"ΕΙΜΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΙ ΕΦΤΑΣΕ ΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΟΥ
«Είμαι γη./ Να περπατιέμαι και να οργώνομαι./ Να με ποτίζουν και να δρέπουν τους καρπούς μου./ Ο κόλπος μου αγκαλιάζει τους σπασμούς των κυμάτων/ θάλασσα είμαι με παλίρροια και μ’ άμπωτη./ Ταξιδεύω και πνίγω./ Και στα νερά μου πνίγομαι./ Τα σπλάχνα μου καίγονται, τα σπλάχνα μου καίνε./ Αγνοημένη, δυναστευμένη, σιωπηλή/ μαινάδα που ξεσκίζω/ Μήτρα εγώ ανθρώπων και θεών/ μνήτρια είμαι των μυστών./ Είμαι γυναίκα κι έφτασε το πλήρωμα του χρόνου μου». Το ποίημα “Γυναίκα” της Νάνσυς Δανέλη. Μένω πάντα πολύ στους τελευταίους στίχους που, όταν το θυμούμαι και το θυμούμαι συχνά, δεν ξελείπουν οι αφορμές. «Είμαι γυναίκα/ κι έφτασε το πλήρωμα του χρόνου μου». Είναι φανερό τι θέλει να πει η ποιήτρια!..
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας σήμερα, 8 Μαρτίου. Η Διεθνής Ημέρα των Δικαιωμάτων των Γυναικών, για να είμαστε ακριβείς. Με τη βούλα του ΟΗΕ από το 1977. Στις διαμαρτυρίες των γυναικών στις αρχές του 20ου αιώνα στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, που ζητούσαν ίσα δικαιώματα, καλύτερες συνθήκες εργασίας, καθώς και δικαίωμα ψήφου, έχει τις ρίζες της αυτή η ημέρα. Μια ημέρα που δεν είναι απλά μια ευκαιρία “ξεσαλώματος” για τις γυναίκες και έκφρασης αγάπης προς το άλλο μισό για τους άνδρες, αλλά εξ ορισμού ημέρα κινητοποιήσεων. Ονειρο θερινής νυκτός, σε πολλές περιπτώσεις η ισοτιμία ανδρών – γυναικών. Για να μην αναφερθώ σε κραυγαλέες καταστάσεις.
Το καλύτερο μέρος για να είσαι γυναίκα είναι η Ισλανδία, το καλύτερο μέρος για να είσαι γυναίκα πολιτικός είναι η Ρουάντα, το καλύτερο μέρος για να είσαι γυναίκα “αφεντικό” είναι η Ταϊλάνδη, και το καλύτερο μέρος για να κερδίσεις χρήματα είναι το Λουξεμβούργο. Πάμε παρακάτω: Το καλύτερο μέρος για να πάει στο Πανεπιστήμιο είναι το Κατάρ, το καλύτερο μέρος για μακροζωία είναι η Ιαπωνία, το καλύτερο μέρος για να πάρει διαζύγιο είναι το Γκουάμ, το καλύτερο μέρος για τις γυναίκες οδηγούς είναι η Ινδία και (τι έκπληξη!) το καλύτερο μέρος για να γεννήσει είναι η Ελλάδα. Αυτά υποστήριζε σε ρεπορτάζ, που πραγματοποίησε πριν από εφτά χρόνια η βρετανική εφημερίδα “The Independent” (βλ. εφ. “Το Βήμα”, 4 Μαρτίου 2012). Οχι δεν έχω υπόψη μου παρόμοιο ρεπορτάζ για το ποιο είναι το χειρότερο μέρος να είσαι γυναίκα…
Απ’ το πλευρό του άνδρα, του Αδάμ, έπλασε ο Θεός της γυναίκα, την Εύα. Ούτε απ’ το κεφάλι του, γιατί δεν είναι ανώτερή του, ούτε απ’ τα πόδια του γιατί δεν είναι κατώτερή του. Απ’ τον Θεό δοσμένη η ισότητα των δύο φύλων, κατά τον Αγιο Ειρηναίο Γαλανάκη τον Χριστιανό που έλεγε ωστόσο, αστειευόμενος, και το άλλο. Και βέβαια είναι κεφαλή της οικογένειας, παιδιά μου, ο άνδρας, η γυναίκα όμως είναι ο λαιμός και η κεφαλή πάει, όπου την πάει ο λαιμός… Εχοντας υπόψη του και την επικρατούσα την Κρήτη, ακόμα(;) μητριαρχία.
Γυναίκα μάνα, γυναίκα αδελφή, γυναίκα σύζυγος, γυναίκα ερωμένη, γυναίκα μόνη, γυναίκα μονογονεϊκής οικογένειας, γυναίκα – γυναίκα… Γυναίκα των σαλονιών, γυναίκα του δρόμου, γυναίκα της βιοπάλης, γυναίκα – γυναίκα… Γυναίκα αγρότισσα, γυναίκα επιστήμονας, γυναίκα πολιτικός, γυναίκα εργάτρια, γυναίκα – γυναίκα. Γυναίκα της σημερινής σύγχρονης πραγματικότητας, γυναίκα της αυριανής αχαρτογράφητης κατάστασης, γυναίκα του παλιού καιρού, γυναίκα – μάνα μου. Ηλιο μ’ ήλιο το μεροκάματό της, ήλιο μ’ ήλιο το νυχτοκάματό της. Πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα!
«Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως,/ πριν απ’ τον Ερωτα έρωτας,/ κι όταν σε πήρε το φιλί/ Γυναίκα». Το ποίημα “Επίγραμμα” από τους “Προσανατολισμούς” του Οδυσσέα Ελύτη. Και το ποίημα αυτό το θυμούμαι συχνά… Είναι φανερό τι θέλει να πει ο ποιητής!..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου