ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

ΕΝ ΤΗ ΚΟΙΜΗΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ ΟΥ ΚΑΤΕΛΙΠΕΣ, ΘΕΟΤΟΚΕ....

Καλοί μου φίλoι, Καλή Παναγία!
Στην κεντρική θέση του σημερινού Παιδότοπου η εικόνα της Κοίμησης της Παναγίας, έργο του Φώτη Κόντογλου και το σχετικό απολυτίκιο.
Γύρω – γύρω τρία από τα ποιήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη στην Παναγία, (“Στην Παναγία την Κεχριά”, “Στην Παναγία την Σαλονικιά” και “Στην Παναγία την Κουνίστρα”) διανθισμένα με εικόνες της, έργα κι αυτά του Φώτη Κόντογλου.
Η μεγάλη γιορτή της Παναγίας σε τρεις μέρες, 15 Αυγούστου!
Τι να προσθέσω εγώ σ’ αυτά που “ιστόρησαν” ο κυρ – Αλέξανδρος και ο κυρ – Φώτης!
Βοήθειά μας η Χάρη της!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους! Καλή Παναγιά!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης,
δάσκαλος

Ἐν τὴ Γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τὴ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε. Μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, καὶ ταὶς πρεσβείαις ταὶς σαὶς λυτρουμένη, ἐκ θανάτου τᾶς ψυχᾶς ἠμῶν.







Στην Παναγία την Κεχριά


Γλυκειὰ Παρθέν᾿, ἀξίωσέ με
νἄρθω καὶ πάλι στὸ ναό σου,
ὅπου φυσᾷ γλυκὰ ἡ αὔρα
στὰ πλατάνια τὰ θεόρατα
κάτω στὸ ρέμμα, ποὺ ἡ πηγὴ κελαρύζει
κι ἐπάνω θροΐζει ἡ αὔρα μαλακά.
Ὅλος ὁ ἥλιος λάμπει στὸ θόλο
τοῦ ὡραίου ναοῦ σου μὲ τὰ πιατάκια τὰ ποικιλμένα
κι εὐωδιάζ᾿ ἡ μύρτος κι ἡ δάφνη
ὁλόγυρα, κι ἡ βρύση κελαδεῖ
στὴν αὐλή, ποὺ ἀνθεῖ ὁ λιβανωτὸς κι [ἡ μύρτος].
Στὰ νεαήμερα τ᾿ ἀγαπημένα
τῆς δοξασμένης μεταστάσεώς σου
ἤθελα νἆμαι νὰ ψάλω τὸ «Πεποικιλμένη…»
στὸ πανηγύρι τὸ σεμνό.
Νὰ βλέπω νὰ θαμάζω τὴ μορφή σου
μὲ τὰ ματάκια τὰ κλειστά,
μὲ τὰ χεράκια σταυρωμένα,
κι ὁ Υἱός σου νὰ κρατεῖ τὴν ἄμωμη ψυχή σου,
ὡς τρυγόνα στὰ χεράκια.·
Κι Ἀπόστολοι ἐκ περάτων
στὰ σύννεφα ἐπάνω πετώντας,
κι Ἄγγελοι μὲ σταυρωμένα χέρια
βλέπουν τὸ θάμμα τὸ φριχτό!
Ψηλὰ ἀπάνω ἀπ᾿ τὸ δῶμα, ἀπὸ δυὸ παραθυράκια,
μὲ τὶς κουκοῦλες δυὸ καλογεράκια
προβάλλουν καὶ τείνουν ἀπὸ ἕναν τόμον ἀνοιχτό!
Κι ὁ ἕνας γράφει «Θνητὴ γυναῖκα τοῦ Θεοῦ μητέρα»
κι ὁ ἄλλος· «τ᾿ οὐρανοῦ εἶσαι πλατυτέρα,
ὡς ἔμψυχος ναὸς καὶ θρόνος τοῦ Θεοῦ…».
Γλυκειὰ Παρθέν᾿ ἀξίωσέ με
νἄρθω καὶ πάλι στὸ ναό σου,
ὅπου φυσᾷ γλυκὰ ἡ αὔρα
στὸ ρέμμα στὰ πλατάνια μυστικά!










Στὴν Παναγία τὴν Κουνίστρα

Εἰς ὅλην τὴν Χριστιανοσύνη
Μιὰ εἶναι μόνη Παναγία ἁγνή,
Κόρη παιδίσκη, Ἆσμα τῶν Ἀσμάτων,
χωρὶς Χριστόν, θεῖο παιδί, στὰ χέρια,
καὶ τρεφομένη μὲ ἀγγέλων ἄρτον!..
.
Ἐσὺ ‘σαι ἡ μόνη Παναγία Κουνίστρα,
Ποὺ ἐφανερώθης στῆς Σκιάθου τὸ νησί,
εἰς δένδρον πεύκου ἐπάνω καθημένη,
κ’ αἰωρουμένη εἰς τερπνὴν αἰώραν,
ὅπως αἱ κορασίδες συνηθίζουν…
.
Ἐφανερώθης, κι ὅλος ὁ λαὸς
μετὰ θυμιαμάτων καὶ λαμπάδων
ἐν θείᾳ λιτανείᾳ σὲ παρέπεμψε –
κ’ ἐσήκωσεν ὡραῖον λευκὸν ναόν,
ποὺ μὲ πιατάκια ἑλληνικά σοῦ στόλισε!..
.
Κι ὅλος ὁ ἥλιος ἔλαμπεν εἰς τὸν ναόν σου,
καὶ φῶς τὸν πλημμυροῦσε μαργαρῶδες,
ὅλα τ’ ἀστέρια ἐφεγγοβολοῦσαν,
καὶ ἡ Σελήνη ἐχάιδευε γλυκὰ
τὰ ἁπλά τῆς ἐκκλησίας σου καντιλάκια !..
.
Κ’ εἶδες, ἡ Κόρη, τοῦ λαοῦ τὴν πίστιν,
εἶδες καὶ τὴν πτωχείαν κ’ εὐσπλαχνίσθης,
ὅπως τὸ πάλαι εἶχε σπλαχνισθῆ ὁ Υἱός σου
τοὺς προγόνους τοῦ ἴδιου του λαοῦ,
ὡς πρόβατα μὴ ἔχοντα ποιμένα…
Κι ἄρχισες νὰ γιατρεύῃς τοὺς ἀρρώστους
καὶ νὰ γιατρεύῃς τοὺς δαιμονισμένους –
(ποὺ ἤρχετο ὥρα κ’ εἰς τοὺς τοίχους ἐχτυπῶντο
μὲ φοβερὸν συγκλονισμὸν)
κι ἄρχισες, θεία, νὰ θαυματουργῆς!..
.
Κ’ ἡ χάρη σου ξαπλώθηκε ὡς τὰ πέρατα
τοῦ εἰρηνικοῦ νησιοῦ τῆς Σκιάθου,
ὦ Παναγία μου, κόρη πάναγνη, καλή.
Κι ἴσως να φτάσει κι ως ἐμένα και νἁπλώσει
γαλήνη στην ψυχή μου την ἁμαρτωλή.






Στην Παναγία τη Σαλονικιά


Στο κέντρον της επάνω πόλεως
με το καμπαναριό της, που είν’ ένα στολίδι
του λιμένος και της προσόψεως,
στέκει ο ναός της Παναγίας.
.
Ωραίος ο ναός, το τέμπλο ωραίο,
ωραία τα λαμπρά τα εικονίσματα,
ωραίες κι οι νορίτισσες που εκκλησιάζονται,
όλα ωραία.
.
Στολισμένο το τέμπλο με χρυσές ποδιές,
στολισμένος ο χορός και τα στασίδια
με μυρτιές και δάφνες,
στολισμένες κι οι κόρες που πηγαίνουν
να εκκλησιασθούν στην Παναγία.
.
Αριστερά στο τέμπλο στέκεται
η εικόνα σου η μεγάλη θεόρατη
όλη ασημένια όλη, Παναγία μου,
με τ’ ασημοκάντηλά της.
.
Απάνω στην εικόν’ αφιερώματα
κρέμονται, καραβάκια, γολετίτσες,
καΐκια, βάρκες, μπάρκα τριοκάταρτα,
όλ’ αφιερώματα των πλοιάρχων.
.
Κι οι καπεταναίοι οι παλαιοί
καθένας έχει στο ναό βαλμένο
από ένα λίθο· και καθένας έχει
ένα στασίδι γύρω γύρω στο δεσποτικό
και γύρω γύρω στο παγκάρι όλοι τους.
.
Τάζουν στην Παναγία και τους δίνει
καλά ταξίδια, γαληνιάζ’ η θάλασσα
όταν στο πέλαγο την επικαλεσθούν.
.
Άμποτε να ’σαι βοηθός, Παρθένα μου,
κι εις τους χειμαζομένους εις του βίου
τα βάσανα και τας ανάγκας, άμποτε
να είσαι βοηθός και σωτηρία.