ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

Υπάρχουν άνθρωποι με δάκρυα παγωμένα

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης
«Oταν έχει πολύ κρύο παγώνει το αίμα και δεν κοιμούνται οι ανθρώποι, κοιτάνε να πιουν τίποτα, να βρουν καμιά σταφιδούλα και μαζευόμαστε πολλοί άστεγοι να βάλουμε φωτιά σε κάνα βαρέλι!»
Λόγια ενός ανθρώπου
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι, άνθρωποι που τριγυρνούν ανάμεσά μας ψάχνοντας τον χρόνο… να τον ξεπεράσουν, άνθρωποι που οι δικές μας στιγμές, αντιστοιχούν σε δικούς τους αιώνες! Αιώνες που βαριά-βαριά περπατούν ορθώνοντας ένα τείχος μπροστά στα μάτια τους, μπρος στα πόδια τους και τους ακινητοποιούν εκεί όπου βρίσκονται ζωντανοί-νεκροί-αόρατοι από τα μάτια μιας κοινωνίας, της δικής μας κοινωνίας που ανησυχεί για το μέλλον αυτού του τόπου, για τις συνομιλίες των εταίρων της ΕΕ και του Δ.Ν.Τ.
Μα εκείνοι οι άνθρωποι που όλη μέρα τριγυρνούν τους δρόμους, είναι μακριά απ’ τα δικά μας, “ακινητοποιημένοι” – καταδικασμένοι – και δεν έχει σημασία γιατί και πώς έφτασαν ως τα χαμηλά της ζήσης τούτης ’δω!
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν επιθυμούν να κυνηγήσουν κανένα όνειρο, δεν περιμένουν τίποτα ο χρόνος να τους φέρει κι αδύναμοι είναι -δεν το νιώθουνε- να ακολουθήσουν τους ρυθμούς της σύγχρονης εποχής, τον ρου της.
Αποδυναμωμένοι, ανήμποροι να ανασηκώσουν το κεφάλι να κοιτάξουν τον ήλιο, να ορθώσουν το βλέμμα να εισπράξουν ακόμη μια απάθεια στις τόσες που συναντούν και θα εξακολουθήσουν να συναντούν στην πορεία που διαγράφουν.
Υπάρχουν άνθρωποι, πολλοί άνθρωποι που κουρνιάζουν σε γωνιές καθώς πέφτει το σκοτάδι στην πόλη, χτυπούν ενέσεις ινσουλίνης, παίρνουν τα φάρμακά τους στα βρωμισμένα χέρια τους και τα καταπίνουν δίχως νερό…
Ανθρωποι που κλειούν τα μάτια και κοιμούνται κάτω από σκεπάσματα πολυκαιρισμένα, ξαπλωμένοι πάνω σε χαρτοκούτια, πάνω σε μαρμάρινες πλάκες που ’χουν απορροφήσει την υγρασία του καιρού και τους την προσφέρουν στρώμα που αγκαλιάζει όλες τις αισθήσεις τους κι όχι μόνο! Τούτη η υγρασία διεισδύει στο μυαλό, στο μεδούλι του κρέατος τους και το καταψύχει, το αποσκληραίνει…
Γι’ αυτό, αυτούς τους ανθρώπους -όταν τους συναντήσεις κι αν θες και μπορείς να τους δεις- δεν θα καταφέρεις να διακρίνεις ποτέ κανένα δάκρυ τους, δεν θα τους δεις να κλαίνε…

Χανιώτικα νέα (30.11.2016)