Τον πολύτροπο, πολύβουο και πολύχρωμο κόσμο των σημερινών παιδιών, έτσι όπως στα μαθητικά τους έντυπα εκφράζεται μας καλεί να γνωρίσουμε από κοντά σήμερα (6.15μ.μ.) ο Σύλλογος Νεανικής Δημοσιογραφίας “Τύπος και Ουσία” στο Πνευματικό Κέντρο της πόλης μας, όπου θα απονεμηθούν τα βραβεία στους μαθητές και στα σχολεία των νομών Χανίων και Ρεθύμνης, που διακρίθηκαν στον 3ο Παγκρήτιο Διαγωνισμό Δημοσιογραφικών Δεξιοτήτων. Για μια εκδήλωση ουσιαστικής ευαισθησίας που έχει ήδη καταξιωθεί στις συνειδήσεις μαθητών και δασκάλων και τείνει να γίνει θεσμός σε παγκρήτιο επίπεδο (προχθές στο Ηράκλειο, στην αίθουσα Ανδρόγεω του Δήμου, η φετινή εκδήλωση για τους νομούς Ηρακλείου και Λασιθίου) μιλάμε. Aξιοι κάθε επαίνου όλοι όσοι εμπλέκονται σ’ αυτήν (βεβαίως και οι συνδικαλιστικοί φορείς των εκπαιδευτικών) υπεράξιος, ωστόσο, ο και εμπνευστής της δάσκαλος Γιώργος Δασκαλάκης που δημιούργησε τον περί ου ο λόγος σύλλογο, στη μνήμη του δημοσιογράφου αδελφού του Λευτέρη Δασκαλάκη, που “έφυγε” νωρίς.
“Το εφημεριδάκι μας”, “Τα Μαντάτα του Νηπιαγωγείου”, “Επισκοπήσεις”, “Τα πεντόβολα”, “Χρυσαλίδα”, “Ίριδα”, “Μαθητών Λόγος”, “Student’s Voice”, “Αλλάζω”, “Γραμματοκαμώματα”, “Βορράς και Νότος”, “Ουράνιο τόξο”, “Ταξίδι στον κόσμο της Φαντασίας”… Κάποιοι απ’ τους τίτλους των περιοδικών και των εφημερίδων (Νηπιαγωγείων, Δημοτικών, Γυμνασίων και Λυκείων) που θα βραβευτούν απόψε. Ενδεικτικοί…
«Αν θέλουμε περισσότερα τριαντάφυλλα, θα πρέπει να φυτεύουμε περισσότερες τριανταφυλλιές», έχει γράψει ο G. Eliot. Τον λόγο αυτό σαν γνώμονα χρησιμοποιώντας, λέω παράλληλα ότι αν θέλουμε ως δάσκαλοι, ως γονείς μα και ως κοινωνία, να συναντήσουμε τα παιδικά τριαντάφυλλα στην πλήρη τους άνθηση, στον χώρο του μαθητικού Τύπου θα πρέπει να τα αναζητήσουμε…
Μάθημα Δημοκρατίας απ’ το Γερω-Δάσκαλο
«Ορθιος στο βάθρο της έδρας τους καλεί να κάνουνε ησυχία κι αρχίζει να τραγουδά. Νεκρική σιγή. Εεεε, πόοοοτεεε θα κά, ποοοοτεεε θα κάαααανειειειει ξαστεριάααααα….». Τι ήταν αυτό που έβλεπε κι άκουγε; Νόμιζε πως ονειρεύεται. Ενας άλλος δάσκαλος βρισκόταν απέναντί του. Ο μικρός το δέμας δάσκαλος του, μπροστά στα έκπληκτα παιδικά του μάτια, είχε μεταμορφωθεί σε γίγαντα σαν τον καζαντζακικό δάσκαλο στον “Καπετάν Μιχάλη”. Οι τρίχες της κεφαλής του στέκονταν ολόρθες, το ίδιο κι οι τρίχες των χεριών του είχαν ισιώσει. Η φωνή του βροντερή, πρωτεϊκή, χτυπούσε κατευθείαν στο κέντρο του εγκεφάλου του. Αληθινή μυσταγωγία». Απόσπασμα απ’ το διήγημα του δασκάλου – ιστορικού ερευνητή Γιώργου Πιτσιτάκη “Μάθημα Δημοκρατίας”, που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα μας στις 21 Απριλίου τ.ε., ενώ κυκλοφορεί και σε περιορισμένο αριθμό φωτοαντιγράφων με χαρακτικά της Βάσως Κατράκη και σκίτσα, απ’ το βιβλίο λεύκωμα του Χρήστου Πετράκη “Οι άθλοι του Πονηρίδη”.
Στον δάσκαλο του, στον γνωστό σε όλους τους Χανιώτες “Γερω-Δάσκαλο”, όπως τον αποκαλούσα κι εγώ “Στα πεταχτά”, Βασίλη Ιγγλεζάκη, αφιερώνει το διήγημά του ο τότε, τα δύσκολα χρόνια της Δικτατορίας, και πάντα, μαθητής του. Γι’ αυτόν τον “Ωραίο ως Έλληνα”, παντοτινό έφηβο που κλείνει σε τρία χρόνια έναν αιώνα ζωής, η αναφορά, η θύμηση, η συγκίνηση. Πολλοί, πάμπολλοι, πολλά, πάμπολλα, του οφείλουμε. Οχι μόνο για τα “μαθήματα δημοκρατίας”, όπως αυτό που λίγες μέρες μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967, παρέδωσε στους τότε μαθητές του. Και οι λίθοι κεκράξονται…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου