ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΣΑΝ ΧΘΕΣ, ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΕΦΤΑ ΧΡΟΝΙΑ..

Πριν από εφτά χρόνια… Σαν χθες, Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011. Ολα, έβαιναν καλώς εναντίον μας, για να χρησιμοποιήσω ελαφρά παραφρασμένο, τον τίτλο ενός βιβλίου του Γιώργου Σκαμπαρδώνη, ωστόσο εμείς αγρόν είχαμε αγοράσει… Για να δούμε, όμως, τι έγραφα εκείνη την ημέρα “Στα πεταχτά”… Και για να ικανοποιηθεί ο φίλος μου ο Γιάννης Μαλαξιανάκης, ο γνωστός στους αναγνώστες της εφημερίδας μας Εννιαχωριανός, που δεν μπορεί, λέει, να ξεχάσει τη στήλη εκείνη. Πάμε!

«ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ όλων όσα έγιναν εντός και εκτός Βουλής την Τετάρτη και την Πέμπτη, και χθες, παραμονή μιας ακόμα Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Υπό τη σκιά του θανάτου ενός συμπολίτη μας. Κάτω από το βάρος μιας διάχυτης απαισιοδοξίας. Ολο και πιο άδειο φαίνεται μέρα με τη μέρα το ποτήρι. ΟΤΑΝ ΜΑΛΩΝΟΥΝ τα βουβάλια την πληρώνουν κατ’ αρχήν τα βατράχια. Ολόκληρη διάλεξη, τρόπος του λέγειν, μ’ αυτό το θέμα, μου έκαμε χθες ο φίλος μου ο γερω δάσκαλος, που στάθηκε ξεχωριστά, ωστόσο, και στην αλληλοεξόντωση των βατράχων. Δεν τους φτάνουν τα βουβάλια…

“ΔΕ ΜΕ ΕΚΠΛΗΣΣΕΙ η πρόταση για επιτήρηση”, έγραψε προχθές σχολιάζοντας το σχετικό “πεταχτό” στη σελίδα μου στο φέισμπουκ, ο και συνεργάτης της εφημερίδας μας, καλός φίλος απ’ τις Βρυξέλλες Παναγιώτης Αλεβαντής: “Ο Εθνικός μας Υμνος την προβλέπει σαφώς”, συμπληρώνει, παραθέτοντας το τετράστιχο: “Μην ειπούν στον στοχασμό τους. Τα ξένα έθνη αληθινά/ εάν μισούνται ανάμεσά τους/ δεν τους πρέπει ελευθεριά”. Για να επισημάνει στο τέλος: “Ο πληθυντικός (θα μπορούσε να) αναφέρεται φυσικά στα κόμματα”. “Το ΕΘΝΟΣ πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικόν, ό,τι είναι αληθές”. Λόγια του Διονυσίου Σολωμού κι αυτά. Στα αζήτητα δυστυχώς…

ΠΥΡΡΕΙΑ η προχθεσινή νίκη (λέμε τώρα) της Κυβέρνησης. Μέχρις εδώ και μη παρέκει οι μάχες οπισθοφυλακών. Οι στρατιώτες αρνούνται να πολεμήσουν άλλο. “ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ αξιώσει ο Θεός, και γρήγορα για δώρο/ την τρόικα στο σπίτι σου να ‘χεις κουμανταδόρο”. Μαύρο χιούμορ από τον μαντιναδολόγο μας, τον Ηλία τον Σταματάκη.

ΝΕΚΡΟΣ ο Μουαμάρ Καντάφι που κρυβόταν από υπόνομο σε υπόνομο. Κι όμως μέχρι χθες, άντε προχθές, συναγελαζόταν με τους ισχυρούς του Πλανήτη. “ΟΤΑΝ Ο ΔΑΙΜΩΝ αποφασίζη να σε σύρη προς την καταστροφή σου, δεν σε ωθεί προς αυτήν, σε έλκει”. Από τη “Χρυσή Διαθήκη” του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.

ΜΙΝΩΑ Ι. ΣΟΦΟΥΛΗ, συγγραφέα, Χανιά: Σας ευχαριστώ πολύ που με συμπεριλάβατε στους αποδέκτες του βιβλίου σας “Περασμένα και τωρινά” (Χανιά 2009). Εσείς αποδεικνύεστε περισσότερο απ’ τον καθένα και “ριζίτης του Αποκόρωνα” και “μαχητής της πένας”. Διάβαζα και διαβάζω, πάντα με πολύ ενδιαφέρον τα άρθρα σας, ιδιαίτερα τα ιστορικά, στον τοπικό Τύπο. Καταχάρηκα που κάποια απ’ αυτά αξιωθήκατε να τα κάμετε βιβλίο. Ενα τόσο επιμελημένο βιβλίο!

Όταν οι Μυτιληναίοι προσέφεραν στον Πιττακό τη μισή περιοχή του Σιγείου στον Ελλήσποντο, για την οποία είχε αγωνιστεί και νίκησε ως επικεφαλής τις αθηναϊκές δυνάμεις, δε δέχτηκε την προσφορά, αλλά καθόρισε ίσο μερίδιο για τον καθένα που είχε πολεμήσει. “Το ίσο είναι περισσότερο απ’ το περισσότερο”, τους είπε.

“Το δίχως άλλο ζείτε σε σκοτεινούς καιρούς. Βλέπετε τον άνθρωπο/ να τον έχουν παίγνιο δαιμονικές δυνάμεις./ Οι ηλίθιοι μονάχα ζουν ανέμελοι. Και πάνε του χαμού/ όσοι είναι ευκολόπιστοι. Τι ήτανε οι κατακλυσμοί/ της σκοτεινής προϊστορίας μπροστά στις συμφορές/ που σήμερα χτυπούν τις πολιτείες μας;/ Και τι ήταν οι κακές σοδειές/ μπρος στην ανέχεια που μας δέρνει ανάμεσα σε τόση αφθονία;” Από το ποίημα “Για την κρίση” του Μπέρτολτ Μπρεχτ. (Μετάφραση Μάριου Πλωρίτη)».

Αυτά!.. Τα γραπτά μένουν… Scripta manent που έλεγαν οι Λατίνοι. ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ! Και στις “Στάσεις”, όπως “Στα πεταχτά”…

Χανιώτικα νέα ( 23.10.2018)