Σάββατο, 14 Αυγούστου 2010
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
“ΠΛΟΥΣΙΟΣ πένης και συ/ παραμυθίας κανδήλα/ με μόνην επί δώματος εφέστια παρεούλα/ τη Μαρία/ να σου κάνει σκανταλιές/ σβήνει κι ανάβει τα κεριά/ τρώει τα λουκούμια/ σου μουτζουρώνει τα χαρτιά/ μπερδεύει στίχους και μολύβια/ μα/ τρέχει κι αποκρύβεται/ στην κόγχη του Πρωτάτου/ κάθε που ακούει/ περίφοβη/ αποβραδίς Βαγγελισμού/ χαλαλοή στα κεραμίδια”.
ΣΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ποίημα τού π. Π. Καποδίστρια (http://banato.blogspot.com/2007/08/blog-spost07.html), που έχει τίτλο “Επί δώματος”, “πρωταγωνιστεί” η μικρή Μαρία, η ταπεινή και αγνή κόρη από τη Ναζαρέτ. Σε χρόνο άχρονο και ποιητική αδεία, η κόρη παρουσιάζεται να ζει στο Αγιον Ορος, να γυροδιαβαίνει ως παιδάκι στο κελί του Μωυσέως του Αγιορείτου, στον οποίο και είναι αφιερωμένο το ποίημα βιώνοντας όλα της ζωής της τα συγκλονιστικά και ανεπανάληπτα συμβάντα, από τον Ευαγγελισμό μέχρι το Πάθος του Γιού της.
ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ αύριο κι είπα να βάλω σαν πρώτο “πεταχτό” στη στήλη ένα απ’ τα πολλά ποιήματα που έχουν γραφτεί για τη Μάνα του Χριστού, τη Μεγάλη Μάνα όλων μας. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα τελειώσω, όπως κάθε φορά, με ποίημα. Κι αν έχουν γραφτεί ποιήματα για την Παναγία! Ξεχωριστό πάντως αυτό του Ζακυνθηνού Ιερέα.
ΓΥΡΩ στα 5.500 ονόματα της Παναγίας (το ‘χω γράψει κι άλλη φορά) έχει καταγράψει ο χανιώτης συγγραφέας (από το Καλαμίτσι Αλεξάνδρου η καταγωγή του) Ιωάννης Σηφάκης στο βιβλίο του “Θεοτοκωνύμια”. Μερικά από αυτά: Αγκυρα, Βλεπούσα, Γλυκοκυματούσα, Δακρυρροούσα, Εξακουστή, Ζάθεος, Ηλιοστάλαχτη, Θυληδρία, Ιόμματος, Καρυδού, Λυπητερή, Μία Γυναικών, Ξενοβλήτης, Ομιαλών, Παυσολύπη, Ρανίδα, Σώτηρα, Τρυπητή, Υπομονή, Φιδούσα, Χαρωπός, Ωραιόπαις.
ΜΙΑ ΦΟΡΑ ένας χωριάτης έτυχε να περάσει από τη Μονή. Είδε τον κάμπο τις ελιές φορτωμένες καρπό και τα κελιά έρημα και είπε: “Μωρέ, εγώ θα πάω να φέρω την οικογένειά μου εδώ. Καλός τόπος είναι αυτός και θα περάσουμε καλά. Δεν πρόλαβε να το πει κι ακούει μια φωνή: “Γρήγορα πίσω γιατί ο τόπος αυτός είναι ασκητικός”. Και σηκώνεται αμέσως και φεύγει ντροπιασμένος και φοβισμένος από την περιοχή της Κυρά-Φανερωμένης. (Ενας από τους θρύλους για τη Μονή Φανερωμένης που είναι στη Σητεία).
ΑΝΑΜΕΣΑ στα πολλά ονόματα της Παναγίας κι αυτό της Παναγίας του Χάρου, η εκκλησία της οποίας βρίσκεται στους Λειψούς. Λέγεται έτσι γιατί η εικόνα της δείχνει την Παναγία να κρατάει στην αγκαλιά της τον Εσταυρωμένο Χριστό. Γιορτάζει στις 23 Αυγούστου (εννιάμερα της Παναγίας) και στους Λειψούς στήνεται μεγάλο πανηγύρι.
