ΕΥΔΟΚΙΑ

Μ'αρώματα τση Γιασεμιάς ακριβοχαιρετώ σας

για τη ζεστή σας αγκαλιά χιλιοευχαριστώ σας!!!
Κωστής Λαγουδιανάκης
Όλη η ομιλία του=στην παρουσίαση του βιβλίου της Ευδοκίας Σκορδαλά-Κακατσάκη (28.11.2016, στο Πολιτιστικό Κέντρο της Μητρόπολης Κυδωνίας και Αποκορώνου ) σε δεκαπεντασύλλαβους στίχους...

ΕΥΔΟΚΙΑΣ ΣΚΟΡΔΑΛΑ-ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ

      «Η ΓΙΑΣΕΜΙΑ ΚΑΙ Τ’ ΑΣΤΕΡΑΚΙΑ»- ΧΑΝΙΑ 28/11/2016

                (Κωστή Λαγουδιανάκη)

Παλαιινό χαιρετισμό,τση Κρήτης μας αντέτι,

όλους καλησπερίζω σας,σ΄όλους «πολλά τα έτη».

Πριχού να βάλω χερικό,πριχού να ροζονάρω

τα χίλια μου ευχαριστώ είναι καρδιάς καπάρο.

Στην Ευδοκία ’φχαριστώ, χίλια και στο Βαγγέλη

απού ’ναι το ραέτι ντως το γιασεμοσκουτέλι.

«Η Γιασεμιά» κι η Σκορδαλά απόψε μας μονιάζει

και καθαείς τα «γκαρδιακά ευχαριστώ» ξομπλιάζει.

Τση Σκορδαλά που ρίζες τση είναι στη Σαμοθράκη,

μα είναι και Χανιώτισσα και είναι Κακατσάκη.

Για λόγου τζ’ είμαι στα Χανιά κι είν’ η χαρά μου πλήσα,

τιμή μου που ’μαι στα Χανιά που ρέγομαι περίσσα.

Η Ευδοκία Σκορδαλά και Κακατσάκη αντάμι

Λογοτεχνίας Παιδικής έχει περίσσο νάμι.

«Είναι λευκό το γιασεμί γή φέγγει γή βραδιάζει»

κι η Ευδοκία δέκατο βιβλίο σειραδιάζει.

Είναι λευκό το γιασεμί κι η Σκορδαλά λευκαίνει

και την ψυχή την παιδική τηνε λευκοπλουταίνει.

Λευκό το φως τση «Γιασεμιάς»,χρώματα πλήσα χώνει

σε όποιον θα τ’ανεριαστεί του τα ξεφανερώνει.

Τη «Γιασεμιά» όποιο παιδί τηνε μοσκομυρίσει

θα δει ουρανοδόξαρο στην παιδική ντου ζήση.

Την κεραζώζα του θα βρει,την αγι-ο-καμάρα

θα βρει και «φως» για να μπορεί να διώξει την αντάρα.

Τση Ευδοκίας «Γιασεμιά κι ομάδι αστεράκια»

πληθώρα λογοτεχνικά βγορίζουνε κανάκια.

Στον ουρανό «η Γιασεμιά» σκαλώνει στ’ «αστεράκια»

και οι γι-αγγέλοι του Θεού παίζουνε κουρταλάκια.

Σκορδαλοκακατσέικη νεδιάζει πάλι μπένα

νομπέτι με τη «Γιασεμιά»,τη νέικη τζη γέννα.

Κορυδαλλοί-ασκορδαλοί στη Σορδαλά γελούνε

με γλυκοκελαηδήματα τη «Γιασεμιά» παινούνε.    

Τη Γιασεμιά και «ίασμο» να τηνε νοματίσεις

να τη βαστάς στα χέρια σου και θα μοσκοβολήσεις.  

Η Γιασεμιά «γιασμέλαιο» Λογοτεχνίας δίδει

και τ’ άρωμά ντου το σκορπά με φως και με σκοτίδι.

Λογοτεχνίας ορισμό ο Γιάκος νοματίζει

 η Ευδοκία τον ορισμό τον περισσομορφίζει.

Δημήτρης Γιάκος ορισμό δίδει στην Ιστορία,

αυτός απού πρωτόγραψε για τη Λογοτεχνία.

Λογοτεχνία παιδική γράφει του Γιάκου η μπένα

κείμενα που «αισθητικά» είναι «δικαιωμένα».

Είναι μεγάλων κείμενα κι είναι ψυχής τα δώρα

και δίδουνε για το παιδί Λογοτεχνίας γνώρα.

«Αισθητκή απόλαυση» κείμενο σα χαρίσει

λογάται λογοτεχνικό και θα καρποθερίσει.

«Αισθητική απόλαυση» μικροί μα και μεγάλοι

Λογοτεχνίας τοτεσάς ανοίγουνε αγκάλη.

Αισθητική απόλαυση τση Ευδοκίας μπένα

δίδει σε μικρομέγαλους κάθε τζη νέα γέννα.

Η Σκορδαλά παιδαγωγό και λογοτέχνη ομάδι

τσ’ έχει στο αργαστήρι τζη και στο δικό τζη φάδι.

Αντάμι τσ’ έχει και τσι δυο, μα παραμπρός στο ζάλο

ο λογοτέχνης πορπατεί κι αυτό ’ναι το ρεγάλο.

Η «Γιασεμιά» τσι θύμησες μεγάλων ξεξυπνά τσι

απού σα λουκουμόσκονη στο νου έχουνε κάτσει.

Θυμούνται τσι παλιές αυλές στ’ αγιασμένα χρόνια

μοσκοβολούσαν γιασεμιά και λεμονιάς λεμόνια.

Η «Γιασεμιά» για τσι μικρούς τσι φίλους που ’χουν νιότη

χαρίζει «όνειρο ζωής» και «ζήσης κατατόπι».

Η Ευδοκία Σκορδαλά, παραμυθού πιτήδεια,

διαλέγει λέξες-όνειρο,παραμυθοπλουμίδια.

Αξίες ακατάλυτες δε τζι πετά στη λήθη,

κατέχει την αξία ντου και γράφει παραμύθι.

Κατέχει την αξία ντου για γνώση, φαντασία,

και γλώσσας καλλιέργεια και νόησης αξία.

Αλήθειες που ’ν’ αιώνιες το παραμύθι λέει,

μέσα στο ζόρε τσ’ εποχής τρόπο θα βρει να πλέει.

Στη νέικη μας εποχή που είναι αγγουρίδα

το παραμύθι γίνεται νέα αποσπερίδα.

Εδά οι αλλαξοκαιριές αξίες κι αν πετούνε

όσο και να τσι χώνουνε θα ξαναγεννηθούνε.

Η «Γιασεμιά» μοσκοβολιάς δεν είναι μόνο πόρος,

με βούργια που ’ναι σόγεμη είναι μαντατοφόρος.

Άμα την πορπατήξομε τση Γιασεμιάς τη στράτα

φωνάζουν, τελαλίζουνε,γροικάτε τα μαντάτα:

Μαντάτα για τα χρώματα,τον ουρανό,τη φύση,

τη φύση απού δίχως τση άθρωπος πώς θα ζήσει;

Δεντρό τ’ αθρώπου τη ζωή περίσσα δα συντράμει

κι εκείνος πριονίζει το φράχτη για να το κάμει.

Αξίες που ’ν’ αιώνιες: φιλία και αγάπη,

συνεργασία,συντρομή και ποίησης κιτάπι.

«Σ’ αυτό τον κόσμο που ’μαστε κανείς δεν είναι μόνος

ο γεις τον άλλο ν’ ακουμπά για να λιγάνει ο πόνος»

«Χαρά σα δίνεις και ζωή στον κάθε διπλανό σου

και η ψυχή σου χαίρεται,είναι το γιατρικό σου».

«Του διπλανού σου τη χαρά ’κούμπισε με τα χέρια

να λάμψουνε τα μάθια σου σαν τ’ ουρανού τ’ αστέρια».

«Τη φύση γνώριζε τηνε με νι και με το σίγμα

το θάμα τζη σα δε θωρείς είναι μεγάλο κρίμα».

«Στον ουρανό “καλή μαθιά” είναι μεγάλο πράμα

λογιάζεις,ντουχιουντίζεις το του ουρανού το θάμα».

«Χαρά που ’ναι ψηλόρανη στη ζήση σου σαν τύχει

μπορούνε μόνο να την πουν τση ποίσης οι στίχοι».

«΄Ασε τσ’ απόξω ομορφιές άθρωπε και στολίσου

με αρετές κι ευγένειες μόρφισε την ψυχή σου»

«Στον πόνο και στο κλάημα κι απελπισίας χάλι

τση αθρωπιάς ορθάνοιχτη να έχεις την αγκάλη»

«Τη νύχτα που δεν έχει φως,φως να μη λες δεν είδα

έχεις το φως που το γεννά η φωτεινή ελπίδα».

Μαντάτα άλλα δε θα πω γιατί ’ναι πλημμυρίδα

κι έχομε …παρουσίαση δεν είν’ αποσπερίδα.

Τα ξόμπλια του παραμυθιού και τα πολλά πλουμίδια

εικονογράφο βρήκανε ψιμυθευτή,πιτήδεια.

Με φαντασία και «κλωστή,κόκκινη και δεμένη»

(η)Κριστίν Μενάρ κι αυτή προυκιά τση «Γιασεμιάς» ξυφαίνει.

Χαράς του το όποιο παιδί θα «Γιασεμοδιαβάσει»

με «Γιασεμοαγαθόκαλα» τση ζήσης θα χορτάσει.

Με «τάρτες αστρολούλουδων» και με «χιονογρανίτες»

θα παραμυθοχαίρεται σ’ ουράνιους πλανήτες.

Τη «Γιασεμιά» χαρείτε τη παιδιά με την καρδιά σας

και θα τα γλυκογλείφετε μετά τα …δάχτυλά σας.