ΤΟ "Ω" ΕΝΟΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ "ΜΑΣ¨
«Πατρίδες του ποιητή:/ το τραγούδι ενός σπουργίτη/ που χορταίνει μ’ άλλους εφτά/ σε μια ρώγα από σταφύλι·/ μια μικρή δέσμη φωτός,/ που μπαίνει από μια ιδέα φεγγίτη/ σε μια σκοτεινή φυλακή·/ η ευωδία του μόνου τριαντάφυλλου,/ που βρήκε, όταν ήρθε ο χειμώνας,/ στον ρημαγμένο κήπο μιας γιαγιάς·/ το άγγιγμα του χεριού μιας μητέρας,/ που θέλει να πάρει τον πυρετό/ απ’ το μέτωπο του παιδιού της·/ η γεύση του κοκκινάπιδου στον ουρανίσκο,/ που παραμένει για να του θυμίζει/ την παιδική του ηλικία.// Πατρίδες του ποιητή οι αισθήσεις του·/ Πατρίδα του ποιητή η καρδιά του». (Το ποίημά μου “Πατρίδα του ποιητή”, από την ποιητική συλλογή “Οπως το ψωμί”).
Νιώθω πολύ οικεία. Τόσο οικεία, σαν να είμαι, όχι στα Χανιά, στο Πνευματικό Κέντρο των ας πούμε, όπου έχουν γίνει οι περισσότερες απ’ τις παρουσιάσεις του όποιου ποιητικού μου έργου, αλλά στο χωριό μου το Νίππος Αποκορώνου, που επιμένει να ζει, βιώνοντας όλες τις αλλαγές των καιρών που φέρνουν οι κάθε λογής άνεμοι, κάτω απ’ τον ίσκιο των ωραίων Λευκών Ορέων και να βιγλίζει την πιο ψηλή κορφή του Ψηλορείτη. Κάτω απ’ τον ίσκιο του κυπαρισσιού μου που σταυροδένει πάντα τις ρίζες με τις μνήμες τοξεύοντας τον ουρανό. (Ν.Ψ.)
Σας ευχαριστώ όλους μαζί κι έναν έναν ξεχωριστά γι’ αυτήν τη σύναξη της καρδιάς. Χαρά μεγάλη και τιμή για μένα η παρουσία σας. Χιλιόμετρα το ωμέγα του ρήματος “ευχαριστώ”, που μου έμαθε να λέω η μάνα μου μαζί με το “χαιρετώ σας κι αγαπώ σας”. Τόσα όσα κι άλλα τόσα μας χωρίζουν απ’ τον ίσκιο του κυπαρισσιού μου, μέχρις εδώ, τον όμορφο και φιλόξενο αυτόν χώρο του Πολύκεντρου του Μεγάλου Κάστρου, της πατρώας μα και της μητρίδας γης του Επιμενίδη, του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου και του Νίκου Καζαντζάκη. Ευχαριστώ τον εκ των κορυφαίων διαλεκτοφώνων ποιητών μας Κωστή Λαγουδιανάκη, που έχει και τον ρόλο του συντονιστή (στη φωτ. μ’ εμένα), όπως και τον επίσης συνάδελφό μου στη Δασκαλοσύνη κι ακριβό φίλο πρώην δ/ντή της Π.Ε.Ν. Ηρακλείου Αρη Βαλατίδη που είχε και την ευθύνη της τεχνικής υποστήριξης, που σήκωσαν το μεγαλύτερο βάρος της εκδήλωσης. Ευχαριστώ ιδιαίτερα τους ξεχωριστούς ομιλητές. Τον και καλά καλό φίλο δημοσιογράφο και συγγραφέα, πνευματικό καντούνι του τόπου μας, Νίκο Ψιλάκη και τον αισθαντικό ποιητή και διακεκριμένο κριτικό λογοτεχνίας Ζαχαρία Κατσακό, όπως και την ωραία ως δασκάλα, ποιήτρια Ελένη Νέστορα που έδωσε χρώμα με το ηχόχρωμα της φωνής της στα ποιήματά μου. Ευχαριστώ τους διοργανωτές της εκδήλωσης. Την Ενωση Φιλολόγων Ν. Ηρακλείου, τους Συλλόγους Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης του Ν. Ηρακλείου (“Δομήνικος Θεοτοκόπουλος”, “Νίκος Καζαντζάκης”, “Φαιστός”) και τις εκδόσεις “Πυξίδα της Πόλης”. Και για τους χαιρετισμούς των τους εκπροσώπους των Ματίνα Μεϊδάνη (Ένωση Φιλολόγων), Μαρία Αναγνωστάκη (“Δομήνικος Θεοτοκόπουλος”) και Νίκο Σηφάκη (“Νίκος Καζαντζάκης”), όπως και τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Πολύκεντρου Γιώργο Αντωνάκη για την παραχώρηση του χώρου. Ευχαριστώ τους συναδέλφους μου στη Δασκαλοσύνη, απ’ την εποχή των ωραίων αγώνων για ένα σχολείο ανοιχτό στη ζωή και στην κοινωνία οι περισσότεροι, αλλά και από την εποχή των φοιτητικών μας χρόνων ορισμένοι για την παρουσία των. Ευχαριστώ τους Ηρακλειώτες πνευματικούς δημιουργούς που με τιμούν με την παρουσία των, τους συναδέλφους μου στην πένα της λογοτεχνίας και της δημοσιογραφίας, όπως και τα ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά για την προβολή της εκδήλωσης και την παρουσία των. Ευχαριστώ τους Χανιώτες και τις Χανιώτισσες που ζουν στο Ηράκλειο και είναι εδώ απόψε, όπως κι όλους τους άλλους φίλους των φίλων και της ποίησης, γνωστούς και άγνωστους[…].
Ευχαριστώ, τέλος, όχι έσχατο ωστόσο, αλλά πρώτο, τον από Κυδωνίας και Αποκορώνου, εξ Αγίου Βασιλείου Ρεθύμνης ορμώμενο αρχιεπίσκοπο Κρήτης Ειρηναίο Αθανασιάδη που είναι ωσεί παρών εδώ απόψε ευλογών και αγιάζων πάντας ημάς. Και γιατί μου παρεχωρήθη η χάρις να συνδεθώ μαζί του από τα έτη της νεότητάς μου στην Κίσσαμο, στα Ιδρύματα του Αγίου Ειρηναίου Γαλανάκη του Χριστιανού. Κυρίως όμως γιατί επιμένει να επαναλαμβάνει μια μικρούλα λέξη με τρία γράμματα.
«Η Κρήτη μας/ Η Ελλάδα μας/ Η Ορθοδοξία μας/ Μου αρέσει/ αυτό το “μας”/ που βάζει στο τέλος/ κάποιων λέξεων – κόσμων,/ όταν μιλεί και όταν γράφει/ ο Αρχιεπίσκοπός μας./ “μας”/ Μια μικρούλα λέξη/ με τρία γράμματα/ Μια πλατεία ευθύνης/ Ενα φωνήεν μεταξύ δύο συμφώνων/ Ο εξ αδιανεμήτου πλούτος μας!» Το ποίημά μου «Αυτό το υπέροχο “μας”» (Από την ποιητική μου συλλογή “Οπως το ψωμί”).
Τη συντροφιά μας χαίρομαι την αξιοτιμημένη/ την άξια και τη φρόνιμη και την μπεγεντισμένη/ Ζηλεύγου τζη οι γι άρχοντες, ζηλεύγει ο κόσμος όλος/ τη συντροφιά την όμορφη που έχουμε απόψε… Χαιρετώ σας κι αγαπώ σας!
Σημείωση: Η αντιφώνησή μου στην παρουσίαση του ποιητικού μου έργου στο Ηράκλειο (“Πολύκεντρο” του Δήμου Ηρακλείου, 17.2.2020).
ΦΩΤΟ: Στέφανος Ραπάνης
ΦΩΤΟ: Στέφανος Ραπάνης
Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 21.2.2020)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου