ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΜΝΗΜΟΝΕΥΟΜΕ ΜΙΧΑΛΗ ΓΡΗΓΟΡΑΚΗ

"Ω σ’ είδα Γη στην πιο γλυκιά και πιο καλή σου ώρα/ και σ’ είδα τόσο όμορφη, που άλλου θνητού τα μάτια/ φοβάμαι πως δεν είδανε τόσο όμορφη ως τώρα./ Είχες, θαρρώ, στην όψη σου μια τέτοια λαμπεράδα/ που λένε πως μιαν απόκοσμη σε στόλιζε ομορφάδα». «Και τα βαθιά δε λόγιασα και τα πλατιά δεν είδα/ ποτέ τον νου δεν έστειλα σε σφαίρες μακρινές/ έμεινε πάντα η σκέψη μου σα μια φτωχιά ηλιαχτίδα./ Σκέψη να γίνουμουν σοφός ποτέ δεν έχω κάνει/ τ’ απλού λαού στοχασμός με φχαριστεί, με φτάνει». «Αχ της ζωής μου ο καημός!.. Χανιώτικές μου ρούγες/ που μέσα στην απλοϊκή ξένοιαστη πολιτεία/ απλώνεστε αρχοντικά σαν αετού φτερούγες/ να σας περνώ, να σας θωρώ και να μη σας χορταίνω/ και τη χαρά, το θαυμασμό μέσα μου να πληθαίνω». Τρεις απ’ τις τριάντα μία νοσταλγικές ρίμες του Μιχάλη Γρηγοράκη (“Ρίμες νοσταλγικές”, έκδοση τρίτη, Χανιά 1978).

«Βγαίνει διάτα να διοριστεί τελώνης στα Σφακιά, χαμπαρίζει ντο ο καπετά Μάρκος, πηαίνει στη Χώρα, βρίσκει τον πιθεωρητή, λέει ντου: “Απατός μου θέλω να γενώ τελώνης”. Ξανοίγει ντονε καλά καλά ο άλλος και απόης κάνει ντου: “Καλά, μόνο να σε ρωτήξω δυο τρία πράματα”. Δέχεται ο καπετά Μάρκος κι ο πιθεωρητής αρχινίζει: “Κατέεις που ‘ναι η Μασσαλία;” “Ξακουστό λιμάνι τση Φραγκιάς”. “Κι η Οντέσα;” “Στο Μόσκοβο”. Κι η Σιγκαπούρη;” “Κόκαλο ο καπετά Μάρκος. Δεν τα χάνει ν’ όμως, κι ετσά ρωτά ντονε: “Απατός σου κατέεις που ‘ναι η Χιλιομουδού;” Κόκαλο ο πιθεωρητής κι ο καπετά Μάρκος ως να δει τη σαστιμάρα ντου, αναθαρρεύγει και λέει ντου: “Είδες εδά; Απατός σου κοτζά μου πιθεωρητής και δεν κατέεις που ‘ναι η Χιλιομουδού, απού ‘ναι δίπλα μας, κι απατός μου πού να κατέω πού βρίσκεται του διαόλου ο τόπος η Σιγκαπούρη”. (Από το βιβλίο “Εύθυμες Κρητικές Ιστορίες” του Μιχάλη Γρηγοράκη (Έκδοση “Χανιώτικα νέα”, Χανιά 2014).

Μνημονεύομε Μιχάλη Γρηγοράκη… Πριν από 12 χρόνια, 5 Μαΐου 2008, το φευγιό του για το άλλο ημισφαίριο της ζωής. Σαν ένα από τα πιο σημαντικά πνευματικά καντούνια του τόπου μας. Σαν τον αφανή ήρωα, στο αρχείο του οποίου “καταφεύγουν” και θα καταφεύγουν ακόμα και οι πιο σύγχρονοι ερευνητές. Σαν το αγαθό στοιχειό των “Χανιώτικων νέων”, που εξαρχής στάθηκε δίπλα στον Γιάννη Γαρεδάκη στην πορεία της εφημερίδας μας. Σαν ένα μπιστικό περβολάρη στ’ ώριο περβόλι της λαϊκής μας παράδοσης. Ως δημοσιογράφο, ως λαογράφο, ως ιστορικό ερευνητή, ως διηγηματογράφο, ως ποιητή… Επιμένουμε να μνημονεύομε Μιχάλη Γρηγοράκη…

ΚΟΡΩΝΟΙΚΑ…  ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

«Τέλος πρέπει να ξέρετε, Νόσοι Διαόλου όντα/ πως διαθέτουμε έρευνα με τρομερά προσόντα/ και σύντομα το εμβόλιο θα το ανακαλύψει/ και ο ιός του Σατανά από τη γη θα λείψει./ Και δεν θ’ αφήσει κι ο Θεός ένα Δαιμόνιο πλάσμα/ να εξαφανίσει από γης το εδικό του πλάσμα». Οι τελευταίοι στίχοι από μια ρίμα με τίτλο “Ο πόλεμος και οι μάχες νόσων και γιατρών”, που εκτός απ’ όλα τ’ άλλα, αποπνέουν αισιοδοξία. Να ‘ναι καλά ο συντάκτης της, ο και συνεργάτης της εφημερίδας μας, γνωστός τοις πάσι σατιρικός ποιητής Παύλος Πολυχρονάκης, που μου την έστειλε. Παλιά του τέχνη κόσκινο του φίλου μου του Παβλή!

«Μετακορωνοϊκά… στα πεταχτά, ήταν λέει, ο τίτλος της στήλης… Ονειρο εαρινής, και μάλιστα μαγιάτικης νύκτας ήταν. Υστερα ξύπνησα κι άρχισα να σκέφτομαι τις δουλειές της ημέρας. Η πρώτη απ’ αυτές να πάω στο φαρμακείο της γειτονιάς και να πάρω μάσκα. Της μασκοφορίας από χθες…

Ο παρακολουθών, του παρακολουθούντος, τω παρακολουθούντι, τον παρακολουθούντα, ω παρακολουθών… Η μετοχή του ρήματος παρακολουθώ, σε ενεστώτα χρόνια σε όλες τις πτώσεις του ενικού αριθμού. Ασκηση: Κλίνετε τη μετοχή στον πληθυντικό αριθμό. Υστερα από την ανάγνωση ενός άρθρου στο Διαδίκτυο με τίτλο “Οι ελευθερίες και η δημοκρατία σε κίνδυνο”.

«Αποφασισμένος/ να είναι ο τελευταίος/ που θα έβγαινε/ από την πόρτα κι έξω./ Δαμόκλειος σπάθη/ πάνω από το κεφάλι του/ ο φόβος του κορωνοϊού./ Ωστόσο, λάμβανε/ όλα τα προστατευτικά μέτρα./ Επλενε, για παράδειγμα,/ πολύ σχολαστικά/ τα χέρια του/ μέχρι και δέκα φορές την ημέρα./ Κάθε επίσκεψη στο σπίτι του/ ανεπιθύμητη-/ ένα “απαγορεύεται/ και στα παιδιά μου ακόμα”/ με το που άρχισαν τα μέτρα,/ στην εξώπορτά του.// Μη καταγεγραμμένος ο θάνατός του/ μια μέρα πριν ανακοινωθεί/ η έξοδος προς την κανονικότητα». Το ποίημα του γράφοντος “Μη καταγεγραμμένος θάνατος”, από την ανέκδοτη ποιητική του συλλογή “Ιχνηλατώντας”.

Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 5.5.2020)

http://www.haniotika-nea.gr/mnimoneyomen-michali-grigoraki/