| Ελαιογραφία του Ιταλού ζωγράφου Γκαττέρι |
«Υπακούω σ’ εντολή που έρχεται από πάνω γράφοντας αυτές τις γραμμές. Σ’ εντολές που τις στέλνει η αγωνία. Απ’ την Ελλάδα μου κάνουνε δεύτερη έκκληση. Πήρα ένα γράμμα απ’ το στρατόπεδο των επαναστατών χρονολογημένο απ’ τον Ομαλό της επαρχίας Κυδωνίας, βαμμένο με το αίμα των μαρτύρων, καταμεσίς στα ερείπια γραμμένο, ανάμεσα στους νεκρούς, ανάμεσα στην τιμή και στη λευτεριά. Φέρνει μέσα του την πύρη της ηρωικής προσταγής. Εχει αυτή την επιγραφή: Ο Κρητικός λαός στο Βίκτωρα Ουγκώ. Αυτό το γράμμα μου λέει: ξακολούθα ό,τι αρχίνησες. Ξακολουθάω και αφού το θέλει η Κρήτη που ξεψυχάει, ξαναπαίρνω τον λόγο» […]
«Γιατί επαναστάτησε η Κρήτη; Γιατί ο Θεός την έφτιασε ομορφότερη απ’ όλες τις χώρες του κόσμου, κι οι Τούρκοι πιο δύστυχη απ’ όλες. Γιατί έχει καρπούς και γεννήματα και δεν έχει εμπόριο. Εχει πολιτείες χωρίς δρόμους, χωριά δίχως στράτες, λιμάνια χωρίς ταρσανάδες, ποτάμια δίχως γεφύρια, παιδιά δίχως σκολειά, έχει δικαιώματα χωρίς νόμους, έχει ήλιο και δε φωτίζεται, μέσα στης τουρκιάς το πηχτό σκοτάδι. Επαναστάτησε γιατί η Κρήτη είναι Ελλάδα κι όχι Τουρκιά, γιατί στην Ελλάδα ο ξένος είναι μισητός, γιατί ο τύρρανος αν είναι της ίδιας ράτσας είναι βδελυρός, αλλιώς είναι φριχτός. Γιατί είναι αδύνατο να σταθεί στην πατρίδα του Ετεάρχου και του Μίνωα ένας αφέντης βαρβαρόφωνος. Γιατί και συ Γαλλία θα επαναστατούσες». […]
«Μυρμήγκια οι Τούρκοι νικητές πλημμυράνε το μοναστήρι… Δεν απομένει παρά ένα δώμα φ
ραγμένο, όπου βρίσκεται η μπαρουταποθήκη και σ’ αυτό το δώμα σ’ αυτήν την παλαίστρα, κοντά στην άγια τράπεζα τριγυρισμένος απ’ τα γυναικόπαιδα, ένας παπάς, ο ηγούμενος Γαβριήλ προσεύχεται. Εξω πέφτουνε στη μάχη οι πατεράδες κι οι άντρες. Μα και να μη σκοτωθούνε και να ζήσουνε, θα ‘ταν η πιο τρανή κακοτυχία για τις γυναίκες και τα παιδιά που θα συρθούνε σε δύο χαρέμια. Την πόρτα την πελεκάνε οι Τούρκοι με τσεκούρια. Τώρα θα τηνε σκίσουνε και θα πέσει. Ο γέροντας παίρνει απ’ την Αγία Τράπεζα ένα κερί που καίει, απλώνει τη ματιά του πάνω στις γυναίκες αυτές και σ’ αυτά τα παιδιά, γέρνει τη φλόγα του κεριού πάνω στο μπαρούτι και τους σώζει. Μια τρομερή επέμβαση η έκρηξη, στηλώνει τους νικημένους, η αγωνία γίνεται θρίαμβος, κι αυτό το ηρωικό ταπεινό μοναστήρι που πολέμησε σαν κάστρο πεθαίνει σαν ηφαίστειο»[…].«Μα τ’ αστροπελέκι δεν είναι βουβό. Τ’ αστροπελέκι έρχεται από ψηλά και στη γλώσσα της πολιτικής, τ’ αστροπελέκι το λένε επανάσταση» Βίκτωρ Ουγκώ.
Η 151η επέτειος απ’ το ολοκαύτωμα του Αρκαδιού, αύριο 8 Νοεμβρίου και στην επιστολή που έστειλε ο και πραγματικός φιλέλληνας μεγάλος Γάλλος συγγραφέας Βίκτωρ Ουγκώ στον νου μου. Απ’ αυτήν την με ημερομηνία: 17 του Φλεβάρη 1867 επιστολή (πηγή: Ευμορφία Βαγιάκη – Μπουντουράκη: “Ο Βαφές Χανίων μετερίζι της λευτεριάς”) τα παραπάνω αποσπάσματα-στάσεις. Μπροστά στο Μοναστήρι που “πολέμησε σαν κάστρο” και “πέθανε σαν ηφαίστειο” στώμεν καλώς! Ως Ελληνες…
Η αλληλογραφία μας
Χρήστο Τσαντή, συγγραφέα – υπεύθυνο εκδόσεων “Ραδάμανθυς” Χανιά: Διάβασα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τα “Καθρεφτίσματα” σας – το νέο βιβλίο σας που κυκλοφόρησε ο “Ραδάμανθυς” (ποιος άλλος!) και που έχει ως υπότιτλο “Από την Γερμανία και την Ε.Σ.Σ.Δ. του Μεσοπολέμου στην Ευρώπη του 21ου αιώνα”. Οντως το μέλλον μοιάζει να κοιτά πίσω μέσα από ένα αντεστραμμένο καθρέφτη. Οντως πρόκειται για ένα σύντομο οδοιπορικό στο παρελθόν και μια άλλη προσέγγιση των γεγονότων. Το ταξίδι κι αυτό με “ξεναγούς” τον Σαίξπηρ, τον Νίκο Καζαντζάκη Μενέλαο Λουντέμη, την Διδώ Σωτηρίου αλλά και με τόσους άλλους “καλούς” και “κακούς”! Να μην ζήσει ποτέ η ανθρωπότητα τη φρίκη και την καταστροφή που βίωσε στην περίοδο της επώασης του αυγού του φιδιού αλλά και τον “καθρέφτη” μου γράφετε στην λίαν αγαπητική αφιέρωσή σας, για την οποία επίσης σας ευχαριστώ. Η ευχή σας, ευχή όλων μας!…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου