ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Α2 ΤΑΞΗ 2ου ΔΗΜ. ΣΧ. ΧΑΝΙΩΝ
ΑΝ ΗΜΟΥΝ Ο ΑΡΛΕΚΙΝΟΣ


Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Μήνας της αγάπης μα και της αποκριάτικης χαράς ο Φλεβάρης…
Να γιατί τα παιδιά της Α2 τάξης του 2ου Δημ. Σχ. Χανίων “οδηγήθηκαν” απ’ τη γνωστή στους αναγνώστες της στήλης και από άλλες εργασίες μαθητών της δασκάλας των, Βασιλικής Χαραλαμπίδου ν’ ασχοληθούν με τη συγκινητική ιστορία του Αρλεκίνου, να μάθουν πολλά γι’ αυτόν μέσω Διαδικτύου, να μπουν στη θέση του και να τον ζωγραφίσουν. Να συγχαρώ τη δασκάλα, που επιμένει πάντα χάριν των μαθητών της να υπάρχει και να ευχηθώ σ’ όλους Καλές Απόκριες και Καλή Σαρακοστή!

Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος

Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΛΕΚΙΝΟ

«Μια φορά κι έναν καιρό στην πόλη με τις γόνδολες, τη Βενετία, ζούσε ένα φτωχό παιδάκι, ο Αρλεκίνος. Τις μέρες της Αποκριάς, στη Βενετία γιορτάζουν το καρναβάλι με παρελάσεις και γιορτές. Όλοι ντύνονται μασκαράδες και κρυμμένοι πίσω από τις μάσκες τους γλεντάνε μέχρι το πρωί. Ο μικρός Αρλεκίνος, κάθε απόγευμα, καθόταν στο παράθυρο, έβλεπε τους γελαστούς μασκαράδες που περνούσαν παρέες κάτω από το σπίτι του και μερικές φορές ένα δάκρυ κυλούσε στο μαγουλάκι του.  Θυμόταν πώς ντυνόταν κι αυτός μασκαράς μαζί με τον πατέρα του και τη μητέρα του και κάνανε βόλτες στην πλατεία του Αγίου Μάρκου με τα περιστέρια.  Τώρα πια όλα ήταν διαφορετικά ! Ο πατέρας είχε πεθάνει και η καημένη η μητέρα του με μεγάλη δυσκολία κατάφερνε να πληρώνει τα έξοδά τους.  Σκούπιζε, λοιπόν, το δάκρυ του και χαιρετούσε τους γελαστούς μασκαράδες που του φώναζαν να κατέβει μαζί τους στο γλέντι.

    

Η μαμά του είδε το κρυφό δάκρυ του Αρλεκίνου και ανέβηκε στη σοφίτα αποφασισμένη να βρει κάτι, έστω κι ένα παλιό ρούχο, για να μασκαρέψει το λυπημένο παιδί της. Κάτι μικρά κουρελάκια από υφάσματα της έδωσαν την ιδέα ! Τα μάζεψε όλα, πήρε τα ραφτικά της και δούλεψε  μέχρι το πρωί. Ένωσε τα μικρά κομματάκια, έκανε ένα μεγάλο πολύχρωμο πανί και μ’ αυτό έραψε μια φανταχτερή στολή, που άλλη δεν είχε ξαναγίνει ! Ξύπνησε χαρούμενη τον Αρλεκίνο και τον έντυσε με τη στολή.

    Ευτυχισμένος ο Αρλεκίνος έδωσε ένα σκαστό φιλί στη μανούλα του και έτρεξε στην πλατεία να μαζέψει  καραμέλες και σοκολάτες που  πετούσαν οι άρχοντες από τα μπαλκόνια. Όταν έφτασε στην πλατεία ο Αρλεκίνος, όλοι θαύμαζαν τη φορεσιά του, κι εκείνος χαρούμενος άρχισε να χορεύει χωρίς να φανερώνει ποιος είναι. Όλοι νόμιζαν πως είναι ο βασιλιάς του καρναβαλιού ενώ εκείνος χόρευε ξέφρενα όλη νύχτα και το πρωί γύρισε στο σπίτι του φορτωμένος με γλυκά. Την επόμενη χρονιά, μόλις πλησίαζε η Αποκριά, όλοι έτρεξαν στη μητέρα του Αρλεκίνου και πλήρωναν όσο όσο για να ράψουν μια πολύχρωμη φορεσιά αρλεκίνου!»

 

   Μόλις τελείωσε η ιστορία οι ερωτήσεις έπεφταν βροχή από τους μικρούς μαθητές. <<Γιατί κυρία πέθανε ο μπαμπάς του; Γιατί δε βοηθούσε κανείς τον Αρλεκίνο και τη μαμά του; >> και άλλες πολλές που τελικά μας οδήγησαν σε μία μεγάλη συζήτηση. Με αφορμή λοιπόν αυτή τη συζήτηση βάλαμε τον εαυτό μας στη θέση του Αρλεκίνου και γράψαμε τις σκέψεις μας για το πώς νιώθαμε. Και δε σταματήσαμε εκεί ! Ζωγραφίσαμε και κατασκευάσαμε τους δικούς μας Αρλεκίνους και τις δικές μας αποκριάτικες μάσκες ,με τη βοήθεια πάντα και της αγαπημένης μας εκπαιδευτικού Παράλληλης Στήριξης κας Αθηνάς Κακαβελάκη ! Να έχετε Καλή Σαρακοστή και μη ξεχνάτε να προσφέρετε απλόχερα την αγάπη σας.

                                                                        Βασιλική Χαραλαμπίδου, Δασκάλα Α2

Αν ήμουν ο Αρλεκίνος θα ένιωθα μοναξιά γιατί θα ήμουν μόνος μου.

Γιάννης Πελεκανάκης, Α2

Αν ήμουν ο Αρλεκίνος θα ένιωθα χαρά μεγάλη γιατί θα είχα την πιο όμορφη στολή.

Νίκος Κοντοπυράκης, Α2

Αν ήμουν ο Αρλεκίνος θα ένιωθα χαρά και λύπη γιατί θα μου έλειπε ο μπαμπάς μου.

Μαρίνα Κολιακουδάκη, Α2

Αν ήμουν ο Αρλεκίνος θα ένιωθα μοναξιά, λύπη γιατί θα μου έλειπε ο μπαμπάς μου.

Φαίδρα Μαυριγιαννάκη, Α2

Αν ήμουν ο Αρλεκίνος θα ένιωθα χαρά γιατί η μαμά μου θα μου έφτιαχνε στολή για να πάω στο καρναβάλι.

Ντανίλο Πέτροβιτς, Α2

Αν ήμουν ο Αρλεκίνος θα ένιωθα χαρά γιατί θα χόρευα με την καινούρια μου στολή μαζί με τους φίλους μου στο πανηγύρι.

Νοέμι Τούφα, Α2

Αν ήμουν ο Αρλεκίνος θα ένιωθα λυπημένος, μοναξιά γιατί θα μου έλειπε ο μπαμπάς μου αλλά από την άλλη θα ένιωθα ευχαριστημένος γιατί θα διασκέδαζα με τους φίλους μου.

Κωνσταντίνος Πασιούρας, Α2

Αν ήμουν ο Αρλεκίνος θα ένιωθα χαρά γιατί θα ξεκουραζόμουνα μέχρι να ράψει την στολή η μαμά μου.

Αντώνης Μποτωνάκης, Α2

Αν ήμουν ο Αρλεκίνος θα ένιωθα λύπη και στεναχώρια γιατί θα μου έλειπε πολύ ο μπαμπάς μου.

Κατερίνα Ταρασίδη, Α2

Αν ήμουν ο Αρλεκίνος θα ένιωθα χαρά γιατί η στολή μου θα ήταν μοναδική.

Χριστίνα Προγούλη, Α2