ΠΟΙΗΣΗ

ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ *          

Παίζει με τους συμμαθητές του

στην αυλή του 5ου ο Νικόλας.

Απολαμβάνει το μεγάλο διάλειμμα.

Ψιλοβρέχει, μα δε δίνει σημασία.

Ν’ αργήσει να χτυπήσει το κουδούνι,

η μόνη του έγνοια.                              

Προσθέτω και το δικό μου ερωτηματικό

στο οδυνηρό γιατί των γονιών του.

Δε θ’ απαντήσει ο Θεός, το ξέρω.

Πως δε σηκώνουν μόνοι τους

την παρουσία της απουσίας του,

απλά δηλώνω.

 

Ντυμένος με το βαθύ γαλάζιο της θάλασσας,

 φεύγει για το δίχως επιστροφή ταξίδι ο Νικόλας.

Τον υποδέχεται το ανοιχτό γαλάζιο του ουρανού

και ο Θεός τον διορίζει φύλακα – άγγελο

 του μέλλοντος διαρκείας.

Για όλα τα παιδιά του κόσμου

που τα μάτια τους κυβερνά η σοροκάδα.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ

(«Όπως το ψωμί», εκδ. «Πυξίδα της Πόλης»)

 

*Νικόλας Καραβελάκης: Ήταν 22 μόλις χρονών, το 2016, όταν έφυγε για το άλλο ημισφαίριο της ζωής, ενώ ψάρευε με ψαροντούφεκο. Τον γνώρισα ως μαθητή, όταν ήμουν διευθυντής του 5ου Δημοτικού Σχολείου Χανίων.