ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΤΗ ΥΠΕΡΜΑΧΩ ΣΤΡΑΤΗΓΩ

«Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια/ ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια/ αναγράφω σοι η πόλις σου, Θεοτόκε…». Μαζί με ριζίτικα τραγούδια, το “Πότε θα κάνει ξαστεριά” και το “Αγρίμια κι αγριμάκια μου”, και το “Υπερμάχω”. Πριν ακόμα πάω στο Δημοτικό, το άκουσα πρώτη φορά, τέτοιες μέρες. Σαν σε όνειρο… Στην Ε’ τάξη έμαθα και την ιστορία του. Η Παναγία ήταν η Υπέρμαχος Στρατηγός, η Στρατηγίνα της Ρωμιοσύνης, και η Κωνσταντινούπολη η, “πόλις” της. Καμία μετάφραση δε χρειαζόμουν, καμία άγνωστη λέξη δεν είχα, όταν επιστρέφοντας απ’ το σχολείο για το σπίτι, το έψελνα στεντορεία τη φωνή.

Σαν σε ταινία μπροστά μου τα γεγονότα, όπως τότε… Οι Αβαροι, που έρχονται να πάρουν την Βασιλεύουσα, ενώ ο αυτοκράτορας Ηράκλειος λείπει σε πόλεμο εναντίον των Περσών. Ο πατριάρχης Σέργιος που περιφέρει στην πόλη την εικόνα της Παναγίας της Βλαχερνιώτισσας και ενθαρρύνει τα πλήθη…. Η Παναγία σε ρόλο Υπέρμαχου Στρατηγού. Ο ανεμοστρόβιλος που βυθίζει τα περισσότερα καράβια των πολιορκητών και τους τρέπει σε άτακτη φυγή… Ο Ακάθιστος Υμνος… 

Θα ακουστεί κι απόψε στους ανά την Ελλάδα ορθοδόξους ναούς το “Υπερμάχω”, οι Γ’ Χαιρετισμοί της Παναγίας γαρ. Ωστόσο οι “Αβαροι” περιτρέχουν ανενόχλητοι”, ανά τας οδούς και τας ρύμας του Εθνους ή είναι ιδέα μου;

ΧΑΙΡΕ, ΩΡΑΙΑ ΩΣ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΠΟΙΗΤΡΙΑ

Ενας παλιός πρωτοκαπετάνιος των Αρμάτων και των Γραμμάτων, που επιμένει να κατοικοεδρεύει στον Κεδρισό ποταμό, μου “ανέθεσε” ν’ απευθύνω στην Βικτωρία Θεοδώρου το “χαίρε” και να το κλείσω μ’ ένα ποίημά της που έγραψε για τη γειτονιά που γεννήθηκε. Με τη συμπλήρωση 40 ημερών από το φευγιό της στο άλλο ημισφαίριο της ζωής. Στο μνημόσυνό της που έγινε στην Εκκλησία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, της Καινούργιας Χώρας, σε δυο σχολεία της οποίας υπήρξα δάσκαλος, την περασμένη Κυριακή 24 Μαρτίου.

Χαίρε εσύ γιατί τα κύματα του τόπου που σε γέννησαν, σε δίδαξαν το ανυπότακτο. Χαίρε γιατί μια ζωή λειτουργούσουν και λειτουργούσες το και στο ανυπόκριτο./ Χαίρε γιατί “μόνο ένα καλάμι και του κορυδαλλού η τρίλλια” ήταν η δική σου περιουσία. Χαίρε γιατί η στράτευση στη σημαία της ανθρωπιάς ήταν της επίγειας παρουσίας σου η ουσία./ Χαίρε γιατί αρνήθηκες να κάνεις δήλωση μετανοίας. Χαίρε γιατί των παραλόγων αλόγων της κοινωνίας κράτησες τα ηνία./ Χαίρε ότι έμαθες να προφυλάγεις τη μητέρα και να την προετοιμάζεις για τα γηρατειά. Χαίρε ότι αγάπησες τον πατέρα και τον έκλεισες στο φυλλοκάρδια σου σαν ζωγραφιά./ Χαίρε γιατί ξεπέρασες τον απόηχο της ήττας. Χαίρε γιατί ατένισες της ανθρώπινης ζωής το υπέροχο ήτα./ Χαίρε γιατί την απλότητα ύμνησες και αποθέωσες. Χαίρε γιατί των ανθρώπων τις όποιες μικρότητες απονέκρωσες./ Χαίρε γιατί μέσω του “Αρειου Υπνου” την πίκρα και την οργή σου για τη “λυκοποίηση” του ανθρώπου εξέφρασες. Χαίρε γιατί ταυτόχρονα τους δρόμους για την ειρήνη εχάραξες./ Χαίρε ότι στο “Βορεινό προάστιο” με το “Λαγούτο” σου μας ξεχειμωνιάζεις. Χαίρε ότι με μες στη “Νυχτωδία των συνόρων” σου με τα “Μελίγματά” σου μας καλοκαιριάζεις./ Χαίρε, εσύ, η πάντα ελεύθερη στην εξορία σου. Χαίρε, εσύ, η πάντα εξόριστη στην ελευθερία σου./ Χαίρε γιατί τις λευκωρείτικες κορφές της ποίησης ανέβηκες. Χαίρε γιατί απ’ τις όχθες του Κεδρισού τις ατένισες./ Χαίρε εσύ η “δραπέτις” και η “πελαγινή”. Χαίρε η πάντα ωραία και γοητευτική./ Χαίρε ότι το Τάγμα της Μνήμης πιστά υπηρέτησες. Χαίρε ότι το άρμα της καρδιάς σταθερά καθοδήγησες./ Χαίρε Ωραία ως Ελληνίδα Ποιήτρια!

Το ποίημά της “Καινούργια Χώρα”, ένα ποίημα αφιερωμένο στη μάνα της, όπως και όλα τ’ άλλα που συμπεριλαμβάνονται στην ποιητική της συλλογή “Εγκώμιο” άλλωστε: «Δεν θ’ αρνηθώ τον τόπο όπου κρατεί τ’ αχνάρια σου/ εκεί θα ψάχνω πάντοτε να βρω/ πετράδια από τη θύμησή σου./ Δική μου θα ‘ναι η ταπεινή αμμουδιά/ που τρέφει τα μελαχρινά παιδιά και τους ψαράδες.// -Ωσάν τα ψάρια του γιαλού πληθαίνουνε/ και θρέφουνε την πείνα του μεγάλου/ και τραγουδούνε: “του ψαρά,/ του κυνηγού το πιάτο/ τις πέντε μέρες αδειανό,/ τις πέντε είναι γεμάτο”- /Το κλήμα που ‘θαψε μέσα στο κοκκινόχωμα/ κι επέταξε βλαστούς και φύλλα/ τις λεμονιές και τις μουριές που τάιζες το μετάξι.// Μια θέση έχω στη γη./ Είναι στο περιγιάλι που έζησες/ κι έγειρες να πεθάνεις».
Αθάνατη, Ωραία ως Ελληνίδα Ποιήτρια!

Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 29.3.2019)
http://www.haniotika-nea.gr/chere-orea-os-ellinida-piitria/