“
ΕΝΑ καλοκαίρι τη μέρα της 15ης Αυγούστου είχαν βγάλει στην εκκλησιά, απάνω στο προσκυνητάρι το ’κόνισμα της Παναγίας: Η μάνα του Χριστού ξαπλωμένη με σταυρό στα χέρια· δεξιά της ένας αγγελος, ζερβά ο διάβολος είχαν χιμήξει να πάρουν την ψυχή της· ο Αγγελος είχε τραβήξει το σπαθί του, είχε κόψει από τους αρμούς τα δύο χέρια του διαβόλου και κρέμονταν ανάερα κι έσταζαν αίματα. Κοίταξα το ’κόνισμα κι η καρδιά μου φούσκωσε -χαρούμενη- ετούτη είναι η Κρήτη έλεγα”... Νίκος Καζαντζάκης (“Αναφορά στον Γκρέκο”)
“Κοίμηση πλέον από της γης/ το ρόδον το αμάραντον οπού θαμπώνει/ τα μάτια των αγίων./ Ανοίγουν διψασμένοι οι ουρανοί/ τη ματωμένη άσπιλη λάμψη του να πιούν./ Αγγέλων σμήνη το κυκλώνουν,/ μες τ’ αυγινό φιλί μιας υπερούσιας μέρας,/ όπου ανατέλει./ Της τρυφερής σιωπής όπου το τύλιγε/ πέφτουν τα πέπλα στις ψυχές μας/ μ’ ένα απαλό γαλήνιο θρόισμα/ σαν προσφιλής ανάμνηση, σαν ανεκλάλητη μια λύπη./ [...]
Από το ποίημα “Κοίμηση” του Βασίλη Μουστάκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)
(Χανιώτικα νέα)
* ΠΡΙΝ ΑΠΟ 9 ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ , ο τίτλος της νέας στήλης στο ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΟΥ, κάθε Πέμπτη. Ενίοτε ωστόσο, μπορεί να είναι και ΠΡΙΝ ΑΠΟ 9 ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΝ ΧΘΕΣ ή ΠΡΙΝ ΑΠΟ 9 ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΝ ΑΥΡΙΟ, αν δεν υπάρχει ανάρτηση για τη συγκεκριμένη ημερομηνία....
Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!
 |
| Η Παναγιά του Χάρου στους Λειψούς |
ΣΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ποίημα τού π. Π. Καποδίστρια (http://banato.blogspot.com/2007/08/blog-spost07.html), που έχει τίτλο “Επί δώματος”, “πρωταγωνιστεί” η μικρή Μαρία, η ταπεινή και αγνή κόρη από τη Ναζαρέτ. Σε χρόνο άχρονο και ποιητική αδεία, η κόρη παρουσιάζεται να ζει στο Αγιον Ορος, να γυροδιαβαίνει ως παιδάκι στο κελί του Μωυσέως του Αγιορείτου, στον οποίο και είναι αφιερωμένο το ποίημα βιώνοντας όλα της ζωής της τα συγκλονιστικά και ανεπανάληπτα συμβάντα, από τον Ευαγγελισμό μέχρι το Πάθος του Γιού της.
ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ αύριο κι είπα να βάλω σαν πρώτο “πεταχτό” στη στήλη ένα απ’ τα πολλά ποιήματα που έχουν γραφτεί για τη Μάνα του Χριστού, τη Μεγάλη Μάνα όλων μας. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα τελειώσω, όπως κάθε φορά, με ποίημα. Κι αν έχουν γραφτεί ποιήματα για την Παναγία! Ξεχωριστό πάντως αυτό του Ζακυνθηνού Ιερέα.
ΓΥΡΩ στα 5.500 ονόματα της Παναγίας (το ‘χω γράψει κι άλλη φορά) έχει καταγράψει ο χανιώτης συγγραφέας (από το Καλαμίτσι Αλεξάνδρου η καταγωγή του) Ιωάννης Σηφάκης στο βιβλίο του “Θεοτοκωνύμια”. Μερικά από αυτά: Αγκυρα, Βλεπούσα, Γλυκοκυματούσα, Δακρυρροούσα, Εξακουστή, Ζάθεος, Ηλιοστάλαχτη, Θυληδρία, Ιόμματος, Καρυδού, Λυπητερή, Μία Γυναικών, Ξενοβλήτης, Ομιαλών, Παυσολύπη, Ρανίδα, Σώτηρα, Τρυπητή, Υπομονή, Φιδούσα, Χαρωπός, Ωραιόπαις.
ΜΙΑ ΦΟΡΑ ένας χωριάτης έτυχε να περάσει από τη Μονή. Είδε τον κάμπο τις ελιές φορτωμένες καρπό και τα κελιά έρημα και είπε: “Μωρέ, εγώ θα πάω να φέρω την οικογένειά μου εδώ. Καλός τόπος είναι αυτός και θα περάσουμε καλά. Δεν πρόλαβε να το πει κι ακούει μια φωνή: “Γρήγορα πίσω γιατί ο τόπος αυτός είναι ασκητικός”. Και σηκώνεται αμέσως και φεύγει ντροπιασμένος και φοβισμένος από την περιοχή της Κυρά-Φανερωμένης. (Ενας από τους θρύλους για τη Μονή Φανερωμένης που είναι στη Σητεία).
ΑΝΑΜΕΣΑ στα πολλά ονόματα της Παναγίας κι αυτό της Παναγίας του Χάρου, η εκκλησία της οποίας βρίσκεται στους Λειψούς. Λέγεται έτσι γιατί η εικόνα της δείχνει την Παναγία να κρατάει στην αγκαλιά της τον Εσταυρωμένο Χριστό. Γιορτάζει στις 23 Αυγούστου (εννιάμερα της Παναγίας) και στους Λειψούς στήνεται μεγάλο πανηγύρι.
“
ΕΝΑ καλοκαίρι τη μέρα της 15ης Αυγούστου είχαν βγάλει στην εκκλησιά, απάνω στο προσκυνητάρι το ’κόνισμα της Παναγίας: Η μάνα του Χριστού ξαπλωμένη με σταυρό στα χέρια· δεξιά της ένας αγγελος, ζερβά ο διάβολος είχαν χιμήξει να πάρουν την ψυχή της· ο Αγγελος είχε τραβήξει το σπαθί του, είχε κόψει από τους αρμούς τα δύο χέρια του διαβόλου και κρέμονταν ανάερα κι έσταζαν αίματα. Κοίταξα το ’κόνισμα κι η καρδιά μου φούσκωσε -χαρούμενη- ετούτη είναι η Κρήτη έλεγα”... Νίκος Καζαντζάκης (“Αναφορά στον Γκρέκο”)
“Κοίμηση πλέον από της γης/ το ρόδον το αμάραντον οπού θαμπώνει/ τα μάτια των αγίων./ Ανοίγουν διψασμένοι οι ουρανοί/ τη ματωμένη άσπιλη λάμψη του να πιούν./ Αγγέλων σμήνη το κυκλώνουν,/ μες τ’ αυγινό φιλί μιας υπερούσιας μέρας,/ όπου ανατέλει./ Της τρυφερής σιωπής όπου το τύλιγε/ πέφτουν τα πέπλα στις ψυχές μας/ μ’ ένα απαλό γαλήνιο θρόισμα/ σαν προσφιλής ανάμνηση, σαν ανεκλάλητη μια λύπη./ [...]
Από το ποίημα “Κοίμηση” του Βασίλη Μουστάκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)
(Χανιώτικα νέα)
* ΠΡΙΝ ΑΠΟ 9 ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ , ο τίτλος της νέας στήλης στο ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΟΥ, κάθε Πέμπτη. Ενίοτε ωστόσο, μπορεί να είναι και ΠΡΙΝ ΑΠΟ 9 ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΝ ΧΘΕΣ ή ΠΡΙΝ ΑΠΟ 9 ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΝ ΑΥΡΙΟ, αν δεν υπάρχει ανάρτηση για τη συγκεκριμένη ημερομηνία....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου