ΠΟΙΗΣΗ

Ο ΛΑΖΑΡΟΣ



"Λάζαρε, δεύρο έξω",
είπε ο χριστός-
σαν χάδι η φωνή του-
και ο φίλος του
τον άκουσε από τον τάφο
που τον είχαν βάλει
πριν από τέσσερις μέρες,
"απελυτρὠθη, αναστήθη και σηκώθη,
ζωντανός, σαβανωμένος
και με το κερί ζωσμένος."

Κανένας φόβος
για τους κατασκευασμένους
από τους Γραμματείς και Φαρισαίους ιούς.
Υπό την σκέπην του Υιού του Θεού
ο φτωχός Λάζαρος
που συνέχισε τη ζωή του
από εκεί που τον είχε αφήσει,
δίχως, ωστόσο, να ξαναγελάσει.
Ήταν τόσο φρικτά εκείνα που είδε
"εις τον Άδη οπού πήγε".
Είδε φόβους, είδε τρόμους,
είδε βάσανα και πόνους...

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
(Από την ανέκδοτη ποιητική του συλλογή, "Ιχνηλατώντας")