ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

ΓΕΝ. ΛΥΚΕΙΟ ΣΟΥΔΑΣ

ΟΤΑΝ ΠΝΕΕΙ Ο ΕΦΗΒΟΣ ΑΝΕΜΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Όταν πνέει ο έφηβος άνεμος της δημιουργίας… Oταν οι έφηβοι ζωγραφίζουν γράφοντας ποιήματα… Oταν οι έφηβοι γράφουν ποιήματα ζωγραφίζοντας… Για τα παιδιά της Β’ τάξης του Λυκείου Σούδας που έγραψαν ποιήματα και τα διάβασαν στην εκδήλωση που έγινε στο Σχολείο τους, κατά την επίσκεψή μου σ’ αυτό, ύστερα από πρόσκληση της διευθύντριάς του Μαρίας Μαράκη, στις 21 Μαρτίου, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, ο λόγος… Μα και για τα παιδιά των άλλων τάξεων του ίδιου Σχολείου που με εμψυχώτρια την καθηγήτρια τους των Εικαστικών Δήμητρα Διαμαντή ζωγράφισαν για να διανθιστεί (κρίμα που δεν χώρεσαν όλων τα έργα) ο σημερινός Παιδότοπος… «Κι αν με εντυπωσίασαν με το επίπεδο και την ευγένειά τους», έγραψα, προλογίζοντας τον προηγούμενο Παιδότοπο, που φιλοξένησε τις εντυπώσεις παιδιών της Α’ τάξης του Σχολείου, για την επίσκεψή μου. Κι αν εντυπωσιάστηκα και από τις ζωγραφικές και γενικότερα τις καλλιτεχνικές δημιουργίες των παιδιών απ’ όλες τις τάξεις συμπληρώνω σήμερα, έχοντας υπόψη το σύνολο υλικό, που έφτασε στα χέρια μου.
Πάντα στον δρόμο της αξιοσύνης και της δημιουργίας, φιλαράκια μου!

Σας χαιρετώ με αγάπη όλου!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος

Κάπου αλλού
Άνοιξε το φως
Όχι αυτό,
Του φεγγαριού

Εκείνο που θα σε πάρει μακριά
Σε άλλη γη
Σε άλλη πραγματικότητα
Εκεί που υπάρχει ελπίδα
Εκεί που υπάρχει ζωή

Κι αν δεν υπάρχει
Μην ανησυχείς,
Θα βρεθεί
Πάντα βρίσκεται
Αρκεί να πιστεύεις
Άννα – Μαρία Ρετσινά]

Καληνύχτα
Πήγαινε για ύπνο
Πες ότι θα φτιάξουν όλα
Κάνε και τον σταυρό σου, καλός Χριστιανός
Ο θεός θα σε βοηθήσει
Όλα θα φτιάξουν αύριο
Θα έχεις τη δουλειά που επιθυμείς στο μέλλον
Κοιμήσου!
Σκύψε το κεφάλι!
Μη μιλήσεις!
Από αύριο θα φτιάξουν όλα
Δεν αντέχεις;
Κάνε κάτι
Από αύριο, σήμερα κοιμήσου!
Αύριο όλα θα φτιάξουν
Από αύριο, που έλεγες και εχθές
Μα γιατί δεν κάνεις τίποτα;
Μην κοιμάσαι!
Πάλεψε!
Μη σκύβεις το κεφάλι!
Από σήμερα
Καληνύχτα
Αφροδίτη Ζουμπούλη

Μη φοβάσαι
Γεμάτοι όνειρα, γεμάτοι ελπίδες.
Στον αγώνα προχωράμε χέρι – χέρι.
Χωρίς όπλα, χωρίς ασπίδες,
το μέλλον μας κανείς δεν ξέρει.

Η σημαία κυματίζει εκεί ψηλά
γαλανόλευκη μέσα στο γκρίζο,
κάνει αντίθεση με την πραγματικότητα
και με τα όνειρα που χτίζω.

Ουρλιαχτά, φωνές
και εγώ προσηλώνομαι στο αηδόνι που κελαηδάει.
Γιατί είναι ελεύθερο, στον ουρανό πετάει.
Δεν θα του μοιάσω και η αλήθεια με πονάει.

Χωρίς σπίτι, χωρίς καταφύγιο.
Η ζωή μας ένα ολόκληρο μαρτύριο.
Στο βάθος του τούνελ δεν υπάρχει το φως.
Τι απέγινε ο δικός μας σκοπός;

«Σήκω πάνω» μου φωνάζουν «μη φοβάσαι!»
Ανοίγω τα μάτια το φως του ήλιου με τυφλώνει.
«Έχουμε μια Ελλάδα να σώσουμε, θυμάσαι;»
Είναι η αγάπη για τη χώρα που μας ενώνει.

Τρέχω, στην μάχη μπαίνω με φόρα.
Εχει φύγει εδώ και ώρα η μπόρα.
Τριγύρω εμπόδια αλλά προχωράμε ευθεία.
Το καλύτερο συναίσθημα η ελευθερία.
Μαριέττα Φωτεινού

Ονειρικά ταξίδια

Ήμουν εκεί, ήσουν κι εσύ
Εκείνην τη νύχτα τη μαγευτική
Έκανα ευχές πολλές
Για πόλεις μικρές
Πέρα για πέρα αληθινές,
Φανταστικές.
Δεν είχες όμως πίστη
Κι εγώ πίστευα πολύ,
Όταν ο χρόνος πήρε
Από το μυαλό μας τη ζωή.

Μικρή, μικρή ονειροπόλα,
Με την μεγάλη σου ψυχή!
Πού πας; Πες μου, πού είσαι;
Πρέπει να’ρθώ κι εγώ μαζί.

Ηλιάνα Σαντορινάκη

Ελπίδα

Αγνωστοι τριγύρω περπατούν
Αραγε τι να αναζητούν;
Μάτια άδεια
Στα σκοτάδια
Που να πάνε δεν κοιτούν

Νομίζουνε πως κάπου θα τους βγάλει
Μα εύχονται να ήταν κάποιοι άλλοι
Πιο δυνατοί
Πιο σίγουροι
Ν’ αλλάζανε κανάλι

Πόσο διαφορετικοί
Μα πόσο ίδιοι κατά βάθος
Ενα πράγμα τους ενώνει
Εχουν κάνει το ίδιο λάθος
Και έχουν μείνει τώρα μόνοι

Αφού υπάρχουν τόσοι μόνοι
Γιατί να υπάρχουν τόσοι μόνοι;
Να μην έχουν μια αγκαλιά να ζεσταθούν

Αφού όλοι ψάχνουν κάτι
Να μη στάξει αυτό το δάκρυ
Που κρατάνε πιο σφιχτά μην πληγωθούν
Κι εγώ μόνη περπατάω
Και δεν ξέρω πού να πάω
Μες το κρύο
Ψάχνω γύρω
Για να μάθω να μάθω ν’ αγαπάω

Κι αν μάθουμε όλοι ν’ αγαπάμε
Τη μοναξιά μας θα νικάμε
Από γύρω
Σα βραβείο
Θα ‘ρθει η αγάπη που ζητάμε
Κωνσταντίνα Μπουρίτη

Το δείπνο
του Σήμερα

Εβαλε το προσωπείο της χαράς
Πρόσθεσε το χαμόγελο
Υστερα τον ενθουσιασμό
Και βγήκε να δειπνήσει
Με τους υπόλοιπους καλοραμμένους καλεσμένους

Αυτοί εκεί πιστοί στο ρόλο
Επιφυλακτικοί
Αλλά όταν άρχισε ο χορός
Μάσκες έπεσαν στο χώρο αυτό

Μάσκες καλές
Μάσκες κακές
Και μάσκες που έπρεπε να μείνουν για πάντα
Για πάντα φορεμένες
Αννα – Μαρία Ρετσινά

Χανιώτικα νέα (21.04.2018)