ΠΟΙΗΣΗ

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ

Τα παιδιά,

που κόβουν με τα δόντια τους

μπουκιές μπουκιές το σήμερα,

έχουν θέση στην καρδιά τους

για τη σπηλιά της Βηθλεέμ.

Τα πουλιά,

που κουβαλούν μέχρι το αύριο

την αναπνοή του ήλιου,

έχουν θέση στα φτερά τους

για τον ιστό της αναστάσιμης σημαίας.

Όσο υπάρχουνε παιδιά,

θα γεννιέται ο Χριστός.

Όσο υπάρχουνε πουλιά,

ο σταυρωμένος Χριστός

θα ανασταίνεται.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ

(Όταν γίνεις ποίημα, Εκδ. Πυξίδα της Πόλης, Χανιά, 2013)