ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΑΝΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ...

Εκατό συνταξιούχους εκπαιδευτικούς τίμησε ο Κυδωνίας και Αποκορώνου Δαμασκηνός

Ευστράτιος Χατζηδάκης Δ/ντής Γραφείου Τύπου της Ι.Μ.Κ.Α. 31/01/2019

Ένας από τους βραβευθέντες Δασκάλους και ο εκ Φρε Αποκορώνου ορμώμενος, πρώην Προιστάμενος Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Χανίων  Μανόλης Βολουδάκης  

Αποκορώνου ορμώμενος, πρώην Προιστάμενος Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Χανίων και μια ζωή στα κοινά Μανόλης Βολουδάκης . ΔΕΙΤΕ ακολουθώντας τους σχετικούς συνδέσμους πλούσιο φωτογραφικό υλικό. (Μεταξύ των τιμηθέντων και ο έχων το ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ) 

Γράφει ο Ευστράτιος Χατζηδάκης
Μία πολύ όμορφη εκδήλωση κατάμεστη από κόσμο και  συγκινήσεις όπου συνταξιούχοι εκπαιδευτικοί μεταξύ των οποίων και Κληρικών της Μητροπόλεως μας που είχαν και την διακονία του εκπαιδευτικού,  μετά από χρόνια,  συναντήθηκαν, έκλαψαν, θυμήθηκαν και τιμήθηκαν πραγματοποιήθηκε στην Ενορία Αγίου Χαραλάμπους Λενταριανών στο πλαίσιο των εκδηλώσεων των Γ’ Χαραλάμπειων. 

Ανήμερα της ημέρας των Τριών Ιεραρχών  συνταξιούχοι δάσκαλοι και καθηγητές τιμήθηκαν με ειδική Ευαρέσκεια που τους απένειμε ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ.κ. Δαμασκηνός συγχαίροντας αρχικά τον Πανοσιολογιώτατο Πρωτοσύγκελλο της Μητροπόλεως μας Αρχιμ. Δαμασκηνό Λιονάκη για την συγκινητική αυτή κίνηση, καθώς και κάθε έναν εκπαιδευτικό προσωπικά για τα χρόνια που αφιέρωσαν στην εκπαίδευση.

Συγκινητική ήταν και η ομιλία της φιλολόγου – δημοσιογράφου και παραγωγού του Ραδιοφωνικού μας Σταθμού κ. Βίκης Κόλλια, όπου μίλησε για τους εκπαιδευτικούς.

Πατήστε εδώ για σχετικό φωτογραφικό υλικό

ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΛΕΝΤΑΡΙΑΝΩΝ ΧΑΝΙΩΝ
ΑΠΟΝΟΜΗ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΚΑΙ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ
http://eparxiakofos.gr/ston-iero-nao-agiou-charalampous-vravefsis-palion-daskalon-ke-kathigiton/






Συγκινητικές στιγμές εκτυλίχθηκαν το βράδυ της Τετάρτης παράλληλα με την εορτή των Τριών Ιεραρχών κατά την διάρκεια απονομής τιμητικών βραβεύσεων εντός του περικαλλούς Ενοριακού Ιερού Ναού Αγίου Χαραλάμπους Λενταριανών σε συνταξιούχους δασκάλους και καθηγητές, μεταξύ των οποίων και αρκετών κληρικών που είχαν ταυτόχρονα τη διακονία του εκπαιδευτικού. Οι βραβεύσεις συμπεριλαμβάνονται στα πλαίσια των εορταστικών εκδηλώσεων «Χαραλάμπεια 2019».

Ενδεικτικά παραθέτουμε ορισμένα στιγμιότυπα εκ των οποίων σ’ ένα από αυτά τιμήθηκε η κα Μαρία Μποτωνάκη-Ανδριανάκη ως πιο ηλικιωμένη εν ζωή δασκάλα,  103 ετών σήμερα, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον γιο της κ. Μιχαήλ Ανδριανάκη.   

Γιάννης και Ηλίας Κάκανος  

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Μεταξύ των άλλων δασκάλων που του απενεμήθησαν τιμητικές διακρίσεις και ο έχων το Ιστολογιο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ, 2 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΣΤΟ "ΡΙΖΙΤΙΚΟ" ΤΟΥ ΤΖΙΤΖΙΦΕ ΑΠΟΚΟΡΩΝΟΥ 

ΣΥΝΕΣΤΙΑΣΗ ΚΑΙ ΚΟΠΗ ΒΑΣΙΛΙΠΙΤΑΣ ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ "ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ"

Το Κοινωφελές Ίδρυμα «ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ» και ο Σύλλογος των Φίλων του Ιδρύματος στο πλαίσιο των πρωτοβουλιών τους για την οικονομική στήριξη του προγράμματος "Βοήθεια στο Σπίτι" πραγματοποιούν το Σάββατο 2 Φεβρουαρίου  2019  στις 8:30 μ.μ. στο κέντρο «ΡΙΖΙΤΙΚΟ» (στον Τζιτζιφέ Αποκορώνου) συνεστίαση στην οποία θα κοπεί και η Πρωτοχρονιάτικη Βασιλόπιτα   του Ιδρύματος. Συντονιστής  ο δάσκαλος , λογότέχνης και δημοσιογράφος Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης.

          Η παρουσία των Αποκορωνιωτών και των φίλων του Αποκόρωνα θα δώσει δύναμη και κουράγιο στη συνέχιση του προγράμματος, που μέσω των κοινωνικών του υπηρεσιών προσφέρει πάνω απ’ όλα ΑΓΑΠΗ – ΕΛΠΙΔΑ και ΣΤΟΡΓΗ σε  συνανθρώπους μας που διαμένουν στην Επαρχία μας.

ΣΤΑΣΕΙΣ (ΒΙΒΛΙΟ)

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΠΟΥ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ... 

Γράφει ο Κωστής Λαγουδιανάκης * 

Μια σταση εδώ μια στάση εκεί και πού να σταματήσω

και πού να βάλω χερικό το «μέλι» να τρυγήσω.

Οι δημοσιογραφικές οι στάσεις έχουν «μέλι»

κι έχουν μελισσοκόμο τους τον Κακατσο Βαγγέλη.

Οι στάσεις μελιστάλαχτες στημονερό ορτάκη

έχουνε στο τιμόνι τους Βαγγέλη Κακατσάκη.

Στα σημερνά,στα ψεσινά και μια καινούργια στάση

και «τσ’ επιβάτες του καλού» δε θα τσι προσπεράσει.

Στάσεις οι Κακατσάκειες,Χανιώτικα τα νέα

φρουκούνται κάθε αναπνιά στου κόσμου την πλατέα.

Τση κρήτης και τσ’ Ελλάδας μας περιδιαβαίνου στράτες,

μα καλοδέχουνται τση γης και τσ’ άλλους επιβάτες. 

«Το μεγαλείο τση στιγμής το ζει» η κάθε στάση

και σ’ όλους τσ’ επιβάτες τση θέλει να το μοιράσει.

«Η γλώσσα έγνοια μοναχή», στη γλώσσα μας αμνώγω

κι οι στάσεις τον πλουμίζουνε τον «έλληνα το λόγο».

Ο Κακατσάκης ρέγεται παιδιά σα θα σιμώσει

και μολογά πως «ομορφιά τον κόσμο θα τον σώσει».

«Μάτια ψυχής είν’ ανοιχτά»,θωρεί κι αναθιβάνει

και «στση πατρίδας το κρεμά στην πόρτα το στεφάνι».

Τση μπένας του ορτάκηδες και οι παλιοί κι οι ζώντες

κι οι επιβάτες του πολλοί, «πολλοί ωσεί  παρόντες».

«Εκκοκιστήριο ιδεών» η κάθε του αράδα

«μ’ άρωμα Νίππους και Χανιώ κι απ’ όλη την Ελλάδα».

«Ωδή στην ήρεμη βροχή», «ύμνος για τ’ αγιο τ’ ΄Ορος»

και «μ’ ένα α! αξέχαστο» λόγος ο ζωηφόρος.

Καρδιάς αρίφνητες ευκές Βαγγέλη Κακατσάκη

οι στάσεις  να ευφραίνουνε και κόσμο και κοσμάκη.

«Στάση εδώ….στάση εκεί» να τα εκατοστήσει

και η στραθιά τση μπένας σου ποτέ μη σταματήσει.   

                                                        Ακριβοχαιρετίσματα!!!!

                                                          Κωστής Λαγουδιανάκης

                                                         

 * Δάσκαλος - Ποιητής 

Σημείωση: Η ρίμα - ποίημα διαβάστηκε από τον ίδιο τον δημιουργό της (στη φωτογραφία είναι πλατεία), εν είδει χαιρετισμού, στην παρουσίαση του βιβλίου "ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ", που έγινε στο Πολιτιστικό Κέντρο της Μητρόπολης Κυδωνίας και Αποκορώνου (Αντ. Γιάνναρη 2, Χανιά), στις 28 Ιανουαρίου 2019

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

ΕΜΕΙΣ ΜΑΖΙ ΤΗΝ ...  ΥΠΟΓΡΑΨΑΜΕ

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης 

Μπορεί να κυρώσαμε… τη Συμφωνία των Πρεσπών αλλά αυξήθηκε ο… κατώτατος μισθός· είναι κι αυτό κάτι. Και μην ακούσω κανένα να λέει κάτι άλλο, γιατί δεν ξέρει τι λέει· όπερ αποδεικνύει ότι δεν συμφωνεί μαζί μας, άρα είναι εναντίον μας, δηλαδή… εχθρός μας, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτή η λέξη, κι όπως μπορεί να ηχεί στο αφτί του μέσου Ελληνα!
Η Ελλάδα διχοτομείται… συνεχώς! Συνεχώς οι κάτοικοί της μοιάζουν να βρίσκονται σε αντιμαχόμενα στρατόπεδα! Αναμοχλεύονται έριδες και πάθη, κι ως γνωστόν στην αναμπουμπούλα που δημιουργείται χαίρεται ο λύκος!
Στη δική μας δύσμοιρη περίπτωση, ο λύκος δεν είναι μόνο ένας είναι πολλοί, και βέβαια όχι μόνο χαίρονται αλλά ’πέσαν κιόλας να μας ’φαν!
Φταίμε όμως κι εμείς…! Μήπως δεν φταίμε;
Πάμε τώρα να δούμε πού βρισκόμαστε τούτη την ώρα που μιλούμε:
α) Καταρχάς έχουμε βγει από τα μνημόνια (από τον Αύγουστο), και πλέον η παλιά τρόικα που έγινε θεσμοί, τώρα έρχονται μεν αλλά δεν είναι οι θεσμοί που ξέραμε! Οοοχι, τώρα είναι μεν θεσμοί αλλά στη μεταμνημονιακή εποχή που πάλι μας λένε τι πρέπει να κάνουμε… αλλά μεταμνημονιακά!
Εμείς όμως που έχουμε βγει από τα μνημόνια και μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε, δυσκολευόμαστε διότι αν κάνουμε ό,τι θέλουμε, θα ξαναμπούμε στα “μνημόνια”, οπότε πρέπει να τους ακούμε και να κάνουμε αυτό που μας λένε… τουτέστιν να δώσουμε κι άλλα!
β) Μας απασχολεί και το θέμα το ενδοοικογενειακό που προέκυψε μετά το διαζύγιο των πρώην συγκυβερνώντων· μη σου τύχει η απάτη κι η αυταπάτη… δεν ξεμπερδεύεις με τίποτα!
…Ωστόσο το Μακεδονικό πέρασε, πάει… και κάποτε μια στιγμή στο μέλλον κάποιος από τους 153 θα βρεθεί να μας πει ότι «μαζί την υπογράψαμε τη Συμφωνία των Πρεσπών»!
Κι εμείς τότε θα του “γιουρουντήξουμε”, έτσι για την τιμή των όπλων!

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

 ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ

Ενα περιστατικό από τη ζωή του Μεγάλου Βασιλείου, ένα επίσης περιστατικό από τη ζωή του Ιωάννου του Χρυσοστόμου κι ένα ποίημα του Γρηγορίου του Θεολόγου σήμερα. Με αφορμή την αυριανή γιορτή των Τριών Ιεραρχών που εξακολουθούμε(;) να τους θεωρούμε προστάτες της Παιδείας μας…

Αλύγιστη ψυχή μπροστά σε κάθε είδους κοσμική εξουσία ο Βασίλειος. Κάποτε, ο αυτοκράτορας Ουάλης, που υποστήριζε τους Αρειανούς του έστειλε τον επίτροπο του Μόδεστο. Ο αυτοκρατορικός απεσταλμένος τον φοβέρισε με δήμευση της περιουσίας του, εξορία και μαρτυρικό θάνατο. Ατάραχος ο Βασίλειος του απάντησε: «Λίγα τριμμένα ρούχα και μερικά βιβλία αποτελούν όλη μου την περιουσία, επομένως δεν φοβούμαι τη δήμευση. Την εξορία δεν την λογαριάζω γιατί σ’ αυτόν τον κόσμο είμαι παρεπίδημος. Ούτε τα μαρτύρια φοβούμαι, γιατί θεωρώ ευεργέτη τον θάνατο, επειδή με οδηγεί πιο γρήγορα στον Θεό». «Κανένας άλλος επίσκοπος δεν μου μίλησε έτσι», είπε θυμωμένος ο Μόδεστος. «Δεν θα μίλησες ποτέ με πραγματικό επίσκοπο», του ανταπάντησε ο Βασίλειος. (πηγή: www.sansimera.gr).

Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, όταν έγινε αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, δεν εδίστασε να ελέγξει και την ίδια την αυτοκράτειρα Ευδοξία για τη ζωή της. Γι’ αυτό και εξορίστηκε και πέθανε εξόριστος μέσα σε αφάνταστες κακουχίες, με πνεύμα όμως απτόητο και αδούλωτο. Χαρακτηριστικό του ασυμβίβαστου φρονήματός του η ομιλία που εκφώνησε φεύγοντας για την εξορία: «Πολλά τα κύματα και χαλεπόν το κλυδώνιον αλλ’ ου δεδοίκαμεν (δεν φοβόμαστε) μη καταποντισθώμεν, επί γαρ πέτρας εστήκαμεν. Μαινέσθω η θάλασσα, πέτραν διαλύσαι ου δύναται. Εγειρέσθω τα κύματα του Ιησού το πλοίον καταποντίσαι ουκ ισχύει (Πηγή:  HYPERLINK “http://www.xfd.gr/”www.xfd.gr)

«Τι κέρδος έχουν όσοι πονούν/ επειδή το σώμα τους ξεσχίζεται με σίδερο/ όταν βλέπουν τους άλλους να ξεσχίζονται/ και να υποφέρουν περισσότερο;/ Ή ποια ωφέλεια έχουν οι κακοί/ απ’ τις αταξίες των χειρότερων;/ Ο αγαθός θα βρει κάτι αγαθό/ απ’ τον άλλο που ‘ναι καλύτερος./ Το ίδιος κι ο κακός. Γιατί και στους τυφλούς,/ αυτός που βλέπει είναι όφελος./ Το να ευχαριστιέται κανείς απ’ την κακία/ σημαίνει πως έχει φτάσει σε χειρότερη κακία”. (Πηγή: Μητροπολίτη Νικοδήμου Γκατζιρούλη, “Η Ικεσία ενός Αγίου”.

Χρόνια πολλά σε μαθητές και δασκάλους!

ΑΒΑΝΤΙ ΜΑΕΣΤΡΟ! 



[…] Να τονε βλέπω όνειρο στην έδρα ν’ ανεβαίνει/ μ’ αγάπη και χαμόγελα την τάξη να ζεσταίνει./ Να βάζει τη σοφία του καθώς τον έχουν μάθει/ μέσα στα παιδικά μυαλά στα πιο μεγάλα βάθη./ Με τέχνη παιδαγωγική σαν τον καλό μαέστρο/ που με τις νότες όργανου μας δίνει το κονσέρτο./ Η ξένη λέξη τούτη δω η ιταλοφερμένη/ με του Αντώνη τ’ όνομα είναι συνυφασμένη./ Τούτη η τέχνη η αγνή που τα θεριά μερώνει/ένα κομμάτι της ζωής είναι για τον Αντώνη./ Μαέστρο όταν θα τον πεις νιώθει πολύ ωραίος/ γιατί είναι της μουσικής Αρίων Μηθυμναίος./ Ολοι τον εθαυμάζαμε στο σχολειό χωρίς ζήλειες/ όταν αυτός οργάνωνε μαθητοσυναυλίες./ Εμείς τον εφωνάζαμε και μουσικοσυνθέτη/ γιατί συνθέσεις έκανε σωστές και όπως πρέπει». Για τον δάσκαλο – μουσικό Αντώνη Κωστουράκη, ένα απ’ τα “καντούνια” του πολιτισμικού γίγνεσθαι του τόπου μας, ο λόγος. Ετσι, όπως τον παρουσιάζει ο συνάδελφός μας στο 7ο Δημ. Σχ. Χανίων (συνυπηρετήσαμε εκεί τη Δασκαλοσύνη τα σχολικά έτη 1984 – 1987) Γιώργος Ε. Πετρουλάκης στο βιβλίο του “Αναπολήσεις από τη δασκαλική μου διαδρομή” (Ηράκλειο, 2009). Με αφορμή την αφιερωμένη στην “Επτανησιακή Μουσική” συναυλία της Χορωδίας της Μαντολινάτας “Αντώνης Κωστουράκης” του Συλλόγου “Φίλοι της Μουσικής”, που έγινε την περασμένη Τετάρτη 23 Ιανουαρίου στην κατάμεστη από κόσμο, μεγάλη αίθουσα εκδηλώσεων του Πνευματικού Κέντρου Χανίων.

Να τονε βλέπω, όρθιος, να διευθύνει τη Χορωδία του και τη Μαντολινάτα του, στην προαναφερθείσα συναυλία, σκοπός της οποίας ήταν η συγκέντρωση τροφίμων για το κεντρικό συσσίτιο της Μητροπόλεώς μας και την κοινωνική κουζίνα της ενορίας του Αγίου Νεκταρίου Χανίων και να σκέφτομαι την ανιδιοτελή, για δεκαετίες, προσφορά του στο “μουσικό εμείς” του τόπου μας. Κι εδώ για τον Αντώνη Κωστουράκη ο λόγος. Για τον καλό φίλο και καλό συνάδελφο απ’ τα παλιά, που πιάσαμε μεγάλη κουβέντα στο τηλέφωνο το πρωί της άλλης μέρας και για την “όμορφη και παράξενη πατρίδα”, για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο του τελευταίου τραγουδιού της συναυλίας… Αβάντι μαέστρο!

Χανιώτικα νέα (29.01. 2019)

ΣΤΑΣΕΙΣ (ΒΙΒΛΙΟ)

ΣΤΑΣΗ ΣΤΙΣ "ΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ 

ΚΑΤΑΜΕΣΤΟ ΑΠΟ ΚΟΣΜΟ ΤΟ ΠΟΛΙΤ. ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΟΛΗΣ

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ ΓΕΜΑΤΑ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ 
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ: ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Γράφει ο Μάκης Καρτσωνάκης 

«Πρωί στην κουζίνα με μια κούπα καφέ και τα “Χανιώτικα Νέα” δίπλα μου. Διαβάζω και “ρουφώ” πέρα από την επικαιρότητα, όλους τους αρθρογράφους στην εφημερίδα μας, τα “Χανιώτικα Νέα”. Υποχρεωτικά, στην 4η σελίδα πρέπει να σταματήσεις… Το λέει και ο τίτλος: “Μια στάση εδώ, μια στάση εκεί”. Βαγγέλης Κακατσάκης…».

Mε αυτά τα λόγια, ο Μιχάλης Αεράκης, δίνει το δικό του στίγμα για την απήχηση και την μοναδικότητα που παρουσιάζει η στήλη στα “Χ.ν.” του επί τέσσερις δεκαετίες συνεργάτη και συνοδοιπόρου, ουσιαστικά, της εφημερίδας, Βαγγέλη Κακατσάκη. Μια στήλη που παραμένει πάντοτε επίκαιρη, με τον Βαγγέλη Κακατσάκη να ξεχωρίζει για τη γραφή και την ποιότητα που παρουσιάζουν τα κείμενά του.
Υπό τη διοργάνωση των “Χανιώτικων Νέων” και της Πατριαρχικής Εκκλησιαστικής Σχολής Κρήτης, παρουσιάστηκε χθες βράδυ σε μια πολύ όμορφη εκδήλωση στο Πολιτιστικό Κέντρο της Ιεράς Μητρόπολης Κυδωνίας και Αποκορώνου, το βιβλίο του Βαγγέλη Κακατσάκη, “Μια στάση εδώ, μια στάση εκεί – Επιλογή από το 2017”.

Οπως επισήμανε η φιλόλογος και ιστορικός, Στέλλα Αλιγιζάκη, «το βιβλίο αποτελεί μια σειρά χρονογραφημάτων γραμμένα από έναν ευαίσθητο άνθρωπο, ποιητή, λογοτέχνη, αλλά και έναν άνθρωπο με ανοικτή καρδιά και ανοικτή αγκαλιά». Για το βιβλίο μίλησε επίσης ο επ. καθηγητής στο τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του Α.Π.Θ. Αντ. Σκαμνάκης ο οποίος τόνισε ότι «η λογοτεχνική προσέγγιση του Βαγγέλη Κακατσάκη χρησιμοποιεί έντονα τη μεταφορά ως σχήμα λόγου για να προσδώσει μία άλλη έννοια στις λέξεις και στις φράσεις. Επίσης χρησιμοποιεί τεχνικές αφήγησης προσδίδοντας σε τρίτα πρόσωπα αυτά τα οποία θέλει να πει ο ίδιος».
Την εκδήλωση συντόνισε ο διευθυντής των “Χανιώτικων νέων”, Παρασκευάς Περάκης και πλαισιώθηκε μουσικά από τον Χρ. Κοτσαύτη.

Οπως σημείωσε ο Βαγγέλης Κακατσάκης το βιβλίο είναι αφιερωμένο στη μνήμη του Μακαριστού Μητροπολίτη Ειρηναίου Γαλανάκη, «γιατί είναι ένας άνθρωπος που “σημάδεψε” πάρα πολύ κόσμο και ένας απ’ αυτούς κι εμένα και γιατί επιμένει να μας λέει να υπερασπιζόμαστε το δίκαιο».
Η αίθουσα γέμισε και το “παρών” έδωσαν εκτός από τον απλό κόσμο, άνθρωποι της πολιτικής σκηνής αλλά και της τοπικής αυτοδιοίκησης, όπως η βουλευτής Χανίων του ΣΥΡΙΖΑ, Βάλια Βαγιωνάκη, ο πρώην υπουργός, Χρήστος Μαρκογιαννάκης, οι δήμαρχοι Χανίων, Τάσος Βάμβουκας και Αποκορώνου, Χαράλαμπος Κουκιανάκης. Παρόντες επίσης ο διευθυντής του Ιδρύματος: “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος”, Νίκος Παπαδάκης, ο διευθυντής της ΟΑΚ, Κ. Ζορμπάς, ο πρόεδρος της ΕΤΑΝΑΠ, κ. Αποστολάκης, κ.α.
Τα έσοδα από το βιβλίο θα διατεθούν στα φιλόπτωχα συσσίτια Σπλάντζιας ενώ από τη χθεσινή εκδήλωση για τις ανάγκες της Εκκλησιαστικής Σχολής Κρήτης.

  

Χανιώτικα νέα (29. 1. 2019) 

http://www.haniotika-nea.gr/chronografimata-gemata-evesthisia/

ΣΤΑΣΕΙΣ (ΒΙΒΛΙΟ)

ΔΕΥΤΕΡΑ, 28 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ, ΩΡΑ 6.30 Μ. Μ. 

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΚΥΔΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΟΡΩΝΟΥ 

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ "ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ" 

ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ

ΔΙΟΡΓΑΝΩΤΕΣ: EΦ. ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ -ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΚΡΗΤΗΣ

ΠΟΙΗΣΗ

                                                                   ΣΤΑΣΕΙΣ

 Κατά - Στάσεις, Διά - Στάσεις, Ανά - Στάσεις,
Εν - Στάσεις, Μετά - Στάσεις, Παρά - Στάσεις,
Από - Στάσεις, Αντί - Στάσεις, Υπό - Στάσεις,
Συ - Στάσεις, Περι - Στάσεις, Εκ - Στάσεις.

Και λόγω... προθέσεων.
Μια Στάση εδώ, μια Στάση εκεί!

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης 

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

ΣΤ2 ΤΑΞΗ 5ου ΔΗΜ. ΣΧ. ΧΑΝΙΩΝ

ΖΩΗ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ

 

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!

Χωριό ή πόλη; Αυτό το δίλημμα κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν “θεωρητικά” τα παιδιά της Στ2 τάξης του 5ου Δημ. Σχ. Χανίων στο πλαίσιο του μαθήματος της Γλώσσας και ύστερα απ’ τη διδασκαλία της ενότητας “Ζωή έξω από την πόλη”. Καρπός αυτού του διλήμματος, που τους έθεσε με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο, η γνωστή από πάμπολλες εργασίες μαθητών της, δασκάλα τους Τόνια Σκουλά, ο σημερινός Παιδότοπος. Ενας Παιδότοπος, “ώριο περβόλι, όμορφο”, για να θυμηθώ το γνωστό ριζίτικο. Ξεκάθαρα υπέρ του χωριού τάσσονται όλα ανεξαιρέτως τα παιδιά! Τόσο στο εισαγωγικό σημείωμα που “συνυπογράφουν” με τη δασκάλα τους, και τις επιμέρους εργασίες τους, όσο και στις ζωγραφιές τους. Κι εγώ μαζί σας, καλά μου Εκτάκια του αγαπημένου μου 5ου Δημ. Σχολείου Χανίων.

Σας χαιρετώ με αγάπη
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος

Εισαγωγικό σημείωμα
Με αφορμή την πρόσφατη επέλαση της… Σοφίας, του Ραφαήλ και του Τηλέμαχου, συζητήσαμε στην τάξη για τις δύσκολες συνθήκες ζωής στην επαρχία και ειδικά στα ορεινά χωριά το χειμώνα. Αλλά επειδή είμαστε παιδιά και ως παιδιά οφείλουμε να είμαστε αισιόδοξοι, μας βγήκε η όμορφη πλευρά της ζωής στην επαρχία.. Ζωή στο χωριό σημαίνει παιχνίδι, καθαρός αέρας και ανεμελιά! Προβληματιστήκαμε περαιτέρω για το φαινόμενο της αστυφιλίας και της ερήμωσης της ελληνικής υπαίθρου και διαπιστώσαμε ότι τα τελευταία χρόνια παρατηρείται -ευτυχώς- η αντίστροφη τάση… Εμείς πάντως όταν θα μεγαλώσουμε, θα επιστρέψουμε στα χωριά των παππούδων μας!

Η δασκάλα και οι μαθητές της Στ2 τάξης
του 5ου Δημ. Σχ. Χανίων

Γράμμα σε ένα φίλο που μετακομίζει
σε ένα ορεινό χωριό και δεν του αρέσει καθόλου
…Εμαθα ότι μετακομίζεις σε ένα χωριό και δε σου αρέσει καθόλου! Μην στενοχωριέσαι! Η ζωή στο χωριό είναι πολύ ωραία, επειδή έχεις ελεύθερο χώρο για να παίζεις με τους φίλους σου. Θα έχεις καθαρό αέρα στο χωριό, γιατί δεν υπάρχουν τόσα πολλά αμάξια, ενώ η πόλη είναι γεμάτη καυσαέρια. Το καλύτερο να ζεις στο βουνό είναι ότι έχεις μια μαγευτική θέα και ότι κάθε χειμώνα πέφτει χιόνι που για άλλα παιδιά είναι το όνειρό τους. Είναι πολύ ωραία, διότι γνωρίζεις τον κάθε γείτονα και ξέρεις την προσωπικότητά του. Είναι λοιπόν τέλεια η ζωή στο χωριό!!
Αμαλία Μόνι

…Μη στενοχωριέσαι βρε! Η ζωή στο χωριό είναι πολύ ωραία γιατί έχεις πολύ ελεύθερο χώρο για πολύ παιχνίδι! Εχει περισσότερη ησυχία και γαλήνη. Φαντάσου και πόσο καλύτερη θέα θα έχεις από εκεί πάνω! Πιστεύω ότι το καλύτερο να ζεις στο βουνό είναι ότι δε χρειάζεται να μετακινηθείς για να πας στα χιόνια, επειδή χιονίζει συνέχεια στα ψηλά βουνά. Και όταν χιονίζει δεν πηγαίνεις σχολείο!!!!
Πλάτωνας Ζαφειράκης

…Σκέψου θετικά! Πόσα πολλά πράγματα μπορείς να κάνεις σε ένα ορεινό χωριό! Καταρχάς το χωριό έχει μια θεϊκή θέα, ενώ στην πόλη το μόνο που μπορείς να δεις είναι τα κτήρια, οι κεραίες των πολυκατοικιών και τα αυτοκίνητα. Ζηλεύω πολύ που θα πας στο χωριό, διότι στην πόλη υπάρχει πολλή φασαρία και σε πονάει το κεφάλι σου! Αντίθετα στα ορεινά χωριά υπάρχει ησυχία! Το σημαντικότερο είναι ότι έχει χιόνι και θα παίζεις ατέλειωτες ώρες χιονοπόλεμο!
Ιάσονας Αλαγιάς

Γράμμα σε ένα φίλο
που μετακομίζει
σε ένα ορεινό χωριό
Αγαπημένε μου φίλε… η ζωή στο χωριό δεν είναι τόσο άσχημη όσο φαντάζεσαι! Κάθε μέρα μετά το σχολείο (όπως βλέπεις, δεν τη γλιτώνεις!) θα παίζεις σε όλο το χωριό, όπου θα έχεις άπλετο χώρο. Επίσης, για να πας στο σχολείο θα σε παίρνει το λεωφορείο. Ομως, αν χιονίζει δεν θα πηγαίνεις! (που σίγουρα όλο το χειμώνα αυτό γίνεται!) Τα Χριστούγεννα θα τα περνάς σαν όλες τις χριστουγεννιάτικες κάρτες που βλέπεις με το χιόνι και το ζεστό τζάκι.
Θα χορταίνεις καθαρό αέρα, χωρίς καυσαέρια, μια και στο βουνό υπάρχουν άπειρα δέντρα και θα γαληνεύει η ψυχή σου, καθώς θα βλέπεις μια θέα μαγευτική. Μια και σου αρέσουν τα ζώα πιστεύω πως θα ξετρελαθείς όταν θα μάθεις ότι εκεί υπάρχουν πολλά ζώα, γαλοπούλες, κότες, γάτες, ακόμα και σκίουροι! Θα περνάς τέλεια! Θα ακούς παραμύθια από τους παππούδες και τις γιαγιάδες του χωριού! Πραγματικά σε ζηλεύω!!
Αλκηστη Παρασκάκη

Μην στενοχωριέσαι φίλε μου! Στο χωριό θα γνωρίζεις όλους τους γείτονες και θα έχεις πολλούς φίλους, όχι σαν τη πόλη που κανείς δεν γνωρίζει τον άλλο. Θα μπορείς να παίζεις έξω στους δρόμους ελεύθερα: Λογικά κάποιος νομίζει ότι στο ορεινό χωριό κάνει πολύ κρύο το χειμώνα, Αλλά θα χιονίζει κιόλας! Και χιόνι σημαίνει παιχνίδι και χιονοπόλεμο! Εγώ πάντως θα ήθελα να μένω σε ένα χωριό. Να εκτιμάς πάντα αυτά που έχεις!!!
Παρασκευάς Σκαλίδης

Μια γιαγιά αναπολεί τα παιδικά της χρόνια στο χωριό

…Πάντα θυμάμαι το χωριό μου… είναι για μένα ο παράδεισός μου… ήταν πάντα το χωριό των ονείρων μου. Με μια μεγάλη εκκλησία στη μέση, πολλά σπίτια και δέντρα, ένα σχολείο που είναι τώρα κλειστό και έχει γίνει η μεγάλη αυλή του χωριού… Θυμάμαι τον κήπο στο σπίτι που ζούσα που καλλιεργούσαμε φρούτα και λαχανικά.
Οι άνθρωποι ήταν πάντα πιο φιλικοί σε αντίθεση με την πόλη. Τα Πλακάλωνα -έτσι το λένε το χωριό μου- είχαν ένα μαγευτικό θέαμα… Το μικρό εκκλησάκι είναι το πιο ήσυχο μέρος. Οι εκδρομές ήταν πάντα τέλειες και το καλοκαίρι τα μπάνια ήταν ατέλειωτα.
Όμως το χωριό μου τώρα πια ερήμωσε… πόσο θα ήθελα να ξαναπάω και να το κάνω ξανά “ζωντανό”…
Αντωνία Κουφογιαννάκη

Χανιώτικα νέα ( 26.01.2019)

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Η ΙΚΕΣΙΑ ΕΝΟΣ ΑΓΙΟΥ

«[…] Ούτε νιώθω καμιά ανάγκη/ για την πνοή που ταχύτατα περνάει,/ για την ανθρώπινη τιμή/ και για τη δόξα, που αφανίζεται./ Ούτε να ‘χω λαχτάρησα μεγάλα δώρα/ απ’ τον βασιλιά μες στο παλάτι,/ ούτε με κυρίευσε η επιθυμία των δικαστικών θρόνων,/ πάνω στους οποίους καθισμένος,/ γεμάτος δόξα/ θα σήκωνα υπερήφανα τα φρύδια./ Ούτε επεθύμησα να ‘χω μεγάλη δύναμη στην πόλη/ ή στους πολίτες/ και να ευχαριστιέμαι/ με ψεύτικα κι αδύνατα όνειρα,/ που απ ‘τον ένα πηγαίνουν στον άλλο/ κι όμοια πετούν και φεύγουν/ σαν το νερό που πας να το αρπάξεις στην παλάμη/ κι αυτό κυλά και φεύγει/ κι όταν κανείς τα προσέχει, είναι σαν/ ή να κρατάει στα χέρια τη σκιά ή να ψηλαφεί την ομίχλη./ Τέτοια είναι των ανθρώπων η γενιά/ τέτοιος κι ο πλούτος,/ πλούτος που μοιάζει με τ’ αμυδρότατα ίχνη του καραβιού/ που χαράσσονται από μπροστά/ και σβήνονται πίσω» […] Από το ποίημα “Περί των καθ’ εαυτόν” του Γρηγορίου Ναζιανζηνού (μετάφραση του μακαριστού μητροπολίτη Νικοδήμου Γκατζιρούλη).

Και σπουδαίος ποιητής εκτός όλων των άλλων, ο Αγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, που γιορτάζει σήμερα 25 Ιανουαρίου, και στις 30 του μήνα, των Τριών Ιεραρχών, μαζί με τον Μέγα Βασίλειο και τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο. Και στα πεζά του κείμενα: Στους υπέροχους “επιτάφιους” λόγους του για αγαπημένα πρόσωπα (μεταξύ αυτών στον καλύτερο φίλο του, τον Μέγα Βασίλειο), στους “θεολογικούς” του λόγους που εκφώνησε στον ναό της Αγίας Αναστασίας και, βέβαια, στους λόγους του για τις διάφορες μεγάλες εορτές. Προπάντων, όμως, στην καθαρά ποιητική του δημιουργία, που διασώζεται σε 400 έπη με 18.000 περίπου στίχους! Αχώριστος σύντροφος της ζωής του η ποίηση. «Μ’ αυτήν μπόρεσε να εκφραστεί να υλοποιήσει και να κοινοποιήσει τους στοχασμούς του, τους πόνους του, τις περιπέτειές του, τη μελαγχολία του για τα ανθρώπινα και τη βαθιάτου πεποίθηση στην αγάπη και την πρόνοια του Θεού», επισημαίνει ο μελετητής και μεταφραστής της ποίησής του μακαριστός μητροπολίτης Νικόδημος Γκατζιρούλης.

“Η Ικεσία ενός Αγίου”, ο τίτλος του 300 περίπου σελίδων, ιδιαίτερα επιμελημένου βιβλίου (Αθήναι, 1970) που έγραψε για τον ποιητή- άγιο ή άγιο – ποιητή, αν προτιμάτε, ο προαναφερθείς μητροπολίτης. Καταφεύγω συχνά σ’ αυτό για να “προστρέξω” στην ποίηση που υπηρετεί, έτσι όπως την υπηρετεί, ο Αγιος που δεν δίστασε ν’ αφήσει τον πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινούπολης, για να ‘χει ήσυχη τη συνείδησή του και που έμεινε με την επωνυμία “Θεολόγος”. Ιδιαίτερα ευαίσθητος ως άνθρωπος ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός. Θρηνώδης η κραυγή του που καταλήγει ωστόσο σε λόγια εμπιστοσύνης και αφιερώσεως: «Αν είχε προσβληθεί/ η υγεία του σώματός μου/ θα εύρισκα κάποιο γιατρό./ Αν ήμουνα φτωχός/ θα έτρεχα σε κάποιο πλούσιο·/ και στο λιμάνι αν ήμουν ζαλισμένος·/ Αν με αδικούσαν/ θα κατέφευγα στους νόμους και το δικαστήριο./ Και κάποιος θάμνος θα μ’ έσωζε απ’ τον γκρεμό./ Μα όταν ζητάει να με βάλει κάτω από τα πόδια του/ ο διάβολος, που έφθειρε τη θεία εικόνα,/ ποιός άλλος μπορεί να μου γίνει στήριγμα/ εκτός από σένα, Κύριε;».

ΜΙΚΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ Σ' ΕΝΑΝ ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟ  

«Μαύρο πουλί εκάθισε εις το νεκροταφείο/ και τραγουδεί λυπητερά και παραπονεμένα./ Μανόλη μου Κατσίγαρη, άξιο μου παλληκάρι». Οι τρεις πρώτοι στίχοι από ριζίτικο τραγούδι για τον εκ Νίππους Αποκορώνου καταγόμενο, πρώτο από ιδιώτες αρχηγό του Μακεδονικού Αγώνα Μανόλη Κατσίγαρη. Πήγε στη Μακεδονία το 1904 και πολέμησε 4 χρόνια -σκοτώθηκε στον Ολυμπο στις 20 Απριλίου 1908. Η προτομή του μαζί με αυτήν του οπλαρχηγού των Κρητικών Επαναστάσεων Θεοκλή Νικ. Κακάτση είναι στο Ηρώο του Χωριού. Το τραγούδι του τραγουδιέται ακόμα. «Λευκό γαλάζιο το πουλί εδώ στην Ειδομένη,/ που τραγουδεί τη δόξα σου, Κατσίγαρη Μανόλη, και στέλνει χαιρετίσματα σε όλη την Ελλάδα. Αθάνατοι ‘ν’ οι ήρωες». (Νεοριζίτικο τραγούδι. Το έγραψα ύστερα από την επίσκεψή μου, με αφορμή την 100η επέτειο της Μάχης του Σκρα στην Ειδομένη του Κιλκίς, στις 13 Μαΐου τ.ε., στα μέρη της οποίας, έδρασε ο Ηρωας, και όπου η προτομή του. Οσμή ευωδίας απ’ τις δάφνες του Νιππιανού Αϊ Γιώργη του Δαφνίτη). “Νυν και αεί χεραγκαλιά Κρήτη Μακεδονία/ για την πρεπιά, για την τιμή και για την ιστορία”. (Το τελευταίο δίστιχο μιας ρίμας που “έβγαλε” στη σελίδα του στο Βιβλίο των Προσώπων, την περασμένη Κυριακή, 20 Ιανουαρίου, ημέρα που έγινε το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία στην Αθήνα, ο δάσκαλος και καταξιωμένος ανά το πανελλήνιο ποιητής της Κρητικής Διαλέκτου Κωστής Λαγουδιανάκης).

Με δεδομένη τη γνώμη του ελληνικού λαού για τη λεγόμενη συμφωνία των Πρεσπών, τα παραπάνω.
Η ιστορία είναι ιστορία!

Χανιώτικα νέα (25.01.2019)

ΣΤΑΣΕΙΣ (ΒΙΒΛΙΟ)

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ: ΠΑΡΕ, ΔΙΑΒΑΣΕ! 

( 28 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ) 

Γράφει ο Γιώργος Καμβυσέλλης*

Άνοιξε μες στο ξεροβόρι το παραθύρι μου, χίμηξε πρωιμόφερτο ανοιξιάτικο φως, θαλπωρή με τύλιξε και μια ζεστή φωνή, γλυκόλαλη, αλλιώτικη και σημαδιακιά ένοιωσα να σιγανομουρμουρίζει, να δυναμώνει και να τρανεύει επίμονα.

Κοίτα ολόγυρα φτωχέ που κατατρώγεσαι με τα ποταπά κι εμετικά πλουμιά μιας ψεύτικης, γιομάτης σερπαντίνες και μπογιάδες ζωής. Σμίκρυνε τις κόρες των οθταλμών σου, ξεδιάκρινε σημάδια ξέχωρα, αγνά, λαχταριστά κι ωφέλιμα στην μικρή και τη μεγάλη μας την κοινωνία.

Δες καθαρά, απροκατάληπτα, και σίγουρό ‘ναι πως θα σταματήσεις. Θα κάνεις στάση στο τρέξιμό σου το ωφέλιμο ή το ανωφελές. Στάσεις θα κάνεις. Πολλές στάσεις. Εδώ κι εκεί. Τις βλέπεις; Όχι; Τι κρίμα!

Για καθάρισε το νου κι εστίασέ τον. Να τες.

¨Μια στάση εδώ μια στάση εκεί¨, πάρε, διάβασε. Να τος. Με το χέρι σφιχτοδεμένο μας κρατεί και μας οδηγεί ο στοχαστής, ο συγγραφέας, ο Βαγγέλης ο Κακατσάκης από τα Τσικαλαριά τα Χανιώτικα.

¨Στάση εδώ στάση εκεί¨, στάσεις ζωής. Ζωής μας κι απανταχού τα μονοπάτια τα στενά, και τις πλατειές τις λεωφόρους και αλάνες, σήμερα πλατείες που τσι λένε. Εκεί που ο καθείς διαβαίνει αμέριμνα φελά, ή και στροβιλίζεται υλιστικά, μηδενιστικά καμιά φορά.

Στάσεις κάνε στον πολιτισμό τον πολυδαίδαλο και στον κοινωνικό ιστό που σαν την αράχνη που παγιδεύει στον ιστό της τα έντομα για να κορέσει το ένστικτο αυτοσυντήρησης της, έτσι κι ετούτος ο ιστός μας τυλίγει, μας ζεσταίνει, μας σφίγγει, μας αφομοιώνει και μας καθοδηγεί διακριτικά, που όμως μπορεί, ναι, να μας παρασφίξει απειλητικά σε κάθε λοξοδρόμημά μας. Να μας διδάξει πασκίζει και μας καθοδηγεί υπομονετικά, σαν την καλομάνα την πονετικιά το στερνοπαίδι της..

Φώτα στο διάβα, στο σκοτάδι το πηχτό και φάρος στην ανεμοδαρμένη βουνοκορφή, στη φουρτουνιασμένη, τη μπλαβιασμένη θάλασσα. Αθρώποι και δρώμενα γύρω μας, το φως κι οι φάροι μικροί και λαμπεροί. Μα, να τους βλέπουμε άνθρωπέ μου, να τους παρατηρούμε μεθοδικά κι αν είναι μπορετό, γιατί όχι, να τους μιμούμαστε.

Σαν κι αυτόν, τον προικισμένο από το Θεό, το Βαγγέλη τον Κακατσάκη.

Ετούτος ο γνωστός και πιστός συνοδοιπόρος μου που μας παίρνει από το χέρι σαν καλός παιδαγωγός και, τσουκ. Στάση στον μεγάλο ιεράρχη τον παππού της Κρήτης ολάκερης τον Ειρηναίο.  Στάση στο μουσείο το υποδειγματικό της τυπογραφίας Γιάννη και Ελένης Γαρεδάκη τους ιδρυτές των Χανιώτικων Νέων, στάση σε κύτταρα του πολιτισμού σημαντικά και προσωπικότητες, σε καταστάσεις και δρώμενα αξιοπρόσεχτα, σε παινεμένες τάσεις από ομάδες μικρές μα και μεγάλες.

Τον διαβάζουμε στην αγαπημένη μας εφημερίδα τα Χανιώτικα Νέα. Όλα τα έχουμε διαβασμένα, μα σοφώς πράττοντας ο ίδιος, αποφάσισε και με τη συμβολή της εφημερίδας κι άλλων συντελεστών, αποφάσισε και μάξωξε τα σημαντικότερα, τα εγκλώβισε σε ένα ομώνυμο και καλόγουστο βιβλίο που θα μπορεί ο καθείς να ανατρέχει, να διαβάσει, να ξαναδιαβάζει την στάση που θέλει να σταματήσει να ξεκουραστεί να προβληματιστεί.

Έπαινοι και καλολογήματα αρμόζουν στο συγγραφέα και στα Χ. Ν. για την πετυχημένη ετούτη έκδοση.

Και υγεία, δύναμη, να βαίνουν προς την κορφή, από καρδιάς εύχομαι.

                                                                            

                                                                              

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

ΕΙΝΑΙ Ο ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΑΣ ΣΚΟΠΙΑΝΟΣ;




Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

«Τις απορίες που μπορεί να… γεννήσει ο ανθρώπινος εγκέφαλος, δεν μπορεί ο ανθρώπινος νους(!) να διαχειριστεί… ενίοτε».
Δεν υπάρχει τίποτα το ακαθόριστο – περίεργο στην παραπάνω διατύπωση – αξίωμα του γράφοντα· όλα εξηγούνται σε αυτήν τη χώρα όπου οι παρανοήσεις πια δεν μας μπερδεύουν αλλά μας έχουν φτάσει σε ένα άλλο επίπεδο… εγκεφαλικό!
Να ’ναι καλά η… πρώην συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ,  που λάνσαρε τις υπολανθάνουσες αοριστολογίες ως έννοιες και τις παρερμηνεύσεις, οι οποίες αμφότερες πλέον κυριαρχούν στα Μέσα αλλά και στα… έξω!
Ο χαβάς (τους) – χαβάς· εξακολουθούν να κοροϊδεύουν το “είναι” μας, λειτουργώντας αποπροσανατολιστικά, διατυπώνοντας λόγο δημιουργικής ασάφειας ώστε όλοι ή κάποιοι από εμάς να καταλαβαίνουμε πως η Πυθία των αρχαίων είναι… πρόγονός τους/μας!
…Ελα μου όμως που στο πλαίσιο της όποιας εθνικής, εθνολογικής αμφισβήτησης, ακόμη κι αυτό αμφισβητείται· ήταν πράγματι η Πυθία δική μας; Υπήρξε το Μαντείο των Δελφών, ο χρυσός αιώνας του Περικλέους; Η Σπάρτη; Ο Λεωνίδας; Υπήρξαν άραγε ο Ικτίνος και ο Καλλικράτης;
Είναι η Ακρόπολη των Αθηνών ελληνική; Ας μείνω προσώρας στα βασικά, γιατί κι αυτά τα βασικά θα τα “απωλέσουμε” ωσονούπω!
Κολοτούμπα κάνω και… συνεχίζω: ήταν ο βουκεφάλας το άλογο του Μεγαλέξανδρου; Κι αν ήταν, γιατί να τον έχει ονομάσει βουκεφάλα κι ουχί βουκεφαλόφσκι;
Στην εποχή μας που η… δημιουργική (made by syriza) προπαγανδιστική “κουλτούρα… να φύγουμε” βασιλεύει, είναι ό,τι ευκολότερο να διατυπώνεις το μακρύ σου και το κοντό σου!
Εν κατακλείδι, τώρα που θα κυρώσουμε και τα άκυρα, που θα επανατυπώσουμε και νέα βιβλία ιστορίας, ίσως θα πρέπει ν’ αρχίσουμε να αναδιαπραγματευόμαστε και τα εξ ων συνετέθημεν. Κι αν δεν είμαστε αυτοί που είμαστε ποιοι θα μπορούσαμε να είμαστε; Ιδού το μέγα ερώτημα!
Βρε σεις μπας κι ο Κώστας Μακεδόνας είναι τελικά Σκοπιανός, παρότι Θεσσαλονικιός;
Κι αν δεν είναι, γιατί τον λένε Μακεδόνα;

 Χανιώτικα νέα (23.01.2019)