συλλογή με τίτλο “Νοτίως των Κυκλάδων”. «Με τη σκέψη αδέσμευτη να φτερουγά στα πέλαγα/ πιο μακριά απ’ τους κόνδορες/ και πιο ψηλά», όπως πάντα. Κι ενώ τα καράβια «όλα σε μια παράταξη» τον χαιρετούν «πριν γνωριστεί με τα στεκούμενα νερά».
Επιτακτική για μένα η ανάγκη να χαιρετήσω τον ποιητή Αλέξη Ζερβάνο που έφυγε στα 86 του χρόνια στο άλλο ημισφαίριο της ζωής και απ’ τη στήλη αυτή. Οπως έκανα “ξεστομάτου” προχθές (μετά την αντιδήμαρχο Χανίων Βαρβάρα Περράκη) και στην κηδεία του, στην εκκλησία της γειτονιάς του, στον Προφήτη Ηλία, που βιγλίζει την πόλη μας απ’ τους Τάφους των Βενιζέλων. Σχέση βάθους η σχέση μας!
Σπάνιο είδος στη φύση και στην ιστορία ο άνθρωπος. Ο “χαριτωμένος” άνθρωπος, όταν άνθρωπος είναι, για να θυμηθώ τον Μένανδρο. Αλέξιος ο άνθρωπος του Θεού. Έτσι αποκαλούσε τον Αλέξη Ζερβάνο ο από Κυδωνίας και Αποκορώνου αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ειρηναίος Αθανασιάδης, έχοντας προφανώς κατά νου τον συνονόματό του Ποιητή Άγιο, που γιορτάζει στις 17 Μαρτίου. Δεν τα προλαβαίνει όλα ο Θεός! Γι’ αυτό στέλνει στη γη τους ανθρώπους του, όπως τον Αλέξη Ζερβάνο, για να αποτελούν παραδείγματα για τους άλλους.
Ωραίος άνθρωπος ο Κώος στην καταγωγή Αλέξης Ζερβάνος που έστησε το νοικοκυριό του στην πόλη μας με την εκ Μήλου ορμώμενη σύζυγό του, τη γνωστή και αγαπημένη φιλόλογο καθηγήτρια κυρία Μορφούλα, στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Τα καλύτερα έχουν να λένε, όσοι τον γνώρισαν ως δημόσιο λειτουργό (υπηρέτησε ως δ/ντής στα Ταμεία των Επαρχιών Σφακίων και Αποκορώνου και στο Α’ Ταμείο Χανίων και ως εκπρόσωπος του δημοσίου στην οικονομική υπηρεσία της Νομαρχίας Χανίων). Και βέβαια, όσοι είχαν την τύχη να είναι φίλοι του και να “μεταλάβουν” απ’ το δισκοπότηρο της αγάπης του για τους ανθρώπους και της αισιοδοξίας του για τη ζωή…
Γνωστός τοις πάσι ανά το πανελλήνιο, αλλά και διεθνώς, ως ποιητής ο Αλέξιος Ζερβάνος, κυρίως για την ποιητική του σύνθεση “Ενας πίθηκος συλλογιέται”, που βασίζεται στη συγκλονιστική ιστορία του τρελού πιθήκου της Νυρεμβέργης, που ήρθε μετά τις ποιητικές του συλλογές “Ωρα δώδεκα” και “Γυάλινος κρατήρας”. Εμένα προσωπικά με σημάδεψε. Οπως “Οι προσανατολισμοί” του Ελύτη και “Η κυρά των αμπελιών” του Ρίτσου. Το είπα και στον επικήδειο λόγο μου αυτό. Σε ενεστώτα χρόνο οι συλλογισμοί του “τρελαμένου” απ’ τα όσα βίωσε πιθήκου…
«Χριστέ, σε περιμένουν στο ακρογιάλι/ μια φοβερή ημέρα του χωρισμού των εριφίων/ και θα ’ρθουν για να στρώσουνε τα βάγια/ στη Νέα Ιερουσαλήμ/ οι άνθρωποι που ’χαν φωνάξει “σταυρωθήτω”/ μπρος στο Πραιτώριο του Πόντιου Πιλάτου,/ την ώρα που στα χέρια τους σηκώνανε τον Βαραβά/ Χριστέ σε περιμένουν στο ακρογιάλι/ να ’ρθεις πάνω σ’ ένα κίτρινο άλογο/ με άσπρα μάτια και κόκκινη χαίτη». Ενας απ’ τους τελευταίους ποιητικούς συλλογισμούς του “πίθηκου τους Νυρεμβέργης”, κατά Αλέξη Ζερβάνο. Δεν μπορεί παρά να νικήσει στο τέλος το καλό, στην υπηρεσία του οποίου μια ζωή ήταν ο Αλέξης Ζερβάνος.
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Χανιώτικα νέα (08.07.2016)
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/cheretismos-ston-alexi-zervano/#ixzz4DoOmnjzD
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου