ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΣΕΝΚ
ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΥΠΟΓΡΑΦΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ
Γράφει η Έλια Κουμή*
Ενας από τους πρωτεργάτες του Μουσείου Τυπογραφίας, ο Κορνήλιος Σενκ, τυπογράφος από την Ολλανδία, πέρασε χθες το κατώφλι του μουσείου.
H πρώτη φορά που επισκέφθηκε την Κρήτη και το μουσείο ήταν το 2005 και έκτοτε ερχόταν στα Χανιά κάθε χρόνο, ανελλιπώς μέχρι το 2010, για να επισκεφθεί τον “αδελφό” του Γιάννη Γαρεδάκη και το Μουσείο Τυπογραφίας.
Γιατί ο Κορνήλιος Σενκ ήταν ένας από τους ανθρώπους που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο κατά τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του, συμβάλλοντας στην ανεύρεση μηχανημάτων από τη βόρεια Ευρώπη, χαρακτηριστικών της εξέλιξης της τυπογραφίας μέσα στο χρόνο, τα οποία στη συνέχεια αγοράστηκαν από το μουσείο.
Ο ίδιος, 86 ετών σήμερα, ξεκίνησε την ενασχόλησή του με την Τυπογραφία σε ηλικία 16 ετών και στη συνέχεια εργάστηκε σε μεγάλα τυπογραφεία μέχρι τα 32, όπου ξεκίνησε τη δική του εταιρεία στο Λέιντεν της Ολλανδίας. Η αγάπη του για την τέχνη της τυπογραφίας τον οδήγησε στη δημιουργία ειδικών, καλλιτεχνικών εκδόσεων και στη συλλογή ιστορικών τυπογραφικών αντικειμένων, μηχανημάτων και εκδόσεων, που αργότερα αποτέλεσαν τα εκθέματα του δικού του Μουσείου Τυπογραφίας που άνοιξε στο Λέιντεν το 1997. Δυστυχώς, η πραγματικότητα στην Ολλανδία δεν είναι τόσο διαφορετική απ’ ότι στην Ελλάδα και το μουσείο ελλείψει χρηματοδότησης και στήριξης από την πολιτεία έκλεισε το 2005.
Ηταν η συγκυρία, ή κάποιος “δαίμων του τυπογραφείου” που έφερε τα δύο μουσεία κοντά και, όπως ανέφερε ο ίδιος στη συζήτησή μας, «το μουσείο μου δεν χάθηκε, αλλά απέκτησε μια νέα ζωή στα Χανιά, βασισμένη στις ίδιες αρχές, της αγάπης προς την τυπογραφία και την ιστορία της αλλά και προς τη νέα γενιά, που εδώ έχει τη δυνατότητα να μάθει πως άρχισαν όλα…».
Για την πρώτη του συνάντηση με τα Χανιά, το μουσείο και τους ανθρώπους του, ο κ. Σενκ αναφέρει: «Ηρθα στα Χανιά για πρώτη φορά το 2005 και το τοπίο είναι τόσο διαφορετικό. Στην Ολλανδία όλα είναι επίπεδα και εδώ μου άρεσαν πολύ τα βουνά κυρίως όμως εντυπωσιάστηκα από τον χαρακτήρα των ανθρώπων. Γνώρισα τον Γιάννη και την Ελένη (Γαρεδάκη) και τους αγάπησα, είναι τόσο φιλικοί, τόσο ανοιχτοί και ευγενικοί άνθρωποι, αισθάνομαι τον Γιάννη σαν αδελφό μου».
«Οταν κάποια στιγμή, τα πρώτα χρόνια, με ρώτησε ο Γιάννης τι ακόμα λείπει από το μουσείο, του είπα ένα ξύλινο πιεστήριο, όπως αυτά που χρησιμοποιούσαν την εποχή του Γουτεμβέργιου. Βρήκα κάποια σχέδια στις ΗΠΑ, του τα έστειλα και την επόμενη φορά που ήρθα το ξύλινο πιεστήριο βρισκόταν ήδη μέσα στο μουσείο. Πρόκειται για μια εξαιρετική κατασκευή (του Χανιώτη μηχανουργού Μανώλη Μπενιουδάκη), ανώτερο από όλα τα αντίστοιχα αντίγραφα που έχω δει σε άλλα ευρωπαϊκά μουσεία. Τα ξύλινα πιεστήρια χρησιμοποιήθηκαν από την εποχή του Γουτεμβέργιου (1450) μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα, που άρχισαν να κατασκευάζονται από μέταλλο».
Λόγοι υγείας κράτησαν τον κ. Σενκ κράτησαν μακριά τα τελευταία χρόνια. Κατάφερε όμως να ταξιδέψει στα Χανιά με τη συνοδεία της κόρης του Γιόλα για να επισκεφθεί το μουσείο για μία ακόμα φορά, και βέβαια, δεν ήρθε με άδεια χέρια. Το δώρο του, ένα πολύτιμο 24σέλιδο αρχέτυπο τυπωμένο στη Βενετία το 1495 ήρθε να συμπληρώσει τη συλλογή σπάνιων εκδόσεων του Μουσείου Τυπογραφίας.
«Ηθελα να έρθω μία τελευταία φορά για να δω πόσα έχει πετύχει το μουσείο και είναι πράγματι θαυμαστά» αναφέρει χαρακτηριστικά. «Η δεύτερη πτέρυγα του μουσείου, η εικαστική έκθεση με την Ιστορία της Γραφής, ο διαγωνισμός αφίσας με συμμετοχές από όλο τον κόσμο, αυτό το μουσείο είναι ένα πραγματικό δώρο για την Κρήτη. Βλέπω το όνειρό μου να γίνεται πραγματικότητα, ακόμα και στην άλλη άκρη της Ευρώπης και αυτό μου δίνει μεγάλη χαρά. Τα συναισθήματα που έχω όταν βρίσκομαι εδώ, με ξεπερνούν, δεν πίστευα ότι θα μπορούσε να γίνει τέτοια δουλειά. Είναι ένα τόσο όμορφο μουσείο και τόσο ολοκληρωμένο που δεν μπορώ παρά να αισθάνομαι περήφανος που είμαι μέρος αυτής της προσπάθειας».
Χανιώτικα νέα (19.09.2018)
* Διευθύντρια του Μουσείου Τυπογραφίας Γιάννη και Ελένης Γαρεδάκη
ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΥΠΟΓΡΑΦΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ
Ενας από τους πρωτεργάτες του Μουσείου Τυπογραφίας, ο Κορνήλιος Σενκ, τυπογράφος από την Ολλανδία, πέρασε χθες το κατώφλι του μουσείου.
H πρώτη φορά που επισκέφθηκε την Κρήτη και το μουσείο ήταν το 2005 και έκτοτε ερχόταν στα Χανιά κάθε χρόνο, ανελλιπώς μέχρι το 2010, για να επισκεφθεί τον “αδελφό” του Γιάννη Γαρεδάκη και το Μουσείο Τυπογραφίας.
Γιατί ο Κορνήλιος Σενκ ήταν ένας από τους ανθρώπους που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο κατά τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του, συμβάλλοντας στην ανεύρεση μηχανημάτων από τη βόρεια Ευρώπη, χαρακτηριστικών της εξέλιξης της τυπογραφίας μέσα στο χρόνο, τα οποία στη συνέχεια αγοράστηκαν από το μουσείο.
Ο ίδιος, 86 ετών σήμερα, ξεκίνησε την ενασχόλησή του με την Τυπογραφία σε ηλικία 16 ετών και στη συνέχεια εργάστηκε σε μεγάλα τυπογραφεία μέχρι τα 32, όπου ξεκίνησε τη δική του εταιρεία στο Λέιντεν της Ολλανδίας. Η αγάπη του για την τέχνη της τυπογραφίας τον οδήγησε στη δημιουργία ειδικών, καλλιτεχνικών εκδόσεων και στη συλλογή ιστορικών τυπογραφικών αντικειμένων, μηχανημάτων και εκδόσεων, που αργότερα αποτέλεσαν τα εκθέματα του δικού του Μουσείου Τυπογραφίας που άνοιξε στο Λέιντεν το 1997. Δυστυχώς, η πραγματικότητα στην Ολλανδία δεν είναι τόσο διαφορετική απ’ ότι στην Ελλάδα και το μουσείο ελλείψει χρηματοδότησης και στήριξης από την πολιτεία έκλεισε το 2005.
Ηταν η συγκυρία, ή κάποιος “δαίμων του τυπογραφείου” που έφερε τα δύο μουσεία κοντά και, όπως ανέφερε ο ίδιος στη συζήτησή μας, «το μουσείο μου δεν χάθηκε, αλλά απέκτησε μια νέα ζωή στα Χανιά, βασισμένη στις ίδιες αρχές, της αγάπης προς την τυπογραφία και την ιστορία της αλλά και προς τη νέα γενιά, που εδώ έχει τη δυνατότητα να μάθει πως άρχισαν όλα…».
Για την πρώτη του συνάντηση με τα Χανιά, το μουσείο και τους ανθρώπους του, ο κ. Σενκ αναφέρει: «Ηρθα στα Χανιά για πρώτη φορά το 2005 και το τοπίο είναι τόσο διαφορετικό. Στην Ολλανδία όλα είναι επίπεδα και εδώ μου άρεσαν πολύ τα βουνά κυρίως όμως εντυπωσιάστηκα από τον χαρακτήρα των ανθρώπων. Γνώρισα τον Γιάννη και την Ελένη (Γαρεδάκη) και τους αγάπησα, είναι τόσο φιλικοί, τόσο ανοιχτοί και ευγενικοί άνθρωποι, αισθάνομαι τον Γιάννη σαν αδελφό μου».
«Οταν κάποια στιγμή, τα πρώτα χρόνια, με ρώτησε ο Γιάννης τι ακόμα λείπει από το μουσείο, του είπα ένα ξύλινο πιεστήριο, όπως αυτά που χρησιμοποιούσαν την εποχή του Γουτεμβέργιου. Βρήκα κάποια σχέδια στις ΗΠΑ, του τα έστειλα και την επόμενη φορά που ήρθα το ξύλινο πιεστήριο βρισκόταν ήδη μέσα στο μουσείο. Πρόκειται για μια εξαιρετική κατασκευή (του Χανιώτη μηχανουργού Μανώλη Μπενιουδάκη), ανώτερο από όλα τα αντίστοιχα αντίγραφα που έχω δει σε άλλα ευρωπαϊκά μουσεία. Τα ξύλινα πιεστήρια χρησιμοποιήθηκαν από την εποχή του Γουτεμβέργιου (1450) μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα, που άρχισαν να κατασκευάζονται από μέταλλο».
Λόγοι υγείας κράτησαν τον κ. Σενκ κράτησαν μακριά τα τελευταία χρόνια. Κατάφερε όμως να ταξιδέψει στα Χανιά με τη συνοδεία της κόρης του Γιόλα για να επισκεφθεί το μουσείο για μία ακόμα φορά, και βέβαια, δεν ήρθε με άδεια χέρια. Το δώρο του, ένα πολύτιμο 24σέλιδο αρχέτυπο τυπωμένο στη Βενετία το 1495 ήρθε να συμπληρώσει τη συλλογή σπάνιων εκδόσεων του Μουσείου Τυπογραφίας.
«Ηθελα να έρθω μία τελευταία φορά για να δω πόσα έχει πετύχει το μουσείο και είναι πράγματι θαυμαστά» αναφέρει χαρακτηριστικά. «Η δεύτερη πτέρυγα του μουσείου, η εικαστική έκθεση με την Ιστορία της Γραφής, ο διαγωνισμός αφίσας με συμμετοχές από όλο τον κόσμο, αυτό το μουσείο είναι ένα πραγματικό δώρο για την Κρήτη. Βλέπω το όνειρό μου να γίνεται πραγματικότητα, ακόμα και στην άλλη άκρη της Ευρώπης και αυτό μου δίνει μεγάλη χαρά. Τα συναισθήματα που έχω όταν βρίσκομαι εδώ, με ξεπερνούν, δεν πίστευα ότι θα μπορούσε να γίνει τέτοια δουλειά. Είναι ένα τόσο όμορφο μουσείο και τόσο ολοκληρωμένο που δεν μπορώ παρά να αισθάνομαι περήφανος που είμαι μέρος αυτής της προσπάθειας».
Χανιώτικα νέα (19.09.2018)
* Διευθύντρια του Μουσείου Τυπογραφίας Γιάννη και Ελένης Γαρεδάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου