ΠΟΙΗΣΗ

ΤΟ ΓΥΜΝΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 

Σπουδάζοντας

τη γεωγραφία του κορμιού της,

έτσι όπως έκανε ηλιοθεραπεία,

φαντάστηκε το καλοκαίρι γυμνό,

μπροστά στα μάτια του:

Στους κόκκους της ξανθιάς άμμου,

που είχαν κατασκηνώσει

στις όρθιες πατούσες της.

Στην εστία της φωτιάς

που σιγόκαιγε

στα μισάνοιχτα σκέλη της.

Στο τρέμουλο της σταγόνας

που άχνιζε

στο αυλάκι του στήθους της.

Το τσουλούφι της αθωότητας,

που ανέμιζε στο καθάριο της μέτωπο,

έκανε, ωστόσο, λόγο

για μια παντοτινή άνοιξη.


ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ ("ΌΤΑΝ ΓΙΝΕΙΣ ΠΟΙΗΜΑ", ΠΥΞΙΔΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ, ΧΑΝΙΑ, 2013)