Ο ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ ΚΑΙ Η ΕΥΘΥΝΗ
“Η εσχατολογική αισιοδοξία: Η αμετάβλητη φιλοσοφία του Καζαντζάκη”, “Ο Νίκος Καζαντζάκης και ο “Τρίτος Κόσμος””, “Ο Νίκος Καζαντζάκης την εποχή του φασισμού”, “Νίκος Καζαντζάκης: Λογοτεχνία και Πολιτική – μια αμφίδρομη σχέση”, “Σχέσεις του Νίκου Καζαντζάκη με τον κομμουνισμό”, “Η απέλαση του Νίκου Καζαντζάκη από την Αγγλία”, “Οι ελληνικές Αρχές και ο Νίκος Καζαντζάκης”, “Ο Νίκος Καζαντζάκης και οι Ελληνες του Καυκάσου”, “Οι διανοούμενοι της Αριστεράς και ο Νίκος Καζαντζάκης” και “Νίκος Καζαντζάκης: “Ζω κι εγώ τον καημό ολόκληρου του γένους…” – Από την περιπέτεια της Κατοχής στην κυβέρνηση Σοφούλη…”. Οι τίτλοι των κειμένων που έγραψαν ο Peter Bien, η Αθηνά Βουγιούκα, ο Κωνσταντίνος Α. Δημάδης, ο Σήφης Μιχελογιάννης, ο Μιχάλης Πάτσης, ο Γιώργος Ρωμαίος, η Φωτεινή Τομαή, ο Κωνσταντίνος Φωτιάδης, ο Νίκος Χρυσός και ο Νίκος Ψιλάκης, αντίστοιχα, και συμπεριλαμβάνονται στο βιβλίο με τίτλο “Ο Νίκος Καζαντζάκης και η πολιτική” (επιμέλεια: Ιωάννα Σπηλιοπούλου και Νίκος Χρυσός και πρόλογος Ερη Σταυροπούλου) και κυκλοφορήθηκε πρόσφατα απ’ τις εκδόσεις “Καστανιώτη”. Για τις ομιλίες που έγιναν στο ομώνυμο συνέδριο που διοργανώθηκε από τη Διεθνή Εταιρεία Φίλων Νίκου Καζαντζάκη στις15 και 16 Φεβρουαρίου 2018, στην Αθήνα, πρόκειται.
Μετά απ’ το Ηράκλειο, τον Αγιο Νικόλαο, το Ρέθυμνο και στα Χανιά, και συγκεκριμένα στην αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου “Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ”, με συνδιοργανωτές την Περιφερειακή Ενότητα Χανίων, τον Φιλ. Σύλλ. “Χρυσόστομος”, τις εκδόσεις “Καστανιώτη” και τη ΔΕΦΝΚ η παρουσίαση του περί ου ο λόγος βιβλίου, αύριο Τετάρτη 12 Ιουνίου και ώρα 8 μ.μ., με ομιλητές τον Γιάννη Φίλη, τον Σήφη Μιχελογιάννη και την Ρούλα Βουράκη (συντονιστής ο γράφων, παρόντος του προέδρου της ΔΕΦΝΚ Γιώργου Στασινάκη. Οχι μόνο διανοούμενος αλλά και άνθρωπος της δράσης ο κορυφαίος Ελληνας συγγραφέας!
«Θα ‘πρεπε κι εμείς να κρίνουμε τον Καζαντζάκη. Οχι από το τι έκαμε, κι αν αυτό που έκαμε έχει ή δεν έχει ανώτατη αξία. Παρά τι ήταν αυτό που ήθελε να κάμει, κι αν αυτό που ήθελε να κάμει είχε ανώτατη αξία για κείνον και για μας τους άλλους». Τα που έχει πει για τον συγγραφέα, αλλά και για τον πολίτη και πολιτικό Καζαντζάκη η πιστή του συντρόφισσα στη “ζωή και στον αγώνα” Ελένη Σαμίου – Καζαντζάκη. Από την Ερη Σταυροπούλου στον “πρόλογό” της η απάντηση: Τα όσα προσπάθησε να πραγματοποιήσει ο Καζαντζάκης, ξεπερνούν κατά πολύ τις επιθυμίες και τα σχέδια του μέσου ανθρώπου. Αντίστοιχα και τα όσα πέτυχε». Μιαν απάντηση που μας παραπέμπει στη γνωστή περί ευθύνης φράση του Καζαντζάκη, όπως την έχει διατυπώσει σε β’ ενικό πρόσωπο: «Ν’ αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ μοναχός μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί εγώ θα φταίω».
Η ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ
«Ω Ρωμιοσύνη, ω μάνα μου. Και ω κόρη εσύ της όμορφης/ μέσα στις όμορφες μητέρες!/ Τα στερνά παιδιά σου,/ για να σκεπάσουν κάποια τους ασκήμια και ντροπή,/ εσέ είπαν άσκημη, ντραπήκανε για τ’ όνομά σου./ Μα πάντα εκείνο στις κορφές το μελετάνε απείραχτο/ τρανά του Ολύμπου οι ραψωδοί, και τ’ άξια παλληκάρια./ Κι εγώ το γράφω με χρυσά στο μέτωπό σου γράμματα/ και το φιλώ στα ματωμένα σου ποδάρια!» Κωστής Παλαμάς. «Η Ρωμιοσύνη είν’ φυλή σύγχρονη με τον κόσμο,/ κανένας δεν ευρέθηκε για να την εξαλείψει,/ κανείς γιατί από ψηλά την σκέπει ο Θεός μου./ Η Ρωμιοσύνη θα χαθεί όταν ο κόσμος λείψει!» Βασίλης Μιχαηλίδης (απόδοση στη νεοελληνική Αυγερινός Ανδρέου). «Για μας ήταν άλλο πράγμα ο πόλεμος για την πίστη του Χριστού/ και για την ψυχή του ανθρώπου καθισμένη στα γόνατα της Υπερμάχου Στρατηγού,/ που είχε στα μάτια ψηφιδωτό τον καημό της Ρωμιοσύνης,/ εκείνου του πέλαγου τον καημό σαν ήβρε το ζύγιασμα της καλοσύνης.» Γιώργος Σεφέρης. «Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις, – εκεί που πάει να σκύψει/ με το σουγιά στο κόκαλο, με το λουρί στο σβέρκο./ Να τη, πετιέται αποξαρχής κι αντρειεύει και θεριεύει/ και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του ήλιου.» Γιάννης Ρίτσος.
«Ω Ρωμιοσύνη, ω μάνα μου. Και ω κόρη εσύ της όμορφης/ μέσα στις όμορφες μητέρες!/ Τα στερνά παιδιά σου,/ για να σκεπάσουν κάποια τους ασκήμια και ντροπή,/ εσέ είπαν άσκημη, ντραπήκανε για τ’ όνομά σου./ Μα πάντα εκείνο στις κορφές το μελετάνε απείραχτο/ τρανά του Ολύμπου οι ραψωδοί, και τ’ άξια παλληκάρια./ Κι εγώ το γράφω με χρυσά στο μέτωπό σου γράμματα/ και το φιλώ στα ματωμένα σου ποδάρια!» Κωστής Παλαμάς. «Η Ρωμιοσύνη είν’ φυλή σύγχρονη με τον κόσμο,/ κανένας δεν ευρέθηκε για να την εξαλείψει,/ κανείς γιατί από ψηλά την σκέπει ο Θεός μου./ Η Ρωμιοσύνη θα χαθεί όταν ο κόσμος λείψει!» Βασίλης Μιχαηλίδης (απόδοση στη νεοελληνική Αυγερινός Ανδρέου). «Για μας ήταν άλλο πράγμα ο πόλεμος για την πίστη του Χριστού/ και για την ψυχή του ανθρώπου καθισμένη στα γόνατα της Υπερμάχου Στρατηγού,/ που είχε στα μάτια ψηφιδωτό τον καημό της Ρωμιοσύνης,/ εκείνου του πέλαγου τον καημό σαν ήβρε το ζύγιασμα της καλοσύνης.» Γιώργος Σεφέρης. «Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις, – εκεί που πάει να σκύψει/ με το σουγιά στο κόκαλο, με το λουρί στο σβέρκο./ Να τη, πετιέται αποξαρχής κι αντρειεύει και θεριεύει/ και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του ήλιου.» Γιάννης Ρίτσος.
“Η Ρωμιοσύνη στην ποίηση”, ο τίτλος ενός άρθρου που έγραψε ο και καλός μου φίλος, δικηγόρος, πρώην πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών Αυγερινός Θ. Ανδρέου στο με αρ. 24 (Ιούλιος, Αύγουστος, Σεπτέμβριος 2019) τεύχος του λογοτεχνικού περιοδικού “Αντιστροφές”, του οποίου και είναι εκδότης. Από αυτό και οι παραπάνω στίχοι των ποιητών μας. Να σημειωθεί ότι οι στίχοι του Κύπριου ποιητή Βασίλη Μιχαηλίδη είναι απ’ το γραμμένο το 1895 στην κυπριακή διάλεκτο πολύστιχο ποίημά του “Η 9η Ιουλίου του 1821 εν Λευκωσία (Κύπρου) ή το Τραούδιν του Κυπριανού” και ότι, όπως αναφέρει ο Α. Ανδρέου «ο στίχος για το αδύνατο εξάλειψης της Ρωμιοσύνης έχει τη φύτρα του στο μεσαιωνικό “χρονικό του Λεοντίου Μαχαιρά”».
Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 11.6.2019)
Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 11.6.2019)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου