ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΑΝΟΙΓΟΥΝ
ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ!

Καλοί μου φίλoι, καλό Σαββατοκύριακο!
Το εξώφυλλο του Αναγνωστικού της Β’ Δημοτικού που συνέγραψε ο Βασίλης Γ. Οικονόμου, εικονογράφησε ο Γιώργος Μανουσάκης (α’ έκδοση 1954) και που διδάσκονταν οι παππούδες και οι γιαγιάδες των σημερινών Δευτερακιών στην κεντρική θέση του σημερινού Παιδότοπου.
Γύρω από αυτά τα τρίτα πρώτα κείμενα, το ποίημα “πρωϊνή προσευχή” του Μιχ. Στασινόπουλου και τα πεζά “Με τη μητέρα στο σχολείο” και “Χαρές και γέλια”, του βιβλίου, διανθισμένα με τις ζωγραφιές τους. Σαν εισαγωγή στη νέα σχολική χρονιά και για την εγγονή μου την Ευδοκία, που από μεθαύριο Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου, ημέρα που ανοίγουν για τους μαθητές τα σχολεία, θα πηγαίνει στη Δευτέρα τάξη…
Καλή σχολική χρονιά σε όλα τα παιδιά, όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης και, βέβαια, στους δασκάλους των!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης,
δάσκαλος


Πρωινή προσευχή



Με την γλυκιάν αυγούλα
χαρούμενο ξυπνώ
και στέλνω προσευχούλα
θερμή στον ουρανό.
Βοήθησέ με, Θεέ μου,
να ’μαι καλό παιδί
και πάντα χάριζέ μου
χαρά και προκοπή…


Μιχ. Στασινόπουλος

Με τη μητέρα στο σχολείο




Είναι πρωί. Ο Θανασάκης κοιμάται ακόμα. Η μητερούλα τον σκουντά απαλά.
– Ξύπνα, του λέει, παιδάκι μου.
Σήμερα το σχολείο ανοίγει. Πρέπει να ετοιμαστής, για να πάμε.
Ο Θανασάκης ξυπνά. Βλέπει τη μητερούλα του και χαμογελά.
Επειτα σηκώνεται κι ετοιμάζεται.
Σε λίγο βρίσκεται μπροστά στο εικόνισμα. Κάνει την προσευχή του:
– Παναγία μου, βοήθησέ με να πηγαίνω στο σχολείο. Φώτισε το νου μου να μάθω γράμματα. Χάρισέ μου υγεία. Φύλαξε γερούς τους γονείς μου κι όλο τον κόσμο.
Προτού ξεκινήσουν, η μητέρα τον κοιτάζει από πάνω ως κάτω. Τον καμαρώνει.
Βλέπει τα μαλλάκια του τα χτενισμένα το πρόσωπό του, που λάμπει ολοκάθαρο. Τι όμορφος που είναι ο Θανασάκης της τώρα που θα πηγαίνη και πάλι στο σχολείο!
Στο δρόμο ανταμώνουν κι άλλα παιδιά. Ολα είναι χαρούμενα. Η μητέρα καμαρώνει που ο γιος της είναι στη δευτέρα τάξη.
– Πότε κιόλας μεγάλωσε! λέει μόνη της.
Οταν έφτασαν στο σχολείο, ζήτησαν το δάσκαλο. Εκείνος, μόλις τους είδε, λέει χαμογελώντας:
– Ορίστε μέσα, κυρία Αμαλία. Φέρατε το Θανασάκη σας; Πέρυσι έμεινα πολύ ευχαριστημένος. Κι εφέτος ελπίζω να είναι καλός μαθητής. Ο δάσκαλος τον έγραψε κι ο Θανασάκης έσκυψε και του φίλησε το χέρι.
– Καλή χρονιά! Καλή δύναμη! ευχήθηκε η κυρία Αμαλία.



Χαρές και γέλια


Το σχολείο ολοένα γεμίζει από παιδιά. Χαρές και γέλια τώρα στο προαύλιο. Να και η Κατίνα, η Φανή, ο Νίκος, ο Κωστάκης. Ολα τα καλά παιδιά. Η γειτονιά τα καμαρώνει. Τα έχει σαν δικά της παιδιά. Η Νίνα φορεί το ωραίο φορεματάκι της. Η Κούλα ήρθε με άσπρη κορδελίτσα στα μαλλιά. Ο Θανασάκης καμαρώνει την καινούργια σάκα του.
– Μου την αγόρασε ο πατέρας. Είναι όλη από δέρμα. Εχει και κλειδί, που κλειδώνει και ξεκλειδώνει, λέει και ξαναλέει ο Θανασάκης.
Σε λίγο χτυπά το καμπανάκι. Τα παιδιά μαζεύονται στην αίθουσα. Γίνεται η προσευχή. Ο καλός Θεός τα ευλογεί. Ο δάσκαλος χαίρεται που τα βλέπει μαζεμένα.
– Καλώς ήρθατε, αγαπητά μου παιδιά, τους λέει. Δυόμισι μήνες έχομε να ιδωθούμε. Τώρα πάλι ξαναγυρίζομε εδώ.
– Οπως, κύριε, γυρίζουν στη φωλιά τους τα χελιδόνια την άνοιξη, λέει η Μαρίτσα.
– Ναι, παιδί μου. Γυρίσαμε κι εμείς στη φωλιά μας, όπως τα χελιδόνια.
Μαζί με τον δάσκαλο, που χάρηκε γιατί ήρθαν στο σχολείο τα παιδιά χάρηκε κι ένας άλλος. Ξέρετε ποιός; Ο μπαρμπα – Φλώρος, που πουλά ζεστά ξεροψημένα κουλούρια. Αμα είδε πως άνοιξε το σχολείο, είπε χαρούμενος στη γυναίκα του:
– Ηρθαν, Μυρτούλα, πάλι τα παιδιά μας. Από αύριο θ’ αρχίσωμε δουλειά. Εσύ θα ζυμώνης κι εγώ θα πουλώ. Ας είναι δοξασμένος ο καλός Θεός, που δε μας αφήνει να πεινάσωμε.

Χανιώτικα νέα (10.09.2016)