ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ

ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ

ΕΝΑ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Γράφει ο Σταύρος Καλαϊτζόγλου

Όμορφο το συναξάρι αγιοσύνης που μας έφεραν "Τα χελιδόνια του μοναχού" (πιο ρυθμικά τα λέω "του μονάχου")

Θεωρώ πως σ΄αυτά τα ποιήματά σου κρύβεις μια σοφία εμποτισμένη από φυσιολατρία, θρησκευτικότητα, ευαισθησίες ποικίλες.

Πολλοί σου στίχοι θυμίζουν "ποίηση" (προσευχή) Αγίου Φραγκίσκου-και είναι πολύ όμορφο αυτό!

[Όσο αγαπώ το Θεό, τόσο τον γνωρίζω

κι όσο τον γνωρίζω, τόσο τον αγαπώ'"]

Θα μπορούσε όλη η συλλογή να είναι ένα "συμπόσιο" ανθρώπων απλών και ηρώων, αγίων και φύσης, μοναχισμού και ιεροσύνης.

Ένα συλλείτουργο του Αγίου Πνεύματος, στο οποίο συμμετέχουν οι απογενόμενοι, με τους αγίους και τους ζωντανούς- εμάς τους θνητούς.

Αρέσουν όπως πάντα τα παιχνιδίσματα των λέξεων που είναι σαν το παιχνίδισμα του φωτός ανάμεσα στο είναι και το μη είναι:

"Μετέωρος/ μεταξύ ουρανού και γης/εσαεί"

Να είσαι πάντα καλά, να μας προσφέρεις ωραίες δημιουργίες.