ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗΣ

Φώτης Κόντογλου

«Τω καιρώ εκείνω παραλαμβάνει ο Ιησούς τον Πέτρον και Ιάκωβον και Ιωάννην τον αδελφόν αυτού· και αναφέρει αυτούς εις όρος υψηλόν κατ’ ιδίαν. Και μετεμορφώθη έμπροσθεν αυτών, και έλαμψεν το πρόσωπον αυτού ως ο ήλιος· τα δε ιμάτια αυτού εγένοντο λευκά ως το φως». Από το σημερινό, «εκ του κατά Ματθαίον», Ευαγγέλιο. Να το ακούω και να νομίζω πως είμαι εκεί, λουσμένος στο Θαβώρειο φως…

Η γιορτή της Μεταμόρφωσης του Χριστού σήμερα. Του Χριστού ή του Σωτήρος ή του Αφέντη Χριστού. Τη νύχτα της παραμονής, ανοίγουν, λέει, οι ουρανοί και πολλοί αγρυπνούν για να δουν το άγιο φως, γιατί το ’χουν σε καλό. “Αγρυπνούσαν”, διορθώνω. Εξακολουθούμε πάντως να πηγαίνουμε στις εκκλησίες τα πρώτα σύκα και τα πρώτα σταφύλια για ευλογία. Υπάρχουν ακόμα κάποιοι ενεστώτες που αρνούνται να γίνουν παρατατικοί… Να επιστρέφει στο σπίτι μ’ ένα μεγάλο καλάθι, γεμάτο με σταφύλια, θυμούμαι τη μάνα μου τη μέρα ετούτη. Είχε πάει αξημέρωτα στη Γρεν Ελέ, 4 χιλιόμετρα δρόμο πήγαινε – έλα, όπου ήταν η σταφίδα μας και μας προλάβαινε στο κρεβάτι. “Μη σηκωθείτε ακόμα, πάω να κόψω και τα σύκα απ’ τη συκιά του Γαλάνη”, μας έλεγε μπαίνοντας. Ξέραμε ότι ήταν του Χριστού κι έπρεπε να ευλογήσει ο παπα – Χρίστος τους καρπούς της γης. Το έθιμο συνεχίζεται…

Το όρος Θαβώρ! Ένα όμορφο βουνό, κατάφυτο μ’ ελιές και κυπαρίσσια, όπως ο δικός μας Βλάσης, όπου ήταν και το αμπέλι μας. Στην κορφή του, σ’ ένα ανοιχτό, χέρσο χωράφι είχαμε τοποθετήσει με τον αδελφό μου, τον Αντώνη, τη Μεταμόρφωση. Πρέπει να πήγαινα Τετάρτη Δημοτικού, όταν το πρωτοσκέφτηκα. Πάνω σ’ αυτό το ριζιμιό χαράκι στεκόταν ο Χριστός, όταν μεταμορφώθηκε… Από δω και από κει, πάνω σε δυο πλακούρες ο Μωυσής και ο Ηλίας. Λίγο πιο κάτω, σε μια απλάδα οι μαθητές του….

«Νυχτώνει και σήμερα. Η αγωνία/ λέει πάλι: Θα βοσκήσω το μαύρο». Τα που γράφει σαν επίλογο στο ποίημά του “Αίφνης”, ο Νίκος Καρούζος. Πανταχού παρούσα, και τα πάντα πληρούσα, ωστόσο, η “ακάλεστη μεταμόρφωση”…

«Ο “ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ" ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ!

«Πολλών ανθρώπων είδε άστεα και νόον έγνω», για να χρησιμοποιήσω τον στίχο του Ομήρου που αναφέρεται στον Οδυσσέα, ο γνωστός τοις πάσι συμπολίτης μας στρατιωτικός ε.α. και νομικός Βασίλης Καλαϊτζής – Μουντάκις, που έφυγε πριν από μια εβδομάδα, στα 94 του χρόνια γι’ άλλους γαλαξίες. Για μια μυθιστορηματική και πολυεπίπεδη, λάμπουσα προσωπικότητα, ο λόγος. Για έναν “άνθρωπο της προσφοράς” για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο του ολοσέλιδου αφιερώματος που του έκανε η εφημερίδα μας (“Χ.ν.”, 31 Ιουλίου τ.ε.). Για έναν ακραιφνή πατριώτη, “φανατικό βενιζελικό”, κατά δήλωσή του, μα και για έναν κοσμοπολίτη. Για έναν μανιώδη συλλέκτη, που δεν αξιώθηκε να δει το όνειρό του, τη δημιουργία Λαογραφικού Μουσείου στα Χανιά, να γίνεται πραγματικότητα και μεγάλο δωρητή. Για έναν αιώνιο λάτρη και θαυμαστή, “Εραστή της Κρήτης”. Ωραίο Έλληνα, που ήξερε να χειρίζεται τον λόγο όσο λίγοι και δήλωνε πάντα αισιόδοξος, παρά την όποια μαυρίλα. Έχουν πολλά να λένε για τον Στρατηγό οι πολλοί, που τιμούσε με τη φιλία του. Ένας απ’ αυτούς και ο γράφων…

«Μην κάνετε περιττάς ερωτήσεις, ο “Στρατηγός” είναι πάντοτε καλά!» Μου άρεσε να τον ακούω να μου το λέει και γι’ αυτό με το που τον συναντούσα ή με το που του τηλεφωνούσα τον ρωτούσα πάντα τι κάνει. Περιττή γι’ αυτόν η ερώτηση. Ο Στρατηγός, ήταν πάντα καλά και το δήλωνε προς πάσαν κατεύθυνση. Και μέγας διδάσκαλος του μαθήματος να βλέπουμε το ποτήρι της ζωής μισογεμάτο και όχι μισοάδειο ο Βασίλης Καλαϊτζής – Μουντάκις. “Ο γέγονεν, γέγονεν”, πάμε παρακάτω, η φιλοσοφία του.

«Ζωή δεν είναι να ξυπνάς και να κοιμάσαι πάλι/ ζωή ’ναι να ‘σαι ξυπνητός όντεν κοιμούνται οι άλλοι». Η αγαπημένη γνωστή μαντινάδα του εκ Χαλέπας Χανίων ορμώμενου Αρμένικης καταγωγής Βασίλη Καλαϊτζή – Μουντάκι. Μ’ αυτήν είχε κλείσει την ομιλία του (τι θυμάμαι τώρα!) στην εκδήλωση που έκανε για να τον τιμήσει (μαζί με τους Ανδρέα Γαρεδάκη, Νικολή Μπουρμπάκη και Γιώργο Κοκονά) το Κοινωφελές Ίδρυμα “Αγία Σοφία” στις 16 Σεπτεμβρίου 2000. Είναι επιταγή των καιρών να μένουμε άγρυπνοι σε μια εποχή δύσκολη, που οι κίνδυνοι αφομοίωσης και αλλοτρίωσης του λαϊκού πολιτισμού μας είναι υπαρκτοί! Κι αυτή η φράση του “Στρατηγού” είναι…

Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 6.8.2019)