ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ ΣΕ ΕΚΔΗΛΩΣΗ
Εκατό χρόνια από τη "σκιά" του αναθέματος κατά του Βενιζέλου\
Γράφει ο Δημήτρης Μαριδάκης

Ο καθοριστικός ρόλος του επαναστατικού κινήματος του 1916 κατά του απολυταρχικού μοναρχισμού, αλλά και το κλίμα διχασμού που σημαδεύτηκε από το ανάθεμα κατά του Ελευθερίου Βενιζέλου, αναδείχθηκαν στην εκδήλωση που διοργάνωσαν το Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος”, η Περιφερειακή Ενότητα Χανίων και ο Δήμος Χανίων με αφορμή την επέτειο της γέννησης του Ελευθερίου Βενιζέλου στον περίβολο του Ιερού Ναού Ζωοδόχου Πηγής στις Μουρνιές.

H εκδήλωση ήταν αφιερωμένη στα 100 χρόνια από το επαναστατικό κίνημα του 1916. Στα γεγονότα της εποχής αναφέρθηκε ο ιστορικός ερευνητής, συγγραφέας και πρόεδρος Ενωσης Δημιουργών Χανίων Δημήτρης Νικολακάκης, που περιέγραψε, μεταξύ άλλων, το δυναμικό συλλαλητήριο που πραγματοποιήθηκε στα Χανίων τη 14η Αυγούστου εναντίον της βασιλικής κυβερνητικής πολιτικής στη βόρεια Ελλάδα, απότοκος της οποίας -όπως σημείωσε- ήταν η κατάληψη από τους Γερμανούς και τους Βούλγαρους εθνικών εδαφών χωρίς ουσιαστική αντίσταση.
Επίσης, έκανε αναφορά στην κάθοδο του Ελ. Βενιζέλου και του Π. Κουντουριώτη στα Χανιά στις 13 Σεπτεμβρίου 1916, όπου σφραγίστηκε από το μεγαλειώδες συλλαλητήριο περισσοτέρων από 20.000 επαναστατών στο Πεδίον του Αρεως που έδωσαν εντολή στους Βενιζέλο και Κουντουριώτη (μαζί με τον Δαγκλή) να σχηματίσουν προσωρινή επαναστατική κυβέρνηση.
«Πρόκειται για μια κορυφαία στιγμή για τον Ελευθέριο Βενιζέλο, αλλά και τον κρητικό λαό που κατά χιλιάδες έτρεξε να συμπαρασταθεί και να βοηθήσει τον Βενιζέλο», σημείωσε, μεταξύ άλλων, μιλώντας στα “Χ.Ν.” ο γενικός διευθυντής του Ιδρύματος “Ελ. Κ. Βενιζέλος” Ν. Παπαδάκης και πρόσθεσε πως το επαναστατικό κίνημα του ’16 προέκυψε ως μια απάντηση στον απολυταρχικό μοναρχισμό και την εξάρτηση της χώρας από τις Μεγάλες Δυνάμεις.
ΤΟ ΑΝΑΘΕΜΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ




Κατά την εκδήλωση παρουσιάστηκαν ακόμα οι συνθήκες, αλλά και οι συνέπειες, του αναθέματος κατά του Ελευθερίου Βενιζέλου στο οποίο πρωταγωνίστησε αρνητικά η Εκκλησία.
«Το ανάθεμα αυτό έλαβε χώρα στο Πεδίο του Άρεως στις 12 Δεκεμβρίου 1916 όπου πρώτος ο μητροπολίτης Αθηνών Θεόκλητος έριξε τον λίθο του αναθέματος», σημείωσε, μεταξύ άλλων, ο ομότιμος καθηγητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρόεδρος της Εταιρείας Εκκλησιαστικού και Κανονικού Δικαίου Ιωάννης Κονιδάρης και υπογράμμισε ότι «η Εκκλησία δεν έπρεπε να ανακατευτεί στα κομματικά». «Δεν είναι η θέση και η αρμοδιότητά της. Η εκκλησία θα πρέπει να κρατάει μια διαλλακτική στάση και να είναι σημείο αναφοράς, καταλαγής κι όχι σημείο αντιδικίας», συμπλήρωσε ο κ. Κονιδάρης.
Ο διδάκτωρ Νομικής και πρόεδρος Εφετών Διοικητικών Δικαστηρίων ε.τ. Νίκος Σοϊλεντάκης χαρακτήρισε το ανάθεμα νομικά ανυπόστατο καθώς όπως τόνισε δεν ακολουθήθηκαν τα όσα ορίζει το εκκλησιαστικό δίκαιο: «Είναι ένα ανυπόστατο ανάθεμα διότι δεν ελήφθη σύμφωνα με τους κανόνες του εκκλησιαστικού δικαίου.
Το ανάθεμα, δηλαδή, σύμφωνα με τους κανόνες της εκκλησίας, επιβάλλεται στους αρχηγούς αιρέσεων, στους καταφρονητάς μυστηρίων και τους σχισματικούς με απόφαση της Ιεράς Συνόδου κι αφού κληθεί σε απολογία ο υπό αναθεματισμό.
Τέλος εκδίδονταν μέχρι το 1977 και βασιλικό διάταγμα. Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν συνέτρεχαν στην περίπτωση αυτή. Έτσι σήμερα μπορεί να εκδοθεί διαπιστωτική πράξη της Ιεράς Συνόδου απλώς για ηθική αποκατάσταση του εθνάρχη την οποία βέβαια δεν νομίζω ότι την έχει ανάγκη.
Πάντως το ηθικό δίδαγμα είναι ότι ο διχασμός δεν πρέπει να υποθάλπεται και να υπηρετείται από την πολιτική, θρησκευτική και πνευματική ηγεσία».
Ομιλία πραγματοποίησε και ο μητροπολίτης Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου Ανδρέας Νανάκης με θέμα “Διχασμός και ελληνόφωνη Ορθόδοξη Εκκλησία”, ενώ κείμενα για το ανάθεμα και τα γεγονότα στα Χανιά διάβασε ο δάσκαλος και λογοτέχνης Βαγγέλης Κακατσάκης.
«Τα κείμενα που αναφέρονται στο ανάθεμα είναι πραγματικά ντοκουμέντα και δείχνουν το πνεύμα και το κλίμα της εποχής», σχολίασε σχετικά ο κ. Κακατσάκης μιλώντας στα “Χ.Ν.”.

Χανιώτικα νέα (31.08.2016)
         

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Το ανάθεμα του Βενιζέλου στην Αρκαδιά (Κυπαρισσία)

«Μπροστά ο Δεσπότης με τα άμφια τα χρυσά/ τη Μήτρα, τα Εγκόλπια, τα διαμάντια/ την Πατερίτσα στο ζερβί και στο δεξί λιθάρι…/ έχει τα φρύδια του σμιχτά, τα χείλη σουφρωμένα/ κι ακολουθούν τα πλήθη αφιονισμένα… κοιτάξτε,/ να, δυο βουλευτές, ο Δήμαρχος, οι μαθητές/ οι συντεχνίες κι ο λαός./ Ολοι κοτρώνες και πάνε/ για τ’ ανάθεμα -θεέ μου τι κατάντια!-/ Στα πλάγια οι Επίστρατοι ουρλιάζουν σαν τσακάλια/ ζητώντας των αντιπάλων να πέσουν τα κεφάλια…/ κι η κουστωδία προχωρεί -κατάρες και φοβέρες-/ Πατρίδα να μην ξαναδείς ποτές τέτοιες ημέρες. Και φτάνει κάποτε η πομπή στην Αμαθούντα πάνω/ στέκει ο Δεσπότης και μ’ οργή και μίσος ξεφωνίζει:/ “Βενιζέλου του προδότου ανάθεμα αιώνιο ο λίθος ούτος/ έστω”.





Ομως εσύ ρε μπάρμπα Κρέστο, και συ ρε/ Κατσιγιάννη Θοδωρή και εσείς οι άλλοι, που αμολάτε τις κοτρώνες ποιος από σας ξέρει τι κάνει;/ ποιος μπορεί να πει στ’ αλήθεια τι έφταιξε εκείνος/ ο καημένος ο αναθεματισμένος;/ Μα τον κοσμάκη θα ρωτάω;/ Οι άρχοντές μας ας μας πουν, αντί του μάννα, την χολήν; Δεσπότη, εσύ το/ ξέχασες και μπροστολάτης έγινες του μίσους και του/ φθόνου. Καμάρωσε το ανάθεμα. Πύργωσε κάστρο/ ολάκερο κι έβαλες, ο αναμάρτητος εσύ, τον πρώτο λίθο./ Καμάρωσε το ποίμνιο με τον φανατισμό του/ και πες του απ’ αύριο, αν το μπορείς πως πρέπει/ τάχα ν’ αγαπάει καθένας τον πλησίον του, όπως/ τον εαυτό του./ Ομως εκεί στην Αρκαδιά λεβέντης που ’χε και μυαλό/ μα προπαντός είχε καρδιά,/ σαν έφτασε τ’ απόγιομα,/ σέλωσε τον ψαρή του, βάζει μια φέρμελη χρυσή/ τη φουστανέλλα την καλή, το κόκκινό του φέσι/ στραβό όπως τ’ αρέσει…./ Στεφάνι δάφνινο κρατεί με θαλασσιές κορδέλλες/ και φτάνει -Αη Γιώργης όμορφος- του δειλινού/ την ώρα- ο Μπάρμπα Γιάννης ο Μουσάς -και το ρίχνει εκεί ψηλά στ’ ανάθεμα- κι ενώ δακρύζει/ ο άντρακλας, πατέρας δώδεκα παιδιών, λέει/ “ας πάω τώρα”./ Οι αύρες ανεμίζουνε τις θαλασσιές κορδέλλες/ και μερικοί που ’ρθαν αργά, κοιτάνε το στεφάνι/ που γκρέμισε τ’ Ανάθεμα και τα ’χουνε χαμένα…/ όμως το χέρι τους κοντό, κανένας δεν το φτάνει/ ετούτο το στεφάνι./ Και το στεφάνι μένει εκεί να καταλεί τ’ ανάθεμα/ γιατ’ είναι της ευγνωμοσύνης το στεφάνι, δόξα για τον πατέρα της φυλής και λεβεντιά/ για τον Μουσά τον Μπάρμπα Γιάννη». Το ποίημα “Ο Μπαρμπα-Γιάννης ο Μουσάς” του Θάνου Θανόπουλου.

Ενα από τα κείμενα που διάβασα χθες στην εκδήλωση που έγινε στον περίβολο του Ιερού Ναού της Ζωοδόχου Πηγής στις Μουρνιές Χανίων από το Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος” για τη συμπλήρωση 100 ετών από το επαναστατικό κίνημα του 1916. Αγνωστο εντελώς στο ευρύ κοινό. Να ’ναι καλά ο και φίλος μου και φίλος του Ιδρύματος τ. σύμβουλος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου Νίκος Νικολόπουλος, που το ανακάλυψε στο υπέροχο βιβλίο – λεύκωμα της Τζίμας Ιμιρζιάδη “Κυπαρισσία με αφορμή την ιστορία” και μου το έστειλε. Και βέβαια η συγγραφέας του βιβλίου – λευκώματος με την οποία επικοινώνησα για επιπλέον πληροφορίες…

Ο Θάνος Θανόπουλος γεννήθηκε στην Κυπαρισσία το 1918 και πέθανε στην Αθήνα το 2000. Εργαζόμενος σπούδασε στην ΑΣΟΕ και ήταν λογιστής. Είχε πάρει μέρος στη Μάχη του Ρούπελ, όπου και τραυματίστηκε και εκρίθη με νόμο του Βενιζέλου Ταγματάρχης σε πολιτική διαθεσιμότητα. Εγραφε ποιήματα που το 1998 έγιναν ένα μικρό βιβλίο με τίτλο “Για την ειρήνη, τον έρωτα, τη γενέτειρα με νοσταλγία”. Ο Μπαρμπα-Γιάννης ο Μουσάς είναι παρατσούκλι του Γιάννη Ιωαννίδη κι έχει πολλούς απογόνους σ’ όλον τον κόσμο…

Διόρθωση: Συμμαθητής μου στο Γυμνάσιο Βάμου και όχι καθηγητής μου όπως ήθελε ο… δαίμων του Τυπογραφείου (“Στάσεις” Παρασκευής 26 Αυγούστου, ήταν βέβαια, ο παπα-Χρήστος Παπουτσάκης.

Χανιώτικα νέα (30.08.2016)

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΤΑΦΡΟ
ΝΟΤΕΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ Κ. ΛΕΙΒΑΔΑ
Γράφει ο Γιάννης Λιβυάκης




O συνθέτης – μουσικός Κώστας Λειβαδάς επιστρέφει στον τόπο καταγωγής του ( σ. σ. : από το Νίππος Αποκορώνου η γιαγιά του, το γένος Βασιλοδημητράκη), τα Χανιά. Αυτή τη φορά θα δώσει συναυλία για τη στήριξη του έργου της εθελοντικής ομάδας “συνάνθρωπος” στο θέατρο της Ανατολικής Τάφρου την Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου, στις 9.30 το βράδυ.
Μαζί του θα εμφανιστούν η Μελίνα Ασλανίδου και ο Βασίλης Σκουλάς.
Τη συναυλία διοργανώνει η ομάδα στήριξης «Συνάνθρωπος» με την υποστήριξη του Δήμου Χανίων και της ΚΕΠΠΕΔΗΧ-ΚΑΜ. Ο σύλλογος έχει στόχο να βοηθήσει μεμονωμένες οικογένειες αλλά και αρκετές δομές της πόλης των Χανίων και της Κρήτης γενικότερα.
Μιλώντας στα “Χανιώτικα νέα” ο ίδιος ο Κώστας Λειβαδάς σημειώνει:
«Είμαι πολύ χαρούμενος και συγκινημένος. Για δεύτερη φορά μέσα σε τρία χρόνια συνεργαζόμαστε εθελοντικά με την ομάδα Συνάνθρωπος για την επίτευξη μιας μεγάλης συναυλίας στα Χανιά που θα έχει πάλι ιερό σκοπό τη βοήθεια των ασθενέστερων ομάδων και συνανθρώπων της πόλης παράλληλα με ειδικούς στόχους που κάθε φορά εκπληρώνονται άμεσα και γρήγορα. Μάλιστα, επειδή την προηγούμενη φορά από την αλησμόνητη σε συγκίνηση και προσέλευση συναυλία που δώσαμε μαζί με την Ελένη Τσαλιγοπούλου το μεγαλύτερο μέρος της βοήθειας πήγε στην ΕΛΕΠΑΠ, δεν σου κρύβω ότι μέσα μου αφιερώνω τη φετινή συναυλία στη μνήμη του Γιώργου Μανουσέλη που έφυγε τόσο γρήγορα και ξαφνικά».
Ο Κώστας Λειβαδάς εξηγεί ότι η συναυλία θα γίνει «με μια ομάδα αγαπημένων φίλων, μουσικών, εθελοντών τεχνικών, και καλεσμένους την αγαπημένη μου φίλη Μελίνα Ασλανίδου που από την πρώτη στιγμή ανταποκρίθηκε θερμά -λατρεύει τα Χανιά και έχει ζήσει πολύ την Κρήτη- και τον κοινό μας ήρωα Βασίλη Σκουλά που σαν άρχοντας πάντα, συμφώνησε να σφραγίσει τη συναυλία με το μοναδικό του χρώμα. Καταλαβαίνεις ότι ιδανικότερη συνάντηση δεν θα μπορούσε να υπάρξει για μένα φέτος και ελπίζω το ίδιο, καιρού και Θεού θέλοντος, να το απολαύσει και ο κόσμος.
Τραγούδια αγαπημένα από το “18 χρόνια δρόμος” (στο “Για να σε συναντήσω”) ως το “Η επιμονή σου” και το ντουέτο με τη Μελίνα: “Βρέχει στην Ιωνος Δραγούμη” και στο “Κάθε μπαλκόνι έχει άλλη θέα” ως το “Σαν να μην πέρασε μια μέρα”), τραγούδια της Μελίνας, τραγούδια που αγαπάμε και στο τέλος η σφραγίδα του μεγάλου Σκουλά με την τιμή που είχα να του γράψουμε μαζι με τον Κώστα Φασουλά το “Θα σε φιλέψω στεναγμέ” καθώς και άλλα από τον πλούτο της Κρήτης μας. Ραντεβού στην Τάφρο για μια ακόμη φορά, λοιπόν, για την αγάπη στο τραγούδι, για την αγάπη στα Χανιά, για την αγάπη στον Συνάνθρωπο».
Eίναι η δεύτερη φορά που ο Κώστας Λειβαδάς συμμετέχει σε εκδηλώσεις της ομάδας «Συνάνθρωπος» καθώς πριν από δύο χρόνια είχε εμφανισθεί και πάλι σε μια κατάμεστη Τάφρο με τη συμμετοχή της Ελένης Τσαλιγοπούλου συνδράμοντας στην ενίσχυση της ΕΛΕΠΑΠ.
Οπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση, ο Κώστας Λειβαδάς θα παρουσιάσει ένα πρόγραμμα που ακολουθεί όλη τη σειρά της πορείας και των τραγουδιών που αγαπήσαμε και που αποτυπώνεται στην πρόσφατη συλλογή “18 Χρόνια Δρόμος” που κυκλοφορεί από τη Feelgood.
Την παράσταση συμπληρώνουν οι μουσικοί: Σπύρος Χατζηκωνσταντίνου κιθάρες, Ανδρέας Καραντίνης μπουζούκι, Αιμίλιος Μπαριαμπάς μπάσο, Λεωνίδας Κυρίδης (μπάσο), Βαγγέλης Καλαμάρας (τύμπανα).
Τιμή εισιτηρίων: 10 ευρώ.
Σημείο Προπώλησης: Πλατεία Δημοτικής Αγοράς.

Χανιώτικα νέα (27.08.2016)

ΠΟΙΗΣΗ

Αναφορά στην Αποκάλυψη*




Και ιδού ίππος πυρός!
Το κόκκινο άλογο
των αιμάτων και του πολέμου.

Και ιδού ίππος μέλας!
Το μαύρο άλογο
της πείνας και των στερήσεων.

Και ιδού ίππος χλωρός!
Το κίτρινο άλογο
των επιδημιών και του θανάτου.

Και ιδού ίππος λευκός!
Το άσπρο άλογο
των αγώνων για ένα καλύτερο αύριο.

Ένας ίππος εναντίον τριών.
Μαζί του!

* Τα τέσσερα όντα της Αποκάλυψης του Ιωάννου ιππεύουν (με τη σειρά που εμφανίζονται) σε λευκό, κόκκινο, μαύρο, κίτρινο (πρασινοκίτρινο) άλογο. Ποιητική αδεία τοποθέτησα, ωστόσο, το πρώτο άλογο -ο καβαλάρης του οποίου εκφράζει κατά μια εκδοχή το καλότελευταίο

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης: "΄Όταν γίνεις ποίημα", Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης Πυξίδα της Πόλης, Χανιά 2013

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

ΜΕ ΞΕΝΑΓΟ ΜΙΑ ΜΑΘΗΤΡΙΑ
ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΓΕΩΡΓ

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!

Στον σημερινό «Παιδότοπο» πάμε με τη φαντασία μας Γεωργία με ξεναγό μια μαθήτρια που τέλειωσε το Δημ. Σχολείο Κουντούρας, τη Μαρία Πεϊκρισβίλι.
«Πράγματι αξίζει να επισκεφθεί κάποιος τη χώρα που ταξίδεψε πρώτος ο Ιάσονας για το χρυσόμαλλο δέρας, μια χώρα φιλική, ασφαλή και πανέμορφη», υπογραμμίζει μεταξύ των άλλων ο γνωστός και από άλλες εργασίες μαθητών του που φιλοξενήθηκαν στη στήλη, Μύρωνας Παναγιωτάκης στο συνοδευτικό του σημείωμα. Μαθήτριά του για δυο εβδομάδες, στην αρχή της τελευταίας σχολικής χρονιάς η Μαρία, δικά της όλα τα κείμενα.
«Η Μαρία άλλαξε τρεις δασκάλους και θα χαρεί πολύ να δει στον “Παιδότοπο” κάποια δείγματα απ’ την εργασία της, όπως και η οικογένειά της», μου γράφει στο ίδιο σημείωμα ο Μύρωνας. Και για να χαρούν, λοιπόν, η Μαρία και η οικογένειά της η δημοσίευση σήμερα. Κάλλιο αργά παρά ποτέ! «Η πρόσβαση είναι διήμερη, αλλά ενδιαφέρουσα, με πούλμαν των ΚΤΕΛ από Αθήνα μέσω Θεσσαλονίκης, Κωνσταντινούπολης, Τραπεζούντας, αλλά και άμεση με απευθείας πτήση από Αθήνα ή μέσω Κωνσταντινούπολης για Τιφλίδα και Μπατούμ», μας ενημερώνει ο Μύρωνας, που προφανώς την έχει επισκεφθεί. Φύγαμε!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης,
δάσκαλος





Η Γεωργία είναι μια εξαιρετική χώρα με ψηλά βουνά, πράσινα λιβάδια και γαλάζιες παραλίες. Η Γεωργία είναι μια ορθόδοξη χώρα και ο κόσμος την εκτιμά πολύ. Εχει πολύ καλό κλίμα, τον χειμώνα έχει χιόνι, το καλοκαίρι ζέστη και το φθινόπωρο βροχές. Εχει βιολογικά φρούτα και λαχανικά. Εχει δική της γλώσσα και γράμματα. Αγαπάνε τη μουσική και κάθε οικογένεια έχει δικό της πιάνο. Εχει ιστορικά μέρη που αξίζει να τα δούμε.
Η Γεωργία είναι μια χώρα η οποία από τη μια μεριά ατενίζει τον Καύκασο και από την άλλη βρέχεται από τον Εύξεινο Πόντο / Μαύρη θάλλασα. Εχει έκταση 70.000 km2 και πληθυσμό 4.500.000 κατοίκους. Πρωτεύουσα είναι η Τιφλίδα με 1,5 εκατ. – Tbilisi στα γεωργιανά που σημαίνει ζεστή πηγή. Αλλωστε η πόλη έχει θερμές πηγές ακόμα και στο κέντρο της. Δεύτερη μεγαλύτερη πόλη είναι το Κουτάισι και ακολουθούν το Μπατούμ, το Πότι, το Ρουστάβι, το Γκόρι και το Ζουγκντίντι. Η χώρα συνορεύει με την Αρμενία, το Αζερμπαϊτζάν, τη Ρωσία και την Τουρκία και το νόμισμα λέγεται λάρι.






Γειά σας
Με λένε Μαρία και πηγαίνω στην Στ’ Δημοτικού στην Κουντούρα.
Η Γεωργία είναι μια πολύ όμορφη χώρα με ψηλά βουνά, παραλίες, ωραία φαγητά, κρασιά και φρούτα.
Πρωτεύουσα είναι η Τιφλίδα. Ολοι πρέπει να έρθουν για διακοπές στη Γεωργία.


Το χιγκάλι είναι ένα παραδοσιακό φαγητό στη Γεωργία. Το χιγκάλι φτιάχνεται με ζύμη και κιμά. Ζυμώνουμε τη ζύμη και αφήνουμε να ξεκουραστεί. Μετά φτιάχνουμε τον κιμά με διάφορα μπαχαρικά, αλάτι και πιπέρι. Ανοίγουμε τη ζύμη και κόβουμε με ένα ποτήρι κυκλάκια. Μετά ξαναανοίγουμε τα κυκλάκια λίγο και μετά προσθέτουμε λίγο κιμά. Το τυλίγουμε ώστε να μην βγει έξω ο κιμάς, βράζουμε το νερό και τα ρίχνουμε μέσα για 15 λεπτά.
Μετά τα βγάζουμε, τα σουρώνουμε και προσθέτουμε λίγο πιπέρι και το χιγκάλι είναι έτοιμο.


Στην περιοχή της Γεωργίας βρισκόταν κάποτε το βασίλειο της Κολχίδας. Εκεί, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, βρισκόταν το χρυσόμαλλο δέρας που αναζήτησε ο Ιάσονας και οι Αργοναύτες του. Κάποιος μπορεί να δει την “Αργώ” στο λιμάνι του Βόλου και στο κέντρο του Μπατούμ. Ολα δείχνουν λοιπόν ότι από παλιά η Ελλάδα και η Γεωργία ήταν πολύ δεμένες χώρες. Χιλιάδες Ελληνες ζούσαν εκεί μέχρι πριν λίγα χρόνια κυρίως στο Σοχούμι, το Μπατούμ και την Τιφλίδα.




Στις 14 Ιουνίου 2015 η Τιφλίδα πλημμύρισε από δυνατές βροχές και ο ποταμός Mtkvari ξεχείλισε. Η πόλη έπαθε σημαντικές ζημιές και το χειρότερο ήταν ότι πλημμύρισε και ο ζωολογικός κήπος της πόλης. Ετσι αρκούδες, ιαγουάροι, ιπποπόταμοι, ερπετά ξεχύθηκαν στις γειτονιές και στα δάση γύρω από την πόλη. Κάποια γύρισαν πίσω, ενώ άλλα τα σκότωσαν και άλλα ίσως χάθηκαν.

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Άγιος Φανούριος, ο… Αυτόματος Άγιος

Έναν χρόνο μετά

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ

Άγιος Φανούριος, ο… Αυτόματος Άγιος

Μέγα προσκύνημα, ολοχρονίς του χρόνου, το πανέμορφο εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου που βρίσκεται σ’ ένα τοπίο απείρου φυσικού κάλλους, στο 27ο χλμ. της εθνικής οδού Χανίων – Ρεθύμνης και ανήκει στην Ενορία της Κάινας Αποκορώνου. Πολλοί, πάμπολλοι, είναι εκείνοι που παραμερίζουν, περνώντας από κει με τ’ αυτοκίνητά τους, για ν’ ανάψουν ένα κερί στη Χάρη του, όπως κι εκείνοι που έρχονται επί τούτου. “Αυτόματο” Αγιο τον αποκαλεί ο καλύτερός του φίλος, ο καθηγητής μου στο Γυμνάσιο Βάμου, εφημέριος Κάινας, παπα – Χρήστος Παπουτσάκης, που τον υπηρετεί πιστά και κουβεντιάζει μαζί του “τα πάντα όλα”, εδώ και 42 χρόνια, όσα χρόνια δηλαδή, είναι παπάς. Δεν προλαβαίνεις, λέει, να του ζητήσεις κάτι κι ο Αγιος σού το κάνει. Αμέτρητα τα θαύματα του Αγίου που έχει να σου διηγηθεί. Με κατά πρώτο πώς εμπόδισε την μπουλντόζα να γκρεμίσει το “σπίτι” του, που έκτισε η λαϊκή ευσέβεια στις αρχές του περασμένου αιώνα, όταν “άνοιγαν” την εθνική οδό…
Σύμφωνα με την παράδοση η μάνα του Αγίου Φανουρίου «δεν ήκαμε καλό ποτέ τζη. Μόνο ένα κρομμυδόφυλλο ήδωσε μια βολά σ’ ένα διακονιάρη. Σαν απόθανε ήβραζε σ’ ένα καζάνι με πίσσα και ο Αγιος αρώτησε: “Γιάντα η μάνα μου είναι εκειά μέσα;”. Ο Μιχαήλ Αρχάγγελος τ’ απηλοήθηκε: “Γιατί δεν ήκαμε ποτέ καλό. Να ρίξομε το κρομμυδόφυλλο που ήδωσε και ανέ τηνε σηκώσει να βγει απάνω, θα σωθεί”. Ερίξανε το κρομμυδόφυλλο και η μάνα ντου βγήκε στα χείλια του καζανιού μαζί με τρεις άλλες γυναίκες που πιαστήκανε κι αυτές από το κρομμύδι. Μα η μάνα ντου τωνε δίνει μια σπρωξιά και πέφτουνε πάλι μέσα. Τοτεσάς λέει ο Αρχάγγελος: “Θωρείς πως κι επαέ είναι ακόμη κακή;”. Τότεσας ο Αγιος Φανούριος ζήτησε μια χάρη. Να μην πηγαίνουν πράμα γι’ αυτόν μόνο για τη μάνα ντου για να λένε να τση συγχωρέσει ο Θεός». (Από το βιβλίο “Λαϊκές τελετουργίες στην Κρήτη”, του Νίκου Ψιλάκη).
Ο Αγιος Φανούριος φανερώνει όλα τα χαμένα αντικείμενα. Κυρίως γι’ αυτό είναι ένας απ’ τους πιο αγαπημένους Αγίους της Λαϊκής μας Ορθοδοξίας. Καλά καλός φίλος για τους Αποκορωνιώτες, που τον έχουν περί πολλού και όχι μόνο… Το αδιαχώρητο στις, με περίσσια αγάπη διαμορφωμένες, αυλές του από την προπαραμονή μέχρι και τη μεθεπόμενη μέρα της Χάρης του. Χιλιάδες οι προσκυνητές που συρρέουν σ’ αυτές ξετρουλιάζοντάς τες… Μεταξύ αυτών κι εκείνοι που φτάνουν μέχρις εκεί με τα πόδια, κυρίως νέα παιδιά, εκπληρώνοντας κάποιο τάξιμο. Ολο και πλησιαίνουν, χρόνο με τον χρόνο οι “πορπατηχτές” του Αγίου, μου είπε τις προάλλες ο παπα – Χρήστος σε μια μεγάλη κουβέντα που κάναμε.
Να γράφω κάθε χρόνο, κάτι για τον Αγιο “όσο ζω, αναπνέω και σωφρωνώ”, για να θυμηθώ τον Παπαδιαμάντη στον “Λαμπριάτικο Ψάλτη”, το τάξιμό μου. Ισως γιατί έτσι ξαναβρίσκω τον “απωλεσθέντα παράδεισο” των παιδικών μου χρόνων, όταν ερχόμαστε με τη μάνα μου πορπατώντας μια ώρα δρόμο, λίαν πρωί, την ημέρα της Χάρης του, απ’ το Νίππος. Το δικό μου κερί στο μανουάλι της μνήμης; Η δική μου φανουρόπιτα προς βρώσιν έστω και ενός αναγνώστη;  Παραμονή του Αγίου Φανουρίου, σήμερα, στον… αυτόματο το μολυβάκι μου, για τον Αυτόματο Αγιο…


Εναν χρόνο μετά…



Στο Νίππος! Που, όπως γράφω σ’ ένα ποίημά μου, πολλά βράδια, όπου κι αν βρίσκομαι, πιάνω την ψυχή μου απ’ το χεράκι/ -στράτα στρατούλα, της λέω-/ και τη βγάζω βόλτα στα παιδικά λημέρια:/ στην αυλή των βασιλικών και του ασβέστη/ στα φτερά ενός μικρού σπουργίτη/ στον βολβό ενός κρίνου! Εδώ όπου ’με βρίσκει το κουδούνισμα της άλλης μέρας όταν πρέπει να ξαναγίνω μεγάλος.
“Επιστροφή στο Νίππος”, ο τίτλος της πρώτης στάσης (απ’ την οποία και το παραπάνω απόσπασμα) που βγήκε στο λιακωτό της δημοσιότητας, σαν χθες, 25 Αυγούστου 2015. Εντονα ένιωσα την ανάγκη να γυρίσω στη γενέθλια γη για να πάρω δυνάμεις στο ξεκίνημα της νέας μου στήλης. Σαν άλλος Ανταίος! Πέρασε ήδη ένας χρόνος.
Συνεχίζουμε!

(ΧΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ, 26.08.2016)

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΕΠΕΤΕΙΑΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΙΣ ΜΟΥΡΝΙΕΣ ΧΑΝΙΩΝ
ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ 1916
Κείμενα για το ανάθεμα και τα γεγονότα στα Χανιά θα διαβάσει ο Βαγγέλης Κακατσάκης, δάσκαλος – λογοτέχνης




Η καθιερωμένη ετήσια εκδήλωση, που οργανώνουν το Εθνικό Iδρυμα Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος”, η Περιφερειακή Ενότητα Χανίων και ο Δήμος Χανίων με αφορμή την επέτειο της γεννήσεως του Ελευθερίου Βενιζέλου, θα πραγματοποιηθεί στις Μουρνιές Χανίων (στον Περίβολο του Ιερού Ναού Ζωοδόχου Πηγής) τη Δευτέρα 29 Αυγούστου και ώρα 8 μ.μ.
H φετινή εκδήλωση είναι αφιερωμένη στα 100 χρόνια από το επαναστατικό κίνημα του 1916.
Ομιλητές θα είναι οι:
• Δημήτρης Νικολακάκης, πρόεδρος Ένωσης Δημιουργών Χανίων, με θέμα: “Τα γεγονότα στα Χανιά”.
• Ανδρέας Νανάκης, μητροπολίτης Αρκαλοχωρίου, Καστελίου & Βιάννου, με θέμα: “Διχασμός και ελληνόφωνη Ορθόδοξη Εκκλησία”
• Ιωάννης Κονιδάρης, καθηγητής Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, με θέμα: “Το ανάθεμα κατά του Βενιζέλου”
• Νίκος Σοϊλεντάκης, διδάκτωρ Νομικής, πρόεδρος Εφετών Διοικητικών Δικαστηρίων ε.τ. με θέμα: “Το κύρος του αναθέματος”.
Κείμενα για το ανάθεμα και τα γεγονότα στα Χανιά θα διαβάσει ο Βαγγέλης Κακατσάκης, δάσκαλος – λογοτέχνης.
Χαιρετισμούς θα απευθύνουν οι διοργανωτές.

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΕΟΡΤΑΣΤΗΚΑΝ ΚΙ ΕΦΕΤΟΣ ΤΑ "ΕΙΡΗΝΑΙΑ"ΣΤΟ ΝΕΡΟΧΩΡΙ ΑΠΟΚΟΡΩΝΟΥ
ΜΕ ΤΙΜΗΤΙΚΕΣ ΑΠΟΝΟΜΕΣ ΣΕ ΙΕΡΟΨΑΛΤΕΣ
ΣΗΜΕΙΩΣΗ : Τιμή για μένα η απονομή διάκρισης ως ιεροψάλτη της Ενορίας Τιμίου Σταυρού Νίπππους την οποία παρέλαβε γιατί απουσίαζα λόγω απρόοπτου κωλύμματος ο παπα-Μιχάλης Χριστουλάκης. Ψαλλώ τω Θεώ μου έως υπάρχω... Άγια η ψυχή του παπα-Χρίστου Χριστουλάκη που με 'ανέβασε"10 χρονών στο αναλόγιο...



Γράφουν ο Γιάννης και ο Ηλίας Κάκανος

Με την παρουσία πλήθους κόσμου τελέστηκαν το βράδυ της Δευτέρας στον Ιερό Ναό της Αγίας Μαρίνας Νεροχωρίου, γενέτειρα του αειμνήστου μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίου Γαλανάκη, τα “Ειρηναία 2016”.
Στην ακολουθία του εσπερινού χοροστάτησε ο μητροπολίτης Κυδωνίας και Αποκορώνου κ. Δαμασκηνός με πλειάδα κληρικών από τις Ενορίες του Αποκόρωνα και το σύνολο των ιεροψαλτών της επαρχίας καθόσον τα φετινά “Ειρηναία” ήταν αφιερωμένα σε αυτούς, τιμώντας έτσι, την εκκλησιαστική, εθνική, κοινωνική και πολιτιστική προσφορά τους στον Αποκόρωνα και ευρύτερα στον Ελληνισμό.
H τιμητική αυτή εκδήλωση έγινε με τη συνεργασία του Συλλόγου των καταγόμενων από την κοινότητα Παϊδοχωρίου Χανίων “η Παναγία”, του Κοινωφελούς Ιδρύματος “Αγία Σοφία”, τη στήριξη της Ομοσπονδίας Σωματείων Αποκορώνου και υπό την αιγίδα του Δήμου Αποκορώνου.
Διαβάστηκε χαιρετισμός του απουσιάζοντος προέδρου του Συλλόγου Αθηνών για ν’ ακολουθήσουν άλλοι χαιρετισμοί από την πρόεδρο του τοπικού Συλλόγου Μαρία Βασιλαντωνάκη, τον δήμαρχο Αποκορώνου Χαράλαμπο Κουκιανάκη, τον μητροπολίτη κ. Δαμασκηνό, τον διευθυντή του Ιδρύματος ”Αγία Σοφία” π. Μιχαήλ Βλαβογιλάκη, τη βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Χανίων Βάλια Βαγιωνάκη και τον πρόεδρο Ομοσπονδίας Σωματείων Αποκορώνου Γιάννη Τερεζάκη, ο οποίος, μεταξύ άλλων, είπε: «Δυστυχώς στις μέρες μας φαίνεται η απουσία του φωτισμένου ιεράρχη Ειρηναίου Γαλανάκη, πρώην Κισάμου και Σελίνου, σε μία εποχή αλλοτρίωσης, ξεπουλήματος γης και ιδεών στο όνομα του συμφέροντος…» για να συγχαρεί στη συνέχεια τους ιερείς και ιεροψάλτες του Αποκόρωνα, επισημαίνοντας ότι « κράτησαν και κρατούν ένα μεγάλο βάρος της πίστης μας, που και αυτή μέρα με τη μέρα δυστυχώς αλλοιώνεται και παραμερίζεται με τους φιλόσοφους φωτισμένους πολιτικούς μας».
Από την πλευρά του ο μητροπολίτης κ. Δαμασκηνός  αναφέρθηκε στο πλούσιο έργο του μακαριστού Ειρηναίου, ενώ έδωσε συγχαρητήρια στον Σύλλογο για τις δράσεις όπως και στους ιεροψάλτες για το σημαντικό έργο που επιτελούν.
Ιδιαίτερη συγκίνηση στον κόσμο που όσο περνούσε η ώρα όλο και γινόταν περισσότερος, προκάλεσαν οι στίχοι των ποιημάτων από τον Φρεδιανό ποιητή και λογοτέχνη Γεώργιο Γιακουμινάκη (Βαγιωνάς) για τους ιερωμένους και τον μακαριστό μητροπολίτη Ειρηναίο Γαλανάκη, ενώ στη συνέχεια ο χορός των Ιεροψαλτών Αποκορώνου έψαλε τα απολυτίκια των Ναών των τριών κοντινών μεταξύ τους χωριών, Παϊδοχώρι, Νεροχώρι και Άγιοι Πάντες που παρά τις αντιξοότητες που πλήττουν την ύπαιθρο παραμένουν με ενεργή δραστηριότητα.
Κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης ήταν ο αντιπρόεδρος του Συλλόγου Αθηνών, καθηγητής θεολόγος Παντελής Μαριακάκης, o οποίος, ανέπτυξε το θέμα: “H βυζαντινή μουσική και η διακονία του ιεροψάλτου στο Ελληνορθόδοξο Έθνος μας”, υπογραμμίζοντας, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Η πνευματικότητα της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας εκφράζεται όχι μόνο με τη λατρεία, τον πατερικό λόγο, το φιλάνθρωπο εκκλησιαστικό δίκαιο και την ασκητική και ορθόδοξη πνευματικότητα, αλλά και με τις καθιερωμένες παγκοσμίως Εκκλησιαστικές τέχνες, δηλαδή την αρχιτεκτονική, την αγιογραφία, την ποίηση και την ασύγκριτη βυζαντινή μουσική. Οι τέχνες αυτές δεν έχουν ως κύριο ή αποκλειστικό σκοπό να καλύψουν απλές αισθητικές ανάγκες, αλλά έχουν ως σκοπό να ανεβάσουν τους πιστούς, όπως γράφει ο Φώτης Κόντογλου, στο μυστικό κόσμο της πίστεως με την πνευματική της ομορφιά που έχει ως σκαλοπάτια της τις ιερές τέχνες, τις τέχνες δηλαδή οι οποίες συνεργούν όλες μαζί στο να μορφωθεί μέσα στις ψυχές των πιστών ο μυστικός παράδεισος που ευωδιάζει με πνευματική ευωδία».
Στο τέλος της εκδήλωσης πραγματοποιήθηκε ονομαστική απονομή των διακρίσεων στους ιεροψάλτες και στους εφημερίους των Ενοριών Αποκορώνου και προσφέρθηκε κέρασμα.


Χανιώτικα νέα (24.08.2016)

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Εύρον πρασίνην πέτρα, ωραιοτάτην
Η αλληλογραφία μας (Χριστίνα Λυραντζάκη – Τερεζάκη, Ανδρονίκη Ζαχαριουδάκη)
 ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ

Εύρον πρασίνην πέτρα, ωραιοτάτην

Ένας ένας και μία μία , καταφτάνουμε... λίγο πριν αρχίσει η επιμνημόσυνη δέηση

«Εύρον πρασίνην πέτρα, ωραιοτάτην, ελθέ!». Να τ’ αφήσει όλα και να πάει σ’ ένα χωριό, κάπου στη Σερβία, για να δει την “ωραιοτάτην” πράσινη πέτρα, κάλεσε τον Καζαντζάκη (κατά δήλωσή του στο βιβλίο “Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά”) ο Ζορμπάς. Στο “πνεύμα” αυτό η πρόσκληση για συνάντηση των αποφοίτων της σχολ. χρονιάς 1965-66 του πάλαι ποτέ, αλλά και νυν και αεί ενδόξου Γυμνασίου Βάμου, την περασμένη Πέμπτη 18 Αυγούστου, από μια ομάδα πρωτοβουλίας συμμαθητών τους (ένας απ’ αυτούς κι εγώ) στην αυλή του Σχολειού τους. Εκεί η “ωραιοτάτη” πράσινη πέτρα, το Μνημείο του Οδοιπορούντος Μαθητή… Των μαθητών των εφτά πρώτων δεκαετιών του παρελθόντος αιώνα, που πηγαινοέρχονταν, με τα πόδια από τα χωριά τους στον Βάμο, μ’ ένα σακούλι γεμάτο όνειρα και φασκόμηλα στην πλάτη (ένας απ’ αυτούς και ο γράφων) για να μάθουν (μάθουμε) γράμματα.

Κατάπρωτη η Πόπη Γαβριλάκη στο Μνημείο. Σ' ευχαριστω για όλα , καλή μου συμμαθήτρια

«Εδώ φτερουγίζουν τα ωραία σας όνειρα/ Εδώ λάμπουν τα πλατιά σας χαμόγελα/ Εδώ αναθρώσκετε τον ήλιο μιας άλλης ημέρας/ Εδώ, όσο αναπνέουμε και σωφρονούμε, θα σας συναντούμε/ να επιστρέφετε απ’ το χθες και ν’ αγκαλιάζετε το αύριο/ με πείσμα το σήμερα συνεχώς καλλουργώντας». Για τους συμμαθητές μας που έφυγαν νωρίς στο άλλο ημισφαίριο της ζωής, οι στίχοι αυτοί απ’ τον γράφοντα, μετά την επιμνημόσυνη δέηση που τέλεσαν ο και συμμαθητής μας, εφημέριος Κάινας π. Χρήστος Παπουτσάκης και ο εφημέριος Βάμου π. Σπύρος Βαϊδάκης. Ωσεί παρόντες κι αυτοί, στη Μεγάλη των Συμμαθητών Σύναξη. Οπως και αυτοί που, αν και το ήθελαν, δεν τα κατάφεραν…

Να επιστρέφεις στην αυλή του σχολειού σου, όπου έκανες τα εφηβικά σου πετάγματα, ύστερα από 50 χρόνια. Να ζωντανεύουν από κάθε γωνιά οι αναμνήσεις. Να μυρίζει βασιλικό και φασκόμηλο. Εδώ στα σκαλιά έχουμε ξαναβγάλει φωτογραφία. Εδώ, κάναμε προσευχή. Εδώ, αυτή η αίθουσα, που τώρα καθόμαστε κι ανασύρουμε, όλοι κι όλες μ’ άσπρα μαλλιά και καρδιά εφήβου, μία προς μία τις μνήμες μας ήταν η τελευταία μας τάξη…

Στην τάξη μας...

Η εποχή των θεαματικών μαθητικών ερώτων με τα λευκώματα… Συγκίνησις μέχρι δακρύων!

«Τούτο τον μήνα, τον αποπάνω,/ τον αποπάνω, τον παραπάνω/ αετός εβγήκε να κυνηγήσει,/ να κυνηγήσει και να γυρίσει./ Δεν εκυνήγα λαγούς κι ελάφια, μον’ εκυνήγα δυο μαύρα μάτια/…». Αυτό έλειπε, να μην τραγουδήσουμε, και μάλιστα στεντορεία τη φωνή, με τον Μιχάλη τον Πιπερή, τον Μανόλη τον Πολάκη και τους αποδέλοιπους, τα “μαύρα μάτια”, στο “Ακρογιάλι” των Καλυβών, όπου πήγαμε για ένα κρασί, μαζί και με τις “οικοδέσποινες” του σχολειού μας, τη διευθύντρια Καίτη Γκαγκαδέλη και την καθηγήτρια Πληροφορικής Ειρήνη Καλαϊτζάκη, που έκαναν για μας τα πάντα για να νιώσουμε όπως νιώθαμε τότε…




Η αλληλογραφία μας


Χριστίνα Λυραντζάκη – Τερεζάκη:




«Άρχισε χέρι μου, άρχισε να γράφεις μαντινάδες/ μα ’μεις δε τσ’ αγοράζομε να δίνουμε παράδες», λέτε στην πρώτη μαντινάδα του βιβλίου σας “Μαντινάδες της Χριστίνας”, που κυκλοφορήθηκε πρόσφατα και είχατε την καλοσύνη να μου αφιερώσετε. Δωρεάν λάβατε, από τη μαμά σας και τη γιαγιά σας (και όχι μόνο!) και τις μαντινάδες και τις ιστορίες και τις παροιμίες και τα αινίγματα και τις καθαρογλωσσιές και τους γλωσσοδέτες και τις λαϊκές φήμες και τ’ ανακορακίστικα κι όλες τις άλλες ιστορίες δωρεάν επανέρχονται στη μνήμη σας. Παράδοση δεν είναι μόνο αυτό που μας έχουν παραδώσει, αλλά και κυρίως, αυτό που εμείς παραδίδουμε. Είστε ο ορισμός του παραδοσιακού ανθρώπου, κυρία Χριστίνα!



Ανδρονίκη Ζαχαριουδάκη, γιατρό, ποιήτρια, Χανιά:





Ακολούθησα και στην τρίτη ποιητική σας συλλογή (“Γύμνασμα ψυχής”, εκδ. “Ερεισμα”) τη “γοργοφτέρουγη σκέψη” σας και με πήγε εκεί που μόνο τα πουλιά πετούν. Εγινα κι εγώ “ολόλευκο πουλί” και κρέμασα στο “ποδαράκι” της κι εγώ “δαχτυλίδι”, που αντί για πέτρα έχει το μήνυμα”, για να χρησιμοποιήσω φράσεις απ’ το πρώτο ποίημά σας με τίτλο “Το μήνυμα”. Ξέρετε καλά την τέχνη και την τεχνική να χρησιμοποιείτε τη γλώσσα στη βασική αποστολή που είναι η επικοινωνία…

Χανιώτικα νέα (23.08.2016)

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΣΤΟ ΝΕΡΟΧΩΡΙ, 22  ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ, ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ
Στους ιεροψάλτες Αποκορώνου αφιερωμένα τα φετινά "ΕΙΡΗΝΑΙΑ"

Ψαλλώ τω Θεώ μου έως υπάρχω...

ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑ ΦΡΕ: Στο Ψαλτήρι με τον παπα- Μανόλη Παπαδοκωνσταντάκη

Ο Σύλλογος των καταγομένων από την κοινότητα Παϊδοχωρίου Χανίων “η Παναγία” αφιερώνει τα “Ειρηναία 2016” στους ιεροψάλτες των Ενοριών της Επαρχίας Αποκορώνου, τιμώντας την εκκλησιαστική, εθνική, κοινωνική και πολιτιστική προσφορά τους στον Αποκόρωνα και ευρύτερα στον Ελληνισμό.


H τιμητική αυτή εκδήλωση θα γίνει στον I. Ναό Αγίας Μαρίνας Νεροχωρίου, τη Δευτέρα 22 Αυγούστου και ώρα 7 μ.μ. με τη συνεργασία του Κοινωφελούς Ιδρύματος “Αγία Σοφία”, τη στήριξη της Ομοσπονδίας Σωματείων Αποκορώνου και υπό την αιγίδα του Δήμου Αποκορώνου, με πρόγραμμα:


• 7μ.μ. – Αρχιερατικός Εσπερινός χοροστατούντος του σεβασμιωτάτου μητροπολίτου Κυδωνιάς και Αποκορώνου κ. Δαμασκηνού, προς τιμή της εορτής του Αγίου Ειρηναίου, επισκόπου Λουγδούνου της Γαλλίας και τρισάγιο στη μνήμη του επιτίμου προέδρου του Συλλόγου μας, αειμνήστου μητροπολίτου Κισάμου και Σελίνου, κυρού Ειρηναίου Γαλανάκη.
• Χαιρετισμός του Συλλόγου.
• Χαιρετισμοί: δημάρχου, εκπροσώπου Ιδρύματος “Αγία Σοφία”, προέδρου Ομοσπονδίας Σωματείων Αποκορώνου.
• Ομιλία του αντιπροέδρου του Συλλόγου μας, θεολόγου, Παντελή I. Μαριακάκη με θέμα: “Η βυζαντινή μουσική και η διακονία του ιεροψάλτη στο Ελληνορθόδοξο έθνος μας”.
• “Ο ψάλτης»: Ποίηση και ύμνος από τον Φρεδιανό ποιητή και λογοτέχνη κ. Γιώργο Γιακουμινάκη.
• “Ο χορός των ιεροψαλτών”: Απόδοση των Απολυτίκιων των Ναών των τριών χωριών που συγκροτούν και συγκρατούν την ενότητα του Συλλόγου και των χωριών.
• Χαιρετισμός του σεβασμιωτάτου μητροπολίτου   κ. Δαμασκηνού και ονομαστική απονομή των διακρίσεων – βιβλίων στους ιεροψάλτες και τους I. Ναούς του Αποκόρωνα.
• Δεξίωση.

ΠΟΙΗΣΗ

Στο περιθώριο




Του άρεσε να γράφει πάντα
και στο περιθώριο του τετραδίου.
Κάποτε, μάλιστα, μόνο στο περιθώριο.
«Τα τετράδια έχουν τα περιθώρια για να μην τα περνάμε»,
του έλεγε ο δάσκαλος.
«Γιατί να μην τα περνάμε, αφού μπορούμε»
, σκεφτόταν αυτός.
Βαρέθηκε κάποια στιγμή ο δάσκαλος
και τον άφησε στην τύχη του.

Άλλος ένας στο περιθώριο… 

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

¨ΌΤΑΝ ΓΙΝΕΙΣ ΠΟΙΗΜΑ", ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ ΠΥΞΙΔΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ, ΧΑΝΙΑ, 2013

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

ΛΑΜΠΡΑΚΕΙΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΒΑΜΟΥ
Ο ΛΟΓΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΔΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Οι μαθητές δεν θέλουν τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο για να δείξουν τις απίστευτες δυνάμεις που έχουν απ’ την αγάπη των δασκάλων τους… Κατοχή είχε κάνει αυτή η φράση στον νου μου, ενώ “περιδιάβαζα” τις 32 έγχρωμες μεγάλου σχήματος σελίδες του με αριθμό 12 τεύχους του μαθητικού περιοδικού του Γυμνασίου Βάμου με τίτλο “Μαθητών Λόγος” που κυκλοφορήθηκε με το τέλος της σχολ. χρονιάς 2015-16. Οπως είχε κάνει και τις άλλες φορές που έφτασαν στα χέρια μου (να ’ναι καλά η και φίλη μου συνεργάτης της εφημερίδας μας δασκάλα πληροφορικής του Σχολείου Ειρήνη Καλαϊτζάκη που φροντίζει γι’ αυτό) προηγούμενα τεύχη.
Θεσμός πια για το πάντα “ένδοξο” Γυμνάσιον της πάλαι ποτέ Επαρχίας των Αποκορώνων το εν λόγω περιοδικό, ένα πραγματικά υποδειγματικό και παραδειγματικό περιοδικό που κυκλοφορεί εδώ και 11 χρόνια!
Υγεία να ’χουμε να φιλοξενούμε “δείγματά” του, όπως κάνουμε σήμερα, στον «Παιδότοπο»… Διπλή η χαρά μου! Και γιατί είχα την ευλογία να είμαι μαθητής του συγκεκριμένου σχολείου, πάνε 50 ακριβώς χρόνια που απεφοίτησα!…
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος






Η άποψη της διευθύντριάς μας
Υπάρχουν παιδιά που κρύβουν απίστευτες δυνάμεις μέσα τους. Δυνάμεις που σχετίζονται με το πνεύμα, τις τέχνες, τη μουσική, τη δημιουργικότητα. Δουλειά των εκπαιδευτικών, εκτός των άλλων, είναι να εντοπίσουν αυτές τις δυνάμεις και να τις αναδείξουν. Να δώσουν στους μαθητές τη δυνατότητα να πιστέψουν σ’ αυτές, να τις καλλιεργήσουν και ασφαλώς να τις χρησιμοποιήσουν δημιουργικά προς όφελός τους, αλλά και προς όφελος του συνόλου.
Αυτές ήταν οι σκέψεις μας όταν το 2005 ξεκινήσαμε για πρώτη φορά να επεξεργαζόμαστε και να υλοποιούμε την ιδέα της δημιουργίας μαθητικού περιοδικού στο Γυμνάσιο Βάμου. Από τότε μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί 11 τεύχη, και φέτος το 12°. Το ονομάσαμε «Μαθητών λόγος» γιατί σκεφτόμαστε ότι ο λόγος πρέπει να δοθεί στους μαθητές για να αρχίσουν να προβληματίζονται και να εκφράζουν τις σκέψεις τους σε διάφορα θέματα. Θέματα κοινωνικά, ιστορικά, αξιών, κοινωνικής και σχολικής ζωής. Οι μαθητές μας ανταποκρίθηκαν πέρα από κάθε προσδοκία και μας απέδειξαν ότι όταν τους δοθεί ο χώρος και το βήμα έχουν υλικό μέσα τους, αλλά και τη διάθεση να το καταθέσουν. Η συνεργασία τους με τους υπεύθυνους καθηγητές από τότε και κάθε χρόνο μέχρι και σήμερα έχει ως αποτέλεσμα την έκδοση ενός τεύχους 30 – 35 σελίδων με συνεντεύξεις, άρθρα, βιβλιοπαρουσιάσεις, κριτικές κινηματογράφου, ειδήσεις από τη σχολική ζωή, αλλά και καλλιτεχνικά τους έργα μιας και το εξώφυλλο πάντα του περιοδικού είναι ως έναν βαθμό δικό τους δημιούργημα.
Οι μαθητές μας λοιπόν έγραψαν… και έγραψαν ωραία κείμενα με ωραίες πληροφορίες και νοήματα. Απολαύστε τα…

για το περιοδικό
Γκαγκαδέλη Αικατερίνη
φυσικός




Περιεχόμενα
Σελ.1 Συντακτική επιτροπή.
Σελ.2 Η άποψη της διευθύντριάς μας για το περιοδικό.
Σελ.3 Μια φορά και έναν καιρό στην Καστροπολιτεία του Αποκόρωνα.
Σελ.5 Η έννοια του εθελοντισμού
Σελ. 6 Με αισιοδοξία ατενίζουμε το μέλλον στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης.
Σελ. 7 Τζοκόντα (Μόνα Λίζα).
Σελ. 11 Φτώχια και καταναλωτισμός – εμπορευματοποίηση και αθλητική βία.
Σελ. 12 Συμπεριφορά και προσωπικότητα.
Σελ.13 Προκαταλήψεις της εποχής μας.
Σελ. 14 Κρητικές ποντιακές φορεσιές.
Σελ. 15 Ο κύκλος του νερού σαν παραμύθι.
Σελ. 17 Βιβλιοπαρουσιάσεις.
Σελ. 19 Θέματα υγείας.
Σελ. 21 Ενδιαφέροντα μαθητών.
Σελ. 22 Έθιμα της Πασχαλιάς.
Σελ. 23 Δραστηριότητες του σχολείου μας.
23. Κοινωνικό σχολείο 2015-16
25. Η εκδρομή μας στο πλοίο ΑΝΕΚ
28. “Μια βόλτα στα Χανιά 5500 χρόνων”
29. Εκπαιδευτική εκδρομή στη Δ.Ε.ΔΙ.Σ.Α.
30. Θεατρικό εργαστήρι Γυμνασίου Βάμου

Υπεύθυνες καθηγήτριες
Αρκολάκη Πηνελόπη, Γαλλικής
Γκαγκαδέλη Αικατερίνη, φυσικός
Ρουτζάκη Αθηνά, χημικός
Συμμετοχή: Καλαϊτζάκη Ειρήνη, Πληροφορικής
Συντακτική Επιτροπή
Γαυγιωτάκη Ευαγγελία, Δρακουλάκη Εμμανουέλα, Ματζοράκη Καλλιόπη, Αννιτσάκη Χρύσα, Κουράκη Ελένη.
Διευθύντρια
Γκαγκαδέλη Αικατερίνη







Από τις εθελοντικές δράσεις
«Ξεχωριστή η φετινή μας εκπαιδευτική εκδρομή στην Αθήνα, η οποία πραγματοποιήθηκε με έξοδα του «Ιδρύματος Λαμπράκη». Η επίσκεψη αυτή είχε σκοπό τη συμμετοχή μας σ’ ένα φεστιβάλ μέσα από το οποίο θα προσφέραμε σε ανθρώπους που μας έχουν ανάγκη. Ήταν μεγάλη μας χαρά που συμμετείχαμε σε αυτές τις δράσεις βοηθώντας τους πρόσφυγες, αλλά και ανθρώπους με κάποιο είδος αναπηρίας. Παράλληλα νιώσαμε χρήσιμοι βοηθώντας, διασκεδάζοντας και παίζοντας».
Βιολέτα Τζαφάι, Γ3
«Μοναδική η εμπειρία από τη συμμετοχή μου στο φεστιβάλ προσφοράς στην Αθήνα. Συμμετείχα στη δράση για την εκμάθηση της νοηματικής γλώσσας. Αντιλήφθηκα πόσο δύσκολο, αλλά και πόσο σημαντικό, είναι να καταφέρεις να επικοινωνήσεις με ανθρώπους που δεν μιλούν ή που δεν άκουσαν ποτέ στη ζωή τους. Μέσα από μια δίωρη διαδικασία κατάφερα με.τους συμμαθητές μου να μάθω, με τη βοήθεια της νοηματικής γλώσσας, να “τραγουδάω”. Πραγματικά πρωτόγνωρη εμπειρία που θα μου μείνει αξέχαστη».
Εμμανουέλλα Αναστασάκη Γ1
«…Συμμετείχαμε σε μια ομάδα με σκοπό να συμβάλουμε στην προσπάθεια να γίνει όσο γίνεται πιο ευχάριστη η παραμονή των παιδιών των προσφύγων στη χώρα μας. Ετσι δημιουργήσαμε για εκείνα “activitykits”, δηλαδή πακέτα γεμάτα με υλικά για παιχνίδι. Κατασκευάσαμε μπλοκ ζωγραφικής και μαζί με πλαστελίνες, ξυλομπογιές, μαρκαδόρους και ξύστρες, τα τοποθετήσαμε σε διαφανή πακέτα. Ήταν μια σημαντική δράση καθώς εκτός του ότι διασκεδάσαμε, νιώσαμε πως προσφέρουμε δείχνοντας την αλληλεγγύη μας στους συνανθρώπους μας που μας έχουν ανάγκη στις δύσκολες ώρες που περνούν».
Ειρήνη Μανωλάκη, Γ2 – Γιώργος Μαντουδάκης, Γ2


Ο κύκλος του νερού σαν παραμύθι
Η κυρά θάλασσα


Κάποτε, όχι πολύ παλιά, σε μια ακρογιαλιά, καθότανε η θάλασσα, όμορφη και ψηλή κυρά γαλανομάτα, περιμένοντας τους φίλους της για τσάι, όπως κάθε φθινόπωρο συνήθιζαν στα μέρη τους. Μα φέτος είχε βαρεθεί πολύ να περιμένει. Καρτερούσε τις όμορφες στιγμές που περνούσε στο όμορφο σπίτι της μαζί με τα σύννεφα και τις όμορφες μικρές κόρες τους. Αυτές οι κόρες γέμιζαν χαρά το μεγάλο άδειο σπίτι της. Ναι, τα σύννεφα είχαν πολλές χιλιάδες κόρες το καθένα. Κι όλες αυτές οι κόρες, πολύ αγαπούσαν την κυρά θάλασσα. Να φανταστείτε ότι κάθε φορά που έρχονταν να την επισκεφτούν, όλες μαζί και κάθε μια ξεχωριστά, ξέφευγαν, μαγικά ίσως, από την αγκαλιά των σύννεφων και από ένα μυστικό πέρασμα που μόνο αυτές γνώριζαν, ξεχύνονταν κι αγκάλιαζαν όλες μαζί τη θάλασσα. Το μυστικό αυτό πέρασμα το έχουν ονομάσει υπόγειο νερό. Μην το πείτε όμως σε κανένα γιατί είναι όπως είπαμε μυστικό. Μα η θάλασσα φυσικά, καλόκαρδη όπως πάντα, από όπου κι όποτε κι αν έρχονταν οι παιχνιδιάρες κόρες όλες μαζί τις καλοδεχότανε. Τις αγκάλιαζε και τις προσκαλούσε στο όμορφο σπίτι της, το βυθό ή τον ωκεανό.
Η θάλασσα αναπολούσε αυτές τις όμορφες μέρες και ράγιζε η καρδούλα της. Πού να πήγαν τα σύννεφα και οι κόρες τους; Ξέχασαν το ραντεβού τους;
Ελένη Κουράκη, Α2

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Η γιορτή του φεγγαριού
Στο Μνημείο του Οδοιπορούντος Μαθητή
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Η γιορτή του φεγγαριού



«Στον στάβλο ήρθ’ απόψε το φεγγάρι…/ Εκοίταξεν απ’ το παράθυρό του/ είδε την αγελάδα, το μοσκάρι,/ το βόδι που μασούσε το σανό του./ Στον κήπο μας ανήσυχα γλιστρούσε/ ανέβηκε επάνω στη συκιά μας,/ εμέτρησε τα λίγα πρόβατά μας, είδε το γάιδαρό μας και γελούσε./ Πήγε στ’ αμπέλι, πήγε στο λιοστάσι,/ άκουσε τα κουδούνια απ’ το κοπάδι./ Χωρίς κουβά κατέβη στο πηγάδι/ κι ήπιε πολύ νερό να ξεδιψάσει/ Στης λεύκας μας τα φύλλα παιχνιδίζει/ στον ουρανό τον καθαρό ανεβαίνει/ Μια χήνα το κοιτάζει σαστισμένη/ κι ο σκύλος μας ακόμα το γαβγίζει». Το ποίημα “Αγροτικό” του Ζαχαρία Παπαντωνίου.

Το ταξίδι του φεγγαριού στον ουράνιο θόλο, Αύγουστο μήνα… Ταξιδεύοντας στο αυγουστιάτικο φεγγάρι… Ταξιδεύοντας στο χθεσινό ολόγιομο αυγουστιάτικο φεγγάρι με τα φτερά της μουσικής. Ταξιδεύοντας υπό το φως και με το φως στο φως της αυγουστιάτικης πανσελήνου σ’ όλους τους αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας. Στον αρχαιολογικό χώρο της Απτέρας με συντροφιά τον Ψαραντώνη και τους συνεργάτες του και στον αρχαιολογικό χώρο της Ρόκκας με τους μουσικούς της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης, για παράδειγμα. Και στην αυλή ή στην ταράτσα του σπιτιού σου, όμως… Μόνος ή μόνη, σ’ αλλοτινούς καιρούς, όπως ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου στο “Αγροτικό” του, μα και σε παντοτινούς – όπως η Σαπφώ: «Δέδυκε μεν α σελάννα και/ Πληιάδες μέσαι δε/ νύκτες, παρά δ’ έρχετ’ ώρα,/ εγώ δε μόνα καθεύδω» (σε μετάφραση: Η Σελήνη έδυσε και η Πούλια/ Μεσάνυχτα, περνά η ώρα/ κι εγώ κοιμάμαι μονάχη). Τι παράπονο κι αυτό!

Κόρη του Υπερίωνα και της Θείας και αδελφή της Ηούς (Αυγής) και του Ηλιου (γι’ αυτό τη φωτίζει αιώνια λόγω της αδελφότητάς της), κατά τον Ησίοδο, η Σελήνη. Σαν θεά (Διορθώνω: Ως Θεά) τη λάτρευαν στον αρχαίο ελληνικό κόσμο. Εξακολουθούμε να τη λατρεύουμε κι όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά απανταχού της γης, σαν θεά. Προπάντων τον Αύγουστο, όταν κάνει την πιο επίσημη εμφάνισή της στο ουράνιο στερέωμα…

Στο Μνημείο του Οδοιπορούντος Μαθητή

Ο και καθηγητής στο ΤΕΦΑΑ Θεσ/νίκης, γέννημα – θρέμμα Βαμιανός, Γαβρίλης Φλεμετάκης, έριξε πρώτος την ιδέα, εν έτει 2007, εφημ. “Φωνή του Αποκορώνου”, να στηθεί στην αυλή του “πάλαι ποτέ, αλλά και νυν και αεί ενδόξου Γυμνασίου Βάμου”, μια αναμνηστική στήλη, ένα μνημείο, το μοναδικό ίσως στο είδος του στη χώρα μας, προς τιμήν του Οδοιπορούντος Μαθητή. Αυτός, ένας μη οδοιπόρος μαθητής, δηλαδή πρωτοστάτησε και στην υλοποίησή της -τα εγκαίνια έγιναν στις 10 Αυγούστου 2014.

Με ανεξίτηλα γράμματα έμεινε, μας λέει σ’ ένα κείμενό του (βλ. βιβλίο του “Αναμνήσεις”, 2013) «ο τρόπος που πηγαινοέρχονταν τα άλλα παιδιά απ’ τα χωριά τους στο σχολείο», ο φίλος μου ο Γαβρίλης, με τον οποίο δεν συναντηθήκαμε στο Γυμνάσιο καθώς όταν εγώ πήγα στην Α’ τάξη, αυτός είχε αποφοιτήσει. Για να συμπληρώσει πιο κάτω: «Εμείς τα Βαμιανάκια που κοιμόμαστε ακόμη όταν οι συμμαθητές μας αυτοί ξεκινούσαν από τα χωριά τους […] βλέπαμε με άπειρο θαυμασμό τα ηρωικά αυτά παιδιά, που πολλές φορές ξυπόλυτα και εξουθενωμένα από τη μακρινή πεζοπορία, έφταναν στο σχολειό, για ν’ αποκτήσουν τα πνευματικά εφόδια που τους καλυτέρευαν τη ζωή». Χείμαρρος ασυγκράτητος και για τον γράφοντα οι αναμνήσεις απ’ αυτήν την πεζοπορία. Οχτώ περίπου χιλιόμετρα η απόσταση από το Νίππος στο Βάμο, μέσω του Μετοχιού του Ψύρρη, όπου είχαμε κάνει και… γήπεδο. Δυο φορές το 8 επί 6 μέρες την εβδομάδα, με ήλιο και βροχή για έξι χρόνια…

“Νοερά παρών”, κατά γραπτή του δήλωση, ο οραματοποιός και πραγματοποιός του περί ου ο λόγος Μνημείου, έμπροσθεν του οποίου “ξεκίνησαν”, με επιμνημόσυνη δέηση, γι’ αυτούς που έφυγαν νωρίς, …οι εργασίες της Μεγάλης Συνάντησης των Συμμαθητών και Συμμαθητριών (ένας απ’ αυτούς κι εγώ) της σχ. χρονιάς 1965-66. Νοερά παρόντες, όμως, και όλοι οι οδοιπορούντες μαθητές. Και βέβαια, ωσεί παρόντες, οι προαπελθόντες…

Χανιώτικα νέα (19.08.2016)

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ 50 ΧΡΟΝΙΑ!

Μια πρὠτη προσέγγιση στην Μεγάλη Συγκέντρωση (Πέμπτη, 18-Αυγούστου 2016) των Αποφοίτων του πάλαι ποτέ , αλλά και νυν και αεί ενδόξου Γυμνασίου Βάμου, της σχολικής χρονιάς 1965-66.

Αρχίσαμε με επιμνημόσυνη δέηση γι' αυτούς που έφυγαν νωρίς στο άλλο ημισφαίριο της ζωής, στο Μνημείο του Οδοιπορούντος Μαθητή, στην Κάτω Αυλή του Σχολείου...

Εδώ φτερουγίζουν τα ωραία σας όνειρα
Εδώ λάμπουν τα πλατιά μας χαμόγελα
Εδώ αναθρώσκετε τον ήλιο μιας άλλης ημέρας
Εδώ όσο αναπνέουμε και σωφρωνούμε θα σας συναντούμε
να επιστρέφουμε από το χθες
και ν 'αγκαλιάζετε το αύριο
με πείσμα το σήμερα συνεχώς  καλλουργώντας,






είπα, μιλώντας γι' αυτούς, μεταξύ των άλλων, στον σύντομο χαιρετισμό μου.

Ακολούθησε ξενάγηση στους χώρους του Σχολείου, από την διευθύντρια Καίτη Γκαγκαδέλη και την καθηγήτρια Πληροφορικής Ειρήνη Καλαιτζάκη...

Μια φωτογραφία στα σκαλιά που οδηγούν στην Πάνω Αυλή και μια κάτω από τον ιστό της σημαίας...







πριν μπούμε στην τάξη μας, όπου μείναμε πάνω από δυο ώρες ζωντανεύντας τις μνήμες μας..


Ένα κέρασμα στην αυλή από το Γυμνάσιό μας (την διευθύντρια Καίτη Γκαγκαδέλη και την καθηγήτρια Ειρήνη Καλαιτζάκη) και από την Βαμιανή συμμαθήτριά μας Μαρία Μαρέντη, πριν καταλήξουμε στις Καλύβες, στο κέντρο "Ακρογιάλι", ΄που βγάλαμε τα σώψυχά πίνοντας και τραγουδώντας, μεταξύ των άλλων και το "Μαύρα μου μάτια:





Μαύρα μου μάτια κόκκινα χείλη

έβγα μικρή μου στο παραθύρι....

https://mail.google.com/mail/u/0/?tab=wm#inbox/1569e12e4a2971c6?projector=1

ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΣΤΙΣ 18 ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ!

Σημείωση; Κατάπολλα και εκ βαθέων τα ευχαριστώ όλων μας μας στην διευθύντρια του Γυμνασίου Καίτη Γκαγκαδέλη και στην καθηγήτρια Ειρήνη Καλαιτζάκη για την αγαπητική φιλοξενία τους. Νιώσαμε υπέροχα! Ξέρουμε ότι το Σχολειό μας είναι σε κατάκαλα χέρια! ΠΑΝΤΑ ΑΞΙΕΣ!

.

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Εκ περάτων...
Μετά από πενήντα χρόνια
ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ


Εκ περάτων...

Απόστολοι εκ περάτων συναθροισθέντες ενθάδε, Γεθσημανή τω Χωρίω, κηδεύσατέ μου το σώμα και συ Υιέ και Θεέ μου, παράλαβέ μου το πνεύμα. Σε μετάφραση: Απόστολοι που συναθροιστήκατε εδώ, στο χωριό Γεθσημανή, από τα πέρατα της γης, κηδεύσετε το σώμα μου και Συ Γιε μου και Θεέ μου παράλαβε το Πνεύμα μου. Η Κοίμηση της Παναγίας σε περίληψη, στο γνωστό εξαποστειλάριον της ημέρας, όπως η ίδια, κατά τον υμνωδό την περιγράφει.
Μαζί με τους Αποστόλους, λοιπόν, κι εμείς «εκ περάτων/ κι αυτόν/ τον Αύγουστο/ με την πρώτη μαύρη ρώγα,/ στον ίσκιο της γριας χαρουπιάς συναθροιστήκαμε/ Με τα τζιτζίκια να ψέλνουν την Τιμιωτέραν των Χερουβίμ/ Με τη γεύση του άγουρου κοκκινάπιδου πάντα στον ουρανίσκο». Και βέβαια: «Με την εικόνα της κοίμησης/ των μαθητικών ερώτων στις κόρες των ματιών μας» για να χρησιμοποιήσω τους στίχους του ποιήματός μας “Της Κοίμησης”. Και σ’ αυτούς ο νους μου ενώ έψελνα στεντορεία τη φωνή, χθες (μ’ αξίωσε κι εφέτος η Χάρη της) στη Μεσοχωριανή Παναγία του Νίππους, το εξαποστειλάριο της Κοίμησης.
«Εκ περάτων συναθροίστηκαν στη Γεθσημανή οι Απόστολοι για τη θανή της Παναγίας. Εκ περάτων επιμένουμε να συναθροιζόμαστε εμείς κάθε χρόνο, την Ημέρα της Κοίμησής Της στη γενέθλια γη. Κάποτε για τη γενιά μου μιλώ, θέλαμε να φύγουμε, να κάνουμε πανιά, μ’ όλους τους ανάποδους καιρούς και τους ενάντιους ανέμους. Τώρα όλο και περισσότερο θέλουμε να επιστρέψουμε, για ν’ ανάβουμε κεριά στο μανουάλι της μνήμης…



Μετά από πενήντα χρόνια







Μισός αιώνας πέρασε για να συναντηθούμε/ αλλοτινού καιρού στιγμές πάλι να θυμηθούμε/ Ο χρόνος πάντοτε περνά, δεν κάνει διακρίσεις/ μα δεν μπορεί με τίποτα να πάρει αναμνήσεις/ να θυμηθούμε τα παλιά στην τάξη, στο θρανίο/ πόσοι από μας δεν είχαμε πολλές φορές βιβλίο/ Εμείς εμεγαλώσαμε τα χρόνια ’χουν περάσει/ και μαθητές δεν είμαστε στην τελευταία τάξη/ Εδώ όπου διαβάζαμε, τώρα διαβάζουν άλλοι/ σαν τη μαθητική ζωή δεν είναι καμιά άλλη!». Από τη συμμαθήτριά μου για έξι χρόνια στο “πάλαι ποτέ αλλά και νυν και αεί ένδοξον γυμνάσιον Βάμου, (δεν μπορώ να μην γράψω τη συγκεκριμένη φράση όταν αναφέρομαι σ’ αυτό), την Ελευθερία οι παραπάνω μαντινάδες ή η παραπάνω ρίμα, αν προτιμάτε. Και για να λειτουργήσουν (-σει) σαν τελική πρόσκληση για τη συνάντησή μας, πενήντα χρόνια μετά την αποφοίτησή μας, μεθαύριο Πέμπτη 18 Αυγούστου, στις 10 π.μ. κατ’ αρχάς στην κάτω Αυλή του Σχολείου, μπροστά απ’ το Μνημείο του Οδοιπορούντος Μαθητή.
Ωσει παρόντες (και παρούσες) σ’ αυτήν μας την Ωραία Σύναξη οι συμμαθητές και οι συμμαθήτριές μας που έφυγαν νωρίς για το άλλο ημισφαίριο της ζωής. Οπως κι εκείνοι κι εκείνες που δεν θα μπορέσουν, παρά την επιθυμία τους, να ξεπεράσουν τα διάφορα εμπόδια. Θα τους (τις) αναθιβάλλουμε όλους, έναν προς έναν και μίαν προς μίαν. Θα θυμηθούμε και τις δικές τους ζαβολιές επιστρέφοντας στα μαθητικά μας χρόνια, στα χρόνια εκείνα που με ήλιο και βροχή πηγαινοερχόμαστε, μ’ ένα σακούλι γεμάτο όνειρα και φασκόμηλα στην πλάτη, στου Βάμου για να μάθουμε γράμματα… Αναπαύεστε εν ειρήνη Μιχάλη, Κωστή, Ελένη, Χαράλαμπε, Γιάννη… Μην… τα βάψετε μαύρα, Μαρία, Γιαννούλα, Ελένη.

Χανιώτικα νέα (16.08.2016)

ΕΝ ΝΙΠΠΩ

ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΜΕΣΟΧΩΡΙΑΝΗ

Η Παναγία η Μεσοχωριανή. Η Παναγία η Περβολιτσιανή. Η Παναγία του Κλάδου. Τρεις οι Παναγίες στο Νίππος. Της Μεσοχωριανής σήμερα που όπως λέει και το όνομά της βρίσκεται στη μέση του χωριού. Εδώ κάνουμε Ανάσταση, εδώ καίγαμε μέχρι πριν από λίγα χρόνια τον Ιούδα, εδώ γιορτάζουμε τη μεγάλη γιορτή της Κοίμησης της Παναγίας. Εδώ μας άξιωσε η Χάρη της να συναθροιστούμε κι εφέτος εκ περάτων οι Νιπιανοί και σήμερα για  ν' ανάψουμε τα κεριά των επιθυμιών μας στα μανουάλια της θύμησης...
Λειτουργός, βέβαια, ο παπα-Μιχάλης και στο ψαλτήρι ο γράφων, ο Χρήστος Κοτσιφάκης και ο Μανόλης Βανδουλάκης.

ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!

Και βέβαια ένα από τα κεριά που άναψα ήταν στην μνήμη της Ανθούλας. Κώστα Λειβαδά...

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Ποιητικό αφιέρωμα στον μακαριστό Αρχιερέα και ποιητή της Ειρήνης, Ειρηναίο Γαλανάκη

Γράφει ο Ευστράτιος Χατζηδάκης*

Το εσπέρας της Παρασκευής 12 Αυγούστου πραγματοποιήθηκε στον αύλειο χώρο του  Πνευματικού Κέντρου του Ιερού Ναού Αγίων Κων/νου και Ελένης, στην ”Κωνσταντινοπολειάδα” το πέμπτο ποιητικό γεγονός θρησκευτικής και κοσμικής ποίησης αφιεωμένο στον Αρχιερέα και ποιητή της Ειρήνης κυρό Ειρηναίο Γαλανάκη.
Την όμορφη αυτή εκδήλωση καλωσόρισε ο ιερατικώς προϊστάμενος του Ιερου Ναού Αγίων Κων/νου και Ελένης Πρωτ. Αντώνιος Σαπουνάκης, ευχαριστώντας  τον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας κ.κ. Δαμασκηνό  για την ευχή και ευλογία που έδωσε, τον Πανοσιολογιώτατο Πρωτοσύγκελλο μας Αρχιμ. Δαμασκηνό Λιονάκη ο οποίος παρευρέθηκε εκ μέρους της Ιεράς Μητροπόλεως μας, τους ιερείς, τον συντονιστή κ. Δημήτριο Κακαβελάκη ο οποίος μαζί με τους τακτικούς συνεργάτες του στην εφημερίδα Χανιώτικα Νέα, κ. Ευάγγελο Κακατσάκη, κ. Φωτεινή Σεγρεδάκη και κ. Σταμάτη Αποστολάκη ανέγνωσαν αποσπάσματα από αγαπημένους ποιητές του μακαριστού Αρχιερέως καθώς και αποσπάσματα από ποιητικές συλλογές του ίδιου. Επίσης ευχαρίστησε την Αντιδήμαρχο Χανίων κ. Βαρβάρα Περάκη, την Πρόεδρο ΑμεΑ Χανίων κ. Αμαλία Μπασιά  καθώς και όλο τον κόσμο που παρευρέθηκε.
Ο Πανοσιολογιώτατος Πρωτοσύγκελλος μας ανέγνωσε ένα απόσπασμα από την ιστορική ομιλία του Ιεράρχη της Ειρήνης (στην βράβευση του το 1970,  από την Ελληνική Εταιρεία Δημοσίων Σχέσεων), για το Θρησκευτικό και Ποιμαντικό του έργο). Στη συνέχεια μετέφερε τις πατρικές ευχές και ευλογίες του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ.κ. Δαμασκηνού και ευχαρίστησε όλους τους συντελεστές για την όμορφη αυτή ποιητική εσπερίδα.

*Διευθυντής του Γραφείου Τύπου Ι. Μ. Κυδωνίας και Αποκορώνου