ΕΝ ΝΙΠΠΩ...

ΜΕ ΤΟΝ ΕΓΓΟΝΟ ΜΟΥ ΤΟΝ ΒΑΓΓΕΛΗ ΣΤΟ ΝΙΠΠΟΣ

Πατρίδα μας τα παιδικά μας χρόνια. Σ' αυτήν (αυτά) επέστρεψα με το 12χρονο εγγονό μου τον Βαγγέλη το τελευταίο τριήμερο, 4, 5 και 6 Σεπτεμβρίου. Οι δυο μας. Για δεύτερη συνεχή χρονιά, λίγο πριν αρχίσουν τα σχολεία. Στις Πάνω Κατούνες του Νίππους, που τη διασχίζει η οδός Θεοκλή Νικ. Κακάτση. Στην αυλή του πατρικού σπιτιού, στο πάλαι ποτέ κραταιό βασίλειο των βασιλικών και του ασβέστη.

Στον ίσκιο του γέρω - κατουνιάρη κυπάρισσου, που επιμένει, έχοντας σταυροδεμένες τις μνήμες με τις ρίζες να τοξεύει τον ουρανό. Στο Άγιο Πνεύμα, στην εκκλησία της γειτονιάς μας, που βιγλίζει τις Μαδάρες, κι ετοιμάζεται, λευκό περιστέρι,  να φτερουγίσει μέχρι την πιο ψηλή κορφή τους. Στην Άννιτσα, στην Μπάνιτσα και στου Καλερογιάννη, στα ίχνη των θρύλων. Στον Άγιον Αθανάση, στην Αγία Μαρίνα, στην Περβολιτσιανή Παναγία και στον Άγιον Αντώνη. Στα Λιβάδια, στους Βλάσηδες , στην Γρεν Ελέ, στη Γράσα, αναζητώντας τις πατημασιές της ιστορίας, στα Μουριά... Στο "Ιπποκορώνιον"  και στο Καφενείο του Κοτσιφογιἀννη με το λιοβασίλεμα, για .. ψιλή κουβέντα.

Να πέφτουν βροχή οι ερωτήσεις του εγγονού και να χαίρεται ο παππούς να απαντά, αυτό κι αν είναι ευλογία!