ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ

ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ

ΜΝΗΜΗ ΧΡΥΣΑΣ ΜΗΝΟΥΔΑΚΗ*

Επιστροφή και σήμερα σε μια φωτογραφία που είχα συναντήσει, λίγες μέρες πριν φύγει για το άλλο ημισφαίριο της ζωής η Χρύσα, στη σελίδα του αδελφού της του Μιχάλη, στο Δικτυοβιβλίο. Ένα χρόνο πριν από το φευγιό της στο άλλο ημισφαίριο της ζωής. Σαν σήμερα, 25 Αυγούστου. Στη μνήμη της χρυσής ψυχούλας της…

Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις... Ο Μιχάλης και η Χρύσα τσουγκρίζουν τα ποτήρια τους. Εις μνήμην και εις υγείαν. Ο Θεός να συγχωρέσει εκείνους που έφυγαν... Ο θεός να έχει καλά αυτούς που έχουν μείνει... Ωσεί παρόντες όλοι τους σ' αυτόν τον δείπνο των δύο αδελφιών. Οι προαπελθόντες: o πατέρας, η μητέρα, ο Αντώνης,  ο μεγάλος αδελφός που έφυγε απ'το πολύ του φιλότιμο, ο πρώτος εξάδελφος ο Θοδωρής που έφυγε από την αποκοτιά του, επίσης νωρίς στις Άλπεις, οι αποδέλοιποι. Οι περιλειπόμενοι: ο γιος της, ο ωραἰος Φίλιππος, η θεία Βαγγελιώ ίδια Παναγιά, ντυμένη στα μαύρα, ο θείος Λεωνίδας με μαύρο πουκάμισο, φίλοι, πολλοί φίλοι και συγγενείς, πολλοί συγγενείς.

Έβαλε ο Θεός σημάδι την πανώρια κορασιά... Αναπάντητα τα γιατί(;) ... Ατέλειωτα τα χρόνια, στο αναπηρικό καροτσάκι, με σκλήρηνση κατά πλάκας,  η Χρύσα... Ατέλειωτα τα χρόνια στα μαρμαρένια αλώνια να διδάσκει αξιοπρέπεια... "Είμαι ζωντανή,νιώθω καλά, αύριο θα είμαι καλύτερα... Όλα υπό έλεγχο, όλα παλεύονται..."   Κι όμως ο Θἀνατος   παραμὀνευε, προαποφασισμένος να σβήσει το καντήλι της στα 51 της χρόνια… Ανόητος στην άγνοιά του, αγνοώντας τη δύναμη του κεριού.

Κερί στη μνήμη της τα λόγια μου, τα λόγια για τα χρόνια τα κερδισμένα. Ένα κερί στο παγκάρι που περιμένει προσκυνητή η απόσταση από τον θάνατο στην αθανασία. Και για τη Χρύσα. Ένα κερί στο μανουάλι και η Χρύσα επιστρέφει. Ωραία ως υπήρξε, στο πιο φωτεινό δωμάτιο της μνήμης. Σαν πρωινό Αυγούστου στην εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα της Αμπεριάς, στον ενοριακό της ναό. Σαν πανσέληνος… 

*Ομιλία στο ετήσιο μνημόσυνό της. (Ενορικό Κέντρο ΑγίουΠαντελεήμονα Αμπεριάς, Σάββατο, 25 Αυγούστου 2018)