ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

«ΩΣΤΟΣΟ ΜΕΡΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΧΟΥΝ ΑΣΥΛΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ" 

«Το χθεσινό πρωινό στο καταφύγιο αστέγων του Δήμου Χανίων ήταν ήσυχο, αν υπολογίσεις ότι τη νύχτα κοιμήθηκαν σε αυτό 18 άνδρες και μία γυναίκα. Ολοι αυτοί αποχώρησαν το πρωί για να επανέλθουν το βράδυ, παρότι χθες καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας το καταφύγιο παρέμενε ανοικτό για να προφυλαχθούν οι άστεγοι από τη συνεχή βροχή και το τσουχτερό κρύο. Στο χώρο συναντήσαμε στη 1 το μεσημέρι αλλά και στις 5 το απόγευμα τον “Γ.”, ένα 27χρονο Χανιώτη που είναι άστεγος τους τελευταίους μήνες. “Δεν έχω δικό μου σπίτι, τους τελευταίους μήνες κοιμόμουν σε παγκάκια στο λιμάνι με μια κουβέρτα” μας λέει ο “Γ.” που είναι χαρούμενος που χθες το καταφύγιο λειτούργησε και την ημέρα. […] “Στις σκέψεις μας είναι να βρούμε ένα χώρο μεγαλύτερο για να φιλοξενήσουμε τον ξενώνα και αν μπορέσουμε να τον εντάξουμε σε κάποιο πρόγραμμα ώστε να προσλάβουμε άτομα για να λειτουργήσει καλύτερα και να αυξήσουμε τον αριθμό των κρεβατιών”, επισημαίνει η αντιδήμαρχος, (σ.σ.: η αντιδήμαρχος Χανίων Ελένη Ζερβουδάκη)» Γιώργος Κώνστας “Χανιώτικα νέα”, 30.12.2019. «Ακούω πως στη Νέα Υόρκη/ στη γωνιά του 26ου Δρόμου και του Μπρόντγουαιη/ ένας άνθρωπος στέκει κάθε βράδυ τους μήνες του χειμώνα/ και στους άστεγους, που συνάζονται κει πέρα,/ άσυλο για τη νύχτα βρίσκει παρακαλώντας τους διαβάτες.// Μ’ αυτό, ο κόσμος δε θ’ αλλάξει/ οι σχέσεις των ανθρώπων δε θα καλυτερέψουν/ η εποχή της εκμετάλλευσης δε θα συντομευτεί./ Ωστόσο, μερικοί άνθρωποι έχουνε άσυλο για μια νύχτα/ δε θα τους δέρνει για μια νύχτα ο άνεμος/ το χιόνι που γι’ αυτούς προοριζόταν στο δρόμο θε να πέσει./ Αλλά μ’ αυτό, ο κόσμος δε θ’ αλλάξει/ οι σχέσεις των ανθρώπων δε θα καλυτερέψουν/ η εποχή της εκμετάλλευσης δε θα συντομευτεί». Το ποίημα του Μπέρτολτ Μπρεχτ “Νυχτερινό άσυλο” (μετάφραση Μάριου Πλωρίτη)

Συνελήφθη η μητέρα που εγκατέλειψε το μωρό της σε κάδο σκουπιδιών στο κέντρο της Καλαμάτας. Ειδικότερα από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστό το περιστατικό, η Υποδιεύθυνση Ασφάλειας Καλαμάτας ξεκίνησε έρευνες για τη διαλεύκανση της υπόθεσης. Οι αξιωματικοί της Ασφάλειας, έπειτα από λίγες ώρες εντόπισαν τη μητέρα του βρέφους, την οποία και συνέλαβαν. Πρόκειται για μια 24χρονη κοπέλα με καταγωγή από τη Γεωργία. […] Σύμφωνα με τα όσα δήλωσε ο διοικητής του νοσοκομείου της Καλαμάτας, το μωρό είναι περίπου 5 με 10 ημερών και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο από αστυνομικούς». Εφ. “Το Βήμα”, 18.12.2019. «Σοκαρισμένοι είναι οι γείτονες της 32χρονης μητέρας στην Πεύκη που πέταξε την 5χρονη κορούλα της από την ταράτσα τριώροφης πολυκατοικίας και στη συνέχεια πήδηξε κι εκείνη, βάζοντας τέλος στη ζωή της. Μαρτυρίες αναφέρουν ότι η νεαρή νηπιαγωγός δεν μπορούσε να αντέξει το γεγονός ότι το παιδί της ήταν άτομο με ειδικές ανάγκες. Τραγικό πρόσωπο ο σύζυγός της, ο οποίος βρίσκεται σε κατάσταση σοκ. Σύμφωνα με το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Star λίγα λεπτά πριν πετάξει το παιδί της από την ταράτσα και πέσει και η ίδια, είχε μιλήσει με τον σύζυγό της στο τηλέφωνο. “Είμαστε καλά”, φέρεται να του είπε, την ώρα που εκείνος βρισκόταν στην δουλειά του. […] Να σημειωθεί πως η τραγωδία στην Πεύκη είναι η δεύτερη που συμβαίνει μέσα σε ελάχιστους μήνες. Τον περασμένο Μάρτιο μία άλλη μητέρα είχε ρίξει στον Νέο Κόσμο το κοριτσάκι της από τον 5ο όροφο και λίγη ώρα αργότερα είχε πέσει κι εκείνη στο κενό». Από Α.ΑΕ, Η Άποψη.gr (www.iapopsi.gr), 3.1.2020. «[…] Μα την ξαναφώναξαν πριν να καλογείρει:/ χιόνι είχε πέσει κι έπρεπε αυτή να το σκουπίσει./ Και σκούπιζε ως τις έντεκα. Μια ατέλειωτη ήταν μέρα. Τη νύχτα μόνο μπόρεσε ήσυχα να γεννήσει./ Και γέννησε -όπως λέει- ένα αγόρι./ Ομοιο ήταν/ μ’ όλα τ’ άλλα αγόρια./ Μόνο που αυτή δεν ήταν σαν τις άλλες μάνες./ Αλλά για τούτο δεν της πρέπει κατηγόρια./ Κι εσείς παρακαλώ, μη δείξτε καταφρόνια,/ γιατί το κάθε πλάσμα χρειάζεται όλων μας τη συμπόνια. […] Και τότε, πριν στην κάμαρα γυρίσει/ -μόνο τότε- να κλαίει αρχινάει το παιδί./ Κι εκείνη φρένιασε τόσο, καθώς λέει, που με τις δυο γροθιές της, σαν τυφλή,/ το χτύπαε, μέχρι να βουβαθεί./ Και τότε πήρε το πεθαμένο της μωρό/ μες στο κρεβάτι, ώσπου να ξημερώσει,/ και το πρωί, το ‘κρυψε μες στο πλυσταριό./ Αλλά εσείς παρακαλώ, μη δείξτε καταφρόνια, γιατί το κάθε πλάσμα χρειάζεται όλων μας τη συμπόνια./ Μαρία Φαρράρ, γεννημένη έναν Απρίλη,/ στου Μάισσεν πέθανε τη φυλακή,/ κοριτσομάνα, καταδικασμένη/ του κάθε ανθρώπου τις αδυναμίες ιστορεί./ Σεις που γεννάτε σε κρεβάτια πεντακάθαρα/ και “ευλογημένος” λέτε της κοιλιάς σας ο καρπός,/ μη ρίχτε στους αδύναμους τ’ ανάθεμα./ Βαρύ ήτανε το κρίμα της μα ο πόνος της πικρός./ Γι’ αυτό παρακαλώ, μη δείξτε καταφρόνια,/ γιατί το κάθε πλάσμα χρειάζεται όλων μας τη συμπόνια». Το ποίημα “Για την παιδοκτόνο Μαρία Φαρράρ” του Μπέρτολτ Μπρεχτ (μετάφραση Μάριου Πλωρίτη).

"ΑΛΛΑ ΕΣΕΙΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ, ΜΗ ΔΕΙΞΤΕ ΚΑΤΑΦΡΟΝΙΑ"

«Το χθεσινό πρωινό στο καταφύγιο αστέγων του Δήμου Χανίων ήταν ήσυχο, αν υπολογίσεις ότι τη νύχτα κοιμήθηκαν σε αυτό 18 άνδρες και μία γυναίκα. Ολοι αυτοί αποχώρησαν το πρωί για να επανέλθουν το βράδυ, παρότι χθες καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας το καταφύγιο παρέμενε ανοικτό για να προφυλαχθούν οι άστεγοι από τη συνεχή βροχή και το τσουχτερό κρύο. Στο χώρο συναντήσαμε στη 1 το μεσημέρι αλλά και στις 5 το απόγευμα τον “Γ.”, ένα 27χρονο Χανιώτη που είναι άστεγος τους τελευταίους μήνες. “Δεν έχω δικό μου σπίτι, τους τελευταίους μήνες κοιμόμουν σε παγκάκια στο λιμάνι με μια κουβέρτα” μας λέει ο “Γ.” που είναι χαρούμενος που χθες το καταφύγιο λειτούργησε και την ημέρα. […] “Στις σκέψεις μας είναι να βρούμε ένα χώρο μεγαλύτερο για να φιλοξενήσουμε τον ξενώνα και αν μπορέσουμε να τον εντάξουμε σε κάποιο πρόγραμμα ώστε να προσλάβουμε άτομα για να λειτουργήσει καλύτερα και να αυξήσουμε τον αριθμό των κρεβατιών”, επισημαίνει η αντιδήμαρχος, (σ.σ.: η αντιδήμαρχος Χανίων Ελένη Ζερβουδάκη)» Γιώργος Κώνστας “Χανιώτικα νέα”, 30.12.2019. «Ακούω πως στη Νέα Υόρκη/ στη γωνιά του 26ου Δρόμου και του Μπρόντγουαιη/ ένας άνθρωπος στέκει κάθε βράδυ τους μήνες του χειμώνα/ και στους άστεγους, που συνάζονται κει πέρα,/ άσυλο για τη νύχτα βρίσκει παρακαλώντας τους διαβάτες.// Μ’ αυτό, ο κόσμος δε θ’ αλλάξει/ οι σχέσεις των ανθρώπων δε θα καλυτερέψουν/ η εποχή της εκμετάλλευσης δε θα συντομευτεί./ Ωστόσο, μερικοί άνθρωποι έχουνε άσυλο για μια νύχτα/ δε θα τους δέρνει για μια νύχτα ο άνεμος/ το χιόνι που γι’ αυτούς προοριζόταν στο δρόμο θε να πέσει./ Αλλά μ’ αυτό, ο κόσμος δε θ’ αλλάξει/ οι σχέσεις των ανθρώπων δε θα καλυτερέψουν/ η εποχή της εκμετάλλευσης δε θα συντομευτεί». Το ποίημα του Μπέρτολτ Μπρεχτ “Νυχτερινό άσυλο” (μετάφραση Μάριου Πλωρίτη).

Χανιώτικα νέα ( Παρασκευή, 10. 1. 2020)

Μια στάση εδώ μια στάση εκεί