ΠΟΙΗΣΗ

Πατρίδα του ποιητή

Πατρίδες του ποιητή:

το τραγούδι ενός σπουργίτη

που χορταίνει μ’ άλλους εφτά

σε μια ρώγα από σταφύλι˙

μια μικρή δέσμη φωτός

που μπαίνει από μια ιδέα φεγγίτη

σε μια σκοτεινή φυλακή˙

η ευωδία του μόνου τριαντάφυλλου

που βρήκε, όταν ήρθε ο χειμώνας

στον ρημαγμένο κήπο μιας γιαγιάς˙

το άγγιγμα του χεριού μιας μητέρας,

που θέλει να πάρει τον πυρετό

απ’ το μέτωπο του παιδιού της˙

η γεύση του κοκκινάπιδου στον ουρανίσκο,

που παραμένει για να του θυμίζει

την παιδική του ηλικία.

Πατρίδες του ποιητή οι αισθήσεις του,

πατρίδα του ποιητή η καρδιά του.



ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ (Από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή "Ωσεί άρτος" -Όπως το ψωμί )