ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

Η “πολιτική των κλικ” και η ενστάλαξη της “οθονικής πραγματικότητας”Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

                                                           

Η πολιτική όπως πλέον ασκείται στην Ελλάδα μπορεί να ονομαστεί και “πολιτική των… κλικ”!
Είναι αυτή ακριβώς η πολιτική που προσπαθεί να μαζέψει τα περισσότερα like, τα περισσότερα κλικ και τελικά στις εκλογές όταν και υπάρχει οργασμός στη δουλειά των “κατευθυντήριων διαμορφωτών άποψης”, όλα αυτά τα κλικ να μεταβληθούν σε ψήφους στην κάλπη.
Σε μία κάλπη που θεωρώ ότι κατά ένα μεγάλο ποσοστό τα έγκυρα ψηφοδέλτια που βρίσκονται εντός της, είναι “ταυτισμένα” με τα κλικ των πολιτών στις “πολιτικές” που οι διάφοροι υποψήφιοι “μόστραραν” στο μεταξύ.
Και βέβαια οι ψηφοφόροι αυτοί έχουν διαμορφώσει και διαμορφώνουν την άποψή τους κυρίως μέσα από το ίντερνετ και τη κλικ-ο-μανία που μας διακατέχει!
Κάπως έτσι ως μέλη διάφορων ομαδοποιημένων αγέλων λειτουργούμε εν πολλοίς, μην διαβάζοντας-μην γνωρίζοντας πια τις πολιτικές απόψεις, την ιδεολογία αυτών που ψηφίζουμε, αλλά απλά… τοποθετούμε την “τάση” μας όπως διαμορφώνεται από τα “κλικ” στην καθημερινότητά μας.
Και βέβαια ένα ενδιαφέρον ερώτημα είναι “κατά πόσο υπάρχουν πια ιδεολογίες στη σύγχρονη εποχή που υποστηρίζονται από πολιτικούς φορείς ή κόμματα ή ακόμη και κινήσεις;”. Κι ακόμη… αν αυτές οι ιδεολογίες απευθύνονται σε άτομα που τις κατανοούν. Επιπλέον αν μπορούν να “πείσουν” μεγάλο ποσοστό ατόμων που θα τις πιστέψουν, θα τις υποστηρίξουν.
Ισως να ζούμε πλέον το “τέλος των ιδεολογιών”, των παλιών όπως τις γνωρίσαμε από τα τέλη του 19ου αιώνος.
Κι ίσως αυτή να είναι μία από τις αιτίες που κατά κάποιον τρόπο η εποχή μας μπορεί να χαρακτηρισθεί απολιτίκ και απολύτως εναρμονισμένη με την αμερικανοποιημένη συνείδητότητά μας· μια εποχή pop κουλτούρας που κυριαρχείται από είδωλα – εικόνες και γρήγορη εναλλαγή σκέψεων που βασίζονται στην οθονική πραγματικότητα! Την πραγματικότητα που πλέον βιώνουν όλο και περισσότερα άτομα στον πλανήτη μας μέσω των οθονών (τηλεόραση, ηλεκτρονικοί υπολογιστές, tablet, laptop, κινητά κ.λπ.), στις οποίες είναι προσκολημένα.
Οι παραπάνω σκέψεις με αφορμή -μία ακόμη αφορμή στις τόσες και τόσες επί χρόνια- από τα όσα πληροφορούμαι ότι διαδραματίζονται στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, στη μονομαχία των Χίλαρι Κλίντον και Ντόναλντ Τραμπ οι οποίοι κατά βάση προσφέρουν εύπεπτο φάστφουντάδικο thrash υλικό στους εν δυνάμει ψηφοφόρους στις Η.Π.Α.
Κι όσο για εμάς, έχοντας γίνει μάρτυρες καταστάσεων με πιο πρόσφατες τους “διαξιφισμούς” (sic) που αντηλλάγησαν προχθές στη Βουλή, κατανοούμε ακριβώς το πρόβλημα που πλέον μοιάζει ανυπέρβλητο! Κι είναι λυπηρό, σε μια εποχή που θέλεις να πιστέψεις και να εμπιστευθείς, αυτό που ψάχνεις  όπως φαίνεται δεν υπάρχει!

Χανιώτικα νέα (12,10.2016)