“Να χαρώ δασκάλες, όπως την Παυλίνα τη Ρούλα, την Τόνια και δασκάλους όπως τον Νίκο! Να χαρώ μαθητές, όπως τα Τριτάκια του 5ου! Να χαρώ τη Δασκαλοσύνη της Καζαντζάκειας Μαθητείας και τη Μαθητεία της Καζαντζάκειας Δασκαλοσύνης”. Τα που έγραψα, μεταξύ των άλλων, στο Διαδίκτυο (Βιβλίο των Προσώπων – φέισμπουκ) τις προάλλες μετά τη θεατρική παράσταση με τίτλο “Αναζητώντας τον Νίκο Καζαντζάκη”, που ανέβασαν τα παιδιά της Γ’ τάξης του 5ου Δημ. Σχ. Χανίων, με τις δασκάλες τους, την Παυλίνα Δούμου και τη Ρούλα Μουστάκα και τη βοήθεια της δασκάλας Γυμναστικής και του δασκάλου Μουσικής του Σχολείου, Τόνιας Καπετανάκη και Νίκου Περράκη, στο θέατρο “ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΛΗΣΙΔΗΣ” της πόλης μας την Πέμπτη 25 Μαΐου.
”Ένας ουρανός γεμάτος αστέρια… Αυτό ήταν για μένα η σημερινή παράσταση του σχολείου μας “Αναζητώντας τον Καζαντζάκη”. Το κάθε αστεράκι είχε τη δική του θέση σ’ αυτόν τον υπέρλαμπρο ουρανό. Έδωσαν σε όλους μας λίγη από τη λάμψη τους χορεύοντας, τραγουδώντας και παίζοντας δρώμενα με τόση χαρά, τόση ζωντάνια, τόσο σεβασμό και ωριμότητα που μας άφησαν άφωνους”! Τα που έγραψε, επίσης μεταξύ των άλλων, στο ίδιο μέσο κοινωνικής δικτύωσης η Τόνια. Για να συνεχίσει σε πρώτο πληθυντικό πρόσωπο: “Συγκίνηση, χαρά, τρυφερότητα, ήταν τα συναισθήματα που βιώσαμε”. Χρειάζεται να προσθέσω ότι εκφράζει όλους και όλες, τους πολλούς “τυχερούς” και τις πολλές “τυχερές”, που παρακολουθήσαμε την παράσταση;
Να γευτούμε λίγη από τη χαρά της πολύμηνης περιπλάνησής τους, στον κόσμο του Μεγάλου Κρητικού Συγγραφέα, με αφορμή τα 60 χρόνια απ’ το φευγιό του στην Πάνω Κρήτη, η πρόσκληση απ’ τα… Καζαντζάκια και τις… Καζαντζάκαινες. Στον βίο και στην πολιτεία του, στα έργα και στις ημέρες του, μέσα από τα βιβλία του “Τα παλάτια της Κνωσού”, “Καπετάν Μιχάλης”, “Αναφορά στον Γκρέκο” και “Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά”, κυρίως. Να ταξιδέψουμε μαζί τους. Σαν ανιχνευτές των βημάτων, ενός Μεγάλου Ταξιδευτή. Και σαν ταξιδευτές στα λιμάνια ενός Μεγάλου Ανιχνευτή. “Επειδή τα μεγάλα ταξίδια μας τα κάνουμε με την ψυχή μας”, όπως είχαν γράψει στην πρόσκλησή τους, μια πρόσκληση συλλεκτική, έργο τέχνης.
“Φτάσε, όπου δεν μπορείς! Πολέμα” Μια απ’ τις “προσταγές” του Νίκου Καζαντζάκη. “Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα. Ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα”. Μια άλλη. “Ν’ αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ μονάχος μου θα σώσω τη γης. Αν δεν σωθεί εγώ θα φταίω”. Μια παράλλη… Σε δεύτερο ενικό πάντα οι καζαντζάκειες εντολές, προσταγές, όπως θέλετε πείτε τ’ αποφθέγματά του, πολλά απ’ τα οποία “χρησιμοποίησαν” τα παιδιά σαν “οδοδείκτες” στην παρουσίασή τους. “Αναζητώντας τον Καζαντζάκη”. “Πολέμα…”, “Μπες στον Παράδεισο…” “Ν’ αγαπάς την ευθύνη…” Μένω ξεχωριστά στην τελευταία. Τι μάθημα κι αυτό, να μιλάς “έμπρακτα” περί ευθύνης και να λειτουργείς υπεύθυνα σε μια εποχή ανευθυνότητας!
Να “παιχτεί και για το ευρύτερο κοινό, στον ίδιο ή σ’ ένα άλλο χώρο, η περί ης ο λόγος υπέροχη παράσταση των “Καζαντζακιών” του 5ου, η πρότασή μου. Και για να γίνει ευρύτερα γνωστή. Αν όχι τώρα, τον Σεπτέμβρη, με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς. Ούτως ή άλλως, πάντως, εγώ ένας παλιός δάσκαλος που επιμένει να δηλώνει πάντα μαθητής, καλά μου Τριτάκια και καλοί μου συνάδελφοι του Πέμπτου, ενός απ’ τα σχολειά της καρδιάς μου, σας ευχαριστώ, σας ευχαριστώ, σας ευχαριστώ… Τριάντα τρεις χιλιάδες τριακόσιες τριάντα τρεις φορές, όσοι είναι οι στίχοι της Οδύσσειας του Νίκου Καζαντζάκη, σας ευχαριστώ και σας συγχαίρω! Πάντα ψηλά ο πήχης! “Ένας δρόμος οδηγεί στον Θεό, ο ανήφορος!”
Χανιώτικα νέα (02.06.2017)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου