ΟΠΩΣ ΤΟ ΨΩΜΙ

ΣΤΟΝ ΒΑΓΓΕΛΗ  Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ «ΟΠΩΣ ΤΟ ΨΩΜΙ»

 

 Γράφει η Ευαγγελία Νικολακάκη – Μανιουδάκη

Τη νύχτα είδα όνειρο πως ξαναπήγα στο Σχολειὀ .

Ήμουν μικρός στην πρώτη τάξη.

Εγύριζα στο σπίτι μας κι ήμουνα πεινασμένος,

Από μακριά ήρθε η ευωδιά που στέλνει το ψωμί,

Όπως το ψήνει ο φούρνος μας ο καλοπυρωμένος.

Με καλωσόρισε η μάνα μου κι άρχισε να μου λέει:

«Επέρασε, Βαγγέλη μου, μια μαυροφορεμένη.

Μου φάνηκε αδύνατη, μπορεί και πεινασμένη.

Έτρεξα και της άνοιξα του φούρνου μσς την πόρτα,

να ναι‘ευλογημένη.

Κι όταν, παιδί μου, έφταξε η μαυροφορεμένη,

για τα παιδιά της μου ‘λεγε κι ήτανε βουρκωμένη.

Την πρόφτασα κι είπα της να το ξέρει,

πως στο ψωμί της σκάφης μας, του φούρνου μας,

τα ορφανά θα ἐχουν μερτικό κι όταν δεν περισσεύει.

Εγύρισα, Βαγγέλη μου, στον φούρνο μας,

οκτώ ψωμιά είχα εγὠ πλασμένα,

και τα ψωμιά στον φούρνο ήταν εννιά και μοσκομυρισμένα.

Όταν στην τσέπη σου βάλεις ψωμί,

το έλεγαν πάντα οι παλαιοί,

και περπατείς και δεν πατείς,

σε δρόμους λασπωμένους,

και περπατείς και δε μισείς

ξένων χεριών τους κόπους,

και περπατείς και δε σκεφτείς

το άδικο του κόσμου,

για φυλαχτό  θα έχεις το ψωμί

στα βἠματα του δρόμου.