ΠΑΝΤΑ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΤΟ 'ΕΜΕΙΣ" ΤΟΥ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ
«Ενα πράμα μόνον με παρακίνησε να γράψω ότι τούτη την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί, και πολιτικοί και στρατιωτικοί, και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Οσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομε να ζήσομεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί, να τη φυλάμεν όλοι μαζί, και να μη λέγει ούτε ο δυνατός εγώ, ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς “εγώ”; Οταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέει “εγώ”! Οταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λένε “εμείς”. Είμαστε εις το “εμείς” κι όχι εις το “εγώ”. Και εις το εξής να μάθομεν γνώση, αν θέλομεν να φκιάσομεν χωριόν να ζήσομεν όλοι μαζί». Γιάννης Μακρυγιάννης, “Απομνημονεύματα”.
Τα Χανιά που μας αξίζουν… Η Κρήτη που μας αξίζει… Η Ελλάδα που μας αξίζει. Τα Χανιά μας… Η Κρήτη μας… Η Ελλάδα μας… Το “εμείς” του Μακρυγιάννη σε αιτιατική πτώση προς… κοινή θέα, τώρα που τέλειωσαν οι αυτοδιοικητικές εκλογές και οι ευρωεκλογές κι ετοιμαζόμαστε για βουλευτικές. Ναι αυτήν την πατρίδα την έχουμε, όλοι μαζί. Από εδώ πρέπει να ξεκινάμε και εδώ πρέπει να επιστρέφουμε. Αν “θέλομεν να φκιάσομεν χωριό…”
Υπάρχουν κι άλλοι παράμετροι, το ξέρω. Δεν είναι τόσο απλοϊκά τα πράγματα, κι αυτό το ξέρω. Κι άλλα ξέρω… Οπως για παράδειγμα ότι έχουμε δικαίωμα να ονειρευόμαστε ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας. Εναν καλύτερο δήμο, μια καλύτερη περιφέρεια, μια καλύτερη Ελλάδα και παραπέρα μια καλύτερη Ευρώπη κι έναν καλύτερο κόσμο. Και τη μαντινάδα που λέει για τη γαϊδούρα που «επελέκα μοναχή τζη το σωμάρι» και «γή μακρύ τζη γή στενό τζη μοναχή τζη θα το βάλει», ξέρω…
ΑΥΤΗ Η ΓΗ ΕΙΝΑΙ ΙΕΡΗ
«Πώς μπορείτε να αγοράζετε ή να πουλάτε τον ουρανό – τη ζέστα της γης; Για μας μοιάζει παράξενο. Η δροσιά του αγέρα ή το άφρισμα του νερού ωστόσο δε μας ανήκουν. Πώς μπορείτε να τα αγοράσετε από μας; Κάθε μέρος της γης αυτής είναι ιερό για τον λαό μου. Κάθε αστραφτερή πευκοβελόνα, κάθε αμμούδα στις ακρογιαλιές, κάθε θολούρα στο σκοτεινό δάσος, κάθε ξέφωτο και κάθε ζουζούνι που ζουζουνίζει είναι, στη μνήμη και στην πείρα του λαού μου, ιερό».
«Αν αποφασίσω και δεχτώ, θα βάλω έναν όρο. Τα ζώα της γης αυτής ο λευκός θα πρέπει να τα μεταχειριστεί σαν αδέρφια του. Τι είναι ο άνθρωπος δίχως τα ζώα; Αν όλα τα ζώα φύγουν από τη μέση, ο άνθρωπος θα πεθάνει από μεγάλη εσωτερική μοναξιά, γιατί όσα συμβαίνουν στα ζώα, τα ίδια συμβαίνουν στον άνθρωπο. Ενα ξέρομε, που μπορεί μια μέρα ο λευκός να το ανακαλύψει: ο Θεός μας είναι ο ίδιος Θεός. Μπορεί να θαρρείτε πως Εκείνος είναι δικός σας, όπως ζητάτε να γίνει δική σας η γη μας. Αλλά δεν το δυνόσαστε. Εκείνος είναι Θεός των ανθρώπων. Και το έλεός Του μοιρασμένο απαράλλαχτα σε ερυθρόδερμους και λευκούς. Αυτή η γη Του είναι ακριβή. Οποιος τη βλάφτει, καταφρονάει το Δημιουργό της».
«Αν σας την πουλήσομε τη γη μας, αγαπήστε την, καθώς την αγαπήσαμε εμείς, φροντίστε την, καθώς τη φροντίσαμε εμείς, κρατήστε ζωντανή στο λογισμό σας τη μνήμη της γης, όπως βρίσκεται τη στιγμή που την παίρνετε, και με όλη σας τη δύναμη, με όλη την τρανή μπόρεσή σας, με όλη την καρδιά σας, διατηρήστε τη για τα τέκνα σας, και αγαπήστε την, καθώς ο Θεός αγαπάει όλους μας. Ενα ξέρομε – ο Θεός σας είναι ο ίδιος Θεός. Η γη Του είναι ακριβή. Ακόμα και ο λευκός δε γίνεται να απαλλαχτεί από τη κοινή μοίρα!»
Αποσπάσματα απ’ το κείμενο (πηγή: Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Β’ Γυμνασίου, ΟΕΔΒ, μετφρ. Ζήσιμος Λορεντζάτος “Το Βήμα”, 16.1.1977) του αρχηγού μιας φυλής Ινδιάνων του Σιάτλ προς τον πρόεδρο των ΗΠΑ Φραγκλίνο Πηρς, ο οποίος ζήτησε απ’ τους Ιδνιάνους να πουλήσουν τη γη τους στην αμερικανική κυβέρνηση, που χρονολογείται γύρω στα 1885. Το ξέρω ότι το κείμενο είναι αμφισβητούμενο, οι σκέψεις που διατυπώνονται όμως σ’ αυτό, μόνο αμφισβητούμενες δεν είναι. Ορατές και απ’ το τελευταίο γυμνό μάτι οι ολέθριες συνέπειες απ’ την υπερβολική εκμετάλλευση των φυσικών πόρων… Φωνή βοώντως εν τη ερήμω του πλανήτη μας το ινδιάνικο διαχρονικό μήνυμα στον απόηχο και του φετινού εορτασμού, προχθές, 5 Ιουνίου, της Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος;
Καμπανάκι του μέλλοντος αιώνος το ερωτηματικό του τέλους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου